Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Mindfields schreef:Wat denk je dat beter is voor het paard: een contuinue druk op twee teugels, zodat ie een uru lang op je hand hangt en steeds 100 kilo in zn mond heeft.
Of dat hij leert dat hij zijn eigen hoofd draagt zpdat hij niet zoveel druk in zn mond heeft.
Dat steeds blijven hangen helpt niets, het paard leert er niets van, je wordt er zelf moe van en bereikt er niets mee.
Als je hem op het goede moment 1 keer kort zegt, NEE zo is het niet goed, en zoals je al kunt lezen in mijn eerdere bericht: METEEN LOSLATEN ZODRA HIJ REAGEERT en dan meteen uitvoerig beloont, leert hij er van.
Maar dan doe je dat wel zonder emotie en zonder boos worden en zonder blijven rukken, gewoon 1 keer kort NEE zeggen.
Vindt ik eerlijker dan continue aan de mond van je paard hangen en het probleem alleen maar verergeren.
JaBa schreef:Ik lees hier de tip om consequent te zijn en haar toch te laten halthouden en stappen. Dat moet je bij die van mij dus ECHT niet proberen hoor! Haar in het begin verplichten om toch halt te houden en rustig te stappen, resulteert altijd in getrippel, steigeren, hoofdschudden en ENORM heet worden. Dan wordt ze simpel weg gevaarlijk! Terwijl als je ze gewoon direct begint te rijden, zoals Foxy zegt, ontspant ze. Ze loopt dan in het begin wel te veel voorwaarts en tempo ligt te hoog, maar ze wordt niet gevaarlijk. Je hebt inderdaad helemaal geen controle meer als je ze laat trager lopen. Vooruit is veel belangrijker. Oefeningen zoals stap en halthouden gaan zonder problemen later in de les, dus ik ga echt niet vechten met haar in het begin om een oefening die ze later perfect kan. Anders krijgt ze alleen maar meer spanning en volgens mij gaat ze op die manier ook altijd maar meer verzet tonen op de oefening.
JaBa schreef:Ik ben op zich akkoord met bovenstaande. Maar bij sommige paarden kan je dat echt zeer moeilijk toepassen. Die van mij is er zo één, die heeft echt een vreselijk gevoelig mondje. Er is inderdaad een groot verschil tussen een drammerig en een heet paard (weet niet meer wie het zei). Die van mij is dus heet, het is één en al bloed. En met rukjes, hoe voorzichtig en kort ook, moet je bij haar echt niet aankomen, dan slaat ze gewoon op hol. Ik kan haar wel begrenzen, zodat ze er niet doorkomt, maar rukjes zijn vragen om problemen (lees: steigeren, hoofdschudden en op hol slaan)! Net als een streng been op moeilijke momenten, daar reageert ze net hetzelfde op. Nogmaals, als je paard echt heet is, een bloedkarakter dus, dan denk ik dat direct aan het werk zetten het beste is wat je kan doen, dan leren ze hun energie op een positieve manier te gebruiken. En dit probleem lost ook zichzelf op naarmate ze ouder en sterker worden, zoals ook al gezegd. Is ook erger in de winter natuurlijk, dan zijn ze altijd al iets frisser. zou mij dus niet al te veel zorgen maken. Je mag er gewoon geen al te groot punt van maken bij een heet paard, anders wordt het alleen maar erger. Ze moeten leren doseren en leren dat ze zich niet moeten opwinden. Dat leer je dus het beste door rustig te zijn en ze in hun waarde te laten.
Robijntjah schreef:Ik heb vandaag gereden, en heb het alsvolgt aangepakt: Eerst 2 rondjes ongeveer gestapt, consequent geweest als zij aandraafde: Nee, stap!
Toen ze daarin een klein stukje ontspande, meteen weggedraafd, en even 5 minuutjes haar gang laten gaan! Wel nog op vrij hoog tempo, maar het tempo was wel van mij!
anneliesdj schreef:Robijntjah schreef:Ik heb vandaag gereden, en heb het alsvolgt aangepakt: Eerst 2 rondjes ongeveer gestapt, consequent geweest als zij aandraafde: Nee, stap!
Toen ze daarin een klein stukje ontspande, meteen weggedraafd, en even 5 minuutjes haar gang laten gaan! Wel nog op vrij hoog tempo, maar het tempo was wel van mij!
Ik zie hier het nut niet van eigelijk. Ik zie alleen maar paardenlogica; als ik braaf stap mag ik meteen 5 minuten gek doen in draf.
Het lijkt me slimmer om de ontspanning in stap te belonen met een stappen aan een lange teugel of een heel rustig drafje (als ze perse voorwaarts wil).
anneliesdj schreef:Robijntjah schreef:Ik heb vandaag gereden, en heb het alsvolgt aangepakt: Eerst 2 rondjes ongeveer gestapt, consequent geweest als zij aandraafde: Nee, stap!
Toen ze daarin een klein stukje ontspande, meteen weggedraafd, en even 5 minuutjes haar gang laten gaan! Wel nog op vrij hoog tempo, maar het tempo was wel van mij!
Ik zie hier het nut niet van eigelijk. Ik zie alleen maar paardenlogica; als ik braaf stap mag ik meteen 5 minuten gek doen in draf.
Het lijkt me slimmer om de ontspanning in stap te belonen met een stappen aan een lange teugel of een heel rustig drafje (als ze perse voorwaarts wil).