"lastige" paarden, het is mijn werk.
de ene noemt het een lastig, danwel moeilijk, danwel onhandelbaar paard, de ander heeft er een hele andere kijk op en noemt het een paard met karakter.
het is naar mijn mening ook net hoe de eigenaar/ruiter ermee omgaat. vanaf de geboorte hebben mensen toch wel een grote hand in de opvoeding, hier kan je bijvoorbeeld al beginnen met het vastpakken van de oren, benen oid, hoe eerder je hiermee begint, deste meer voordeel je ervan hebt. als jij bij een 3 jarige nog nooit een been hebt vast gepakt, zou ik niet raar opkijken als hij het ligt uit je ogen slaat.
lastige paarden ontstaan alleen als de gene die er mee werkt er niks mee kan, zo komen we trug op de combi ruiter/paard. waar bijv. anky niks mee zou kunnen, misschien rijd ed daar de sterren mee uit de hemel. dit kan liggen aan de rijstijl van een van bijde maar ook de totale omgang, het hokje respect speelt een belangrijke rol in de paardenwereld. als het paard gewoon luisterd, doen wij gewoon normaal, geef hem een keer een aai over zn hoofd of iets. begint hij je echter de box uit te slaan omdat meneer geen zin heeft om iets te doen, de nee, dan is het aan jou om daar een ja van te maken, het maakt niet uit met watvoor middellen maar hij moet en zal aan het werk, al moet je hem vooruit slaan.
anders ligt het vind ik bij de "karakter" paarden, ofwel de paarden met karakter. deze die zijn vaak op stal iets lastig maar als ze eenmaal aan het werk zijn gaan ze door tot ze dood vallen. maar om ze zover te krijgen dat ze voor jou dood willen gaan, ookal kijkt hij een keertje boos naar je, heb je nog een lange weg te gaan.
bij dit soort paarden heb je een eindeloze voorraad geduld nodig, heb je dat niet, dan verbreek je de combi weer en dan gaat het vaak mis.
ook heb je nog het kopje tuigage, zadel, tuig, hoofdstel, bit etc.
een poosje geleden kregen we op stal een paard, er was niks mee te beginnen voor de wagen, wij inspannen en inderdaad, er was weinig mee te beginnen, hij gooide zn tong over de stang heen en begon te lopen. dit hebben we zo 3 keer aangekeken en toen hebben we er een ander bit in gedaan, van liverpool stang naar een dubbel gebroken 4 ringen trens. Het wonder was geschied, het paard liep mooi rustig, gooide zn tong niet over het bit, gaf bijna na, deed alles wat je wilde en was nergens bang meer voor.
lastige/moeilijke/onhandelbare paarden, ik blijf het moeilijk vinden om er iets zinnigs over te zeggen, maar het blijft mn werk.
de ene zn dood is de ander zn brood.