oji schreef:Dank je voor je uitgebreide uitleg simpelman. Het rollen over de voorbenen herken ik. Ik krijg ook altijd bij mijn springinstructie de opdracht zo rollend mogelijk te galopperen, zo los in de bovenlijn als maar mogelijk. Zeker omdat mijn paard graag heet wordt op de sprong, is in het parcours ontspanning van het grootste belang en wordt ik geacht een parcours als een dressuur proef te benaderen waar af en toe een obstakel in staat. Dus aanleuning, ontspanning, aan been en zit kunnen schakelen en vooral met lengtebuiging naar de sprong toe is waar wij in een springtraining ook vnl mee bezig zijn. Resultaat wordt bepaald tussen de sprongen, niet op de sprong (ha ha...doe mijn best, lukt niet altijd op die manier, maar dat ligt aan mijn eigen gebrek aan talent). Ik denk zelf wel dat het grootste deel van de beschikbare vering in voorbenen vanuit de koten komt, zeker in de landing bij een sprong, waar een paard per definitie zijn rug holler heeft en dus minder schouderbeweging. Ik zelf rijd ook geen LDR en krijg ook niet op die manier les. Overigens ben ik mij terdege bewust dat springen iets anders is als dressuur, maar ik ben ervan overtuigd dat je voor springen op hoog niveau je paard optimaal moet gymnastiseren en atletisch moet laten ontwikkelen. Daarvoor is de dressuur de basis. Ik zie daarin het skala als optimale richtlijn om tot de beste atleten te komen, maar wil altijd graag dingen begrijpen en wil dus eigenlijk ook begrijpen waarom je dan dus LDR ziet bij springruiters omdat spectaculaire bewegingen daar niet interessant zijn, alleen een paard dat optimaal voorbereid is om de hoge sprongen foutloos te nemen en je paard sterk genoeg krijgen om aan de enorme krachten bij de afzet en landing komen, geen blessures over te houden.
Vanuit de gedachte dat je het veel op springterreinen ziet, juist ook op hoger niveau ik dat vind ik dan zo tegenstrijdig met het feit dat je juist op de sprong, om het volledige vermogen van het paard te benutten, maximale basculatie en dus rek in de bovenlijn wilt hebben. Je wilt dan dat het paard vanuit zijn achterhand zijn schoft en zijn hele lichaam omhoog brengt, maar de hals juist laat vallen ten opzichte van het lijf. In de springbeweging is dit echter altijd wel met het hoofd duidelijk voor de loodlijn, dus wel zeker een andere houding als LDR. Dit is met een vastgewerkte rug, zeker in het voorste gedeelte juist moeilijker. Toch wordt LDR veel toegepast, vandaar mijn vertwijfeling.
Oji, ik vind dat jij het heel goed ziet en beschrijft. Met de uitleg van Simpelman ben ik het helemaal eens, ik kan er hooguit nog een kleine aanvulling op geven.
Ik wil wel even een duidelijke grens trekken tussen het LDR wat Vur bijv. bedoelt en dan neem ik aan lang, laag en net wat meer achter de loodlijn.
Daarom noem ik het Rollkur/LDR, welliswaar tegenwoordig de naam LDR dragend, maar in de praktijk is er weinig veranderd. Maar dan weet je wat ik bedoel.
Bij Rollkur/LDR vindt er een overstrekking plaats van de rug en dus ook van het spieren-en ligamentenstelsel/systeem, waardoor de rug geforceerd omhoog wordt gedrukt.
De hoogspanning die hierdoor ontstaat op de spieren en ligamenten (=een band van bindweefsel om een gewricht) heeft zijn uitwerking op het gehele lichaam, van nek, schoft, heiligbeen, darmbeen naar de staart.
Dit geldt ook voor de lange rugspier, een bewegingsspier die -zoals het woord al zegt- vrij moet kunnen bewegen en dus moet deze spier los zijn. De lange rugspier heeft immers niet de funktie van dragen. Voorwaarde voor die vrije beweging is dus ontspanning!!
Deze lange rugspier loopt van darmbeen tot aan de 7e halswervel.
Eveneens geldt dit voor de brede rugspier die agv de overstrekking het opperarmbeen vastzet, waardoor het boeggewricht zich niet kan openen!
Het gevolg van dit alles -zo begrijp je- is een vaste rug, een vaste schoft en een vaste nek (... en een hoog voorbeen).
Vaak zullen deze paarden hier onderuit willen komen door te vluchten, (men redt LDR dus nooit met 10 min., FEI-voorwaarde), gevolg: paarden worden met nóg meer terugwerkende hand gereden. Daarom worden die paarden voor een wedstrijd vaak heel lang gereden om ze doodmoe te maken.
Juist voor het basculeren (overbruggen van het zwaartepunt) bij het springen is het zo belangrijk dat paarden die bewegingsvrijheid krijgen.
Ik begrijp dus heel goed jouw vraag, Oji.
Ik kan er geen duidelijk antwoord op geven waarom veel springruiters dan ook deze trainingsmethode hanteren (voor de dressuurruiter is dat wel duidelijk), want het is dus een misvatting dat paarden hier los van worden, integendeel.
Ik vermoed dat zij vanuit naäap-gedrag dit soort zaken overnemen. Ik denk dat maar heel weinig ruiters, ook onder de topruiters, beseffen wat er in het paardenlichaam gebeurt tijdens de training.
Om die reden zou het toch niet verkeerd zijn als er wat meer aandacht zou zijn voor de biomechanische aspecten van een paard tijdens de training.
Ik hoop dat ik je vraag voldoende heb beantwoord.
Geplaatst: 23-02-14 11:59 
Maar ik betwijfel of de FEI iets over hengstenshows te vertellen heeft.
. Maar ik denk dat ook babootje en hermelientje met LDR niet bedoelen dat het een 'geforceerd' iets is. Wat dat betreft is de term wat besmet.