Ik ben het wat betreft de foto, eens met Steef: de dalende achterhand en de activiteit van het achterbeen zijn hier prachtig te zien.
Je zou kunnen zeggen dat het gevaar bestaat dat minder ervaren mensen zo'n foto proberen te imiteren en dan de fout in gaan. Als je het zo wilt stellen, bestaat dat gevaar trouwens altijd. Er zijn immers zat voorbeelden van dressuurruiters op hoog niveau te vinden. Ik denk niet dat het zo zwart - wit te stellen valt.
Ik ben van mening dat je een combinatie van LDR en VWNW rijden zou moeten maken in de totale training van je paard. Het is denk ik niet goed om OF alleen het een te trainen OF alleen het ander, zo stelt Sjef het wel een beetje. Hij heeft het alleen maar over zijn methode en niks anders.
Zelf was ik in het begin bezig met vwnw rijden, maar ik was te vriendelijk met mijn been. Toen ben ik aan het voorwaartse gaan werken en ging het al stukken beter. Om de bespiering en de nageeflijkheid uit te bouwen, ben ik sinds een tijdje begonnen met ldr rijden. Het bevalt me heel goed en nog belangrijker: mijn paard gaat met sprongen voorruit. Dit blijkt heel goed bij haar te passen. Ze vindt het nu makkelijker om te verruimen en ver onder te treden. Nu komt dat swingende gevoel om de hoek kijken en hoor ik van mensen die staan te kijken dat het totaal plaatje er beter uit ziet

Maar, dit betekent niet dat ik helemaal niet meer vwnw train. Voornamelijk aan de longeerlijn wissel ik dit regelmatig af. Vooral omdat ik dan kan zien wat het effect ervan is op mijn paard. Ik zie dat ze meer ontspant als ik haar vwnw instel, maar ik zie ook dat ze verruimt als ik haar dieper instel, het voordeel is ook dat ik de impuls kan bewaken met mijn stem en longeerzweep op het moment dat ik zie dat dat nodig is.
Ik snap dus ook niet zo goed waarom hier 'voorstanders van ldr' zijn en 'tegenstanders van ldr'. Imo is een combinatie van beide methodes ideaal.