Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Simpelman schreef:De voorhand is het voorste deel van het paard.
Om de voorhand "op te tillen" moet het paard zich in de beweging aanspannen, dat lukt alleen maar wanneer de spieren niet permanent aangespannen zijn.
Daarvoor hebben we dus de "losgelatenheid" uit het Scala nodig.
Wanneer je je rug hol trekt tussen je schouderbladen met je bovenarmen even stijf dan kun je zien, dan komen je voorarmen omhoog (=naar voren)
Wanner je je op je knieën zet en je wilt je "voorhand" optillen (handen van de grond) dan moet je je rug bol maken met een holle rug val je op je neus.
Experimenteer maar, je leert er veel van.
Simpelman schreef:We hadden deze discussie al eerder Nombrado.
Het eerste dat ik ontwikkel in mijn paarden is de totale Losgelatenheid vanuit rust, zelfvertrouwen en vertrouwen in de ruiter.
Het tweede is het aanspannen van de buikspieren op een kuithulp en het daarmee licht (relatief, weet je nog wel) bol maken van de rug.
Wanneer dit voor elkaar is volgt de rest succesieflijk zonder enig probleem.
Paarden gaan als rubberen balletjes, soepel, rustig en kalm, tevreden maar energiek.
Ze gebruiken hun energie optimaal.
oji schreef:Dit topic weer nieuw leven ingeblazen...nou ja nieuw...meer terug bij af, de hol bol discussie.
Voor sommige is geloof ik het woord relatief abacadabra...![]()
Volgens mij is het toch zo simpel en logisch...een mens gaat op een paard zitten. Als een paard niets doen, zal door het ruitergewicht de rug van een paard hol trekken. Als jij als ruiter dus niet werkt aan de houding van je paard, loopt ie met een holle weggedrukte rug. Daarom willen we dat een paard gaat dragen, zijn achterhand er meer onder zet, buikspieren aantrekt en het bekken kantelt. Met een losse soepele rug zal het paard dan relatief bollen ten opzichte van de uitgangshouding...voor het oog zal het vnl een rechte rug zijn...maar wel door bolling ten opzichte van de uitgangshouding onder ruitergewicht.
Simpelman schreef:Begrijpend lezen lijkt een probleem voor Nombrado.
We zijn het helemaal eens Nombrado, een paard spant zijn rug en buikspieren wisselend aan in de beweging, dus niet permanent.
Dit wisselend, in de beweging aanspannen tesamen met het "laten reiken" naar het bit (1cm?) laat het paard de schoft naar voren "strekken".
Het gevoel is dan dat de rug bol wordt, dat wordt hij ook écht maar, maar een heel klein beetje, het is nauwelijks zichtbaar in de beweging maar heel goed voelbaar.
Wonderwel maakt dit een wereld van verschil in het gaan van het paard.
Het verschil tussen goed en verkeerd is 1 à 2cm dat de schoft naar voren komt en de rug onder het zadel misschien 1 à 2cm omhoog, dit is afhankelijk van de bouw van het paard.
Tuigpaarden en Moderne Dressuurpaarden lopen met een "stabiele" romp, dat wil zeggen met rug én buik spieren aangespannen.
Jonge en slecht gereden paarden lopen met de rugspieren permanent aangespannen en de buikspieren los.
O.m. Iberische paarden hebben een stugge vaak korte rug en we zullen het bovenstaande bij hen, als ze het aanbieden, in eerste instantie minder duidelijk kunnen voelen, we kunnen er gemakkelijk aan voorbijgaan.
Dit is ook de handicap van dit soort paarden, ze moeten in de basis langer lang en laag voorwaarts gereden worden.
Simpelman schreef:nombrado schreef:schoft naar voren? gaat het skelet dan uit elkaar?
Het tegenovergestelde heet kissing spines, het één en het ander moet iets met elkaar te maken hebben.
nombrado schreef:.
Klassiek rijden, zie ik niet een paard wat struikelt en hierdoor even zijn rug ander moet gebruiken om niet op de snufferd te gaan.
Klassiek rijden is gymnastiseren van je paard naar (einddoel) complete verzameling en hoge schoolsprongen. Je zal daarbij de basis maar ook het einddoel technisch moeten kunnen onderbouwen, anders zal je het nooit goed kunnen uitbouwen.
Als je niet weet hoe een paard beweegt? Is een buitenritje prima om erop mee te liften.
Maar wil je jezelf erin onderrichten? Zal je dieper op de materie moeten ingaan.