Het valt eigenlijk te zien wat voor type paard je hebt. Zenuwachtig of kalm in alle omstandigheden.
Als ze zenuwachtig of bang is nooit maar dan ook nooit wegjagen !!!
Toen ik mijn paard net had, was het echt een schijterd. Wantrouwig en bang van alles. Ik kreeg hem niet vast. Wegjagen als hij wegliep hielp niet, dan bleef hij wel lopen.
Daardoor en door nog wat andere problems die hij in zn koppie had ben ik begonnen met parelli.
Ik gebruik nu deze methode; als paard weer denkt dat ik hem ga opeten, ga ik rustig op een afstand staan waar hij nog mee kan leven en rustig blijft. Niet zelfzeker erop afstappen, met ronde schouders, afgewende ogen en niet rechtstreeks naar het paard wandelen. Wandel wat in kronkeltjes, of eventueel rond het paard. Zo telkens weer wat dichter, en toestemming vragen om in zijn ruimte te komen, door aan de hand te laten snuffen. Nog altijd met ronde schouders, blik afgewend,.. dan aaien. veel aaien, tot ze rustig zijn en beweeg dan het halstertouw wat over de neus, nek, ... Zodra het paard opnieuw nerveus wordt, een stapje terugdoen.
Oja, en nog even; dat je je halster achter je rug stopt; je kan hem evengoed reflecteren en vlak voor je dragen
daardat je zo stiekem doet wordt dat halster net enger 
Heb je daarentegen gewoon een heel slim paard, daarvoor zijn al oplossingen gegeven in dit topic.
OA het blijven opjagen tot het paard het toelaat, of er gewoon heel de tijd rustig achteraan blijven wandelen (desnoods een uur)
Ik zou ook proberen te stoppen met voedselbeloningen, en als het écht niet anders kan, zou ik hem op zijn overlevingsinstinct zogenaamd dwingen een halster aan te doen.