Om de een of andere reden zijn 'quotes' en mijn commentaar daarop, in elkaar overgelopen. Uit de voorgaande teksten kunt U afleiden wat door Superwoman geschreven is en wat mijn reaktie daarop is. Het is een beetje puzzelen, maar mijn pogingen het te herstellen maakten het slechts erger.
superwoman schreef:Haha, die is goed!Citaat:SLECHTE INSTRUCTIE IS MINSTENS EVEN NADELIG VOOR HET PAARD ALS GEEN INSTRUCTIE.
Deze stelling is idd waar! Echter om dan maar te kiezen voor geen instructie vind ik wel erg makkelijk.
Van slechte instructie leer je hoe het niet moet - is ook belangrijk. Wanneer je logisch blijft nadenken én je goed blijft opletten op wat er om je heen gebeurd (andere lessen -clinics-boeken) én ook goed blijft kijken naar je paard desnoods doormiddel van het opnemen van je les - kom je er snel achter dat je instructeur slecht is.
Daarbij zit er tussen slechte instructie en goede instructie nog veel gradaties-ook van middelmatige instructie kunnen vele nog genoeg leren om zo hun fouten niet steeds te maken... Niet aan het been en strenge handen zijn immers veel gemaakte fouten én zijn door de gemiddelde instructeurs wel regelmatig aangehaald worden.
Mijn antwoord:
Fijn dat we het daar over eens zijn. Maar U wilt mij toch niet vertellen dat U willens en wetens les gaat nemen bij eeen instructeur/trice die in uw ogen niet deugd. En juist die schifting maakt de spoeling al dunner. Dan lees ik momenteel in de topic 'Boekenwijsheid' verhalen die mijn mening over de problemen van het vinden van goede les bevestigen.
U hebt ongetwijfeld gelijk dat er gradaties zijn in de kwaliteit van instructeurs, dat neemt niet weg dat ik iemand kan verplichten bij een instructeur te gaan lessen die niet naar haar/zijn smaak is, op het gevaar af beschuldigd te worden van oneerlijk gedrag tegenover haar/zijn paard. Hoe verhoudt zich dat trouwens tegenover bijvoorbeeld ruiter in andere takken van 'paardensport'; Daar wordt vaak zeer afwijkend gereden: zijn dat ook oneerlijke mensen.Citaat:doet U aan materieeel snobbismedoor eigenlijk anderen paardrijden te onzeggen door ze van "oneerlijk"-heid te beschuldigen, als zij niet in staat of bereid zijn, zoveel voor les uit te geven als U.
Sorry maar een paard onderhoudhouden houdt toch niet op bij "voldoende" voer geven?
Iemand die het basisonderhoudt niet kan betalen moet gewoon geen paard kopen. Paard kan er niks aan doen dat jij geen geld of mogelijkheden ziet (!) om voor die zorg op te draaien?
Naar mijn mening wordt er te makkelijk gezegd dat "er geen mogelijk is tot" - er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. [/quote][/quote]
Mijn antwoord:
Bent U nu de maat aller dingen? Bent U degene die gaat bepalen wanneer iemand voldoende doet voor zijn of haar paard. Dat is erg gevaarlijk. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die véél méér doen (en geld kunnen uitgeven) voor hun paard dan U. En onder die mensen zullen wederom ook misrade figuren zitten, die van mening zijn dat hetgeen zij doen (of uitgeven) het minimum is en dus dat mensen die dat niet doen (om welke reden dan ook) ONEERLIJK ZIJN TEN OPZICHTEN VAN HUN PAARD.
Daarboven, zoals ik al eerder heb gesteld, zie ik veel ruiters die wel les krijgen, hun paard mishandelen. Daar tegenover ken ik een niet gering aantal ruiters die zonder les, hun rijdier weznlijk beter behandelen: DUS DE DOOR U AANGEHAALDE NOODZAKELIJKHEID OM HET 'KRIJGEN VAN INSTRUCTIE', TE KOPPELEN AAN GOEDE PAARDENHOUDERIJ, KAN ONMOGELIJK AANGETOOND WORDEN.
[quote]
Momenteel zit ik ook zonder instructie

Mijn antwoord:
U weet dat ik respect heb voor uw lichamelijke problemen, mij ontgaat de relevantie van uw opmerking, aangezien uw situatie geheel buiten de groep valt van personen waarover wij het hebben. Ik zou nooit van mijn leven uw een verwijt kunnen of willen maken met betrekking tot de mate waarmee uw kunt werken met uw paarden; U weet heel goed dat ik zelf kamp met lichamelijk klachten en daardoor niet altijd kan zoals ik wil. Hier rest mij alleen U sterkte en beterschap te wensen.
Dat neemt niet weg dat ik wel de degens met U kruis over dit onderwerp. Bij mij heeft de langdurige ziekte (de verschijnselen traden in voor mijn zesde levensjaar) er zeker voor gezorgd, samen met het groeien der jaren, dat ik meer begrip heb gekregen voor de diverse beweegredenen voor het handelen van mensen.
Met vriendelijke groet,
Kadankovitch