GoldStar schreef:Er zijn een aantal publicaties / boeken die specifiek ingaan op de bewegingen van het dressuur- / sportpaard.
Kun je misschien een paar boeken noemen, ik ben er namelijk wel in geinteresseerd.....
Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
- Dressuurgek
-
- Berichten: 2287
- Geregistreerd: 18-10-03
- Woonplaats: Zuid-Oost Nederland
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 10-10-05 15:54
Kun je misschien een paar boeken noemen, ik ben er namelijk wel in geinteresseerd.....
- Anoukie
-
- Berichten: 12609
- Geregistreerd: 01-08-02
- Woonplaats: Gelderland
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 10-10-05 16:43
- Needje
-
- Berichten: 19280
- Geregistreerd: 02-02-05
- Woonplaats: Hoogland
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 10-10-05 17:35
"De anatomie van het paard" Bloemendal uitg. ISBN 9077462112.
Kan je het niet beter zien op een foto waar alleen je paard (zonder zadel/ruiter) op staat?
- Anoniem
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 11-10-05 08:34
- Goofy44
-
- Berichten: 2045
- Geregistreerd: 18-05-05
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 11-10-05 11:11
Dressuurgek schreef:Kun je misschien een paar boeken noemen, ik ben er namelijk wel in geinteresseerd.....
------------------------------------------------------------------
Het volgende boek is in het Engels, Duits en Frans verkrijgbaar.
Physical Therapy and Massage for the Horse 2nd Edition
J.M. Denoix and J.-P. Pailloux
Publisher: Blackwell Publishing
Category: Book
Binding: Hardback
In het Duits is de titel:
Physiotherapie und Massage bei Pferden Bewegungstherapie nach
den Gesetzen der Biomechanik von Jean-Marie Denoix,
Jean-Pierre Pailloux
Der enorme Leistungsdruck, der heute auf Sportpferden lastet,
führt die Tiere zunehmend an die physiologischen Grenzen der
Belastbarkeit ihres Bewegungsapparates. Überanstrengung führt
zur Entstehung von Schäden, nach deren Beseitigung bzw.
Heilung unweigerlich Folgen zurückbleiben. Die Kinesiotherapie
(Bewegungstherapie) kann einen beträchtlichen Beitrag zur
erfolgreichen klinischen Behandlung von Erkrankungen des
Bewegungsapparates leisten, da sie sich nicht nur mit der
Schädigung selbst beschäftigt, sondern sich darüber hinaus für
die funktionellen Folgen interessiert, die zu
Bewegungseinschränkungen führen. Ihr grundlegendes Prinzip ist
die therapeutische Wirkung der Bewegung im Rahmen von
Physiotherapie und Massage; sie bietet sich daher überall dort
an, wo Sport getrieben wird, also nicht nur im Hochleistungs-,
sondern auch im Breitensport. Das Buch wendet sich vor allem
an Physiotherapeuten, Tierärzte und Trainer. Beide Autoren
haben langjährige praktische Erfahrungen im Gebiet der
Physiotherapie. Sie erläutern die Grundlagen der Anatomie und
Physiologie des Bewegungsapparates und therapeutische
Behandlungstechniken. Nach Körperregionen gegliedert werden
auch die Ausführungen zu Diagnose, Therapie und Prophylaxe von
Erkrankungen durch hilfreiche detaillierte Zeichnungen
ergänzt.
---------------------------------------------------------------------
Als je iets wilt weten over het paard in beweging (dit gaat erg diep
en de kosten in het E 100 segment):
---------------------------------------------------------------------
Equine Locomotion
By Willem Back; and Hilary M. Clayton
400 pages, 445 ills,
Copyright 2001
Hardcover
Saunders Ltd. Title
ISBN:070202483X
This highly illustrated and comprehensive new book discusses
all aspects of equine locomotion and gait analysis. Explains
all technical details in straight-forward, easy-to-understand
terms and includes over 400 illustrations. It includes the
latest research on everything from modelling to shoeing.
Table of Contents
Preface
R. McNeill Alexander
Glossary
Nancy M. Deuel
Chapter 1: History of Locomotor Research
P. René van Weeren
Chapter 2: Initiation of Gait
Albert Gramsbergen
Chapter 3: Measurement Techniques for Gait Analysis
Hilary M. Clayton and Henk C. Schamhardt
Chapter 4: Inter-limb Coordination
Eric Barrey
Chapter 5: Intra-limb Coordination: the Forelimb & the Hind Limb
Willem Back
Chapter 6: The Role of the Hoof and Shoeing
Willem Back
Chapter 7: The Neck and Back
Jean Marie Denoix
Chapter 8: Performance in Equestrian Sports
Hilary M. Clayton
Chapter 9: Locomotor Effects on the Musculoskeletal Tissues
Allen Goodship
Chapter 10: Gait Adaptation in Lameness
Florian Buchner
Chapter 11: The Effects of Conformation
Mikael Holmström
Chapter 12: Hereditary Aspects of the Musculoskeletal System
Albert Barneveld
Chapter 13: Mechanical Energetics of Locomotion
Liduin S. Meershoek and Ton vd Bogert
Chapter 14: Metabolic Energetics of Locomotion
Mathew Gerard and David Hodgson
Chapter 15: Scaled Energetics of Locomotion
At L. Hof
Chapter 16: Modelling of Locomotion
Adam Arabian and Hilary Clayton
--------------------------------------------------------------
- Astragirl
-
- Berichten: 2717
- Geregistreerd: 20-07-03
- Woonplaats: Westvlaanderen, Belgïe
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 11-10-05 11:57
- Anoniem
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 11-10-05 12:48
Maar goed, eventje dan:
Foto van Machie:
En even weer het plaatje van Remember, van www.aqha.com:
8. Parotido-auricularis
9. Rhomboideus
10. Jugular vein
11. Splenius
12. Sterno-cephalicus
13. Brachiocephalicus
14. Serratus cervicis
15. Trapezius
16. Pectorals, deep
17. Supraspinatus
Als je deze plaatjes met elkaar vergelijkt, zie je dat het eigenlijk onmogelijk is om te zien welke spier het paard precies in zijn hals aanspant. Niet alleen omdat er een hele hoop spieren naast elkaar lopen die de afzonderlijke bundels moeilijk te herkennen maken, maar ook omdat ze daarnaast ook nog eens over en onder elkaar door lopen. Wat je aan spierbundels in de foto van het rijpaard ziet, is in de onderhals nog redelijk te herkennen (ook dat beeld wordt echter wat verstoord door de voorriem van het borsttuig): Je ziet van de onderkant van de hals tot aan de manenkam 4 'ribbels' lopen. De onderste is waarschijnlijk 10 (jugular vein of halsslagader). daarboven zie je 12 (sterno-cephalicus) lopen, en daar weer boven waarschijnlijk nummer 13, de brachiocephalicus. Onder 12 en 13 liggen onder andere ook de slokdarm en het onderste gedeelte van de wervelkolom. De bovenste ribbel op de foto is echter 3 keer zo dik dan de onderste drie. Dat komt omdat dit geen spierbundel is, maar een verzameling van alle bovenhalsspieren, dus nummer 8 (die is achter de oren nog wel te herkennen als klein driehoekje boven de kaak), 9, 11, 14 en 16 - en alles wat daar nog aan spieren onder ligt! Het enige wat je van deze foto eigenlijk kunt zeggen is dat de bovehalsspieren opgebold zijn - maar je kunt niet eens zeggen of dat komt doordat ze aangespannen zijn, want het kan ook heel goed zijn dat ze naar boven opgedrukt worden doordat de halswervels naar boven gekromd zijn.
Het is belangrijk om eens na te denk over hoe spieren werken, als je ze wilt gaan zoeken op foto's. Het is namelijk onmogelijk om spier A aan te spannen terwijl de rest van het lichaam ontspannen blijft. Sowieso heeft iedere spier een antagonist, een tegenwerker. Dat is heel logisch: Als je een spier achterop je been hebt lopen die er voor zorgt dat je je knie kunt buigen, maar je hebt aan de andere kant van het been geen spier lopen die de knie ook weer uit die buiging kan strekken, dan zal je knie eeuwig gebogen zijn. Een spier kan namelijk maar 1 actieve beweging maken: krimpen. Het commando 'ontkrimp!' ken hij niet, dat moet dus gebeuren doordat de spier aan de andere kant aanspant en dus krimpt, zodat de eerste spier weer opgerekt wordt. Dat is echter het simpele gedeelte. Daarnaast vullen veel spieren elkaar in hun bewegingen ook aan. Je kunt dat ook zelf voelen: Buig je onderarm omhoog zodat de onderarm horizontaal hangt. fladder nu wat met je pols. Span dan alleen je biceps (spier aan de voorkant van je bovenarm) aan en fladder opnieuw vanuit je pols. Je ziet dat dat opeens wat stijver gaat. Dat is niet logisch te verklaren uit het aanspannen van de biceps, die loopt namelijk niet tot daar. Dat je pols toch stijver is, kun je verklaren uit het feit dat doordat jij je biceps aanspant, je spier in feite je elleboog naar je schouder probeert te trekken. Op die elleboog zijn echter ook weer de pezen van de spieren die door je onderarm lopen vastgezet, die daardoor licht uitgerekt worden en als reactie iets aanspannen om hun vorm te behouden. En daardoor wordt er door de onderarmspieren weer aan de spieren tussen je twee armbotten (ulna en radius) getrokken die zichzelf tegen die druk schrap zetten door spieren aan te spannen en te verstijven, en wordt er weer aan de polsbeentjes getrokken door die spieren, die daardoor ook weer stijver aan elkaar vast komen te zitten om hun vorm te behouden. Als ze dat allemaal niet zouden doen, dan zou het aanspannen van je biceps bij wijze van spreken namelijk betekenen dat je plotseling een polsbeentje in je schouder hebt zitten. En dat kan niet echt de bedoeling zijn.
De moraal van dit verhaal: spieren als afzonderlijk opererende eenheden zien is wat simplistisch, en al helemaal het proberen te zien hoe een afzonderlijke spier functioneert door het kijken naar zijn ligging op een foto. Je kunt echter wel iets met een foto! Zoals het voorbeeld van het verdwaalde polsbeentje laat zien
, heeft elkespieraanspanning grotere gevolgen verderop in de lichaamsdelen. Het is een soort lawine-effect. En dat is logisch, want dit is de enige manier om energiezuining te bewegen. Vergelijk het maar met je vinger: het is extreem zwaar/moeilijk/voor veel mensen onmogelijk om de vinger recht te houden en dan zelf het vingertopje naar voren te laten buigen. Niets is echter gemakkelijker dan met spieren op de rug van je hand de eerste vingerkoot naar achteren te trekken, dan met spieren aan de voorkant de volgende twee kootjes naar voren te trekken: door de grote bewegingen door de spieren aan de bovenkant van de ledemaat uit te voeren, heeft een kleine spieraanspanning al hele grote gevolen voor de beweging van die ledemaat. Hoe lager in de ledemaat er bewogen moet worden, hoe kleiner de spieren kunnen zijn, want er hoeft steeds minder massa (ledemaat) opgetild te worden). Daardoor kunnen ledematen aan de uiteinden extreem licht en weinig gespierd zijn, terwijl daar de beweging (door de erboven liggende spieren) juist enorm is (een hoef legt tijdens een stappas meer dan een meter afstand af - maar niet door aanspanning van de hoefspieren!
). Als een paard dus met het ene voorbeen kortere passen maakt dan het andere, dan kun je vaak concluderen dat er iets mis is met de spieren in de bovenarm/schouderregio of gewrichten hoger in het been zittend dan de hoef zelf.Als je naar de foto kijkt, dan zie je een paard met opgebolde bovenhalsspieren. Dat klinkt als aangespannen spieren. Als je naar het uiteinde van het lichaamsdeel hals kijkt, zie je het hoofd. En ook hier verraadt het uiteinde van de ledemaat (als je de hals even als ledemaat ziet) vaak de stand van zaken in de ledemaat zelf. Om te zien wat de trapezius doet, kijk je dus naar het hoofd. Het hoofd bestaat bijna volledig uit schedel, een heel zware combinatie van twee botten, de onder- en bovenkaak. Die schedel bungelt volledig aan 1 puntje: de schedelaanhechting van de halswervels, net achter de oren met een doorsnede van ongeveer 7 centimeter. Als je een schedel op deze plek aan een haak hangt, dan zie je dat het blijft hangen - met de neus net voor de loodlijn. Dit is de evenwichtstoestand van dit bot. Dat betekent dat als de schedel in deze stand hangt, het paard een minimale spierspanning in de rest van de ledemaat, de hals heeft - of juist de spierspanning in onder- en bovenhals volledig in balans heeft. Als je de schedel aan de haak met de neus verder naar voren wilt hebben hangen, dan moet je een touwtje aan het voorhoofd bevestigen, dit tussen de 'oren' door naar achteren laten lopen en dan trekken. Dan wipt het neusje omhoog en als je het touwtje strak houdt, blijft het neusje zo hangen. Laat je het los, dan valt het weer terug in de evenwichtstoestand. Wil je het neusje juist op of achter de loodlijn hebben, dan moet je om het realistisch te maken een touwtje op de wangen vastmaken (de halsspieren zijn namelijk vastgemaakt op de boven/achterkant van het hoofd), dat naar achteren trekken en daar vasthouden. Dat is best zwaar. Je zou het lichter kunnen maken door het touwtje om de onderkaak vast te binden waar het bit zit en daar aan te trekken, maar dat is valsspelen, want daar zit niet de voornaamste spieraanhechting van de halsspieren. Het neusje naar achteren houden betekent dat je het onderste touwtje strakgetrokken moet houden. Als je de schedel weer terug in het paard stopt, dan wordt dat touwtje vervangen door de onderhalsspieren. Een paard dat met zijn neus achter de loodlijn loopt, heeft dus altijd de onderhalsspieren strakker aangetrokken dan de bovenhalsspieren, is dus niet ontspannen (want de evenwichtstoestand is de neus net voor de loodlijn) en ook niet in evenwicht qua spierspanning.
In de foto is de neus ver achter de loodlijn, en werken de onderhalsspieren dus ook vele malen harder dan de bovenhalsspieren. Je kunt dat zien doordat de spieren in de onderhals echt als drie kabels te zien zijn - die staan gespannen. De bovenhals is echter ook opgebold, terwijl die spieren volgens de antagonistenwerking juist opgerekt zouden moeten zijn. Dat ze toch bol lijken komt dus niet door aangespannen, werkende spieren, maar doordat ze opgedrukt worden door iets dat die druk kan leveren: de halswervelkolom. Doordat de onderhalsspieren samentrekken, wordt in feite de kaak richting de borst getrokken. In de hals zit voldoende wervelkolom om een paard een hoogteverschil van 1,3 meter te laten overbruggen bij het grazen. Er zit dus standaard 1,3 meter wervelkolom in de hals. Op deze foto is de afstand tussen de helft van het schouderblad en het achterhoofd net zo lang als het bovenbeen van de ruiter. Tenzij die erg groot is (of het paard erg klein
), kun je er van uitgaan dat die afstand van achterkant bil tot knie (net even bij mezelf gemeten ) 57 cm is (ik ben 1,74 cm hoog ). Dat betekent dat het paard 130 centimeter aan wervels in 57 cm gepropt heeft. Die wervels liggen dus niet meer in een rechte lijn zoals tijdens het halsstrekken, want dat past nooit. De enige mogelijkheid wordt door de aangespannen onderhalsspieren dat het paard zijn halswervelkolom naar boven opbolt, dus een relatieve ^ vorm aanneemt. En aangezien wervels breed en zwaar zijn, duwen die op deze foto de uitgerekte bovenhalsspieren omhoog tot die mooi bol en aangespannen lijken. Wat ze niet zijn. Het paard heeft door een onbalans in de spierspanning van onder- en bovenhalsspieren zijn halswervels weggedrukt, naar boven. Als je naar de precieze vorm van die bovenhalsworst
kijkt, dan kun je dat ook zien: net voor de schoft, onder het plukje manen zie je een horizontaal streepje beginnen dat tot een derde van de hals parallel aan de manenkam loopt. De bovenhalsspieren lopen daar dus als een koord van die derde groeve uit de onderhals, tot dat streepje kijk je naar de hals achter de oren, dan zie je dat dat koord daar net zo dik in de schedel verdwijnt. Zoals hierboven al staat uitgelegd, zorgen de spieren aan de bovenkant van de ledemaat voor de grootste bewegingen, en de spieren aan de onderkant voor de verfijning en kleine bewegingen. Daardoor zijn 'bovenspieren' (bijvoorbeeld je biceps, dijbenen) vele malen zwaarder dan je 'onderspieren' (je laatste vingerkootje, laatste teenkootje). Als je op een dag wakker wordt met een vinger die net zo dik is als je bovenbeenspier, dan schrik je je rot. In de hals van het paard ligt dit iets genuanceerder natuurlijk, maar hier zie je precies dat gebeuren: De hals is dik waar hij dat niet moet zijn: aan de bovenkant, en dun waar hij dat niet moet zijn: aan de onderkant. Als de bovenhalsspieren aangespannen zijn, dan is de halsbasis altijd breder dan de schedelaanhechting. Dat dit op de foto niet het geval is en bijna andersom is, komt doordat de hele spierbundel uitgerekt over de benige wervelkolom ligt en dus buiten werking is gesteld. Een paard dat met de neus achter de loodlijn loopt, heeft altijd een (tijdelijke?) onbalans in spierspanning, en altijd sterker aangetrokken onderhalsspieren dan bovenhalsspieren. Bij een paard dat iets met de neus naar voren loopt, zijn deze spieren in balans, en als hij sterrekijkt, zijn juist de bovenhalsspieren sterker aangespannen (en ook dan zie je dat de hals bij de schedelaanhecting veel breder is doordat alles omlaag gedrukt wordt). Een paard dat zijn hals in balans heeft, heeft altijd de basisspieren, dus spieren aan de kant van de schouder in onder- en bovenhals, sterker gespannen dan verderop omdat in deze basis voor de grootste beweging gezorgd wordt. Bij een aangespannen basis, dus trapezius, zie je dan ook niet dat gleufje dat je hier wel in de hals bij de schouder ziet (dat gleufje zegt hier 'einde trapezius', wat betekent dat die maar heel smal, want uitgerekt is), maar heb je een massieve bonk spieren die onder de manenkamt door van de ene naar de andere halszijde lopen. Bij dit paard zie je dus juist een wegvallen van een niet aangespannen trapezius (in het halsdeel in elk geval, op de rug onder het zadel is dat niet te zien) en een sterk aangespannen onderhals. Het lijkt dus alsof juist de spieren in de bovenhals hard aan het werk zijn, maar de stand van het hoofd verraadt dat deze bolling komt doordat de wervelkolom naar boven uitgedrukt is en dus de uitgerekte bovenhalsspieren kunstmatig bol maakt.
- Anoniem
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 11-10-05 13:12
De mens is weliswaar de maat van alle dingen, maar een enorm slecht meetinstrument. Als je een druk koordje in je hand hebt, en moet trekken tot je het zwaar vind worden, dan oefen je veel minder kracht uit dan wanneer je een sleepkabel in de hand hebt en moet trekken tot het onprettig wordt. Doordat je meer touw in de hand hebt, heb je meer aangrijp-punten en kun je je spierkracht efficienter indelen, dus meer kracht uitoefenen. Grand Prix ruiter hebben twee teugels in de hand. Dat is twee keer zoveel als een B-ruiter. Je hoort echter al vaak dat B-ruiters met een paard dat zwaar in de hand is, aangeraden worden om met dubbele teugels aan de trens te rijden, omdat ze dan 'net even iets meer controle hebben'. In feite is dit omdat je dan makkelijker vast kunt houden, dus makkelijker kracht kunt zetten. Grand Prix ruiters die niets in de mond hebben en toch een horizontale stang laten zien, hebben dus wel degelijk gewicht in hun handen, maar dat voelen ze minder goed doordat ze meer leer in de poot hebben.
Daar komt bovendien bij, dat het bit op de plek ligt die ik net 'valsspelen' noemde als je daar je onderhals-touwtje aan de schedel vast zou maken: aan het einde van de schedel op de onderkaak. Een spier die vandaar naar de borst zou lopen, zou geen enkele moeite hebben om de kin naar de borst te krijgen, gewoon omdat de neus het lichtste deel van de schedel is (ook hier geldt weer dat de zwaarste massa+zwaarste spieren bovenaan het lichaamsdeel zitten voor efficiente krachtenverdeling). Je hoeft dus nauwelijks massa te verplaatsen om de neus achteruit te krijgen, tenzij het paard actief tegenwerkt door de bovenhalsspieren aan te spannen en dus de neus naar voren duwt, of de hele hals in de teugels laat hangen. Een paard dat met de neus op/iets voor de loodlijn loopt, heeft de spieren in de hals echter in evenwicht, dus beide in dezelfde mate aangespannen. Dat evenwicht kun je dan heel makkelijk beinvloeden, aangezien geen van beide spieren zich schrap zet/sterk maakt. Heeft het paard de neus op of al iets achter de loodlijn, dan zijn de boven halsspieren al grotendeels uitgeschakeld en kunnen ze geen kracht meer zetten. Dat betekent dat de ruiterhand dan alleen nog maar het minimale gewicht van de neus met de hand hoeft te verplaatsen. Gespannen teugels, een horizontale stang en een paard dat achter de loodlijn of in de krul loopt, betekent dan ook bijna altijd dat de ruiter neus daar met de hand op die plek houdt, dus het gewicht van die lichte neus vasthoudt en de teugels als extra onderhalsspier fungeren (hebben namelijk zelfde functie: neus naar de borst). In 99% van de gevallen van de verder achter de teugel lopende /dieper opgerolde paarden, draagt de ruiter actief de neus van het paard, wat alleen verraden wordt door de houding van het paard en de stand van de stang, terwijl de ruiter dat niet voelt door dubbele teugels en de lichtheid van de neus.
- Askja
-
- Berichten: 5263
- Geregistreerd: 13-11-01
- Woonplaats: De Punt
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 11-10-05 17:36
Nu even een praktische vraag xyzutu2 wat betreft de werking van bovenhals- en onderhalsspieren zoals jij het uitlegt. Jij stelt dat een paard dat over de teugel gaat (een sterrenkijker) zijn bovenhalsspieren gebruikt en niet zijn onderhalsspieren. Toch zie ik meestal bij zulke paarden een heel armbespierde bovenlijn met zo'n typische knik vlak voor de schoft en een dikke onderhalsbespiering. Ik heb ook het idee dat ik die onderhalsspieren in mijn hand terugvoel als ik op zo'n paard rijd, ze drukken zich naar boven toe weg van het bit. je ziet ook de onderhals aanspannen. Hoe verklaar je dit?
En mag ik uit jouw verhaal opmaken dat jij van mening bent dat klassiek rijden altijd en voor ieder paard de enige paardvriendelijke (want biomechanisch verantwoorde) trainingsmethode is?
- Needje
-
- Berichten: 19280
- Geregistreerd: 02-02-05
- Woonplaats: Hoogland
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 11-10-05 18:37
- Anoniem
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 11-10-05 18:40
Askja schreef:Nu even een praktische vraag xyzutu2 wat betreft de werking van bovenhals- en onderhalsspieren zoals jij het uitlegt. Jij stelt dat een paard dat over de teugel gaat (een sterrenkijker) zijn bovenhalsspieren gebruikt en niet zijn onderhalsspieren. Toch zie ik meestal bij zulke paarden een heel armbespierde bovenlijn met zo'n typische knik vlak voor de schoft en een dikke onderhalsbespiering. Ik heb ook het idee dat ik die onderhalsspieren in mijn hand terugvoel als ik op zo'n paard rijd, ze drukken zich naar boven toe weg van het bit. je ziet ook de onderhals aanspannen. Hoe verklaar je dit?
Even een quote van mezelf van het topic Bovenlijn van het paard (?) van een paar dagen geleden op RT:
Citaat:Een paard dat sterrenkijkt, trekt zijn bovenhalsspieren (als je ze zo mag verzamelen) aan, terwijl de onderhalsspieren uitgesrekt worden. Als er al spieren getraind worden, zijn dat dus juist de bovenhalsspieren. Een veel gemaakte fout is om als je naar een sterrenkijkend paard te denken dat het paard extreem zware onderhalsspieren heeft, aangezien daar een grote bult zit. Het tegendeel is echter waar: De bovenhalsspieren zijn zo overmatig sterk geworden door het steeds verkorten, dat ze sterker zijn geworden dan de onderhalsspieren (die waren immers steeds lang bij het sterrenkijken) en daardoor de wervelkolom hol kunnen trekken en zo omlaag uitduwen. Een onderhals is dus niet een bundel aangespannen spieren, maar een omlaag geduwde wervelkolom.
Een paard dat sterrenkijkt, drukt zijn hals naar beneden weg door strakgespannen bovenhalsspieren, zodat deze een U-vorm krijgt. Wat je in je hand voelt is inderdaad dat de neus zich naar boven toe uitdrukt tegen het bit. Dat wordt echter gedaan door de zich samentrekkende spieren die aan de bovenkant van de schedelbasis vastgehecht zijn. En die behoren voor het grootste deel tot de bovenhalsspieren in de bovenste helft van de hals. De druk op het bit is dus de trekkracht in deze spieren. Aangezien de onderhalsspieren lang zijn, kunnen deze zich niet tegen het bit wegdrukken. Sterrenkijken wordt echter niet als technische fout gezien omdat het paard alleen de bovenhalsspieren aanspant, maar omdat het slecht enkele bovenhalsspieren aanspant. Bij sterrenkijken hoort namelijk een holle rug, en dit wordt veroorzaakt doordat de spieren die over de rug lopen zich selectief aanspannen en deze hol trekken. De belangrijkste spieren voor het bereiken van rijkunstige oprichting worden hierdoor uitgeschakeld: Een paard kan niet en een holle rug hebben (onbalans in spierspanning), en verzameld zijn. De sterrenkijk-oprichting is een ongezonde oprichting waarbij het paard de schoft laat zakken doordat spieren zoals de trapezius juist niet meer meedoen (deze spieren zorgen namelijk juist voor het optillen van de schoft). Sterrenkijken is dus in feite een valse oprichting die zich alleen in de bovenste helf van de hals afspeelt bij spieren die hier niet zo geschikt voor zijn, niet bij de spieren in de basis van de hals die hier juist het beste geschikt voor zijn. Hetzelfde verkeerde spiergebruik zie je bij paarden die wel in het krulletje lopen, maar verder wel op de voorhand lopen. Dat voelt alleen wat lekkerder voor de ruiterhand dan een paard dat zich actief uitdrukt.
Askja schreef:En mag ik uit jouw verhaal opmaken dat jij van mening bent dat klassiek rijden altijd en voor ieder paard de enige paardvriendelijke (want biomechanisch verantwoorde) trainingsmethode is?
De klassieke methode bestaat niet, dus totdat je precies de methode aanduidt die je bedoelt, kan ik hier niet op antwoorden.
Ik denk dat voorwaarts-neerwaarts met het neusje eruit een belangrijk bestanddeel van de training van een paard is, maar dan niet in de zin van zo hard mogelijk met neus omlaag rennen. Aan de andere kant is het vastzetten van een paard in een bepaalde oprichting en vandaaruit te werken ook absoluut niet wat ik zoek (maar dat wordt nog wel eens onder klassiek verstaan). Ik ben er voorstander van om paarden oefeningen en houdingen eerst aan de hand aan te leren (dus het hoofd laten zakken, overgangen, zijgangen enz.) en dan pas onder het zadel, omdat je paard zichzelf dan al een evenwicht heeft aangeleerd in die oefeningen en zich dus beter/minder belastend kan bewegen. Ook heb ik het idee dat degene die het best kan aangeven of het paard in een correcte, hogere hoofdhouding kan lopen het paard zelf is. Om dat te kunnen horen, zul je een licht, of misschien zelfs geen vast teugelcontact moeten hebben (doorhangend teugeltje). De mond soepel maken voor het rijden, of het paard met kneepjes in de juiste houding zetten is in mijn ogen dan ook niet echt de bedoeling, ik zie juist oefeningen zoals overgangen, zijgangen en figuren als het middel om het paard uit te dagen om meer 'in de houding' te gaan lopen. Dat en het luisteren naar het paard wat betreft de oprichting betekent dus in praktijk dat zodra je paard gaat hangen in de teugels, je hem juist die teugels weer geeft, maar hem dan ook meteen met oefeningen dwingt om toch weer in die houding te komen. Ook heb ik het idee dat het gezonder is om het paard eerst te leren om zichzelf in arbeidstempi in evenwicht voort te bewegen, voordat je gaat uitstrekken. En dat het werken met positieve versterking - voedselbeloningen - essentieel is voor een gezond leerproces, aangezien een leerperiode een van onderzekerheid en daardoor op de voorhand lopen is, en je die fase zo kort mogelijk wilt houden - en het paard dus zo snel mogelijk moet leren.Eigenlijk is het simpel: ik heb als standpunt dat de dressuur het paard lichamelijk sterker moet maken, en dat wil ik op een gezonde manier bereiken zonder overbelasting te krijgen. Om dat vol te houden, wil ik het paard steeds laten vertellen hoe hij zich voelt en daar iets mee doen. Dus als het paard zegt 'dit doe ik niet', er van uit te gaan dat hij dit lichamelijk tijdelijk nog niet/niet meer kan en dit dus als informatie mee te nemen door die poging te staken en het op een andere manier te proberen, of het voor die training even voor gezien te houden. Ik wil dus conflicten vermijden (conflict = protest/onzekerheid/op de voorhand lopen), door ze te omzeilen of tijdelijk te negeren. Het is een 'methode' die tijd kost, maar aangezien mijn doel het intelligent tijd doorbrengen met paarden is, is het juist die tijd met de beesten waar het allemaal om draait.
Dus denk ik dat de klassieke rijkunst de enige biomechanisch juiste is? Het ligt er aan wat je als klassiek neemt. Als klassiek betekent dat je geen voedselbeloningen of targets mag gebruiken, dan stem ik tegen. - Goofy44
-
- Berichten: 2045
- Geregistreerd: 18-05-05
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 11-10-05 18:56
Ook over de rol en funktie van de Trapezius en Rhomboideus is bij de bewegingsafwikkeling van de schouder het e.e.a. op dezelfde manier uit te leggen.
De complexiteit van het geheel zit in het samenspel van de afzonderlijke delen. Dat laat zich moeilijk in woorden uitleggen. Er zijn wat 2D- en 3D modellen om die samenhang in stilstand en in beweging te kunnen demonstreren (op de PC). Daarmee is ook de relatie met de dressuur oefeningen zoals we die kennen aan te geven. Dat kun je dan behandelen vanuit het standpunt van de ruiter, maar ook vanuit (de "werking" van) het paard.
- Needje
-
- Berichten: 19280
- Geregistreerd: 02-02-05
- Woonplaats: Hoogland
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 13:00
- QQQQ
-
- Berichten: 3730
- Geregistreerd: 17-03-04
- Woonplaats: Haarlem
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 16:49
Needje: teugelkreupel komt van het dusdanig uit balans halen van het paard dat ie "kreupel" of onregelmatig gaat lopen. Het paard wordt te sterk gehinderd in z'n normale bewegingsafloop, waardoor de afloop wordt verstoord. Er zullen hierdoor zeker spieren in hun werking worden geblokkeerd en dat hoeven niet in elk geval dezelfde spieren te zijn. Ook zal (helaas) niet elk paard hier even gevoelig voor zijn.
- Anoniem
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 17:46
Ik denk dat teugelkreupel net zo'n verzamelnaam is als 'zomereczeem' of 'mok'. Het is de benaming voor een symptoom (ondraaglijke jeuk, kapotte koten of kreupelheid onder het rijden), eigenlijk niet van een probleem. Het probleem is in feite dat onder het zadel, in een bepaalde houding kreupelheid optreedt, iets wat waarschijnlijk voortkomt uit een spierblokkade. Kreupelheid is namelijk niets anders dan een teken dat een of meerdere spieren het niet doen, of het nu de spieren zijn die gewrichten kromtrekken, of ze juist strekken. Wat je je voor kunt stellen is dat als een paard een onderontwikkelde spier heeft, bijvoorbeeld de trapezius, of zelfs een zijde van een spier, bijvoorbeeld de rechtertrapezius, en hij in een bepaalde houding gedwongen wordt waarin hij die zwakke spier moet belasten, dat deze snel overbelast raakt, sneller dan die aan de andere kant die namelijk sterker is. Een spier die overbelast is, gaat vol zitten met melkzuur dat niet afgebroken wordt wat spierpijn veroorzaakt en kreupelheid tot gevolg heeft, of zelfs helemaal kortsluiten en tijdelijk niet meer werken. Je kunt je voorstellen dat dit sneller gebeurt bij paarden die erg scheef zijn (dus aan de ene kant beter bespierd zijn dan aan de andere) en gedwongen worden om hun zwakke kant te belasten (gaat daardoor op die kant extra op de voorhand lopen waardoor de toch al zwakke spieren overbelast raken), en paarden die gedwongen worden om in een bepaalde hoofd/halshouding te lopen waar ze nog niet aan toe zijn. Ook moet je niet vergeten dat een paard een leercurve heeft. Als een paard twee keer achter elkaar onder het zadel gruwelijke spierpijn in zijn schouder heeft gekregen, dan zal hij die schouder aan het begin van de derde les al bij voorbaat ontlasten, wat zich uit ik korter stappen aan die kant = kreupelheid. Dat is geen aanstellerij, maar zelfbescherming. Het enige wat je dan eigenlijk kunt doen is het paard via het voorwaarts-neerwaarts over langere tijd weer te leren om op 4 benen te lopen en zo gelijkmatig bespierd te raken, om hem dan langzaam weer op te richten en te verzamelen, zodat hij zijn voorhand ontlast.
- Needje
-
- Berichten: 19280
- Geregistreerd: 02-02-05
- Woonplaats: Hoogland
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 17:52
Misschien klinkt het dom hoor, maar als ik mijn paard met een half lang tot lang teugeltje rij, krijg ik m volgens mij nooit op de achterhand. Hij zou ook zijn hoofd af en toe omhoog brengen. Dus dan heb ik daar al een probleem.
- Goofy44
-
- Berichten: 2045
- Geregistreerd: 18-05-05
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 18:08
Een paard zit net als een orkest in elkaar. Een kleine verstoring in het team onder de motorkap van het paard en je zal onzuiverheid in de bewegingen zien. Een paard kan alleen zuiver of harmonisch gaan, als alle spiergroepen correct en harmonisch (samen) werken. Een kleine verstoring in de harmonie van spiergroepen heeft onzuiverheid in bewegingsafwikkeling tot gevolg.
De zwaarste taktfout is de teugelkreupelheid, waarbij het paard met het ene diagonale benenpaar verder naar voren treedt dan met het andere. Dit wordt veroorzaakt doordat de ruiter teveel met zijn handen terugwerkt en daardoor de zuivere bewegingsafwikkeling van de voorwaartse beweging van de diagonale benenparen niet optimaal is. De harde hand van de ruiter, weerspiegelt zich dus in de takt van het paard. Deze teugelkreupelheid verdwijnt, zodra de ruiter met losse teugels gaat rijden en als het paard zonder ruiter los loopt.
Nu zijn er mensen die roepen dat het probleem juist zichtbaar wordt, als de ruiter niet op het paard zit. Dat betekent niets anders als dat de ruiter het paard te veel ondersteunt of anders gezegd teveel helpt bij de bewegingsafwikkeling. Dit is echter een ruiterfout, het paard is afhankelijk van de steun op de ruiterhand. Op het moment dat het paard vrij gaat, openbaart zich dit probleem.
Alleen met correct rijden is teugelkreupelheid op te lossen.
De oplossing is dus duidelijk.
Laatst bijgewerkt door Goofy44 op 12-10-05 18:16, in het totaal 1 keer bewerkt
- Anoniem
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 18:15
Dat kreupelen naar 1 kant is inderdaad vaak op een kant door de scheefheid van het paard. Het kan zelfs versterkt worden als de ruiter het paard recht wil richten door de zwakke kant meer te laten werken dan de sterke. Een paar jaar geleden stond in de Bit een lezensbrief van een vrouw met een paard dat lange tijd kreupel had gestaan aan 1 voorbeen, en nu weer in training werd genomen met als doel om hem aan die kant weer sterker te krijgen. De methode die de instructrice had aangeraden was om 1/3 van de tijd op de makkelijke kant te rijden, en 2/3 op de moeilijke kant, dus de kant van het revaliderende voorbeen. Nu wilde de schrijfster weten of Bit nog meer oefeningen wist om dat zwakke been versneld sterk te krijgen. Volgens mij was de reactie van Bit dat ze een andere instructrice moest zoeken en dat je zwakke benen juist rustig de kans moet geven om te herstellen. dus eerder 2/3 van de tijd op de goede kant, en 1/3 op de moeilijke en daarbij het paard dmv het voorwaarts-neerwaarts recht te richten. Een paard heeft niet gewoon 1 zwakke zijde, hij heeft een zijde die te zwak is, en een die te sterk is. Je moet ze allebei opnieuw in evenwicht brengen voordat je aan verzamelen of versterken kunt denken.
- zie net dat Goofy ook gereageerd heeft, en dat van het teveel aan ondersteuning door de ruiter om kreupelheid op te lossen is inderdaad een soortgelijk probleem. Het gaat niet om 1 spier die verkeer zit, of 1 kant die onderontwikkeld is, maar om het paard als geheel dat niet in balans is.
- Tyrza
-
- Berichten: 10878
- Geregistreerd: 11-03-03
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 18:17
Goofy44 schreef:Als er in een orkest iemand een foutje maakt, is de hele uitvoering van het orkest op dat moment naar de knoppen.
Wat een mooie uitspraak!
Die ga ik gebruiken in mijn onderschrift!
- Needje
-
- Berichten: 19280
- Geregistreerd: 02-02-05
- Woonplaats: Hoogland
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 19:13
Die van mij doet t af en toe, en dan voornamelijk linksom. Dat is ook zijn slechte kant. Dus we moeten het voornamelijk vwnw oplossen?
- Askja
-
- Berichten: 5263
- Geregistreerd: 13-11-01
- Woonplaats: De Punt
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 20:37
Wij gaan aanstaande zondag naar een clinic van Arthur Kottas, ik ben benieuwd hoe deze als klassiek bekend staande leermeester te werk gaat!
- Goofy44
-
- Berichten: 2045
- Geregistreerd: 18-05-05
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 12-10-05 21:05
Over de training principes van de Spaanse rijschool in Wenen zijn verschillende boeken geschreven.
- Anoukie
-
- Berichten: 12609
- Geregistreerd: 01-08-02
- Woonplaats: Gelderland
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 13-10-05 09:15
. Goh toch nog iemand die deze man kent .Overigens, van wat jullie schrijven wordt een (amateur) amazone of ruiter nu niet direct blij denk ik. Ik bedoel, als jullie het opdreunen, klinkt het voor jullie ws heel logisch, maar de gemiddelde hobbelaar zal wat jullie zeggen niet in de praktijk kunnen uitoefenen denk ik.
Vraag ik me af, wie zien jullie (Goofy en XYZutu2) als de beste ruiter/amazone aller tijden en waarom?
- Anoniem
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 13-10-05 13:59
Maar juist dit soort topic maken mij juist wel blij. Kritisch blijven met je dier en bij leren vind ik absoluut noodzakelijk. Plaatjes, lezen nog eens lezen en nadenken en dan kom je ook een eind, daarna kritisch zijn met wat je doet. Dankzij deze bokkers wordt ik mij bewust dat er meer dan een zadel een rug en 4 benen, ook nog zoiets als een levend wezen dat er recht op heeft als wij dan zo perse er op willen zitten en dat hij ons draagt en voortbrengt, wij ons afvragen hoe dit dier dan in elkaar steekt als wij wat van hem willen en het gaat niet zo 1,2, 3. Waarom gaat het niet zo makkelijk.
Ik vind het een plicht van iedere paardenbezitter te weten hoe zijn lijf in elkaar steekt. Waarom doe je dressuurmatige oefeningen. Niet om dat het plaatje alleen maar zo leuk is, die zogenaamde krul maar wel met de bedoeling dat het dier sterk gemaakt wordt om met soepele spieren dat te doen wat hij van ons moet doen.
Alleen zitten en hobbelen is niet gezond voor een paardenlichaam. Hem op een verkeerde manier zijn lijf/spieren te laten gebruiken omdat wij door onze onkunde en onwil om meer te willen weten, hem belemmeren om op een makkelijke en goede manier te laten bewegen.
Dat kost natuurlijk heel wat oefening en tijd.
Maar zie mijn onderschrift
- Woodstock
-
- Berichten: 965
- Geregistreerd: 09-05-04
Re: Trapezius/rhomboideus de belangrijkste schakels?
Geplaatst: 13-10-05 19:27
xyzutu2 schreef:Bij een paard dat iets met de neus naar voren loopt, zijn deze spieren in balans.
Maar hoe ontwikkeld je paard dan toch een gespierde bovenlijn als de spieren in balans zijn? Komt dat omdat de bovenste spier dan toch harder werkt, maar wel in balans is met de onderste?
Btw verslaven topic is dit
