Bokt.nl

superwoman schreef:

Moll schreef:

geheel met u eens echter is een weestand biedende en nagevende han onlosmakelijk met elkaar verbonden, alleen dan kan men nagevelijheid op teugelgewicht creeren

dat ben ik met U eens, alleen bij het leren is imo het focussen op meegaan met de hand al meer dan moeilijk genoeg en zullen ze onbedoeld al regelmatig weerstand bieden.
Het is een kwestie van leren voelen wat je bewust en onbewust doet.
Vele denken ontspannen te zijn, denken dat ze het paard scherp aan het been hebben én denken dat ze een meegaande hand hebben, maar helaas, want het is ook erg moeilijk.

juul_picasso schreef:

Hee,

Ik heb een probleempje:

Ik zou mijn paard graag aan de teugel willen rijden. Ik hoor ook veel verhalen dat dat beter voor ze is en als mijn pony dat doet is ze ook veel lichter in de hand.
Mijn vraagje is hoe ik haar nou aan de teugel moet krijgen?
Ik doe het nu als volgt:
buitenteugel kort, binnen teugel wat langer en dat spelen, ondertussen doorlopen en veel figuren rijden.
Soms heb ik haar heel even maar dat laat ze al heel snel gelijk los. Ik blijf gewoon doorspelen met de teugels als ze aan de teugel rijd. Alleen dan gaat ze meestal achter de teugel rijden. Hoe kan ik dit nu het beste oplossen?

bedankt

superwoman schreef:

dat ze achter de teugel gaat is een mooi signaal dat ze het niet fijn vind dat jij met de teugels en dus het bit aan het klooien bent.
Aan de teugel rijden doe je van achter uit en niet door aan de voorkant te plukken. Nageeflijkheid komt uit een vriendelijke hand die het paard kan vertrouwen.
Lees eens een paar pagina's terug en schrijf dan desnoods nog je vragen op. Er zijn er al vele voor je geweest met hetzelfde probleem.

captainjack schreef:

Ik verbaas me erover dat mensen zeggen dat elk paard anders is en dat je daarom elk dier anders moet rijden?????
Er is maar 1 juiste manier en dat is vanuit ontspanning naar aanspanning, rust en regelmaat in de gangen ( 1 tempo) contact maken en het paard verbinding LATEN nemen dus niet vastzetten. Zodra het paard aanleuning neemt ( verbinding vanuit het paard opdat het jouw hand vertrouwt en dus contact terug legt) kun je werken aan rechtrichten. Is het paard daardoor beter in balans en word het sterker op het achterbeen dan gaat het vanzelf nageven.

Aan de teugel is niet die gewenste krul. Die krul is het resultaat. Wat is dan aan de teugel??
Een paard dat aan de teugel is beweegt zich op de rechte lijnen recht, in de wendingen licht gebogen volgens het beloop van de wending. Kalm, gehoorzaam, harmonisch, ongedwongen en met een beheerste drang naar voren onder de ruiter. Rekening houdend met de graad van africhting en met de aard en snelheid van de gang:
- is de achterhand meer of minder ondergebracht
- is de hals vanuit de schoft meer of minder opwaarts gebogen
- is de nek,( plekje achter waar je kopstuk ligt!!!) welke onder alle omstandigheden het hoogste punt van samenstel hoofd en hals blijft, beide oren even hoog, meer of minder gebogen, waardoor de neus meer of minder voor de loodlijn komt maar NOOIT erachter!
- zijn de teugels in mindere of meerdere graag gelijkmatig aangespannen waarbij het paard het bit recht aanneemt , aan beide kanten gelijk, zonder daarbij geluid te maken of de mond overmatig te openen.
- geeft het paard meer of minder gevolg aan de druk van de kuit of een aanwijzing van de teugel.
- zijn de bewegingen meer of minder licht verheven.

Opkrullen , tegen de hand komen, of hangen zijn dus grote fouten . Niet aan je been zijn, scheef lopen, spanning ect is dus een teken dat er iets mis is met je manier van rijden. Goede instructie is dus heel erg belangrijk.
Of dat inhoud je paard flink de les te leren door mega ophoudingen te maken en vanuit galop te laten halthouden terwijl disbalans vaak zorgt voor renpartijen.... ??

Moll schreef:

ook dit is niet geheel correct, als ze achter de teugel komen kan het zijn dan de hand te ver naar het lichaam van de ruiter word gehouden, steek de hand wat toe en blijf in de beweging voelen of dat het dier na geeft, en zelfs is het soms prettiger i n de training het dier iets wat te rond in te stellen, voor ruiter en paard soms erg prettig

Matsje schreef:

Vraag:
Mijn paard loopt goed ontspannen, met enkel en alleen teugelgewicht, en neemt het bit recht aan, dus niet aan 1 kant vast/zwaar.
Ook kan ik hem zonder moeite lang en laag laten lopen alsook meer opgericht zonder dat daarbij spanning in de kaak/mond komt.
Sinds kort kan mijn paard alleen soms wat knarsen met zijn tanden.. Wat kan ik hieruit afleiden?

Moll schreef:

Matsje schreef:

Vraag:
Mijn paard loopt goed ontspannen, met enkel en alleen teugelgewicht, en neemt het bit recht aan, dus niet aan 1 kant vast/zwaar.
Ook kan ik hem zonder moeite lang en laag laten lopen alsook meer opgericht zonder dat daarbij spanning in de kaak/mond komt.
Sinds kort kan mijn paard alleen soms wat knarsen met zijn tanden.. Wat kan ik hieruit afleiden?

Zeer goede vraag van u, wanneer de hand van de ruiter niet getraind is, en er een spelende hand is dus met ander woorden vast los vast los op de teugel word gekneden, is dat zeer goed mogelijk, echter wanneer er correcte teugevoering is aan geleerd en dus geleerd is te voelen kan weet men dat het geen wat mein kwa teugelgewicht in de hand voelt het paard ook voelt dus als er spanning op 1 teugel meer is dan op de ander is s dit voelbaar, en zelfs voor de instructie zichtbaar.

Als u uw paard zo kanrijden als u beschrijft is dit in de goeie richten, en moedig ik dit zeker aan.
Knarsen is spanning, spanning is stress, en dat is uiteraard niet doet, doe een paar stappen terug tot waar het knarsen nog niet aanwezig was en probeer het langzaam weer op te bouwen, herhalling is belangrijk voor bevestigging, het is soms echt prettig voor ruiter en paard om helemaal bij het begin te beginnen.

cadee schreef:

mijn merrie is heel hard in de mond ik vraag haar aan de teugel zo komt mooi aan de teugel.
maar als ik maar even een beetje toegeef dan smijt ze gelijk weer haar hoofd in de lucht.
dit is niet meer van niet kennen, maar al meer van niet willen.

cadee schreef:

mijn merrie is heel hard in de mond ik vraag haar aan de teugel zo komt mooi aan de teugel.
maar als ik maar even een beetje toegeef dan smijt ze gelijk weer haar hoofd in de lucht.
dit is niet meer van niet kennen, maar al meer van niet willen.