Vandaag met Bykie naar de kliniek geweest. Meteen toen hij uit de trailer kwam, trok de DA al een somber gezicht. Er zijn fotoos gemaakt en een scan. Wat blijkt: pedaalbevangenheid in een vergevorderd stadium. Nooit iets van gemerkt! Bykie heeft altijd trouw zijn werk gedaan. Hij mopperde wel eens, maar ach een flinke trap of een goede klap tegen de wielkast, dan liep hij wel weer.
We hebben Bykie in laten slapen. Het verliep heel vredig. Hij ging liggen en ik heb hem op schoot gehouden net zolang tot de laatste lucht uit zijn ventieltje was gelopen.
Lieve Bykie, ik zal je nooit vergeten
Als twee lieve wielen vragen
Help me, ik voel me niet fijn
Mag je dan omdat je voelt dit is het einde
Egoistisch zijn?
Als je van de fietsenwinkel hoort
Dit komt nooit meer goed
En hij krijgt steeds meer pijn
Mag je dan omdat je hem niet kan missen
Egoistisch zijn?
Als je koplamp zich dooft voorgoed
En je zonder hem naar huis toe moet
Met een snelbinder in je hand
En je hart vol pijn
Dan probeer je jezelf te overtuigen
Ik mocht niet egoistisch zijn.
Al die tijd met zijn tweetjes
Elke dag samen was een feest
En in al die jaren
Is hij zelf niet één keer
Egoistisch geweest...