Bokt.nl

bit schreef:

De houding die dressuurpaarden aannemen voor hun oefeningen leidt tot chronische overbelasting aan de verankering van de nekpees aan de achterkant van de schedel. Dat concludeert Horst Weiler van de Vrije Universiteit in Berlijn in een wetenschappelijke publikatie die hem de titel hoogleraar opleverde. Een conclusie die de dressuursport op zijn kop kan zetten.

Paarden hebben door de eeuwen heen bewezen dat ze zich geweldig kunnen aanpassen aan de omstandigheden. Van een klein bosdier ontwikkelde het zich tot een vluchtdier van de steppe, tot uiteindelijk het grote dier voor werk in de landbouw en voor gebruik onder het zadel. "Nu we een paard al op jonge leeftijd hoge sportverwachtingen toedichten overvragen we het aanpassingsvermogen. Met alle gevolgen van dien." Dat stelt professor doctor Horst Weiler ine een onderzoek aan de Vrije Universiteit van Berlijn. De dierenarts en patholoog onderzocht meer dan duizend levende en dode paarden. Hij keek daarbij naar de overbelasting van de verankering van pezen en banden aan het bot en de gevolgen daarvan in benen en vooral aan de overgang van nek naar schedel.
Het antwoord van Weiler op de vraag wat overbelasting is, is vrij schokkend voor dressuurruiters. De overbelasting op de schedelverankering treedt op wanneer het paard het in de dressuur zo nagejaagde 'knikje' maakt. Diep en rond rijden of het bijna met de kin op de borst rijden achter de loodlijn is volgens hem funest. "Bij elke dressuurwedstrijd die ik zie, zie ik de chronische problemen bij wijze van spreken spontaan ontstaan. De ruiters weten niet wat ze aanrichten." Hij benadrukt dat hij niet de dressuur wil verdoemen, maar wel wil aangeven dat de manier van rijden tot problemen leidt en wel bij 80 procent van de paarden. "Natuurlijk kan je winnen met een paard dat een overbelastingsprobleem heeft, maar dan cijfer je het paard helemaal weg. Aan de ene kant zie ik ruiters in paniek schieten als hun paard eens iets anders uit de ogen kijkt, aan de andere kant zie ik ze blessures verhullen om maar een wedstrijd te kunnen rijden. Wat ik daarmee wil zeggen is, dat een winnaar niet per se gelijk heeft met zijn of haar aanpak, alleen vanwege het feit dat hij of zij wint."

Alleen te voorkomen
De feitelijke afwijking die optreedt aan de schedel is niet mis. In het gebied van de verankering ontstaat door overbelasting botwoekering en bindweefselvorming, structurele veranderingen die daar niet horen. Deze ziekelijke afwijkingen zijn niet te genezen, alleen te voorkomen. "Er is een direct verband tussen de afwijking en het diep en rond rijden. Alleen mechanische trekbelasting door het extreme afbuigen van het hoofd, veroorzaakt de botwoekering.
Onderzoek op recreatiepony's, dravers, koudbloeden, renpaarden en een przewalskipaard wees uit dat die geen van alle problemen met het verankeringspunt hebben. Die hoeven huun hoofd namelijk niet af te buigen."
De gevolgen van de botgroei bij de verankering van de nekpees aan de achterkant van de schedel uiten zich met name in 'rittigkeitsproblemen'. Paarden die headshaken als er druk op wordt gezet, paarden die teugelkreupel zijn of die zich gewoon niet lekker laten bewerken. De kans is groot dat de oorzaak in de bewuste verankering ligt. "Wat een paard met het probleem precies voelt is niet duidelijk. Een proef met een headshaker legde een relatie tussen het probleem en pijn. Toen we het dier lokaal op de verankering verdoofden, hield hij zijn hoofd stil."
Volgens Weiler maakt het niet uit hoeveel druk er op de mond van het dier wordt gezet, het probleem zit in de knik van het hoofd ten opzichte van de nek. "Heb je weinig kracht nodig om het paard te laten afbuigen, dan heeft hij misschien niet zo'n groot probleem of een hoge pijnngrens. Ondervind je veel weerstand, dan heeft hij wel een grote afwijking of een lage pijngrens."
De botwoekering in de nek kan in sommige gevallen een bewegingsbelemmering vormen omdat de woekering bij het afbuigen in de weg zit, in andere gevallen zal het paard gewoon niet optimaal kunnen presteren. "Om het inzichtelijk te maken vergelijk ik de pijn die het paar dop de verankering heeft met kiespijn. Met een beetje pijn kun je nog gewoon functioneren, maar met veel pijn kun je je niet meer concentreren en zal zelfs je spierspanning toenemen. Je bent dus minder los in je lijf. Datzelfde geldt voor paarden."

Verantwoordelijkheid
Weiler hoopt dat zijn onderzoek eeb discussie losmaakt en op den duur leidt tot een andere manier van rijden. "Sommige ruiters hebben tegen mij gezegd dat je niet anders kan rijden, omdat het anders geen dressuur meer is. Dat betekent dus dat dressuur de paarden de vernieling in helpt. Gelukkig zijn er weer anderen die menen dat een paard wel voor de loodlijn kan lopen en toch zijn dressuuroefeningen kan doen. Hoe dan ook, topruiters hebben een grote verantwoordelijkheid. Iedereen probeert namelijk het plaatje na te rijden van hun idool en veroorzaken zo dezelfde chronische nekproblemen bij het eigen paard. Gezien het onderzoek stel ik vast dat de problemen in het verankeringsgebied niet optreden als het paard het eerder genoemde knikje in de nek niet hoeft te maken. Wil je het voorkomen, dan moet je het hele fenomeen dressuur opnieuw overdenken, de paarden anders opleiden en de instructie ook anders vormgeven.

Bron=bit, juli 20003

dr_jacksel schreef:

*strijkt hand over hart* ik ga m wel even halen

Paar minuten geduld dus...

bit schreef:

"Heb je weinig kracht nodig om het paard te laten afbuigen...
Bron=bit, juli 20003

Zep schreef:

Ik denk dat Anky en haar leerlingen ieder concours opnieuw bewijzen dat de bewering dat het slecht is om je paard diep te rijden absoluut flauwe kul is. Isabell Werth en Nicole Uphoff trainen ook rond en diep, en dan heb je met Rembrandt, Gigolo en Bonfire alle Olympisch kampioenen op een rijtje sinds zo'n beetje dat diep rijden z'n intrede deed in de dressuursport. Deze 3 zijn ook paarden die allemaal op 7-jarige leeftijd hun eerste GP reden, en dit tot op zeer hoge leeftijd hebben volgehouden.

Aqua8horse schreef:

dan pas kan je openstellen voor wat nieuws.

abby schreef:

Als je daar aan blijft trekken als ruiter zijnde, dan krijg je uiteraard problemen omdat je eerst oprekt en vervolgens terugtrekt en daarbij komen krachten op de nek te staan.

Citaat:

abby schreef:
Als je daar aan blijft trekken als ruiter zijnde, dan krijg je uiteraard problemen omdat je eerst oprekt en vervolgens terugtrekt en daarbij komen krachten op de nek te staan.


dan gaat het dus over de verkeerde manier een paard daar te rijden. D.m.v. trekken forceer je namelijk en eis je iets van het paard waar het nog niet aan toe is. Op het moment dat je het paard stimuleert met de juiste hulpen, zla het paard er vanzelf gaan lopen, zonder forceren en dan is het volgens mij niet schadelijk.

Citaat:

In het gebied van de verankering ontstaat door overbelasting botwoekering en bindweefselvorming, structurele veranderingen die daar niet horen. Deze ziekelijke afwijkingen zijn niet te genezen, alleen te voorkomen. "Er is een direct verband tussen de afwijking en het diep en rond rijden. Alleen mechanische trekbelasting door het extreme afbuigen van het hoofd, veroorzaakt de botwoekering.

Citaat:

zeg eens luitjes, kunnen wij niet eens een brief samenstellen met deze punten en dit naar Bit mailen, met onze namen er onder?

abby schreef:

[Ook het artikel over Sue Oliveira (inderdaad de schoondochter van) was te gruwelijk voor woorden qua journalistiek-niveau.
[/quote]

Desiree schreef:

Oke, dus een punt dat er zeker in moet, is de vraag van de hoedanigheid van het rond en diep rijden. bedoelen ze het nou ten alle tijde, of alleen wanneer dit niet op de juiste manier (trekken/forceren) gedaan wordt?