Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-06-11 22:02

Geplaatst: 07-06-11 22:02

En ook hier een held op sokken. Heb nog een eigen topic op dit forum, waar ik mijn vorderingen bijhoudt, als ik verder kom dan toch. Bij mij is het idd ook angst voor controle verlies. De angst dat ik haar niet meer terugkrijg. Nu, de merrie is geweldig lief en vergevingsgezind, ik mag in mijn handen knijpen met haar. En ik moest een.keus maken: of.opnieuw beginnen of stoppen met rijden. Ik ben opnieuw begonnen.

**Geplaatst**: 07-06-11 22:05

Geplaatst: 07-06-11 22:05

Wat grappig dat ik hier Bokkers zie langs komen die ik vaak op Bokt gezien heb en waarvan ik nooit had verwacht dat het helden op sokken zouden zijn haha. Het is goed om het te delen en uit te spreken. Dan zet het zich niet zo vast en krijgt het allemaal, letterlijk en figuurlijk, meer lucht

Ik heb vandaag grondwerk gedaan... ik heb een soort agility bedacht haha. Jippe moest me volgen over wat lage hindernissen (stappen, niet springen) en er tussendoor lopen etc. Het ging heel rustig, maar hij volgde (los!) erg goed. Was weer een erg leuke ervaring.

**Geplaatst**: 07-06-11 22:45

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 07-06-11 22:45

vandaag voor het eerst echt helemaal alleen gereden.
dit omdat ik naar de les ging.
ging best goed.
wel veel gedraaft zodat ze voorwaarts bleeft
ben zo trots op me zelf

**Geplaatst**: 08-06-11 09:14

Geplaatst: 08-06-11 09:14

Ik heb dit ook.
Ik rij gewoon met les, en als de instructrice er dan bij is gaat het wel wat beter.
Ik vind die angst soms echt vervelend: want sommige paarden moet je echt wat strenger aanpakken als ze lopen te klooien, en dat wil ik dan wel doen, maar dat lukt vaak niet omdat ik dan bang ben dat ie nog iets gekkers gaat doen...
Maar gelukkig gaat het steeds beter, ik leer t paardje steeds beter kennen en ik durf steeds meer...
Succes!

**Geplaatst**: 08-06-11 10:52

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 08-06-11 10:52

@nandolufyou Het gekke is nu juist dat de meeste paarden juist braver worden als je ze aanpakt in plaats van gek te gaan doen. Ze krijgen het idee dat er iemand op zit die weet wat ze doet en daar krijgen ze vertrouwen van.
Ik rijd ook al een tijdje heel veel onder begeleiding. Dan durf ik inderdaad veel meer (of wordt over mijn angst heen gepraat) en lukt het allemaal veel beter.

**Geplaatst**: 08-06-11 11:38

Geplaatst: 08-06-11 11:38

blue_sky schreef:
@nandolufyou Het gekke is nu juist dat de meeste paarden juist braver worden als je ze aanpakt in plaats van gek te gaan doen. Ze krijgen het idee dat er iemand op zit die weet wat ze doet en daar krijgen ze vertrouwen van.
Ik rijd ook al een tijdje heel veel onder begeleiding. Dan durf ik inderdaad veel meer (of wordt over mijn angst heen gepraat) en lukt het allemaal veel beter.

Inderdaad,
Ik weet het maar het is toch moeilijk...
Het paard wordt dan wel braver, maar ik moet toch iets doen en er is een mogelijkheid dat het paard anders reageert (bok, rare sprong ect.)
En daar is mijn angst...
Met begleiding gaat het idd veel beter!

**Geplaatst**: 08-06-11 13:55

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 08-06-11 13:55

hoe komt dat toch, dat er zoveel bangerikken zijn (inclusief mezelf!) en dat we toch iedere keer maar weer op het paard stappen!
Is het een soort van overwinning op jezelf als het goed gaat? Een uitdaging? Toch misschien wel leuk stiekem, een beetje spanning? De controle krijgen over zo' n machtig en krachtig dier?

Wat is het voor jullie?

**Geplaatst**: 08-06-11 14:07

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 08-06-11 14:07

Stomweg te eigenwijs om het op te geven, en het ultieme gevoel dat ik had toen ik een paard naar de verzameling reed, het geweldige gevoel wat een paard je geeft als hij alle spanning loslaat, jouw hand aanneemt, en niet meer wil stoppen, omdat hij het rijden zo mogelijk nog leuker vindt dan jij...... dat heeft niet zoveel met controle of overheersing te maken, maar is voor mij het ultieme teamwork

**Geplaatst**: 08-06-11 14:11

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 08-06-11 14:11

dus kortom: de bevrediging als het goed gaat?
Dit is dus het gevoel wat maakt dat het een verslaving is: paarden!

**Geplaatst**: 08-06-11 14:13 · **Anoniem** Re: Angstige ruiter **Geplaatst**: 08-06-11 14:13 Yup

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 08-06-11 14:13

Yup

**Geplaatst**: 08-06-11 14:15

Geplaatst: 08-06-11 14:15

Klopt. Dat ultieme gevoel als het allemaal wel lukt. Mijn instructrice zei mij toen ik begon (met eigen paard) 9 jaar geleden: Je gaat niet weten hoe fijn rijden gaat zijn als je het eenmaal echt kan. En dat klopt. (Waarmee ik niet wil zeggen dat ik nu een goede ruiter ben) Als ik nu naar een verzamelde galop rijd en ik voel hoe mijn paard gaat zitten en toch die lichtheid van voren waarbij ik eigenlijk alleen maar mooi hoef te gaan zitten en genieten. En dan die krachtsexplosie naar voren als ik mijn been aanleg voor een middengalop. Dat is zo prachtig. Ik heb nu ook wel een geweldig fijn paard om te rijden (als ik niet bang ben). Ga straks weer lessen in de buitenbak. Alleen mijn instructrice komt pas als ik er op zit (bewust). Heb nu al zenuwen.

**Geplaatst**: 08-06-11 14:19

Geplaatst: 08-06-11 14:19

en aan ieder verslaving zitten risico' s...

Ik heb me wel eens afgevraagd wat me bezielt om nu, op mijn 44ste, weer te beginnen met rijden, na 20 jaar geen paard van dichtbij te hebben gezien. Kennelijk gaat de " verslaving" nooit over, blijft sluimeren...

Nou blue-sky, komt vast goed vanmiddag!

**Geplaatst**: 08-06-11 14:22

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 08-06-11 14:22

Die verslaving blijft inderdaad. Er zijn bij mij ook langere periodes geweest dat ik niet reed (studie, geboorte) maar het verlangen kwam altijd weer terug. Sinds we op het platteland wonen en mijn dochter 4 was heb ik dan ook paarden. Denk niet dat ik nu nog zonder kan.

**Geplaatst**: 08-06-11 14:34

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 08-06-11 14:34

Ik vind het ook weer helemaal geweldig!
En zo leuk dat ik de passie samen met mijn jongste dochter kan delen (mijn oudste twee hebben er niks mee, we zijn net zo lang doorgegaan totdat ons derde kind het wel leuk bleek te vinden, haha!).

**Geplaatst**: 08-06-11 14:39

Geplaatst: 08-06-11 14:39

ElanII schreef:
@ladyratina: Dat doet me wel goed om te lezen dat ik kennelijk niet de enige ben die het gevoel heeft steeds opnieuw te moeten beginnen
@RM94: bij mij is het andersom bij wijze van spreken: 5 jaar rijden en 32 keer gevallen haha. Ik hoef eigenlijk ook niet te twijfelen aan mijn rijcapaciteiten: omdat ik al vroeg in mijn “carrière” een zwaar ongeluk heb gehad, heb ik nooit goed leren rijden.
@Silence: wat ontzettend goed, dat wil ik ook nog een keer doen. Ik heb even in je profiel gespiekt. Silence kende ik al, hij is leuk, maar aan Jimmy heb je ook een super leuk maatje
@Floortje: wat een geluk heb jij gehad. Kennisje van mij is vorige week dermate getrapt (in haar buik) dat ze de volgende dag is overleden… Maar vooral… wat ben jij ontzettend dapper om zo met je angst om te gaan. Het kan niet anders dan helemaal goed komen met jou en Floortje.
@Sjaar: ook voor jou dikke complimenten hoor.
@SuperLiesje: geweldig he om elkaar zo een boost te geven
Zelf ben ik buiten niet bang, mijn paard is bomproof. Hij wil er nog wel eens ongehoorzaam vandoor gaan in het bos, maar daar raak ik niet meer van in paniek.
Zoals ik al eerder zei ben ik erg onzeker over mijn rijden + het feit dat mijn paard er vooral in vreemde bakken standaard een paar keer vandoor gaat. Daarbij heb ik dus enorme blessures opgelopen, maar mijn vertrouwen komt langzaam terug door de goede instructie die ik heb. Nu nog hard werken aan mijn zit, balans en het rijden zelf…

Elan het feit dat jij je bewust bent dat je "beperkingen" hebt door je ongeluk zegt al meteen dat je een goed ruiter bent want een ruiter die denkt het allemaal te weten wil niet meer leren en zal nooit een goed ruiter worden

Ik vind het veel knapper dat je het gewoon wel doet $_/-\o_$

**Geplaatst**: 08-06-11 14:41

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 08-06-11 14:41

Ik geef op het moment ook weer les en 1 van de dames is ook geen held als ze iets dan spannend vind dan zeg ik gewoon geeft niets ik vind dat ook spannend en durft ze het toch en dat vind ik echt geweldig

**Geplaatst**: 08-06-11 15:02

Geplaatst: 08-06-11 15:02

RM94 schreef:
Ik geef op het moment ook weer les en 1 van de dames is ook geen held als ze iets dan spannend vind dan zeg ik gewoon geeft niets ik vind dat ook spannend en durft ze het toch en dat vind ik echt geweldig

dat vind ik nou fijn, een instructeur/rice die zoiets benoemt en het ook niet erg vindt. Ik heb ook zo'n fijne instructrice. Wat niet wil zeggen dat ze me dan heel soft behandeld, soms is ze streng en trekt ze me juist over een grens heen. Misschien komt het ook omdat het een vrouw is, die zijn toch wat begripvoller bij angst (denk ik of krijg ik nu heel mannelijk bokt over me heen? sorry alvast...

)

**Geplaatst**: 08-06-11 23:18

Geplaatst: 08-06-11 23:18

max66 schreef:
en aan ieder verslaving zitten risico' s...

Ik heb me wel eens afgevraagd wat me bezielt om nu, op mijn 44ste, weer te beginnen met rijden, na 20 jaar geen paard van dichtbij te hebben gezien. Kennelijk gaat de " verslaving" nooit over, blijft sluimeren...

Nou blue-sky, komt vast goed vanmiddag!

He max66, hier nog zo'n 'veteraan' die na twintig jaar weer samen met haar dochter is gaan rijden! En verslavend inderdaad

Is toch stiekum dat aloude pennygevoel, maar dat zeg je niet als 42 jarige...

**Geplaatst**: 09-06-11 19:18

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 09-06-11 19:18

Ik ga morgen denk ik weer een poging doen tot buitenrijden.

**Geplaatst**: 09-06-11 21:32

Geplaatst: 09-06-11 21:32

Somebitch schreef:
Ik ga morgen denk ik weer een poging doen tot buitenrijden.

Ja doen

Zal echt wel goed gaan, veel plezier alvast.

**Geplaatst**: 10-06-11 09:19

Geplaatst: 10-06-11 09:19

Hulde aan al jullie helden die het niet opgeven $_/-\o_$

Ik heb er een nieuwe uitdaging bij

zaterdag komt de nieuwe merrie van iemand die ik les geef. Heb haar mee uitgezocht het is een geweldig dier maar staat al 10 maanden stil pppfffff en dan er weer op heh maar ik heb een goed gevoel bij haar dus daar gaan we weer

**Geplaatst**: 10-06-11 09:21

Geplaatst: 10-06-11 09:21

ladyratina schreef:
RM94 schreef:
Ik geef op het moment ook weer les en 1 van de dames is ook geen held als ze iets dan spannend vind dan zeg ik gewoon geeft niets ik vind dat ook spannend en durft ze het toch en dat vind ik echt geweldig

dat vind ik nou fijn, een instructeur/rice die zoiets benoemt en het ook niet erg vindt. Ik heb ook zo'n fijne instructrice. Wat niet wil zeggen dat ze me dan heel soft behandeld, soms is ze streng en trekt ze me juist over een grens heen. Misschien komt het ook omdat het een vrouw is, die zijn toch wat begripvoller bij angst (denk ik of krijg ik nu heel mannelijk bokt over me heen? sorry alvast... )

hihi bloos bloos maar grappig dat je dat zo zegt want doordat ik eerlijk ben en zeg dat ik het ook spannend vind vertrouwt ze mij en durft ze over grenzen heen te gaan. Dat is denk ik ook wat jouw instructrice doet. Jij vertrouwt haar en dus durf je dingen die je alleen niet zomaar zou doen

denk ik

**Geplaatst**: 10-06-11 11:25

Geplaatst: 10-06-11 11:25

Hoi,

Ik heb vroeger ook een tijd gehad waarin ik heel angstig reed.
Toen heb ik een aantal privélessen gehad op de manege,
bij deze lessen leerden ze me het paard vertrouwen met oefeningen.
Ik heb daar een hoop van geleerd, het is inmiddels denk ik vier jaar geleden en stap gewoon overal op.

**Geplaatst**: 10-06-11 13:20

Geplaatst: 10-06-11 13:20

[/quote]

He max66, hier nog zo'n 'veteraan' die na twintig jaar weer samen met haar dochter is gaan rijden! En verslavend inderdaad

Is toch stiekum dat aloude pennygevoel, maar dat zeg je niet als 42 jarige...[/quote]

wat leuk tov! Vind je het ook niet spannend ieder keer weer? Is toch anders dan vroegah, of niet?! Toen was ik nooit bang om eraf te vallen, in tegenstelling tot nu.
Leuk om samen de passie te delen met 1 van je kinderen, of niet (heb ik met voetbal van mijn zoontje nooit gehad)?!

**Geplaatst**: 10-06-11 14:02

Geplaatst: 10-06-11 14:02

Zo,zal me hier ook maar eens melden na een tijdje te hebben meegelezen...
Hier dus nog een angstige ruiter.. vroeger (nu voel ik me wel even oud

) reed ik wel op verschillende ponies en paarden,heerlijk en hoe harder ze gingen hoe leuker ik het vond (heb ooit ook nog eens wat crosslessen gehad)
Ik heb een aantal jaren niet meer gereden en ook eigenlijk helemaal niets meer met paarden te maken gehad,totdat we een plekje hadden voor een pony en ik 2 kinderen en de 3e op komst had.. Heerlijk was het om weer met de pony in de weer te wezen..
Nu heb ik een tinker en een appaloosa`tje.. de tinker rijdt ik op, maar ik ben wel heel erg veranderd,nu ben ik gespannen tijdens het rijden en vind ik alles eng

Dit is voornamelijk gekomen nadat hij tijdens een draf zijn benen niet genoeg optilde en dus op zijn snufferd ging en ik er af gelanceerd werd..(en ik nu ook nog 3 kinderen heb rondlopen)
Ik begin nou na ettelijke weken wel weer wat meer vertrouwen te krijgen in hem (hij is nog maar 4 en eigenlijk best wel heel erg braaf) maar het duurt allemaal heel lang en alles moet wel rustig aan gebeuren.. Ook kan hij in de draf en galop zich erg sterk maken waardoor ik het gevoel heb dat ik hem niet goed onder controle heb.
Hij is wel erg struikelig dus zodra ik voel dat hij dat doet spuit de adrenaline gelijk weer door mijn lichaam heen en begin ik te trillen.
Ik hoop dat hij nog eens leert zijn voorbenen goed op te tillen zodat de valangst bij mij ook weg kan gaan...
Misschien iemand nog tips om hem te leren zijn benen goed op te tillen???