Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-12-16 18:55

Geplaatst: 09-12-16 18:55

@Freya6, interessant! Ik denk dat die van mij ergens tussen Left en Right Brain Introvert is. En je hebt helemaal gelijk, hoe geduldiger en liefdevoller ik ben, hoe meer ze geeft. Ze is er niet eentje die snel grenzen op zoekt.

Dit is denk ik de topic die je bedoelt? [VNA] Mensen met een Right Brain Introvert paard?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-12-16 18:58

Geplaatst door de TopicStarter : 09-12-16 18:58

Grappig wel is dat mijn een ras echte LBI paard is.

**Geplaatst**: 09-12-16 19:11

Geplaatst: 09-12-16 19:11

Wanneer we een vreemd/onbekend mens vragen een pakje voor ons weg te brengen en we geven hem daar een redelijke beloning voor dan kunnen we doorgaan hem te vragen pakjes voor ons weg te brengen.
Het verrichten van een dienst tegen een beloning is des mensens.

Bij paarden werkt dat anders, beloning is slechts een communicatiemiddel dat zegt ik ben je "vriend", ik aanvaard je, ik ben tevreden met je, ik deel met je, je mag bij mij blijven, ik bescherm je, ik geef je iets dat je op prijs stelt.
Klontjes zijn lekker en tot op beperkte hoogte zullen paarden kleine dienstjes bewijzen in ruil voor een klontje.
Ze zijn slim.

Grote dienstjes echter leveren ze niet voor een klontje en ook niet voor een zak vol ervan.
Wanneer je voor de eerste keer het water in wilt gaan met een paard, dan kun je het klontje vergeten.
Dat wat nu speelt is binding met de ruiter, vertrouwen, een verleden met goede ervaringen bij onoverzienbare en angstwekkende situaties.
Een paard gaat slechts het water in als het voldoende vertrouwen heeft in zijn ruiter om de eerste pas te zetten, het klontje mag hij houden.

Wanneer je een paard op wat voor manier ook [b]dwingt om iets te doen dat het gevaarlijk acht dan dwing je het om alleen iets te doen dat het nooit uit zichzelf zou doen, voor geen enkele beloning.
Zo gauw we gaan dwingen dan laten we het paard alleen, paarden wijken voor druk, ze gaan ervan weg, het paard moet zichzelf nu zien te redden.[/b]

Met een "beloning" voor "verkeerd" doen communiceren we, het is OK, ik ben bij je, wees maar niet bang, ik help je, blijf bij me, kom met mij mee, we gaan niet verder dan dat jij nu aan kunt, hoe weinig dat ook is.
Paarden zijn kuddedieren, ze willen in hun kudde veilig zijn, "beloningen" pikken ze mee als het niet teveel inspanning oplevert, angst leveren ze niet voor een beloning.
Wanneer er druk op hem uitgeoefend wordt dan voelt hij zich niet meer veilig en zal proberen aan de druk te ontkomen.

"Freeze" is voor een paard een manier om aan druk te ontkomen, we moeten hem met zachtheid, vriendelijkheid en geduld uit die freeze stand halen, dan kan hij weer gaan denken en participeren.

Het aankomen in een situatie waar het paard het onaangenaam vindt om verder te gaan en weerstand biedt leidt als reactie van de ruiter meestal tot het uitoefenen van dwang, is druk, is waar het paard van weg wil, is het vergroten van de onveilige situatie.
Het paard heeft hier geen oplossing voor omdat die hem afgenomen wordt en gaat daarom op freeze.

Beloon een paard dat weerstand biedt en zeg daarmee "kom met mij mee", wees dan geduldig, vriendelijk en zacht en vragend, een paard zal zich dan veilig voelen en "iets" doen, beloon dat en je geeft hem moed om met jou verder te gaan.

Ik doe het 50 jaar.

**Geplaatst**: 09-12-16 19:24

Geplaatst: 09-12-16 19:24

@Simpelman helemaal mee eens. Maar toch zou ik nooit belonen voor iets wat je niet hebt gevraagd. Het paard op z'n gemak stellen en er voor hem zijn: ja natuurlijk. Alleen vind ik dat iets heel anders dan belonen.

@Ineke2 die van mij heeft ook veel LBI punten.

**Geplaatst**: 09-12-16 19:49

Geplaatst: 09-12-16 19:49

De intentie van het verhaal is dat "belonen" voor een paard een andere waarde, een andere intentie heeft dan voor mensen.
Wat wij als belonen zien, dat ziet een paard als veiligheid, aanvaard worden in de groep, niet uitgedreven.
Wanneer je dat door krijgt dan kun je er op een meer passende manier gebruik van maken.

Dat "uitdrijven", de druk, het sterker willen zijn daar is een groot deel van de ruiters vrijwel permanent mee bezig en het leidt tot geen of niet meer dan een armzalig resultaat.

Denk aan dit:
"met een lang teugeltje over de kermis" samen.

**Geplaatst**: 09-12-16 20:18

Geplaatst: 09-12-16 20:18

Ineke2 schreef:
Grappig wel is dat mijn een ras echte LBI paard is.

Aha interessant! Dan heb je al weer meer in handen qua inzichten.
Mijn LBI heb ik weleens doorgevraagd met de fases, was ook buiten, en ze had in mijn ogen gewoon geen zin.
Achteraf denk ik dat ik het beter zo had kunnen doen dat ze graag verder zou willen. Van de zomer heb ik met ezels gewerkt, en om deze vooruit te laten lopen ging ik allerlei dingetjes vragen van even de achterhand omzetten, stapje achteruit etc. Alles meteen belonen bij de kleinste poging.
Zo werd de ezel wakker en kreeg ik hem meedenkend.
Dat vind ik ook typisch voor LBI's. Als ze zich gezien voelen gaat het vaak zoveel beter.
Eerst moet je uitsluiten dat het geen angst is. DAt kun je testen met approach en retreat.

Toch vragen zij ook heel duidelijk leiderschap en kan het staken een test van jouw leiderschap zijn.
Je kunt dan toch proberen deze leiding te nemen, door je fases op te voeren met je been, maar bij de minste poging te belonen.
Al is het maar dat het gewicht iets in de vooruit gaat, meteen release geven en even wachten.
Ook is het belangrijk op het hoogtepunt te stoppen, dus als het wel lukt je paard door te laten lopen, al is het maar 1 stap. Stoppen en belonen. Zo krijg je je paard meedenkend.
Zij wil immers niet mee, weet je haar te overtuigen, beloon dat dat ook direct.
Zo zul je zien dat het steeds beter gaat.
Ook de game : touch it kan helpen, dat je je paard leert met de neus dingen aan te raken, daar zijn LBI's vaak erg gevoelig voor 'mindgames'. Maak er dus geen fysieke strijd van, maar daag je paard psychologisch uit.

Je vraag kun je vast ook in het topic Left brain introverts stellen. Weet zeker dat ze je daar goed kunnen helpen.

**Geplaatst**: 09-12-16 20:21

Geplaatst: 09-12-16 20:21

Silver_Fox schreef:
@Freya6, interessant! Ik denk dat die van mij ergens tussen Left en Right Brain Introvert is. En je hebt helemaal gelijk, hoe geduldiger en liefdevoller ik ben, hoe meer ze geeft. Ze is er niet eentje die snel grenzen op zoekt.

Dit is denk ik de topic die je bedoelt? [VNA] Mensen met een Right Brain Introvert paard?

Ja vaak zie je die overlap van zowel RBI en dan als ze zelfvertrouwen opbouwen meer LBI.
LBI heeft van nature meer zelfvertrouwen, die moet je eerder overtuigen van jouw leiderschap. Bij RBI ben je als snel de leider, maar daar moet je vertrouwen verdienen zodat het paard zichzelf durft te laten zien.

Oh zo interessant allemaal, ik ben er een tijdje uit, maar het kriebelt wel hoor met dit topic.

**Geplaatst**: 09-12-16 21:15

Geplaatst: 09-12-16 21:15

Wat een interessant topic met waardevolle informatie en duidelijke uitleg, Simpelman en Freya6 $_/-\o_$ Wat had ik jullie graag eens bij mijn IJslander gehad!

Mijn exemplaar líjkt namelijk een LBI, maar hij laat op bepaalde momenten ook veel spanning zien.

Vlak voor ik stopte met rijden om mezelf helemaal op grondwerk te richten, gebruikte ik de volgende oplossing met beloning: ik koos een pad met veel gras in de berm. 1 goede stap = een hap gras. Daarna 5 goede stappen = 5 happen gras (bij wijze van). Binnen de kortste keren bood mijn 'luie' ruin galop aan uit zichzelf en was licht aan de hulpen, vertrok vanuit stilstand in draf en stond op mijn commando weer stil om te eten.

Wat vinden jullie van deze methode en TS, zou dit misschien de moeite waard zijn om nog te proberen?

**Geplaatst**: 09-12-16 22:18

Geplaatst: 09-12-16 22:18

Ja Sonja89 dat klinkt in mijn ogen goed, je moet een LBI mentaal echt meekrijgen.
Daar sturen ze enorm op aan, ook op eerlijkheid. Alle paarden, maar bij een LBI kun je gaan duwen en trekken wat je wilt, die laten zich niet foppen/overrulen.
Kan goed zijn hoor dat hij in onzekerheid RBI verkiest of misschien zelfs wat RBE.
LBI zijn masters of the treats. Die kun je alles leren met beloning.
Misschien kan ik een keertje met je meedenken als je wilt, ik zit in de buurt.

Ik vind zelf LBI en RBE grote uitdagingen, LBI omdat ze veel assertiviteit vragen, en RBE omdat ik zelf lekker met ze mee ging panieken. Maar alles heeft zijn charme.
De eerlijkheid die je moet laten zien in de relatie bij en LBI, als je hem laat zien dat je hem ZIET is prachtig.
En kop en staart oefeningen met een doel werkt ook vaak heel goed bij ze. Dus een ritje naar een bepaald grasveld bijvoorbeeld. Daarvoor ging mijn LBI graag mee, dan namen we daar even de tijd, oefende ik ondertussen de friendly met gekke dingen en gingen we weer terug naar huis = ook beloning voor LBI.

oh, ik kan nog uren doortypen

**Geplaatst**: 10-12-16 00:39

Re: Staken op buitenrit

Geplaatst: 10-12-16 00:39

Oeh, ik stem zeker voor een afspraak

momenteel rijd ik dus alleen niet, maar ik stuur je dit weekend een pb!

**Geplaatst**: 10-12-16 15:12

Re: Staken op buitenrit

Geplaatst: 10-12-16 15:12

Sorry Simpelman, maar wat een gewauwel, kan er echt helemaal niks concreets en zinnigs uithalen. Tussen leiding grven, dwingen en helemaal niks doen zitten werelden van verschil.

Paard van stalgenoot waarmee ik altijd buitenrij begon dit ook te doen, van kwaad tot erger. Laatse keer hebben we zeker een half uur over 50 meter gedaan. Die van mij is ook een angsthaas, maar is makkelijk(er) te overtuigen toch door te lopen, waarbij draf makkelijker is dan stap. Helaas volgt haar paard de mijne niet en echt leuk rijden is het niet. Op de terugweg nog een keer geoefend langs "het enge stuk", toen deed die van mij het eigenlijk prima, die van haar helemaal niet. We hebben toen gewisseld en ik heb het nog eens geprobeerd op haar paard. Haar paard ook bij mij in de staak - achter en zijwaarts, richting bermen etc). Ik ben haar stug de richting op blijven vragen waar we heen moesten, en ieder x dat haar hoofd in de juiste richting kwam meteen de druk eraf gehaald. Ieder keer weer zijwaarts willen draaien tegengehouden, ieder stap voorwaarts alle druk eraf en uitgebreid belonen. Toen zijwaarts niet meer lukte gingen we voorwaarts, ook heel twijfelend. Bij iedere twijfel meteen vooruit gezet en ook hier weer duidelijk - vooruit die richting op is goed, draaien of achteruit is niet goed. Dat ging vrij snel goed, enge stukje voorbij, omgekeerd, enge stukje andere kant op voorbij, weer omgekeerd, en voila, niks meer aan het handje. Dit klinkt heel simpel, maar uiteindelijk ben ik ook nog wel zon kwartiertje bezig geweest.

Mijn paard is een angsthaas, die vind buitenrijden soms oprecht heel eng, die geef ik juist vertrouwen door heel duidelijk te zijn in wat ok is (voorwaarts, desnoods in draf - werkt bij de mijne heel goed). Dat heeft niks met dwingen en grof zijn te maken, dat is het op het moment dat je een onzeker paard vertrouwen te geven door duidelijk te zijn. En daar zit ook het belonen in, ook met stem (is de mijne heeeel gevoelig voor - ertegen kletsen, vertrouwen geven bij twijfel). Hoop dat je er iets aan hebt!

**Geplaatst**: 10-12-16 17:18

Geplaatst: 10-12-16 17:18

tmr001 schreef:
Paard van stalgenoot waarmee ik altijd buitenrij begon dit ook te doen, van kwaad tot erger. Laatse keer hebben we zeker een half uur over 50 meter gedaan. Die van mij is ook een angsthaas, maar is makkelijk(er) te overtuigen toch door te lopen, waarbij draf makkelijker is dan stap. Helaas volgt haar paard de mijne niet en echt leuk rijden is het niet. Op de terugweg nog een keer geoefend langs "het enge stuk", toen deed die van mij het eigenlijk prima, die van haar helemaal niet. We hebben toen gewisseld en ik heb het nog eens geprobeerd op haar paard. Haar paard ook bij mij in de staak - achter en zijwaarts, richting bermen etc). Ik ben haar stug de richting op blijven vragen waar we heen moesten, en ieder x dat haar hoofd in de juiste richting kwam meteen de druk eraf gehaald. Ieder keer weer zijwaarts willen draaien tegengehouden, ieder stap voorwaarts alle druk eraf en uitgebreid belonen. Toen zijwaarts niet meer lukte gingen we voorwaarts, ook heel twijfelend. Bij iedere twijfel meteen vooruit gezet en ook hier weer duidelijk - vooruit die richting op is goed, draaien of achteruit is niet goed. Dat ging vrij snel goed, enge stukje voorbij, omgekeerd, enge stukje andere kant op voorbij, weer omgekeerd, en voila, niks meer aan het handje. Dit klinkt heel simpel, maar uiteindelijk ben ik ook nog wel zon kwartiertje bezig geweest.

Dan heb je kennelijk gewonnnen.

**Geplaatst**: 11-12-16 22:37

Re: Staken op buitenrit

Geplaatst: 11-12-16 22:37

Niemand 'wauwelt' (laten we respectvol blijven $*\o/*$ ) en zeker Simpelman niet. Zijn benadering is verfrissend en liefdevol. Zijn advies (overigens aan een ander, maar ik heb het opgepikt) heeft mij en mijn stakende paard een tijdje terug echt geholpen. Ik kreeg haar al een tijdje moeilijk mee op buitenrit. Toen draaide ik haar om en beloonde haar uitbundig. Haha, het zorgde ervoor dat we alle twee uit de frustratie bleven. Mijn paard is daardoor relaxter geworden.

**Geplaatst**: 12-12-16 09:27

Geplaatst: 12-12-16 09:27

EvelienKiss schreef:
Niemand 'wauwelt' (laten we respectvol blijven $*\o/*$ ) en zeker Simpelman niet. Zijn benadering is verfrissend en liefdevol. Zijn advies (overigens aan een ander, maar ik heb het opgepikt) heeft mij en mijn stakende paard een tijdje terug echt geholpen. Ik kreeg haar al een tijdje moeilijk mee op buitenrit. Toen draaide ik haar om en beloonde haar uitbundig. Haha, het zorgde ervoor dat we alle twee uit de frustratie bleven. Mijn paard is daardoor relaxter geworden.

Ieder paard heeft denk ik wel een andere aanpak en oplossing nodig, maar ik snap zelf gewoon echt niet goed hoe je duidelijk kan blijven als je "verkeerd" gedrag beloond. Mijn stalgenoot keerde in de eerste instantie ook om, om het vanaf daar "opnieuw" te proberen. Gevolg wat dat dit specifieke paard enorm gewend was om te keren als ie in de staak ging (en daarna ook nog een stuk aandraven). Kan je uitleggen wat je deed en hoe dat hielp? Super overigens dat dit voor jou heeft geholpen!

**Geplaatst**: 12-12-16 10:15

Re: Staken op buitenrit

Geplaatst: 12-12-16 10:15

Het probleem is hier de programmering van de ruiters.
We worden een betere ruiter wanneer we ons vrij maken van de dogma's waarmee we rijkunstig zijn opgevoed.
Omdat zoals gezegd ieder paard "anders" is moeten we openstaan voor dat wat het paard nodig heeft van ons.
We moeten ons paard helpen om met zijn wereld om te kunnen gaan en zijn persoonlijkheid te ontwikkelen binnen die kaders en niet, zoals vaak als ideaal eindbeeld wordt gezien, ons paard robotiseren.

Paarden worden niet voor verkeerd bedrag beloond.
Het woord belonen wordt in de paardenwereld veel te beperkt geinterpreteerd.
Afgezien van de aangename prikkel van een beloning/klontje is het eerder een sociale bevestiging.
De impact van een sociale bevestiging is vele malen groter dan de "beloning" zelf.
Een paard moet zich veilig voelen om te kunnen beslissen iets te doen dat het als onaangenaam of onveilig ervaart.

Dat is de "beloning" voor verkeerd doen, die zegt namelijk rustig maar, je bent veilig, daarna kun je zeggen "kom met mij mee" i.p.v. doe wat ik je opdraag en bek dicht.

**Geplaatst**: 12-12-16 11:53

Geplaatst: 12-12-16 11:53

Freya6 schreef:
Nicky1963 schreef:
Ik volg even. Interessant en heel benieuwd naar mogelijkheden. Heb er ook zo een ..

Lees hier eens, misschien helpt het je.
XxLiEsJuHhxX @ [VNA] Mensen met een Right Brain Extrovert paard?

Mijn appaloosa is heel duidelijk een right brain Extrovert paard

**Geplaatst**: 12-12-16 16:54

Geplaatst: 12-12-16 16:54

@Simpelman ja ik snap het wel, ik heb soms als dat mijn paardje niet met me mee wilt lopen als ze gestresst is en ik dus rustig terug naast haar ga staan en oprecht goede energie op haar richt en aai en zeg ik: "Kom, dan gaan we samen," en ze loopt zo mee.

Maar soms is ze zo gefixeerd op iets anders, of koppig, ik ging een paar weken geleden voor een wandeling waar ze om de pas stil bleef staan, er was niets engs, er was verder ook niets of niemand, maar ze wilde overduidelijk terug naar huis, ik denk dat ze er voornamelijk gewoon geen plezier in had. (Ze loopt de laatste tijd ook harder als we richting huis gaan, dit is eigenlijk vreemd want het was bij haar over al die jaren altijd andersom geweest). In plaats van me op dat staken te blijven fixeren ben ik gewoon wat vrijheidsdressuur gaan doen, dus inderdaad beloningen met snoepjes. Goed, ze richtte toen al haar aandag op mij ipv naar buiten en alle knopjes zaten er weer relaxed op, draf, stap, stoppen, draven vanuit halt etc. of ze er nou wel of geen snoepje voor kreeg.

Is dit omkoperij? Ik weet het eigenlijk niet, wat ik opmaak uit jouw reactie hier boven is dat volgens jou een beloning geen omkoperij is bij een paard. Uiteindelijk heb ik haar beloond voor alle positieve dingen die ze me gaf en aan de negatieve geen aandacht besteed.

Nu ik het opnieuw lees, lijkt het dat TS haar paard eigenlijk niet staakt, maar protesteert (oke is bijna hetzelfde, maar ze staat niet een in 'freeze' stand want ze loopt achterwaarts of bokt). Het zou kunnen TS, dat je misschien onbewust minder relaxed bent als je er alleen met haar op uit gaat, helemaal nu het zo vaak gebeurd en je paard waarschijnlijk ook. We vergeten vaak dat we eigenlijk heel veel vertrouwen van een paard vragen om er alleen en weg van de vertrouwde kudde op uit te gaan. Daarbij komt dat ze ook een schop of een tik met de zweep kan verwachten, wat geen oplossing blijkt te zijn want ze doet het daarna gewoon weer. Daardoor kom je een beetje in een vicieuze cirkel, ze protesteert misschien bij gebrek aan vertrouwen of plezier, daarbij komt een schop/tik, waardoor het vertrouwen/plezier weer daalt, etc. Als het echt een koele kikker LBI paard is (en dat is die van mij volgens mij ook), zou het kunnen dat ze gewoon denkt "waar doe ik dit voor?" ik denk dat je dan beter meer kan belonen voor de dingen die ze goed doet en minder of helemaal niet te straffen voor dingen die ze niet goed doet.

Hoe gaat het de laatste tijd?

**Geplaatst**: 12-12-16 18:00

Geplaatst: 12-12-16 18:00

Een leuke anecdote:

Lang geleden reed ik een avond in de week in een carouselvereniging in een rijschool.
Zoiets is tijdens de trainingssessies een zootje ongeregeld van 16 paarden in de rijbaan, geruk en gescheur, botsen en trappen en ik had geen zin mijn eigen paard daaraan bloot te sletten dus ik huurde dan een paard van de rijschool.
Aangezien ik geen manegeruiter was had ik de laatste keus in de paarden.
Iedere week hetzelfde paard, voor mij was er dan een probleempaard over.
Dit paard ging één hoek van de rijbaan niet in. Niet dus, bij niemand, no way ever.
Dit is lastig in een carrouselgroep...
Het paard deed dit al langere tijd en het gedrag werd steeds erger, 10/15 meter voor de hoek ging hij er al vandoor.
Iedere hoogestegen manegeruiter had zijn kunde al op de correctie van dit paard losgelaten inclusief verschillende instructeurs.
Allemaal altijd met dezelfde benadering natuurlijk, paarden moeten gehoorzamen zo niet dan....
Wanneer hij het doet wordt hij beloond, zoniet....., hij moet doen wat wij zeggen.

Het paard was onverbeterbaar en ondanks zijn verder kwaliteiten onbruikbaar en klaar voor de slacht.

Na een paar avonden voor aap gezeten te hebben heb ik gevraagd of ik het paard een paar keer in de rustige ochtend alleen in de rijbaan mocht komen rijden.
De eerste ochtend heb ik hem rustig en vriendelijk geborsteld, zijn spanningen in de rug, hals en schouders opgezocht en vrijgemaakt, opgezadeld en wat rondgestapt in de rijbaan.
De bewuste hoek zijn we niet gaan bekijken, ik heb hem veel geprezen voor zijn braafheid en goedwillendheid zo maar met mij rond te willen stappen. Klaar.

De tweede ochtend geborsteld, spanningen weggenomen, stappen in de rijbaan, veel aanmoediging (voor niets doen) en na een minuut of 10 richting hoek, daarmee nam de spanning toe, hij werd hard.
We zijn richting hoek gegaan, maar één pas tegelijk, halt, tot het punt dat hij aangaf echt niet verder te kunnen, braaaaf, rustig maar, geen probleem je doet het goed.
Omgedraaid, beetje rondstappen, aangemoedigd, gestreeld en terug richting hoek, spanning, braaf, goed zo, geen probleem, niets aan de hand, doe eens één pas verder, geweldig! Afstappen. Klaar.

De derde ochtend ging hij gewoon de hoek in, er was helemaal niets in de hoek....

Hij heeft honderden keren van veel ruiters op zijn sodemieter gehad, soms héél erg hard, om de hoek in te gaan. waar hij waarschijnlijk ooit iets dacht zien dat hem angstig maakte of wat ook.
Logisch dat hij die hoek nooit meer inging, daar kreeg hij op zijn sodemieter.

Toen hij vertrouwen in iemand had en begrepen dat hij niet op zijn donder kreeg wilde hij het wel weer proberen.
Zo zijn paarden.

**Geplaatst**: 12-12-16 18:12

Geplaatst: 12-12-16 18:12

Ineke2 schreef:
Grappig wel is dat mijn een ras echte LBI paard is.

Mijn paard is ook een LBI paard en je openingspost is zo herkenbaar. Wij draaiden nooit om. Bleven desnoods een uur staan, totdat mijn heer weer verder ging. dat lukte altijd. Mijn dochter ooit de boterhammen gaan brengen in het bos, want perdje wilde niet verder meer.
Pas na paar uur ging hij weer want hij wilde toch wel graag naar huis. Mijn paardje was echt nooit ergens bang voor. Hij "deed het dan gewoon niet voor je". Nooit op zijn kop gegeven of wat dan ook. Gewoon gewacht.

Ooit zo grappig. Hercule wilde niet met mij over een bruggetje. Echt helemaal niet. Ik aaide hem over zijn hals en zei vrij laconiek: "OK, ik heb tijd zat. Dat weet je toch wel onderhand". Een diepe zucht volgde en Hercule ging braaf over het bruggetje

De kans is groot dat hij je uittest.

Ook zo met iemand die hem had gereden een weekend en hem "even in de trailer zou zetten". Hij verdomde het vierkant. Waarop de jonge vrouw zei: "Hercule is zo bang". Zijn fokker die ook dat merens weekend aanwezig was en ik barstten in lachen uit: "Hercule is nooit bang" zeiden we in koor. "Geef hem maar": zei ik, en nog na lachend liep ik rennend met hem de trailer op.

Een LBI zijn karakter paarden. Je moet heel erg veel van ze houden anders steken ze de denkbeeldige middenvinger tegen je op. Ben bij hem, knuffel hem vaak ook buiten het rijden en zorg voor een goede band. Zorg dat hij respect voor je krijgt, door net zo lang te wachten totdat hij gaat. Uittesten hoort er echt bij. Het respect moet je verdienen.

**Geplaatst**: 12-12-16 18:16

Geplaatst: 12-12-16 18:16

Mooi voorbeeld Simpelman! Een vraag: de tweede dag gingen jullie met 1 pas tegelijk richting de bewuste hoek. Hoe ver ga je dan qua hulpen? Wanneer is iets nog vragend i.p.v. dwingend? En 'aanmoedigen', met stem of herhaaldelijke hulpen, is dat nog veilig voor het paard?

**Geplaatst**: 12-12-16 18:16

Geplaatst: 12-12-16 18:16

Das een prachtig mooi verhaal Simpelman, maar in de praktijk kan je dat paard nog steeds niet inzetten voor de lessen en bovendien heb je dit kunnen oefenen in een veilige omgeving, zonder verkeer, waar dit topic over gaat. Ik nodig je ook graag uit om bij mijn superkijkerige tuigpaard, voor wie iedere bak wel een eng punt heeft (er hing ooit een draadje en nu niet meer, ooit was de deur open en nu was ie dicht, ik zag net buiten in de verte een konijn en nu is die weer weg). Ik heb ook eindeloos gegrondwerkt, meenemen naar de achterkant van de bak, belonen, lief ahh snoepje, samen enge dingen bekijken (plastic!! dat wappert!!), aangeleerd haar hoofd naar beneden te brengen op momenten van spanning, haar laten snuffelen op momenten van spanning, alle rust liefde en aandacht. In de praktijk is het gewoon een enorme zeiklap die gemiddeld gezien sneller over de zeik gaat dan andere paarden. Ik kan grondwerken tot ik een ons weeg, dat ga je er nooit helemaal uitkrijgen. En die kan ik niet op haar donder geven want dan raakt ze over de flos. Wat we wel samen kunnen leren is een andere reactie dan op zn tuigs door de bak te stampen en om zelf effectiever haar aandacht te bewaren, maar dat verhaal wat jij verteld is in mijn ogen gewoon een sprookje.

In de echte wereld kunnen er op buitenrit zich onverwachte situaties voordoen waar je gewoon niet op kan oefenen in de bak. Als je paard achterwaarts richting prikkeldraad / 80km weg of noem maar iets loopt, dan houdt de liefde soms even op en moet je even onaardig zijn.

**Geplaatst**: 12-12-16 18:24

Geplaatst: 12-12-16 18:24

@tmr001, maar dan heb je het over een noodgeval, als het gevaarlijk dreigt te worden en je paard luistert niet, dan ja natuurlijk moet je even onaardig doen. Maar je hoeft je niet constant te gedragen alsof je in een noodsituatie zit. Er zijn genoeg situaties buiten waar je wel even de tijd kunt nemen. Denk dat Simpelman dit verhaal voornamelijk aanhaalde, omdat ik het over negatieve reinforcement had, vind het een mooi voorbeeld.

@Sonja89 mooi onderschrift, had ik nog niet gelezen

**Geplaatst**: 12-12-16 18:33

Geplaatst: 12-12-16 18:33

Sonja89 schreef:
Mooi voorbeeld Simpelman!

Een vraag: de tweede dag gingen jullie met 1 pas tegelijk richting de bewuste hoek.
Hoe ver ga je dan qua hulpen?

Wanneer is iets nog vragend i.p.v. dwingend?

En 'aanmoedigen', met stem of herhaaldelijke hulpen, is dat nog veilig voor het paard?

Welke hulpen je gebruikt maakt niet uit je bent niet met rijkunst bezig maar met het corrigeren van gedrag.
De middelen die ik aanwend zijn altijd zodanig dat ik het paard vrij laat om te kiezen.
Maar, weglopen is niet goed! Ik ga dus niet zover dat hij weg loopt maar blijf voor dat punt dat is namelijk het punt waar hij leert.

Aanmoedigen is het uiten van oprechte waardering, dat verstaan paarden heel goed, de "taal" is van geen belang. Het is kwaliteit.
Herhaaldelijke hulpen zijn geen enkel probleem, ik geef ze licht en duidelijk.
Ik ben wél heel zeker van mezelf en mijn zaak, ik ben een leider.

**Geplaatst**: 12-12-16 18:46

Geplaatst: 12-12-16 18:46

tmr001 schreef:
Das een prachtig mooi verhaal Simpelman, maar in de praktijk kan je dat paard nog steeds niet inzetten voor de lessen en bovendien heb je dit kunnen oefenen in een veilige omgeving, zonder verkeer, waar dit topic over gaat.

Ik nodig je ook graag uit om bij mijn superkijkerige tuigpaard, voor wie iedere bak wel een eng punt heeft (er hing ooit een draadje en nu niet meer, ooit was de deur open en nu was ie dicht, ik zag net buiten in de verte een konijn en nu is die weer weg). Ik heb ook eindeloos gegrondwerkt, meenemen naar de achterkant van de bak, belonen, lief ahh snoepje, samen enge dingen bekijken (plastic!! dat wappert!!), aangeleerd haar hoofd naar beneden te brengen op momenten van spanning, haar laten snuffelen op momenten van spanning, alle rust liefde en aandacht.

In de praktijk is het gewoon een enorme zeiklap die gemiddeld gezien sneller over de zeik gaat dan andere paarden. Ik kan grondwerken tot ik een ons weeg, dat ga je er nooit helemaal uitkrijgen. En die kan ik niet op haar donder geven want dan raakt ze over de flos. Wat we wel samen kunnen leren is een andere reactie dan op zn tuigs door de bak te stampen en om zelf effectiever haar aandacht te bewaren, maar dat verhaal wat jij verteld is in mijn ogen gewoon een sprookje.

In de echte wereld kunnen er op buitenrit zich onverwachte situaties voordoen waar je gewoon niet op kan oefenen in de bak. Als je paard achterwaarts richting prikkeldraad / 80km weg of noem maar iets loopt, dan houdt de liefde soms even op en moet je even onaardig zijn.

Het verhaal is anekdotisch, waardevol het gaat om het simpele principe er achter, het is een simpele les.
Dit voorbeeldpaard ging alleen met mij gewoon de hoek in en met niemand anders.
Dat is op zich al heel interessant om in te zien....

Ik heb dit soort werk een flink aantal jaren semi professioneel gedaan, een weekend workshop iedere tweede week van de maand.
Honderden "probleempaarden" zijn er langs gekomen, steeds weer zijn de problemen opgelost, ik weet waar ik het over heb.

Wanneer je de door jou beschreven technieken in hun intentie juist hebt toegepast en je paard geeft nog steeds problemen, dan is het zinvol om eens verder "naar binnen" te kijken wat er loos zou kunnen zijn.

In de echte werled kunnen zich onvoorzien dingen voordoen, een paard is een vluchtdier en kan op de vlucht gaan.
Soms moet je voor de veiligheid even héél rigoreus zijn.
Maar de meeste problemen kun je voor zijn door een goede africhting en dat kost veel tijd.

**Geplaatst**: 12-12-16 22:12

Geplaatst: 12-12-16 22:12

Toch weet ik heel zeker dat het principe werkt, en het werkt bij elk paard, dus ook bij jouw paard.
Wat je juist moet doen is eigenlijk van weinig belang, wat wel heel belangrijk is dat is de timing en ook jouw eigen ingesteldheid, jouw eigen duidelijk doel, als die verkeerd is dan lukt het niet.
Je zegt zelf dat je al heel veel grondwerk gedaan hebt, en dat je dat wel kan doen tot je een ons weegt, nee dit klopt echt niet, als je dit zo aanvoelt dan doe je iets grondig verkeerd.
Zoek een trainer die je ter plaatse kan komen helpen en je zal zien , ook bij jouw paard kan dit probleem opgelost worden.

tmr001 schreef:
Das een prachtig mooi verhaal Simpelman, maar in de praktijk kan je dat paard nog steeds niet inzetten voor de lessen en bovendien heb je dit kunnen oefenen in een veilige omgeving, zonder verkeer, waar dit topic over gaat. Ik nodig je ook graag uit om bij mijn superkijkerige tuigpaard, voor wie iedere bak wel een eng punt heeft (er hing ooit een draadje en nu niet meer, ooit was de deur open en nu was ie dicht, ik zag net buiten in de verte een konijn en nu is die weer weg). Ik heb ook eindeloos gegrondwerkt, meenemen naar de achterkant van de bak, belonen, lief ahh snoepje, samen enge dingen bekijken (plastic!! dat wappert!!), aangeleerd haar hoofd naar beneden te brengen op momenten van spanning, haar laten snuffelen op momenten van spanning, alle rust liefde en aandacht. In de praktijk is het gewoon een enorme zeiklap die gemiddeld gezien sneller over de zeik gaat dan andere paarden. Ik kan grondwerken tot ik een ons weeg, dat ga je er nooit helemaal uitkrijgen. En die kan ik niet op haar donder geven want dan raakt ze over de flos. Wat we wel samen kunnen leren is een andere reactie dan op zn tuigs door de bak te stampen en om zelf effectiever haar aandacht te bewaren, maar dat verhaal wat jij verteld is in mijn ogen gewoon een sprookje.

In de echte wereld kunnen er op buitenrit zich onverwachte situaties voordoen waar je gewoon niet op kan oefenen in de bak. Als je paard achterwaarts richting prikkeldraad / 80km weg of noem maar iets loopt, dan houdt de liefde soms even op en moet je even onaardig zijn.