Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-01-11 15:52

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 05-01-11 15:52

Een tip die ik zelf altijd toepas is een MP3 speler in mijn oor als ik aan het rijden ben

**Geplaatst**: 05-01-11 15:57

Geplaatst: 05-01-11 15:57

Heb momenteel angst om op een specifiek paard (rijd op de manege) te rijden.

Vorige keren dat ik erop reed schrok hij van alles en is hij elke les wel een keer (of 2 - 3) weggeschoten. De laatste keer was er een beetje te veel aan denk ik (misschien was ik beter gevallen en even volledig tot rust gekomen en er dan terug op) maar heb de rest van de les in mezelf aan het zingen geweest om mezelf toch een beetje rustig te kunnen houden.

Hoop hier ook enkele goede tips te vinden.

**Geplaatst**: 05-01-11 15:58

Geplaatst: 05-01-11 15:58

Goed topic! Ik ben zelf eigenlijk zelden bang gelukkig, maar kom wel van tijd tot tijd in mijn lesgeven ruiters tegen die bang zijn. Soms een beetje, maar ook eens een jong meisje gehad dat echt heel bang was.

Ik hoop dat jullie ook nog wat hebben aan de tips hoe ik het als instructrice aanpak.

- Het eerste wat ik wil weten is of de angst 'terecht' is. Ik kijk dus naar de combinatie, wat doet het paard, is hij gemeen of gewoon wat speels. Van daaruit beslis ik of ik deze ruiter door laat rijden of niet. Bv een bange ruiter op een paard dat echt gemeen bokt laat ik niet op dat paard doorrijden. Dan zal ik adviseren om de ruiter te trainen op een ander paard, en het paard te laten trainen door een ander tot die wat verder doorgereden is.
- De meeste paarden zijn gelukkig niet gemeen, dus dan ga ik met de combinatie aan de slag. Ik begin dan, altijd, iedere les, met controle. Been = voorwaarts, hand = ho.
- Bij kinderen werk ik heel uitdagend, stimulerend. Joh, probeer eens of je een heel rondje kan draven! Of laat mij eens 2 heeele gave passen middendraf zien. Simpele korte opdrachten waarbij ik telkens een heel klein beetje over de grens heen druk. En natuurlijk uitgebreid complimenten geven...'waaauw dat was gaaf, dat wil ik nog wel eens zien hoor dat zag er zo mooi uit!' werkt bijvoorbeeld erg goed, je ziet ze gewoon groeien! Vind het bij kids ook altijd belangrijk niet teveel stappen tegelijk te zetten. Bv kind durft niet te draven en te galopperen, dan wil ik eerst zekerheid zien in de draf voordat ik zal vragen om aan te galopperen. Er moet altijd iets zijn om op terug te vallen, dat voorkomt paniek.
- Bij meer volwassen ruiters maak ik de afspraak dat bang zijn mag, zij mogen dat ook altijd aangeven en als het echt even niet meer gaat lassen we een pauze in...Maar, ik wil dat ze toch proberen te doen wat ik zeg! Ik vraag daar dus iets meer redenatie vanuit het verstand. Deze ruiters zijn ook vaker ergens bang voor, bv bokken of wegrennen van het paard. Ik leg dan uit dat er maar een manier is om te voorkomen dat dat gebeurt, en dat is om te gaan rijden! Bij deze ruiters ben ik dus wat strenger, en ik probeer te bereiken dat zij ook als paard een keer iets onverwachts doet, dat ze EERST rijden, en daarna mag dan best de schrik eruit komen en doen we even rustig aan. Dan krijg je een soort van :)*

reactie, ze krijgen door dat als ze eraan rijden, de reacties van het paard best wel onder controle te houden zijn en ook veel minder heftig zijn. Ik probeer dus de eerste reactie van verkrampen/niks doen om te zetten in een gepaste actie, dus in rijden. Hierdoor wordt de ruiter langzaamaan zekerder van zichzelf, paard gaat steeds beter luisteren want die komt er toch niet mee weg, en zo raken ze steeds beter op elkaar ingespeeld. Mooi werk is dat

Poeh, heel verhaal, ik hoop maar dat jullie er nog iets nuttigs uit kunnen halen...

**Geplaatst**: 05-01-11 16:03

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 05-01-11 16:03

Ik lees even mee; ik heb zondag weer privéles na anderhalve maand en ik ben stiekem best bang, omdat ik zo'n twee maanden geleden nogal hard ben gevallen en sindsien nog maar 1 of 2 keer heb gereden

**Geplaatst**: 05-01-11 16:09

Geplaatst: 05-01-11 16:09

ik vind het ook een goed topic, ik heb t namelijk ook na een heftige val...

mmm tips...

niks te snel doen, neem je tijd, durf je iets echt nog even niet, doe het dan ook nog even niet.

Ik had heel veel moeite met dravers omdat het door een draver kwam... toch ben ik weer op een andere gestapt, beetje rondstappen. uiteindelijk ook een drafje, stom genoeg geen paard meer dus galop is nog niet gebeurt buiten op een manege achtig paard

maar neem dus gewoon je tijd, je zult zien dat t opzich allemaal mee valt.
Doe niks wat je echt niet wilt, werkt namelijk averechts.

**Geplaatst**: 05-01-11 16:45

Geplaatst: 05-01-11 16:45

liljebo schreef:
Ilova schreef:
Hier staan goede tips in maar als mijn paard schrikt kan ik gewoon niet meer helder denken (zoals hier ook al is vermeld). Als het paard blijft wegspringen is blijven doorgaan een optie als je zelf niet bang bent denk ik. Ik kom er allesinds niet op om dit te doen als m'n paard schrikt. Dan weet ik niet meer wat te doen, spring ik eraf of begin ik te huilen of zo... Heb ik zelf niet echt in de hand...
En ik weet dat ik met bang zijn het mezelf moeilijk maak maar ik kan er gewoon niets aan doen. Ik zou heel graag willen dat dat angstige gevoel weg zou gaan. Niet bang is inderdaad makkelijker...

En als je dan eens nadenkt over de dingen die je wel durft ipv wat niet goed gaat?
Gewoon bij het begin beginnen en alleen dat doen waarbij je je veilig voelt? (ook al is dat stilstaan terwijl iemand je paard vast houdt, maakt niet uit) Als je dan eerst de dingen (of dat ene ding) een paar dagen doet waarbij je je volkomen op je gemak voelt totdat het vertrouwen weer groeit en dan pas begint met een heel klein stapje verder te gaan. Je mag ietsje kriebel in de buik voelen, maar niet echt bang zijn. Met dat kleine stapje ga je verder totdat je je ook daarin op je gemak voelt. Dan komt pas een volgend stapje etc etc.
Kan heel erg lang duren, maar als het je verder helpt, is het dat altijd waard, denk ik
Uiteindelijk hoef je geen trein te halen, toch?

Ik had zo'n verzorgpaard, waarbij ik dit kon (de Friese merrie in m'n profiel) Op haar was ik ook bang maar op de een of andere manier durfde ik wel nog op haar omdat ze zó braaf was en ik haar wel ergens vertrouwde. Maar ze is verkocht.
En op de manege moest je elke week op een andere pony, op de duur ging dat ook niet meer.
En nu weet ik eigenlijk niet meer op welk paard ik het moet proberen.

**Geplaatst**: 05-01-11 17:14

Geplaatst: 05-01-11 17:14

Interessant topic! Herken het zelf wel, als ik er eens een keertje afval ben ik altijd wat gespannen met opstappen.

Eigenlijk heb ik maar 1, heel simpele tip. Jezelf erover heen zetten. Even diep adem halen en ontspannen, en dan gaan. Het klinkt heel makkelijk, en al heb je echt een heftig ongeluk meegemaakt zou het ook niet zo makkelijk gaan, maar door het gewoon te DOEN ontspan je vaak vanzelf weer naar een paar minuten. Dat helpt tenminste bij mij, na een val bijvoorbeeld. Buiten een val om word ik niet echt angstig. De eerste minuten kunnen wat gespannen zijn (wel belangrijk om naar je paards bui te kijken, ben je echt bang dat hij weer heel vervelend gaat doen door jou spanning kun je misschien beter even wachten.)
Je kunt eventueel ook even aan de longeerlijn gaan na een val, daar vind ik niets kinderachtigs of wat aan, maar goed voor het vertrouwen.

2 jaar geleden heb ik na een val een spier verrekt in mijn arm. Ben daarna nog met moeite op die pony gegaan, zat alleen in stap aan de longeerlijn, hij geeft 1 trap en ik zat volkomen in de stress... Ik wist wel dat het onreëel was, maar het is gevoelsmatig.
Na heel rustig op te bouwen heb ik later weer alles op hem gedaan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-11 09:17

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-11 09:17

Super, allemaal die tips. Ik denk dat hier veel mensen iets aan gaan hebben. Er zitten echt veel super goede tips bij en zo divers dat ze bij veel verschillende mensen/situaties kunnen passen

Ilova, je rijdt dus in een manege? Kun je daar niet over je angst praten, zodat ze met je afspreken dat je bv voorlopig op hetzelfde (brave) paard rijdt en daarmee stapje voor stapje je zelfvertrouwen opbouwt? Dus ook nog niet de dingen doen die een stap te ver zijn?
Als het goed is, zou zoiets bespreekbaar moeten zijn. Je ziet wel in dit topic dat angst heel veel voorkomt en dus niets is om je voor te schamen.

**Geplaatst**: 06-01-11 09:52

Geplaatst: 06-01-11 09:52

_Esther_87_ :
heb je ook tips wat je kunt doen in de les?
ik heb een meisje dat absoluut niet durft te draven
meisje is al 12 dus voor de gek houden werkt niet meer
ze heeft zeven weken gips gehad door val van mijn oude pony die eigenlijk niks doet
in stap gaat het heel goed, maar we zijn nu eigenlijk wel een beetje uitgespeeld
draf doen we alleen kleine stukjes en ik moet meerennen

tips hoe ik dit kan aanpakken??

**Geplaatst**: 06-01-11 11:17

Geplaatst: 06-01-11 11:17

keeslover2 schreef:
_Esther_87_ :
heb je ook tips wat je kunt doen in de les?
ik heb een meisje dat absoluut niet durft te draven
meisje is al 12 dus voor de gek houden werkt niet meer
ze heeft zeven weken gips gehad door val van mijn oude pony die eigenlijk niks doet
in stap gaat het heel goed, maar we zijn nu eigenlijk wel een beetje uitgespeeld
draf doen we alleen kleine stukjes en ik moet meerennen

tips hoe ik dit kan aanpakken??

Mmz, voor de gek houden kan je inderdaad niet meer doen nee...evengoed werkt het motiveren vaak wel. Dus echt heel nadrukkelijk vragen om kleine stukjes te gaan draven...evt met een 'beloning' ertegenover. Dus als jij een half rondje draaft gaan we daarna...(n oefening doen die ze heel leuk vind, of mag ze gaan uitstappen bv) Ik probeer ze vaak het gevoel te geven dat ze t voor mij doen, dat draven. Als je een beetje goed kan vinden met zo'n kind dat willen ze je vaak wel een plezier doen, en vervolgens heb je tenminste iets om verder te bouwen...
Wat je ook kan proberen is eerst meerennen, dan aan n touw meerennen op bv 1,5 meter afstand, dan aan de longeerlijn waarbij je eerst nog wat meeloopt en tenslotte in het midden blijft staan en de lijn dus steeds langer wordt.
Verder veel overgangen laten maken, aandraven en na enkele passen het meisje een overgang laten rijden naar stap. Kind moet het gevoel hebben dat ze de pony kan controleren, dat ze altijd weer kan gaan stappen als ze het gevoel heeft dat ze niet meer durft, dat geeft zekerheid.
Tot slot is het belangrijk dat je niet teveel meegaat in gedachten over 'wat kan er allemaal gebeuren' Sommige kinderen zijn heel erg na aan het denken over wat er kan gebeuren en mis kan gaan als ze aandraven of aangalopperen. Ik probeer daarbij altijd uit te leggen dat bv de pony beter oplet als je hem bezighoudt, maar ook dat een pony in stap natuurlijk net zo goed kan schrikken als in draf of galop.

**Geplaatst**: 06-01-11 11:26

Geplaatst: 06-01-11 11:26

Lieke7787 schreef:
murness schreef:
Wat ik zou willen? "Ponykamp" voor angstige mensen. Een week lang begeleiding. Stapje voor stapje samen met "lotgenoten" en een instructeur die er plezier in heeft om iemand het vertrouwen in paardrijden weer terug te geven.

Vind dat wel serieus een goed plan!!![/quote]

We wonen redelijk in de buurt van elkaar (ik in Kaatsheuvel), dus misschien eens brainstormen over een cursusje?

**Geplaatst**: 06-01-11 11:51

Geplaatst: 06-01-11 11:51

Mijn instructrice werkt met een paar 'angsthazen' en ik zag haar een paar keer bezig met een meisje van 10 en een volwassen vrouw, en ik moet zeggen, haar manier van ermee omgaan sprak mij persoonlijk wel aan. Eerst en vooral zegt ze heel duidelijk dat NIETS moet, als je eraf wilt mag dat, als je niet wilt draven, moet dat niet, zij motiveert om te luisteren naar je eigen angsten!

Dan begint ze gewoon met datgene wat ze wél durven. En dat start gewoon met paard uit de weide gaan halen, daarbij legt ze de nadruk op de lichaamstaal van verschillende paarden, en gaat ze samen met de ruiter kijken naar paarden, tot ze goed kunnen vertellen hoe het paard erbij staat, gespannen, ontspannen, nieuwsgierig, ongeïnteresseerd, .... dan gaan ze samen het paard halen, waarbij ze uitlegt hoe het paard naar je toe te laten komen (dus niet gaan 'vangen') je merkt dat mensen al geruster zijn als ze merken dat het paard gewoon zelf 'kiest' van lekker te komen 'spelen'. Dan gaat ze samen poetsen, waarbij ze veel uitleg geeft over hoe het paard reageert, focus op de lichaamstaal! Dan gaat ze samen met de ruiter longeren/loslaten (afhankelijk van paard/ruiter) waarbij de ruiter leert zelf controle uit te oefenen op het starten en stoppen van het paard, op het sturen vanaf de grond, edm. Daarbij weer aandacht voor de lichaamstaal van het paard! Als zij denkt dat het paard er klaar voor is, geeft ze dat aan aan de ruiter, wil die nog niet, geen probleem, dan doen ze verder, tot de ruiter zélf zegt dat hij er op wilt! En zo gaan ze telkens een stapje verder, eerst aan de longe, altijd met riem aan de hals, zodat de ruiter zich veiliger kan voelen en niet gaat trekken als hij toch in paniek gaat! Als de ruiter dan aan de longe leert dat hij met zijn zit kan stoppen en vertrekken, dan, als het kan met het paard, zonder zadel, en zo bouw je steeds meer op, waarbij het niet uitmaakt of een les bestaat uit enkel stappen. De ruiter geeft aan wat hij wilt en durft, durft hij niet, dan zet ze een stapje terug naar wat hij wel durft!

Het lijkt allemaal heel lang en tijdrovend, maar het gaat heel snel én het beste is dat die ruiters hun vertrouwen ook niet zo snel terug kwijt geraken omdat ze gewoon beter vertrouwen en begrijpen wat er gaande is! Mijn instructrice gaat ervanuit dat paardrijden een hobby is en dat je dus plezier moet hebben, als je angstig bent heb je geen fun, dus ze heeft tijd en rust! Zij is niet het soort instructrice dat klokvast 60 minuten bezig is, zij kan ook wel anderhalf uur of langer bezig zijn indien nodig, en soms wat minder, indien nodig, ... ze luistert naar paard én ruiter, zonder te forceren!

**Geplaatst**: 06-01-11 13:12

Geplaatst: 06-01-11 13:12

Tonidressuur schreef:
Mijn instructrice werkt met een paar 'angsthazen' en ik zag haar een paar keer bezig met een meisje van 10 en een volwassen vrouw, en ik moet zeggen, haar manier van ermee omgaan sprak mij persoonlijk wel aan. Eerst en vooral zegt ze heel duidelijk dat NIETS moet, als je eraf wilt mag dat, als je niet wilt draven, moet dat niet, zij motiveert om te luisteren naar je eigen angsten!

Dan begint ze gewoon met datgene wat ze wél durven. En dat start gewoon met paard uit de weide gaan halen, daarbij legt ze de nadruk op de lichaamstaal van verschillende paarden, en gaat ze samen met de ruiter kijken naar paarden, tot ze goed kunnen vertellen hoe het paard erbij staat, gespannen, ontspannen, nieuwsgierig, ongeïnteresseerd, .... dan gaan ze samen het paard halen, waarbij ze uitlegt hoe het paard naar je toe te laten komen (dus niet gaan 'vangen') je merkt dat mensen al geruster zijn als ze merken dat het paard gewoon zelf 'kiest' van lekker te komen 'spelen'. Dan gaat ze samen poetsen, waarbij ze veel uitleg geeft over hoe het paard reageert, focus op de lichaamstaal! Dan gaat ze samen met de ruiter longeren/loslaten (afhankelijk van paard/ruiter) waarbij de ruiter leert zelf controle uit te oefenen op het starten en stoppen van het paard, op het sturen vanaf de grond, edm. Daarbij weer aandacht voor de lichaamstaal van het paard! Als zij denkt dat het paard er klaar voor is, geeft ze dat aan aan de ruiter, wil die nog niet, geen probleem, dan doen ze verder, tot de ruiter zélf zegt dat hij er op wilt! En zo gaan ze telkens een stapje verder, eerst aan de longe, altijd met riem aan de hals, zodat de ruiter zich veiliger kan voelen en niet gaat trekken als hij toch in paniek gaat! Als de ruiter dan aan de longe leert dat hij met zijn zit kan stoppen en vertrekken, dan, als het kan met het paard, zonder zadel, en zo bouw je steeds meer op, waarbij het niet uitmaakt of een les bestaat uit enkel stappen. De ruiter geeft aan wat hij wilt en durft, durft hij niet, dan zet ze een stapje terug naar wat hij wel durft!

Het lijkt allemaal heel lang en tijdrovend, maar het gaat heel snel én het beste is dat die ruiters hun vertrouwen ook niet zo snel terug kwijt geraken omdat ze gewoon beter vertrouwen en begrijpen wat er gaande is! Mijn instructrice gaat ervanuit dat paardrijden een hobby is en dat je dus plezier moet hebben, als je angstig bent heb je geen fun, dus ze heeft tijd en rust! Zij is niet het soort instructrice dat klokvast 60 minuten bezig is, zij kan ook wel anderhalf uur of langer bezig zijn indien nodig, en soms wat minder, indien nodig, ... ze luistert naar paard én ruiter, zonder te forceren!

Wie is jouw instructrice en waar komt ze vandaan? Mag ook via PB.

**Geplaatst**: 06-01-11 13:36

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 06-01-11 13:36

ik zie persoonlijk een onderscheid tussen mensen die van het begin af relatief angstig zijn te paard zonder eigenlijk echt iets noemenswaardig te hebben meegemaakt met een paard en mensen die een gegronde angst hebben gekregen na iets voor te hebben met een paard (of te zien gebeuren).

het eerste vind ik persoonlijk heel lastig om af te leren. ik heb zo kinderen in de les gehad die telkens opnieuw gingen brullen als het paard bij wijze van spreken zijn oor bewoog. Ik probeerde er altijd veel geduld mee te hebben, maar moet toegeven dat ik in een paar gevallen na een jaar of 2 proberen toch wel eens de vraag aan de ouders heb gesteld of ze paardrijden überhaupt wel fijn vonden en of het geen idee was om met de kinderen te overleggen of ze dit nu echt wilden blijven doen of niet. als je na 2 jaar wekelijks omgaan met paarden (die overigens nooit wat verkeerd gedaan hebben in die tijd, want de personen die ik nu voor ogen heb, zijn er zelfs nooit afgevallen of niets) nog steeds doodsangsten uitstaat als je je paard zelf moet vasthouden, dan vraag ik me wel af of die sport iets voor jou is...

angst na een voorval is redelijker in mijn ogen, omdat je hebt kunnen ondervinden wat er kan mis gaan bij het paardrijden. Ik heb het zelf toch ook even gehad toen ik voor het eerst terug te paard mocht gaan nadat ik met mn paard onderuit was gegaan en daardoor in het ziekenhuis beland was met een enkelbreuk.

ik zelf heb naar aanleiding daarvan een paar dingetjes veranderd. zo rijdt ik bv nu steeds met cap (hoewel ik niet op mijn hoofd ben gevallen, maar het heeft toch een idee bij me losgemaakt van 'better safe than sorry') en heb ik andere schoenen gekocht waar mijn enkels vast in gesnoerd in zitten. ik ga ook nooit meer op pad zonder mijn gsm in mijn zak (ik heb me toen terug te paard moeten hijsen om nog naar huis te raken met een gebroken enkel, want ik zat in het bos ergens).
voor mijn gevoel hielpen die kleine dingetjes...
verder wat rustig aan doen tot je je weer op je gemak voelt op een paardenrug?
en als je echt met een structurele angst zit, dan zou ik voor begleiding van op de grond gaan.

ik rij nu weer rond als tevoren. mijn hart slaat enkel nog een keer over als ik het geluid van een onderuitschuivende hoef op asfalt hoor en ik zal ook nooit meer mijn paard lekker voluit laten racen als ik het pad niet ken.

**Geplaatst**: 06-01-11 18:11

Geplaatst: 06-01-11 18:11

-

Laatst bijgewerkt door xTamay op Gisteren, 15:07, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-01-11 20:10

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 06-01-11 20:10

Hebben jullie ook tips bij angst met buitenrijden? Ik rij altijd alleen buiten omdat ik niemand heb die mee kan te paard. Ik DOE het wel maar vaak wordt het dan toch een onrustige rit en schrikt mijn pony een aantal keer waardoor ik de volgende keer al niet meer 'durf'.

**Geplaatst**: 06-01-11 20:22

Geplaatst: 06-01-11 20:22

Denken dat je op een paard op pony voor échte beginnerskindjes zit en het dus een schande zou zijn als je bang hebt! :Y)

Rare tip maar werkt echt!

**Geplaatst**: 06-01-11 22:23

Geplaatst: 06-01-11 22:23

@ liljebo: Nu rijd ik niet meer op de manege. Er is één instructrice die begrijpt dat ik bang ben. (Een andere instructrice heeft eens gedreigd dat ik haar les niet meer binnenkwam en terug naar de beginners moest als ik NU niet galoppeerde... En toen riep ik huilend dat ik weer naar de beginners wilde... Mocht ik afstappen en m'n paard op stal zetten.)
Ben dan een tijd privéles gaan volgen bij die ene instructrice die het begreep. En dat ging ook een tijd goed. Galoppeerde op het einde gewoon de piste rond. En toen ging ik weer in de groepsles en dan ging het ook nog een tijdje goed. Ik was nog altijd wel ergens bang maar ik durfde het wel. Maar het werd daarna toch weer erger. En ik denk ook niet dat het leuk is voor de anderen in de les dat ik iedereen ga ophouden met m'n geblèr.
Misschien moet ik weer eens privéles gaan volgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-01-11 11:29

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst door de TopicStarter : 07-01-11 11:29

Ik denk dan idd dat privéles van een instructrice met begrip voor je angst de beste optie is., Dwang werkt m.i. nooit.

**Geplaatst**: 07-01-11 13:15

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 07-01-11 13:15

Ik rij zelf pas vanaf half augustus, en ik word zelf ontzettend onzeker en schrikkerig als ik op een paard les krijg waar ik nog nooit op gereden heb *en waar ik les krijg rouleert het veel. Bij elke kleine beweging (poot optillen tijdens het borstelen, een kleine schrikreactie van het paard bij een startende auto) slaat mijn hart een keer over en schiet het door me heen 'nu gaat het mis, oh neeeeee!' heel erg storend voor mezelf want mn hele les gaat dan verkeerd en dat maakt mijn onzekerheid nog erger. Gisteren ook weer, paard luisterde niet meer naar me, deed tegenovergestelde van wat de bedoeling was, gooide steeds kop naar beneden tijdens de draf zodat ik naar voren schoot en ik mn hart weer door mn hele lijf voelde kloppen... zo frustrerend die angst die ik heb bij 'nieuwe' paarden.

Het feit dat ik paardrij wordt dan ook niet echt aangemoedigd door mijn omgeving, de broer van mijn zwager is blijvend zwaar geestelijk en lichamelijk gehandicapt door een trap van zijn paard dus constant krijg ik te horen; 'doe je voorzichtig?' 'kijk je alsjeblieft wel uit, je weet wat er is gebeurd he!'

*zucht*

**Geplaatst**: 08-01-11 09:34

Geplaatst: 08-01-11 09:34

Twitchy schreef:
Het feit dat ik paardrij wordt dan ook niet echt aangemoedigd door mijn omgeving,..

*zucht*

Ja, dat ken ik ook.. Had vroeger ook zo een lieverd die geen een keer met me mee wou gaan om te kijken omdat 'ie paardensport een onverantwoorde en gevaarlijke sport vond. Dat maakt het inderdaad ook niet leuk. Maar ik vind het stoer dat ontdanks de reacties vanuit je omgeving je toch doorzet. Moet je ook doen! Weet je wat daar een goede tip voor is? Ik weet niet of je op een drukke manege rijdt, of je je eigen paard hebt, of hoe het zit, maar als je met een groepje rijdt - praat daar met die mensen over. Vaak zul je achter komen dat op een manege in een groepje (vooral als het beginners zijn) veel van dat soort angsten en onzekerheden rond zweven. Je moet ook denken: ze zetten je heus niet op een paard die onhandelbaar is (sterker nog, op de manege waar ik rij staan niet eens onhandelbare paarden). En de paarden die je wel krijgt, ook al zijn ze onbekend voor jou zijn dus geschikt voor beginnende ruiters. Dus zo erg kan het allemaal niet zijn.

Maar wat het aller belangrijkste is: gebalanseerde zit - als je dat niet hebt, daar komen vaak angsten van. Als je jezelf eerlijk vraagt: waarom ben ik eigenlijk bang? Bang om te vallen. En dan niet gewoon vallen, want als je een keer niet erg hard gevallen bent, weet je dat het meevalt, maar echt zo hard vallen dat je niet meer opstaat! Maar er is maar een manier om te verzekeren dat je NIET gaat vallen van een braaf beginnerspaardje - goed zitten. En dan niet alleen met 1 of 2 zitlessen, maar met kilometers maken.. En elke keer als je weer gaat rijden, eerst bij het losstappen en losrijden alleen maar op je zit letten, en zo min mogelijk met je handen proberen te doen, maar alles op je zit. Voeten stevig in de beugels, kont op de zadel, en voelen hoe je paardje beweegt. Ze zijn vaak ook dan gelijk dankbaar en blij verrast dat je niet á la minute in de mond gaat lopen klussen, en wat meer aan je been. Veel brave manegepaarden kunnen je in de maling nemen en weg schieten bijvoorbeeld. Ook nog met z'n allen, tegelijkertijd. Als je zo een sprintje mee maakt dan weet je dat je bent blijven zitten omdat je in balans zit, stevig in de zadel.

Wat ik wel vind is dat ze in de groepslessen op (iig de manege waar ik rij) maneges niet genoeg tijd hebben om naar je zit een beenligging te kijken. IMO zijn dat echt hele belangrijke dingen bij angst van val-gevaar. En als je zo ver bent en je zit goed en je krijgt een keertje een echt lastige paardje, of er gaat wat mis (beugel riem breekt, bijv.) en je ligt eraf, dan zal je merken dat het lang niet zo eng is als je het jezelf inbeeldt: dan weet je in ieder geval dat het niet aan jou had gelegen. Zelfs de beste ruiters onder ons worden wel eens gelanceerd.

**Geplaatst**: 08-01-11 10:01

Geplaatst: 08-01-11 10:01

ik vind het leuk dat je dit topic opent.
ik heb vroeger ook meerdere malen ongelukjes gehad met mijn shet hij was nogal wild en ik nogal klein goeie combi dus

ik was ook op andere paarden bang dat ze ervan door gingen.
tot dat mijn leas pony een ruin van 1,53 me eraf bokte hij had een dag eerder mijn moeder er ook al afgebokt hij had namelijk een jaar stil gestaan door blessure. maar na die keer dat hij me eraf heeft gegooid is de strijd begonnen echt heel raar ik was niet bang meer, vanaf dat moment heb ik tot het einde met hem gestreden. ik had hem altijd veel te los gelaten, hij mocht bijvoorbeeld altijd voorop galopperen etc. na dat ik er af gebokt ben mocht dat niet meer ik ben duidelijker geworden want ik had gezien en ervaren wat er van komt als je niet de leider bent, 2 maand na dat hij me eraf gebokt had ging het een stuk beter we konden lezen en schrijven met elkaar hij had mij als leider geaccepteerd en ik had geleerd die rol te vervullen. ikben hem hier heel dankbaar voor. nog 1 maand later moest hij terug naar de eigenaar omdat de kanker die al jaren door zijn lijf had gesluimerd echt erg werd, voor mij was het alleen nog verzorgen en grote bloedige wonden schoon maken, mijn moeder zag mij steeds somberder worden en ik was afwezig op school ik dacht alleen aan hem dacht. we hebben toen besloten dat hij terug moest naar zijn eigenaar, daar heeft hij nog een half aar van een lui leventje genoten waar ik hem af en toe opzocht en dan een mooie buitenrit zonder zadel maakte waar hij altijd helemaal van opleefde. na dat halfjaartje is hij ingeslapen omdat hij te veel pijn kreeg van zijn kanker. nu heb ik een arabiertje die ik aan kan dankzij hem omdat hij mij zoveel heeft geleerd! ik ben nu ook niet meer bang wat dat arabiertje ook voor streken uithaalt!

na dit ontiegelijk lange verhaal wat de meeste waarschijnlijk niets intresseert

(maar het schrijven voor mij heeft me wel opgelucht) heb ik toch ook nog een boodschap aan de andere ruiters die met angst zitten: probeer altijd de baas te blijven want anders lopen ze over je heen en krijg je wat ik had met mijn pony en geloof me het is echt makkelijker om in het begin de leider te worden dan wanneer je pony je al als mindere ziet! ik weet dat dit moeilijk is maar het beste wat je kan doen is zelf verzekerd zijn!

**Geplaatst**: 08-01-11 10:42

Geplaatst: 08-01-11 10:42

draaakje schreef:
wat een rare opmerking jethafa! ik ben helemaal niet bang om te vallen, voor die tijd ben ik al lang van mijn pony af en vallen doe ik niet zo snel. ik ben bang om de controle te verliezen en bang om bang te zijn.

Dat is PRECIES waar ik ook soms last van heb, en niemand begreep me.. "Want ik was toch écht wel bang om te vallen" .. Nee hoor, het is zoals je zegt, ik was bang om geen controle meer te hebben, en om dat angstgevoel weer te ervaren..

Wat bij mij hielp/helpt, is als iemand in het midden staat en gewoon een random praatje maakt.. Over het weer, het werk, nieuwe kleren, .. Over alles behalve het rijden, eigenlijk! Dan blijf ik wel aan het werk met mijn paard, maar denk ik niet aan wat zou kunnen gebeuren daar in die enge hoek..

**Geplaatst**: 08-01-11 12:15

Geplaatst: 08-01-11 12:15

JulieDR schreef:
draaakje schreef:
wat een rare opmerking jethafa! ik ben helemaal niet bang om te vallen, voor die tijd ben ik al lang van mijn pony af en vallen doe ik niet zo snel. ik ben bang om de controle te verliezen en bang om bang te zijn.

Dat is PRECIES waar ik ook soms last van heb, en niemand begreep me.. "Want ik was toch écht wel bang om te vallen" .. Nee hoor, het is zoals je zegt, ik was bang om geen controle meer te hebben, en om dat angstgevoel weer te ervaren..

..

Ik breng jullie angst om controle te verliezen en weer angst te voelen niet ter twijfel of discussie. Maar.. Ik wil het dan graag ook begrijpen. Want wat is dan zo eng aan stuurloos een rondje door de bak heen? Ik vind het namelijk wel eng omdat ik weet: of het eindigt in stilstaan en belonen (

), of ik vlieg eraf in een bocht. toch?

**Geplaatst**: 08-01-11 12:20

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 08-01-11 12:20

zoals ik al aangaf ben ik bang om de controle te verliezen. niets meer te zeggen te hebben en op een pony te zitten die er bijvoorbeeld vandoor gaat of net te hard gaat naar mijn zin. en ik ben zo bang dat ik mijn ijslander ook onzeker kan maken waardoor hij juist schrikkeriger wordt, wat ik dan dus al een ramp vind want dan sta ik te trillen op mijn benen.

ik denk ook vaak, viel ik er maar gewoon af als hij er vandoor zou gaan (wat mijn ijslander nog nooit heeft gedaan!) want dan sta ik gewoon op en ga verder, maar ben dat stuurloze, controle loze stuk in iedergeval kwijt.
het is dus voor een groot deel gewoon al bang zijn om bang te worden, omdat ik weet dat ik mezelf dan niet in de hand heb, mijn ijslander geen vertrouwen kan geven en alleen nog maar verstijfd op mijn paard kan zitten met veel te veel teugeldruk en een gespannen lijf waardoor ik tegen mijn paard alleen maar zeg, kijkuit! het is eng!