Bokt.nl

Britsel schreef:

Ok, ik ben 30 cm kleiner

Haha, enge paarse bloemetjes jeetje

hestejente schreef:

Ja stel je voor: haalt die meneer ineens een paarse bloem te voorschijn en begint ermee te wuiven! Het zal je overkomen... dan kun je misschien toch maar beter even naast je snuivend ros gaan staan.

Lusitana schreef:

Het criteria bij mij zijn :
Breng ik iemand (meer) in gevaar als ik blijf zitten,
boek ik vooruitgang, (als je een half uur op dezelfde plek blijft met een paard dat al maar hysterischer wordt, boek je geen vooruitgang en traumatiseer je mogelijk zefs het paard)
en wat is belangrijk voor de toekomst (teveel dwang bij een bepalad voorwerp wat hij echt onoverkomelijk eng vindt kan er voor zorgen dat hij de schuld geeft aan dat voorwerp en er bang voor blijft) dit sluit dus aan bij het vorige.

Ik heb al eerder gezegd dat ik er niet snel af ga en het eigenlijk zeer weinig is voorgekomen in mijn hele leven, maar er zijn momenten dat ik niet koppig ben.

Ik heb geen moeite met er naast gaan in gevaarlijke situaties. Daar zit een logica aan. Een paard is een kudde dier. Als er een voorop gaat en daar gebeurt niks mee en die is ook niet angstig, dan wordt het als veilig gezien.
Een paard hoort zich niet van je los te willen rukken. Dan hang je teveel aan de teugels (en trekt het DUS terug) of hij is simpelweg bang van je (dan is er in de opvoeding en opleidng toch iets mis gegaan).
Bij het afstappen in enge sitaties heb je het simpelweg over het paard voorgaan en even zijn kuddemaatje zijn. Ze kunnen dan terugvallen op iets heel basic.

Er zijn voor het paard ook verschillende soorten angsten. Het is aan de ruiter om aan te voelen wat te doen in de situatie.

Miekemuis_ schreef:

Ik begrijp niet waarom die man dan zegt dat jij je paard moet leren dat hij niet bang moet zijn.. Had hij dan liever een hoef tegen zn hond of tegen zichzelf gehad? Juist verstandig van jou!

paardenfreak schreef:

ik vroeg me het zelfde af vorig zomer..

situatie met een aanstormende auto van achter opzij galoperende paarden in wei ernaast.. (plus diepe sloot) dat de buurthond er wasd (blaffend aan komen rennen.)

ik ben wel afgestapt. toen die auto (keihard) langs reed kwam ook net die hond aanstormen plus die gekke paarden in het weiland toen ging mijn paard steigeren draaide om en rende er vandoor.. later wel weer te pakken en weer verder gereden. niks aan de hand.
als je daar de reacties nog wil lezen:

[BRT] stap je af of niet als..

Lusitana schreef:

@Maeve. Ja, de teugels plots op maat gaan maken is het signaal voor het paard dat er iets te wachten staat!

Ik heb eens een proefrit op een bijrijdt paard moeten maken door een groot dorp (Bergen NH). Eigenaresse had gezecht dat hij bang was voor trekkers. Nu ben ik iemand die er van overtuigd is dat angst meestal in de ruiter zit die het overbrengt, dus ik maakt me geen zorgen. Uiteraard, zou ik bijna zeggen, kwamen we een trekker tegen. Eigenares was op de fiets mee en kneep haar stuur bijna fijn, maar ik hield het slappe teugeltje en gaf een krabbeltje in de manen van het paard, dat nog niet een oor bewoog.

Dat "belonen" krijg ik nog steeds wel felle tegenstand tegen van mensen die dan zeggen dat ik het paard beloon voor het schrikken, maar die zien het verkeerd, ik stel het gerust en beloon feitelijk voor het NIET schrikken of niet reageren. Het is ook voor jezelf een check dat je ontspannen bent. Tot nu toe heb ik alleen rotsvaste paarden gemaakt en geen schrikachtige of ongehoorzame, door dat "belonen" . Dus ik blijf bij mijn methode.

Kitty84 schreef:

Mijn mantra is; als ik het niet vertrouw dan stap ik af, mijn ponybeest heeft een verleden met buitenrijden (ze heeft laten zien dat ze echt niet braaf kan zijn) inmiddels is ze heus wel braaf op nukkigheden na. Maarr...mijn nek en ledematen zijn me toch echt wel lief en ik zit er niet op te wachten om hier in rengalop over de hei te stuiven omdat er iets gebeurt wat ik zelf vooraf had kunnen controleren door af te stappen.

Ik denk dat afstappen niks te maken heeft met een zwaktebod o.i.d. maar meer met het kennen van je eigen rijkunsten / krachten / paard en het inschatten van de situatie.

Puntje bij paaltje heb ik het bijna nooit nodig, ik ken haar inmiddels goed en ik weet wat ik moet doen als ze weer eens van haar nukkigheden heeft. Dat levert ook geen gevaar voor omstanders op. Maar als het me boven de pet gaat...dan ga ik er echt vanaf ik heb vanaf de grond voor mijn gevoel net iets meer te vertellen (maar er zullen vast ook ruiters zijn waarbij dat andersom is). De enige keer dat ik echt afgestapt ben was toen ik over een ophaalbruggetje heen moest waar ze met zo'n afstandbestuurbaar motorbootje onderdoor aan het varen waren (en natuurlijk doorgaan dan he...niet even de andere kant op). Ik moest over die brug heen, dit heb ik rustig lopend gedaan, gelijk goed de tijd gehad om pony te laten kijken en te belonen. Hierna er weer op, pony niet in de stress, ikke niet en een leuke rit gehad verder.

Als je paard rare reacties vertoond op auto's fietsters etc....dan moet je echt gaan oefenen en kan je m.i. niet naar buiten / niet alleen naar buiten.
Ennuh....schiet je zelf in de stress? Praten en sinterklaasliedjes zingen helpt haha