Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-01-06 18:22

Re:

Geplaatst: 04-01-06 18:22

In eerste instantie buigt het paard als reactie op meer druk op de teugels. En doe je dat dus met de teugels. Je brengt je paard daar naartoe. Dat doe je dus al met je teugels, en niet met de onderhalsspieren.
Hoe kun je anders heel lichtjes buigen, zonder veel trekken, zonder dat je tegenstand krijgt van die onderhalsspieren? Als het werkelijk de onderhalsspieren zouden zijn, dan zouden Anky en Edward eruit zien als Popey (om tegen die spieren in te werken) en het paard een bonk van een onderhals hebben. En dat had Bonfire toch echt niet.
Daarnaast denk ik dat het juist de ONTspanning is die de hals daar brengt. Daardoor zakt de hals in, als het ware. Vervolgens vraagt de ruiter nog wat buiging, en dan is ie helemaal rond ingesteld. Het paard zakt dus vanuit de schoft, via de hals tot aan de oren. En daar wordt het hoofd nog afgebogen. Het gaat dus om het totaalplaatje.

**Geplaatst**: 04-01-06 18:30

Re:

Geplaatst: 04-01-06 18:30

Onderhalsspieren werken juist mee om het hoofd naar achteren te krijgen. Ze trekken het hoofd naar achteren, waardoor de ruiter dus minder hoeft te doen.
Maar jou theorie is dus dat er geen spieren worden gebruikt in deze positie? Dat lijkt me sterk...

**Geplaatst**: 04-01-06 19:14

Re:

Geplaatst: 04-01-06 19:14

renes schreef:
Nog een detail: het hoofd wordt niet naar achteren getrokken: de ruiter vráágt buiging, het paard geeft deze. Probeer dat eens gemakkelijk bij jezelf (oke, anatomie van paard is natuurlijk een stuk anders, maar even jezelf voorstellen). Je kunt je kin toch ook op je borst houden zonder je 'onderhalsspieren' te gebuiken? Door je 'bovenhalsspieren' uit te rekken, lang te maken, rek je je nek/hals ook uit. En kun je makkelijker buigen. Dit uitrekken wordt als voorbereiding op de buiging gedaan (paard is voorwaarts aan het been en wordt daardoor wat langer in eerste instantie) En vanuit die lange hals, de verbinding die ontstaat, wordt het paard gebogen.

Aangezien een paard een langere hals heeft, kun je hier meer in variëren dan bij een mens, met een korte hals.

Heb dit punt ook al eens aangebracht dat je je kin op de borst kunt houden zonder je onderhalsspieren aan te spannen.
Dit voel je dan heel goed achter in je nek/rug. Als je hoofd geforceert dwingt, naar kin op de borst krijg je inderdaad dat je voorste halspieren dus opspannen. Doe je het rustig strechend dan kan je dit gewoon zonder spierspanning van voor. Je voelt dan echt je achterste spieren rekken door totin je rug.
Nu heb ik nog eens gezocht op het web en kwam nog een leuk stukje tegen.

Als hij dat doet wordt het hem duidelijk dat er bij allen een zekere overeenkomst in bouw bestaat. Alle geraamten komen globaal in bouwplan met elkaar overeen. De zenuwen zijn gelijk in opzet. Ook de spieren zijn gelijk.

De onderzoeker bekijkt b.v. de kop van een paard. Hij vindt daar bepaalde spieren, waarvan sommige worden gebruikt voor het doen trillen van de voorhoofdshuid en andere om de oren te bewegen. Dan komt hij terug bij het hoofd van de mens. Hij treft er spieren aan die met die van het paard overeenkomen. De spieren waarmee het paard zijn oren kan bewegen, komen goed overeen met die waarmee de mens zijn oren een beetje kan bewegen. De spieren waarmee het paard de huid van het voorhoofd krachtig kan doen trekken vertonen grote overeenkomst met die waarmee de mens zijn hoofdhuid een beetje kan bewegen. Het patroon of ontwerp van de bouw van de hoofdspieren van deze twee niet-verwante wezens, het paard en de mens, komt overeen.

Ook blijkt een paard net zoals wij over 7 halswervels te beschikken
Dus ik denk dat we beter van ons eigen nekje /halsje uit kunnen gaan dan van een elleboog gewricht.

Onderhalsspieren werken juist mee om het hoofd naar achteren te krijgen. Ze trekken het hoofd naar achteren, waardoor de ruiter dus minder hoeft te doen.
Maar jou theorie is dus dat er geen spieren worden gebruikt in deze positie? Dat lijkt me sterk...

Woodstock je moet het zelf eens proberen dan voel je het echt zelf dat je je kin op twee manierne naar beneden kan brengen.

**Geplaatst**: 04-01-06 19:18

Re:

Geplaatst: 04-01-06 19:18

Ik zeg niet dat er GEEN spieren worden gebruikt, dat zou wel heel apart zijn! Maar ik denk dat het gaat om het ontspannen en 'uitrekken/oprekken' van de bovenlijn gaat, de rug, over de schoft via de hals naar het hoofd toe. Onderhalsspieren dienen in ieder geval volgens mij niet om het paard rond te krijgen.

**Geplaatst**: 04-01-06 19:21

Re:

Geplaatst: 04-01-06 19:21

Nog een ander punt: ik heb een voorbeeld van een LDR gereden paard, dat heel mooi laat zien wel te gaan zitten, en dus het gewicht overbrengt op de achterhand. Maar dan wel 'in wedstrijdhouding' en dus niet rond ingesteld. Maar ik blijf zoeken

Klik op deze link voor een piaffe van Arjen Teeuwissen: http://www.dressageworld.de/cgi-bin/cl? ... piaffen/30

**Geplaatst**: 04-01-06 19:37

Re:

Geplaatst: 04-01-06 19:37

Zoow das de mooiste piaffe die k tot nu toe gezien heb

Maar spieren werken toch met actine- en myosine filamenten? En k meen dat die filamenten enkel in elkaar kunnen schuiven (samentrekken van de spier) en terug naar hun uitgangspositie kunnen veren.... Kzal eens na gaan zoeken hoe het precies zit

**Geplaatst**: 04-01-06 19:50

Re:

Geplaatst: 04-01-06 19:50

'Elke spier is opgebouwd uit spiervezels. Een spiervezel is weer opgebouwd uit myofibrillen en deze weer uit filamenten. De filamenten van een spiervezel bestaan uit actine en myosine. Deze liggen naast elkaar, onder invloed van een impuls kunnen ze iets in elkaar schuiven waardoor de spier korter en dikker wordt de spier trekt samen. Tijdens deze samentrekking, trekt de spier aan de pezen en de pezen brengen vervolgens de botten in beweging. Spierspoeltjes registreren de grootte van een samentrekking en sturen signalen om een spier sterker of minder sterk te laten samentrekken. In de pezen loggen de peeslichaampjes van Golgi. Deze voorkomen dat een spier te sterk samentrekt.
Voor het buigen van je arm en knie, trekt de biceps samen en ontspannen de triceps (in de arm) en de quardriceps (in de knie). Bij het strekken is het andersom. De biceps is de antagonist van de tri- en quadriceps. Slechts 1van de antagonisten kan samentrekken op hetzelfde moment.

De myosine en de actine kunnen niet zomaar even in elkaar schuiven. Dit in elkaar schuiven gaat met behulp van bindingsplaatsen die op de actine-filamenten zitten. In rust is deze bindingsplaats bezet door tropo-myosine. Bij een impuls komen er Ca+ ionen vrij die zich binden aan de troponine (een stof die ook voorkomt in de actine). Vervolgens trekt dit troponine waarin nu de Ca+ ionen gebonden zijn, de tropo-myosine los van de bindingsplaats van de actine. Hierna kan een myosinekopje (onderdeel van de myosine) zich hieraan binden en zich naar de actine toetrekken. (De spier trekt samen!!) Tijdens het binden van de myosine aan de actine komt er ADP +P vrij, als de myosinekopjes weer loslaten, nemen ze ATP op. Dit ATP bevat veel meer energie dan de ADP die vrijgekomen is. Het ontspannen van de spieren na een inspanning kost dus veel energie.'

gevonden op http://www.scholieren.com/werkstukken/16871
Mr kzal nog ff verder zoeken naar een iets wetenschappelijker stuk

**Geplaatst**: 04-01-06 19:53

Re:

Geplaatst: 04-01-06 19:53

Geen idee

, ik kijk en luister vooral... Volgende foto is misschien duidelijk te zien dat het vooral om de bovenhalsspieren gaat:
Afbeelding

Toch hebben onderhalsspieren een rol. Is het ook niet zo dat zij mede zorgen voor het opnemen van de voorbenen? Foto: Afbeelding

De buiging in het gehele paardenlichaam EN ondertreden van achterghand is mooi te zien op de volgende foto: http://www.focusoppaarden.nl/webnedkamp ... ardgal.jpg
of duidelijker: middelste foto van de bovenste 3 op deze pagina: http://images.google.nl/imgres?imgurl=h ... D%26sa%3DG

**Geplaatst**: 04-01-06 19:56

Re:

Geplaatst: 04-01-06 19:56

Het buigen van de hals (en dan richt ik me alleen even op de spieren) kun je ook vergelijken met bijvoorbeeld de spagaat. Daar moet je ook voor trainen en lenig/soepel voor zijn. Zo ook voor rond en diep rijden. Dat bereik je ook niet in één dag.

**Geplaatst**: 04-01-06 20:00

Re:

Geplaatst: 04-01-06 20:00

renes schreef:
Nog een ander punt: ik heb een voorbeeld van een LDR gereden paard, dat heel mooi laat zien wel te gaan zitten, en dus het gewicht overbrengt op de achterhand. Maar dan wel 'in wedstrijdhouding' en dus niet rond ingesteld. Maar ik blijf zoeken

Klik op deze link voor een piaffe van Arjen Teeuwissen: http://www.dressageworld.de/cgi-bin/cl? ... piaffen/30

Ja, hij gaat zitten, maar hij valt stil

.

**Geplaatst**: 04-01-06 20:03

Re:

Geplaatst: 04-01-06 20:03

Das een ander verhaal

**Geplaatst**: 04-01-06 20:07

Re: Symposium Diep & Rond rijden

Geplaatst: 04-01-06 20:07

Dan is hij niet correct uitgevoerd en dus scheelt er daar iets.

off-topic: Wat is er trouwens met hen gebeurd?

**Geplaatst**: 04-01-06 20:12

Re:

Geplaatst: 04-01-06 20:12

renes schreef:
Toch hebben onderhalsspieren een rol. Is het ook niet zo dat zij mede zorgen voor het opnemen van de voorbenen?

Jup. Er gaan spiern van het rotsbeen naar het opperarmbeen geloof k...
En spieren van de kaak richting buik, maar waar ze precies aan vastzitten enzo? Geen idee... Maar denk dat dat ook een reden is waarom je bij LDR gereden paarden vaak zon spectaculair voorbeen ziet, gezien dan deze spieren dus erg sterk zijn en het been dus als het ware omhoog trekken... Of zit k der nu langs?

**Geplaatst**: 04-01-06 20:53

Re: Symposium Diep & Rond rijden

Geplaatst: 04-01-06 20:53

Ja he! Nou zit dezelfde spier op 2 plaatjes op een andere plek vast! Als het goed is gaat het om de m.brachiocephalicus (de groene in het onderste plaatje:
Afbeelding

Welke is nou goed en welke is er nu fout? K dacht dat de brachiocephalicus vastzat aan het rotsbeen, maar op plaatje 2 lijkt ie vast te zitten aan de occiput???

**Geplaatst**: 04-01-06 21:05

Re:

Geplaatst: 04-01-06 21:05

Als je kijkt naar de (Latijnse) naam van de spier, dan weet je waar de spier aan beide uiteinden mee verbonden is.

**Geplaatst**: 05-01-06 09:32

Re: Symposium Diep & Rond rijden

Geplaatst: 05-01-06 09:32

Toch nog even een opmerking tussendoor over het gebruik van de onderhalsspieren... Er wordt zeer negatief gedaan over de onderhals bij LDR, maar je ziet juist heel veel ontwikkelde onderhalsen bij paarden die (te/onjuist) opgericht lopen...
Kijk eens op foto's van paarden in oprichting, dan zie je vaak ook opgezette onderhalsspieren, terwijl bij een voorwaarts neerwaarts of laag gereden paard die onderhalsspieren juist heel ontstannen en smal hangen te bungelen en de bovenhalsspieren breed worden en ziet bewegen.

Hoe zit het met het gebruik van de onderhalsspieren in de oprichting volgens FEI, met hoge hals en neus voor de loodlijn?

Heel veel paarden die in oprichting lopen, en dan (te) hoog in oprichting komen, drukken zich eruit, dit doen ze toch ook met de onderhalsspieren?

Ik vind dat juist het gevaar van meer opgericht en met neus er uit rijden. Het paard laat de hals niet in je handen vallen maar neemt zelf het initiatief over door zijn hals zo hoog te dragen dat je geen lichte en losse aanleuning meer hebt, maar een schijnkrulletje dat het paard in stand houd met zijn eigen makkelijke houding. Het risico/De kans op wegdrukken van rug wordt ook groter

Dit corrigeer ik door een paard juist wat lager in te stellen en ronder over de rug, en eventueel wat stelling te vragen zodat het de onderhals weer ontspant en weer in mijn hand laat vallen. Vandaaruit zoek je dan weer de grens op van hoe ver kan je oprichten zonder dat je aanleuning minder fijn wordt en het ruggebruik slechter wordt...

De kunst van het goed opgericht rijden is dat het paard vanuit die opgebolde bovenlijn opricht met behoud van ruggebruik, en niet vanuit opdrukken met behulp van de onderhals en holtrekken van de rug. Dat evenwicht is heel kwetsbaar. Zodra je boven de grens van het paard zijn kunnen komt, zal het die onderhals en rug verkeerd gaan gebruiken, en kan het stug en strak worden en minder nagevelijk.

De bovenlijn moet ten alle tijden "opgebold" blijven, want zodra je te hoog instelt, zal de bovenlijn te hard gaan trekken ten opzichte van de onderlijn en dan krijg je een holle hals en rug, wat juist heel slecht is omdat het paard dan helemaal blokkeerd en ook niet meer onder zal kunnen treden, de verkeerde spieren ontwikkeld, last van rug, hals en nek zal krijgen, kissing spines, noem maar op...

Ik zeg niet dat ik voor het extreme rond rijden ben en dat ik de vaak geplaatste negatieve foto's een fijn beeld vind geven, maar ik denk mits goed toegepast vanuit veel ruitergevoel waarbij je uitgaat van lossigheid van het paard, je met lagere (minder of meer ronde) hals en neus wat achter de loodlijn (dus niet opgericht en ver achter de loodlijn!) minder kwaad doet, mits alles vanuit de ontspanning komt, dan een paard dat juist voor zijn doen te opricht wordt gereden.

Dat is ook wat ik niet snap van dat mensen zeggen dat je een paard met lage hals juist niet laag moet rijden.
Ik denk dat je met een paard moet beginnen in een houding waar het zich van nature in kan ontspannen. En door training probeer je die spieren te trainen waardoor het steeds makkelijk zich meer op zal kunnen rchten, zonder dat het gaat compenseren door de verkeerde houding aan te nemen en de verkeerde spieren als hulpspieren te gaan gebruiken.

Ik denk dat we met het rijden ons niet blind moeten staren op het heiligmaken van een bepaalde houding.
Het is niet de houding die het dressuurpaard maakt, het is het ruitergevoel, en de controle en consequentheid in het geven van hulpen en vragen van reacties, die een goede trainer maken.
En met ruitergevoel bedoel ik dat je voelt wat een paard aankan, dat je voelt wat het goede moment is om een hulp te geven of een overgang of oefening in te zetten omdat het paard daar op dat moment lichamelijk en geestelijk ook toe in staat is. Dat je voelt wanneer je over een grens bent gegaan en een stukje terug moet gaan, zodat je in staat bent een paard geestelijk en lichamelijk zo te trainen dat het met plezier voor je aan het werk wil...

Een ballerina aan een ketting met iemand met een stok zal nooit zo mooi dansen als 1 die frank en vrij met plezier gaat dansen...

Het is aan de jury om dat verschil in uitstraling te kunnen onderscheiden...

**Geplaatst**: 05-01-06 09:41

Re:

Geplaatst: 05-01-06 09:41

Mooi uitgelegd, joyce B, en wat betreft die onderhalsspieren: ik denk inderdaad ook dat juist met LDR de kans kleiner wordt dat de onderhalsspieren je tegen gaan werken.

**Geplaatst**: 05-01-06 10:02

Re: Symposium Diep & Rond rijden

Geplaatst: 05-01-06 10:02

Nog een reactie op dat grenzen verleggen...

Met training voor sport is het de kunst om je eigen grenzen te verleggen.
Als je te snel te veel van je lichaam vraagt krijg je spierpijn en op den duur als je dus niet je training aanpast en rekening houd met je lijf, krijg je blessures. Op het moment dat je externe hulpmiddelen aanwend om toch meer te kunnen, zoals doping: spierversterkers, ontstekingremmers, pijnstillers) dan heb je geen respect meer voor de grenzen van jouw lijf en ga je over die grenzen heen. En gaat het tenkoste van je lijf.

Zo is het ook met een paard. Met dat verschil dat jij er zelf voor kiest, en een paard niets te kiezen heeft...

Daarnaast speelt met een paard mee dat je hem uit moet leggen wat de bedoeling is en dat een paard niet weet hoe het een oefening op een goede manier uitvoert. Het moet gissen naar de bedoeling en conditioneren met gebruik van natuurlijke reacties en belonen wordt gebruikt om het paard de juiste/gewenste reacties aan te leren. Om het beste uit de bewegingen van een paard te halen zal het bepaalde spieren moeten trainen op kracht, maar andere (tegenovergestelde) spieren zullen juist moeten rekken, soepeler en leniger moeten worden.

Voordat je een spier op kunt rekken zul je die spier moeten ontspannen.
Iedereen die het effect van statisch rekken kent zal dit herkennen.
Je neemt een bepaalde "rek"houding aan, en dan wacht je rustig een aantal tellen terwijl je je erop concentreert om de spieren te ontspannen. Als je ontspant zul je meestal nog iets verder door kunnen rekken, je zakt net even dieper of verder of gespreider ronder. Als je dat een periode doet, van een aantal dagen tot weken tot maanden tot jaren, dan kun je steeds verder rekken tot de grens van wat je banden en gewrichten aan kunnen. Dan houd het gewoon op.

Probeer je met geweld over die grens van je banden en gewrichten door te zetten, dan zul je met die banden en gewrichten problemen krijgen.
Net zoals je voorheen met je spieren problemen kreeg als je die met kracht probeerde verder te rekken waardoor spierscheuring op kan treden.

Als je een paar traint, zul je dus goed naar je paard moeten blijven kijken en luisteren. Het is jouw ethische taak om ervoor te zorgen dat je een paard zo traint dat je het geen grote schade toebrengt. Het afdwingen van bepaalde houdingen, brengt dit gevaar met zich mee.
Als je een paard met kracht er toe moet brengen zich in een bepaalde houding te zetten en het met kracht daar moet houden, dan ben je naar mijn idee per definitie verkeerd aan het trainen.

En dan maakt het in mijn ogen niet uit of dit op de LDR of op de "klassieke of Duitse" manier is.

Als je tegen de grenzen van je paard aanloopt en hij het niveau niet aan kan of de oefeningen niet op de gewenste manier met gewenste verzameling en lichtheid uit kan voeren en/of blessures krijgt, dan wordt het tijd om op zoek te gaan naar een paard dat van nature beter, sterker enz. is...

Zo is het met het fokken ook gedaan. Er worden steeds betere sportpaarden gefokt en geselecteerd die van nature steeds meer lichamelijk aan kunnen, die steeds leniger worden, meer elastiek en kracht/ruimer in de bewegingen.
Deze zullen dus ook steeds extremer getraind kunnen worden.

Maar meestal loop je in eerste instantie niet aan tegen de natuurlijke grenzen van het paard, maar tegen je eigen grenzen van ruitergevoel en lichaamsbeheersing en consequentheid in je hulpen en "geeiste" reacties
Door goed les te nemen kun je veel van dit trainen, met een goed of erg meewerkend en meedenkend of juist accepterend paard kun je tekortkomingen van jezelf verbloemen, maar de echte top is weggelegd voor die mensen die echt talent en trainersvaardigheden hebben en ook een heel goed paard tot hun beschikking hebben...

**Geplaatst**: 05-01-06 10:21

Re:

Geplaatst: 05-01-06 10:21

http://www.sustainabledressage.net/roll ... tretch.php
deze link werd gegeven in het topic met uitleg over voorwaarts neerwaarts, maar het principe wat ik hierboven vertelde over de oprichting wordt ook hier uitgelegd met behulp van verhaal over een jong/ongetraind paard en ondersteund met plaatjes.

**Geplaatst**: 05-01-06 10:33

Re:

Geplaatst: 05-01-06 10:33

Mooie uitleg Joyce

Alleen een opmerking

Ik krijg het idee dat Je ervan uitgaat dat in de klassieke methode het paard maar in 1 houding kan lopen. Dat is hetzelfde als beweren dat de LDR paarden enkel opgekruld lopen. Ook binnen de klassieke methode kun je (en moet je) je paard ook lager instellen. Ook hier is het belangrijk de grens van je paard te kunnen voelen. Dit vind ik een heel mooi plaatje voor verschillende stadia van oprichting.
Afbeelding

Zou het trouwens niet kunnen dat je deze onderhalsspieren ziet, omdat de bovenhalsspieren zo hard samentrekken bij een weggedrukte rug/hals, en daardoor dus de onderhals eruit drukken? En dus ook het omgekeerde bij LDR?

Laatst bijgewerkt door Woodstock op 05-01-06 10:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-01-06 10:35

Re:

Geplaatst: 05-01-06 10:35

Ow ok

zie net je volgende uitleg

Maar wat denken jullie van die vraag/stelling?

**Geplaatst**: 05-01-06 11:55

Re:

Geplaatst: 05-01-06 11:55

Nee hoor, ik ga er niet vanuit dat in de klassieke methode alleen maar hoog gereden wordt. Ik heb zelf les van een instructrice die les heeft van 2 instructeurs die beide werken volgens het Duitse ausbildungsskala. Namelijk Nico van Stigt en de laatste 2 jaar vooral van Coby van Balen. Ook hier wordt gewerkt met afwisselende hals-houdingen, maar er wordt niet zo krampachtig gedaan over ronder instellen of achter de loodlijn lopen.
Er wordt niet zo extreem hoog/achter de loodlijn gereden als je wel eens ziet bij LDR rijders, persoonlijk vind ik dat ook geen prettig gezicht.
Ik reageer dus ook niet zozeer voor of tegen klassiek of LDR, maar probeer duidelijk te maken dat statisch rijden, met gebruik van kracht geen recht doet aan je paard. Of dat nu extreem diep is, of alleen maar opgericht, want zo zijn er heel veel ruiters die hun paard niet laag laten lopen omdat lage hals voor hun gelijk staat met op de voorhand...

Paardonvriendelijk rijden zou echt afgestraft moeten worden, maar paardonvriendelijk rijden en trainen is niet alleen maar af te zien van de houding of van momentopnames. Er zijn gewoon mensen die paardonvriendelijk rijden en dit hangt niet samen met een systeem, maar dit hangt samen met de ruiter en/of instructeur als persoonlijkheid en hun onkundigheid (of natuurlijk de heel sterke drang om te presteren, waarbij voorbij gegaan wordt aan het paard)...

Ik weet niet hoe het er thuis aan toe gaat bij trainers en ruiters die LDR toepassen, maar harde leermeesters vind je overal... En misschien geld in sommige gevallen ook wel dat zachte leermeesters stinkende wonden geven. misschien zal dat de reden zijn (naast gebrek aan discipline, consequentheid, lichaamscontrole en ruitergevoel

) dat ik nooit boven het basisniveau van paardrijden uit zal komen...

Ik kom in gewetensnood als ik mijn paard zou moeten dwingen en forceren tot dingen waar het geen plezier in heeft en fel tegen in verzet gaat. Dat is niet mijn manier...

Ik vind het gewoon jammer dat een trainingsmethode zo in het nauw wordt gedreven terwijl de paardvriendelijkheid van een methode voor te maken heeft met de personen die hem gebruiken, en in hoeverre die rekening houden met de lichamelijk en geestelijke mogelijkheden van een paard...

En veel mensen die paardrijden, willen gaan voor het gevoel en als het goed is wordt het plaatje dan ook goed. Maar een goed plaatje, met een verkeerd gevoel, dat is niet fijn proeven rijden...

Jammer dat de jury vaak niet door zo'n plaatje heen kan kijken...

Een trainingsmethode, welke dan ook, is er voor het paard, en niet andersom...

**Geplaatst**: 05-01-06 12:39

Re:

Geplaatst: 05-01-06 12:39

Ik denk dat je de onderhalsspieren kan aanspannen zowel bij LDR als opgericht hoor, dat je nl. vanaf je het paard dwingt en het op je teugels tegendruk geeft. Doordat bij LDR toch vaak de onderhalsspieren worden aangetrokken komt ook het voorbeen hoger doordat de brachiocepahlicus is aangehecht op de humerus. Ook de latissimus dorsi wordt uitgerokken met de bovenhals, maar het is de kwestie om de achterhand erbij te kunnen houden en het paard niet vooraan al de spier actie te laten ondernemen.

**Geplaatst**: 05-01-06 13:27

Re:

Geplaatst: 05-01-06 13:27

renes schreef:
Wat betreft je uitleg over de houding van het hoofd: kan ik goed inkomen. Maar of het ook echt slecht is en dus slijtage aanricht, weet ik dus ook niet. En dat zal uit onderzoek moeten blijken. En volgens mij is hier nog geen degelijk en betrouwbaar onderzoek naar voren gekomen. Zolang paarden tevreden hun werk doen, het werk makkelijk oppakken en tevredenheid en rust uitstralen, zie ik niets tegen het LDR rijden.

Dan kom je op het punt: moeten de wedstrijdregelementen worden aangepast? Want LDR of niet LDR getraint, beide zouden deze losse hoofdhouding in de ring moeten tonen, of tenminste zou die beduidend hoger gewaardeerd moeten worden. Dit is een basis voorwaarde, die zelden gezien wordt op het hoogste niveau. Da's toch gek. Dus misschien is het zaak om eerst dáár aan te werken, voordat je met technieken als LDR "nog meer uit je paard gaat halen". Zorg eerst dat de basis klopt.

renes schreef:
Wat betreft de halsspier: ik zie het zo: als 'tegenpool' voor die bovenhalsspier (waar jij dus zegt dat er een spier tegenover moet staan die voor de buiging moet zorgen), zie ik de verbinding met de teugels. Je vraagt dus die buiging, je neemt/haalt het paard ronder, hier komt het weerstandbieden terug. Een nageeflijk paard reageert hierop door los te laten en af te buigen. Het enige wat ze bij LDR en rond dan doen is daar die grens te verleggen. Dus niet alleen bovenin, met de nek als hoogste punt. nee, ook lager, ze gaan daarin verder.

Dan is het dus wel de hand die het hoofd naar de borst trekt, als het paard dat niet zelf doet. Hoe kan je dan geen of weinig gewicht in je hand hebben? Zo'n hoofd alleen is al erg zwaar hoor!

piepelotje schreef:
Heb dit punt ook al eens aangebracht dat je je kin op de borst kunt houden zonder je onderhalsspieren aan te spannen.
Dit voel je dan heel goed achter in je nek/rug. Als je hoofd geforceert dwingt, naar kin op de borst krijg je inderdaad dat je voorste halspieren dus opspannen. Doe je het rustig strechend dan kan je dit gewoon zonder spierspanning van voor. Je voelt dan echt je achterste spieren rekken door totin je rug.

Het mensenhoofd heeft een totaal ander evenwicht. Dit is dus absoluut niet vergelijkbaar.

joyce B schreef:
Toch nog even een opmerking tussendoor over het gebruik van de onderhalsspieren... Er wordt zeer negatief gedaan over de onderhals bij LDR, maar je ziet juist heel veel ontwikkelde onderhalsen bij paarden die (te/onjuist) opgericht lopen...
Kijk eens op foto's van paarden in oprichting, dan zie je vaak ook opgezette onderhalsspieren, terwijl bij een voorwaarts neerwaarts of laag gereden paard die onderhalsspieren juist heel ontstannen en smal hangen te bungelen en de bovenhalsspieren breed worden en ziet bewegen.
Hoe zit het met het gebruik van de onderhalsspieren in de oprichting volgens FEI, met hoge hals en neus voor de loodlijn?

In deze houding is de onderhals ontspannen. Bij maximale oprichting wordt het weefsel van de onderhals door de sigmoide curve in de hals wat naar voren geduwd. Dit zie je bijv bij spaanse rijschool. Dit is geen ontwikkelde onderhals! De huidige top rijdt niet met die mate van oprichting.

Woodstock schreef:
Dit vind ik een heel mooi plaatje voor verschillende stadia van oprichting.

En dan heb je het nog niet over vwnw. Variatie allom!

**Geplaatst**: 05-01-06 14:21

Re:

Geplaatst: 05-01-06 14:21

renes schreef:
Wat betreft de halsspier: ik zie het zo: als 'tegenpool' voor die bovenhalsspier (waar jij dus zegt dat er een spier tegenover moet staan die voor de buiging moet zorgen), zie ik de verbinding met de teugels. Je vraagt dus die buiging, je neemt/haalt het paard ronder, hier komt het weerstandbieden terug. Een nageeflijk paard reageert hierop door los te laten en af te buigen. Het enige wat ze bij LDR en rond dan doen is daar die grens te verleggen. Dus niet alleen bovenin, met de nek als hoogste punt. nee, ook lager, ze gaan daarin verder.

[quote]
Dan is het dus wel de hand die het hoofd naar de borst trekt, als het paard dat niet zelf doet. Hoe kan je dan geen of weinig gewicht in je hand hebben? Zo'n hoofd alleen is al erg zwaar hoor!

[/quote

Als een paard snel reageert hoeft dat niet. Hij weet immers wat de bedoeling is, en zal (na oefening en herhaling) hier steeds sneller op reageren. Je hoeft het hoofd niet te dragen, dat doet het paard! Ruiter vraagt, paard handelt.

Vond nog iets erg 'leuks' op internet. Sommige mensen gaan wel heel ver in de hetze tegen het LDR rijden: http://www.cafepress.com/horsesforlife/685179