nombrado schreef:VogeltjeM schreef:Een functie van een kaptoom is anders dan die van een sidepull. Juist met kaptoom kun je subtiel werken en het hoofd/de hals plaatsen, terwijl bij een sidepull (...)
Hoofd /hals plaatsten? dat snap ik niet![]()
hoofd en hals is inherent aan de buiging in het lijf van het paard en de kracht vanachteruit.
Die kan je niet plaatsen (dat haal je je paard uit zijn evenwicht en krijg je compensaties in de spieren)
druk op de neus, met een kaptoom, kan net zo scherp inwerken (neus is gevoelig) dan een trensbit
Ik vind zowiezo bij AR het naar binnenstelgedoe echt totaal niets te maken hebben met het rechter, leniger en krachtiger maken van paarden.
Overigens moet ik ook mijn twijfel plaatsten bij de huidige "klassieke" stroming.
Tegenwoordig rijdt iedereen klassiek..., echter als ik op het paard stap , wat al langer zo gereden is, lijkt het wel een bezemsteel.
Modeverschijnsel?
Eerste oefening,geen kaptoom nodig (maar het mag wel).
Stel je paard op liefst in een bak met spiegel, kont naar spiegel, paard staat min of meer vierkant.
Vraag dan aan het halster of de kaptoom met een fluwelen hand een paar centimeter stelling - en kijk in de spiegel.
Idealiter buigt het hele paard.
Dwz.: 1) via de neus heb je het gewricht tussen schedel en atlas (1ste halswervel) gebogen. (Iets wat net iets lastiger is met een bit, omdat je dan inwerkt op het kaakgewricht.)
2) buigt een gewricht van de wervelkolom, dan buigt de rest vaak ook - je kunt dus in de spiegel zien, dat de kont "verschuift".
We hadden oit een atactisch paard (...ataxie...) dat vanwege gedoe aan haar wervelkolom de staart ook op stal altijd naar links had.
We hebben deze basisoefening met haar gedaan - en ja hoor, de staart kwam eerst naar het midden en na verloop van tijd zelfs naar rechts als je stelling rechts vroeg. (5 seconden stelling, los, rust, paard mag halsstrekken. Sommige types verliezen dan prompt hun evenwicht en gaan lopen. "Het zij zo" en vraag weer halt. - Anderen verliezen hun geduld en gaan lopen, dan heeft strenger zijn zin.)
De ataxie ging er niet van over, maar de merrie werd iets makkelijker te rijden. Ze werd in staat, om haar gewicht net iets gelijker over haar achterbenen te verdelen (niet altijd op links dragen - al droeg ze daar vooral haar eigen gewiht en bleef ze verder duwen met het achterbeen).
Helaas, zodra de oefening meer dan een minuut geleden was, vergat ze haar rechterachterbeen weer...
Maar idd: als een paard aanvoelt als een bezemsteel (zonder,

En idd: de neus, het bot is gevoelig, dus het komt aan op subtiele hulpen!