Dan proberen zo voorzichtig mogelijk op te stappen, teugels goed kort houden zodat ze niet weg kan stappen, of iemand vragen haar vast te houden als jij opstijgt.
Verder over hoe je zou moeten vallen heb je al genoeg tips gehad denk ik, das voor iedereen verschillend en vaak denk je er idd niet over na.
(ze maaien hier de bermen niet, gracht was onzichtbaar) toen ik uit te gracht klom en naast de weg ging zitten om te controleren of alles ok was (uiteraard was paardlief toen al van me af gegaan) merkte ik dat mijn ribben een beetje kraakten en ben ik maar niet terug opgestapt. Ik ben braaf blijven zitten en heb een ambulance gebeld, en maar goed ook. In het ziekenhuis bleek ik complexe ribbreuken, een klaplong en een gescheurde lever te hebben. En als troostprijs een mooie blauwe plek in de vorm van een hoef rechtsonder op mijn ribben. Een paar dagen intensive care en een weekje ziekenhuis en ik ben er al bijna weer bovenop. Volgende week zit ik terug op mijn paard (intensief rijden zit er nog niet in, maar ik heb geen zin om in een hoekje te gaan zitten huilen)
Ik heb tijdens het vallen wel een soort intuïtieve reactie waardoor ik mezelf goed opvang, de goede kant oprol, ofzo. Maar dat is ook pas de laatste jaren, dus waarschijnlijk ontwikkel je dat met vaak vallen