Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-08-13 15:31

Geplaatst: 07-08-13 15:31

hwn schreef:
In theorie, ja. We hebben idd het beoordelingslijstje van de (hedendaagse) dressuurwedstrijden erbij gekregen, en blijkbaar liggen theorie en praktijk toch mijlenver uit elkaar: de punten waarop beoordeeld wordt (positief en negatief) op papier kan ik me helemaal in vinden, maar in de praktijk vind ik dit niet terug, in sommige gevallen kan je volgens mij niet meer spreken van interpretatie zelfs.

...misschien heb ik even een stukje gemist, maar waar staat dit beoordelingslijstje?

**Geplaatst**: 07-08-13 15:53

Geplaatst: 07-08-13 15:53

Iedereen heeft het over het Scala maar weet iedereen ook wat er in staat?
Het lijkt wel van niet....

Drie stadia, zes hoofdbegrippen

In de Duitse rijkunstige theorie worden drie stadia in de scholing van een paard beschreven.
Het eerste stadium is de gewenningsfase, de fase dat een jong, groen paard moet leren wennen aan het ruitergewicht op zijn rug en daarin zijn evenwicht moet zien te vinden. In die eerste fase staan de takt en Losgelassenheit centraal. Losgelassenheit is een Duits begrip dat neerkomt op ontspannen (losgelatenheid).
In het tweede stadium van de scholing heeft het paard al een horizontaal evenwicht onder de ruiter bereikt en is het streven er op gericht het achterbeengebruik te stimuleren en het horizontale evenwicht nog meer te bevestigen. In de gemiddelde twee jaar staan de aanleuning en de Schwung op de voorgrond.
De derde fase van de scholing van een paard is de moeilijkste. In deze fase moet de draagkracht worden ontwikkeld. Het paard moet zijn evenwicht van een horizontaal evenwicht gaan verplaatsen naar een evenwicht op de achterhand. Bij deze fase van de scholing horen de begrippen recht richten en verzamelen.
Hier onder worden de zes hoofdbegrippen takt, Losgelassenheit, aanleuning, Schwung, recht richten en verzameling besproken.
Takt
Het eerste steeds terugkomende basisbegrip in de dressuurscholing is takt. Het paard heeft drie basisgangen, de stap, draf en galop. Elke basisgang heeft zijn eigen takt, met een opeenvolging van stappen (stap), passen (draf) of sprongen (galop). Takt wil dus zeggen: het eigen zuivere ritme van de beweging. De stap is eens schrijdende en schwungloze gang, de draf en galop zijn beide bewegingen met schwung en met een zweefmoment. De zuivere takt is zo'n belangrijke basis voor de scholing van een paard, dat deze nooit verloren mag gaan. Niet bij een jong paard, niet bij een verder doorgereden paard. Op geen enkel moment tijdens het rijden.

Losgelassenheit
Losgelassenheit is een synoniem voor losheid, souplesse en ontspanning. Het bevestigen van de zuivere takt en het streven naar ontspanning (Losgelassenheit) zijn de voornaamste trainingsdoelen van de gewenningsfase, de eerste anderhalf jaar van de scholing. Als je werkt aan de zuivere takt in het begin, stel je het paard in staat om in balans te gaan onder de ruiter. Dan kan het paard gaan swingen, voorwaarde voor de Losgelassenheit. Takt en Losgelassenheit beïnvloeden elkaar wederzijds. Een paard kan alleen in zuivere takt gaan, als de rug swingt en de spieren van de hals en rug zich zonder dwang aanspannen en ontspannen. Bij een ontspannen gaand paard, buigen en strekken de gewrichten van het paard zich gelijkmatig en ziet het paard er tevreden uit.
Aanleuning
Aanleuning is een veerkrachtige verbinding die ontstaat nadat het paard in nageeflijkheid voorwaarts en eventueel neerwaarts gereden wordt. De aanleuning, aangenomen door het paard op de ruiterhand, mag noch te zwaar, noch te licht zijn. Het gewicht van de aanleuning wordt bepaald door het evenwicht van het paard en daarbij de graad van africhting of verzameling. Een goede aanleuning heeft altijd een wisselwerking met de al besproken begrippen takt en volledige ontspanning (Losgelassenheit) en met de nog te bespreken begrippen Schwung, recht richten en verzameling. Dit alles bij elkaar heeft als resultaat dat het paard fijn te rijden is.
Aanleuning komt echter niet alleen tot stand door een veerkrachtige verbinding tussen ruiterhand en de mond van het paard. Er zijn meerdere contactpunten van belang om tot een goede aanleuning te komen, namelijk een voortdurend contact met jouw been en het paard en je zit (met je zit heb je contact met het paard en geef je hulpen, die door het paard beantwoord kunnen worden). Het derde contactpunt is vervolgens het teugelcontact, waaruit de aanleuning van de mond en de ruiterhand ontstaat. Deze drie punten samen bepalen dan de kwaliteitsvolle aanleuning die tot een volkomen harmonie en begrip van paard en ruiter leiden.

Schwung
Schwung is het doorgaan van de energieke impuls van de achterhand naar de totale voorwaartse beweging van het paard. Een paard beweegt schwungvol wanneer hij zich energiek afdrukt optilt en in het zweefmoment met zijn ledematen goed naar voren doorswingt.
De ruiter begint met impuls te rijden: de door de ruiter opgewekte en volkomen beheerste voorwaartse drang. Het echte mooie losse en swingende bewegen door het lijf ontwikkelt zich uit deze impuls. Schwung wordt bereikt door het activeren van het achterbeen. Een ruiter activeert de achterbenen door het rijden van veel korte tempowisselingen en overgangen. Veel ruiters denken dat Schwung, de swingende beweging van het paard met een losgelaten rug, iets aangeborens is van het paard. Bij een goede basisopleiding van een paard kun je wel degelijk de Schwung ontwikkelen. Het echte swingen, het imponeren met losse, soepele bewegingen, staat niet op zichzelf. Het hangt nauw samen met een fijne takt en aanleuning. En met de losheid en ontspanning van een paard.

Recht richten
Wanneer de takt, ontspanning, aanleuning en Schwung bij het jonge paard redelijk bevestigd zijn, wordt het tijd voor een volgende stap: het ontwikkelen van meer evenwicht op de achterhand. Als eerste aandachtspunt hiervoor geld het recht richten. Het recht richten is een essentiële voorwaarde voor verzameling en het echte dragen van het paard. Een paard is van nature niet recht. De heupen van het paard zijn breder dan de schouders, wat ervoor zorgt dat het paard geneigd is om met zijn buitenschouder en buitenheup aan de wand te kleven: het paard gaat scheef. Daarnaast heeft elk paard van nature een gemakkelijke kant. Een ruiter moet deze scheefheid proberen weg te trainen door het juiste werk. Een scheef paard kan nooit in balans gaan: de kracht komt niet optimaal van achter naar voren door.
De bewegingsimpuls van het paard moet vanuit de achterhand komen. Elke manier van hulpen geven die van voor naar achteren werkt, is beslist fout. Een recht gericht paard is recht op een rechte lijn, en zoveel gebogen op de gebogen lijn als die lijn van hem vraagt.
Wie goed nadenkt over het natuurlijke scheef gaan bij een paard begrijpt dat een ruiter vanuit de achterhand moet denken en steeds bezig moet zijn om de voorhand weer voor de achterhand te plaatsen. De belangrijkste oefening voor het verbeteren van de draagkracht en het recht richten is altijd het rijden van schouderbinnenwaarts. In een correcte schouderbinnenwaarts treedt het binnenachterbeen in het spoor van het buitenvoorbeen. Door het naar binnen brengen van de voorhand maak je het paard niet naar de andere kant scheef, maar juist recht omdat de achterhand nu geactiveerd wordt en zich niet meer kan onttrekken aan een dragende werking.

Verzameling
Zie verzameling voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Met behulp van de Schwung en het recht richten is het mogelijk een paard te motiveren om meer gewicht op zijn achterhand te gaan dragen. Dat dragen van meer gewicht op de achterhand heet verzameling. Beide achterbenen worden gelijkmatig in de richting van het zwaartepunt van het paard opgetild en weer neergezet. Door de toenemende kracht van het paard kan het paard zich meer gaan buiden in zijn gewrichten van de achterhand (Hankenbiegung). De croupe van de achterhand daalt daardoor iets, de oprichting in de voorhand neemt tegelijkertijd toe. De drafpassen of galopsprongen van het paard worden door het toegenomen buigen en strekken van de gewrichten van de achterhand meer verheven.

Het einddoel: Durchlässigkeit

In de rijkunstige theorie staat de term Durchlässigkeit beschreven als iets om voortdurend naar te streven en als einddoel van de dressuurscholing. Durchlässigkeit is een moeilijk te vertalen Duitse rijkunstige term, die zo ongeveer volledige souplesse en het steeds volkomen doorkomen van alle hulpen betekend. Het verkrijgen van Durchlässigkeit is dus het doel van alle trainingsarbeid. Het mag dan misschien een moeilijk woord zijn, de bedoeling is simpel. Het gaat er om dat het paard nergens strak of stijf is. Dat het paard zich nergens vasthoudt in zijn spieren en gehoorzaam en soepel steeds luistert naar de hulpen van de ruiter. Hij 'laat' de hulpen als het ware 'door': Durchlässig.

**Geplaatst**: 07-08-13 23:27

Geplaatst: 07-08-13 23:27

Janneke2 schreef:
hwn schreef:
In theorie, ja. We hebben idd het beoordelingslijstje van de (hedendaagse) dressuurwedstrijden erbij gekregen, en blijkbaar liggen theorie en praktijk toch mijlenver uit elkaar: de punten waarop beoordeeld wordt (positief en negatief) op papier kan ik me helemaal in vinden, maar in de praktijk vind ik dit niet terug, in sommige gevallen kan je volgens mij niet meer spreken van interpretatie zelfs.

...misschien heb ik even een stukje gemist, maar waar staat dit beoordelingslijstje?

Het beoordelingslijstje staat in het (om in nederland te blijven) in het dressuurboekje van de KNHS.
Zo ook voor de internationale wedstrijden (FEI-beoordelingslijstje)

De beoordeling die de jury geeft, is te lezen op het protocol van de combinatie of aan de punten die toegekend zijn voor de toeschouwer.

Ik kan het wederom alleen maar eens zijn met de post van hwn.

**Geplaatst**: 07-08-13 23:50

Geplaatst: 07-08-13 23:50

Simpelman; theorie is mooi

Maar er is meer dan alleen het Skala.
Het Skala beschrijft de opleiding van het paard in partjes, terwijl in werkelijkheid alles ahw door elkaar heen verweven is.
Zonder het één kan het ander nooit ontstaan.

Het Skala zou eigenlijk met de franse klassieke rijkunst overéén moeten stemmen omdat het daar ook vandaan kwam.
Maar het is meer naar de deutsche gründlichkeit omgeturnd.

Enkele citaten van "klassieke" kenners uit Nederland verwijzen ook nog naar de franse klassieke rijkunst.

**Geplaatst**: 08-08-13 09:46

Geplaatst: 08-08-13 09:46

Simpelman, wat wil je nu zeggen met de theorie. Wat ik bestrijd is dat alleen het Skala als het enige echte klassiek bestempeld mag worden. Net zoals Cherie al aangeeft. De meeste rijstijlen, zoals in Frankrijk, Spanje en Portugal zijn vanuit Guérinière (frans klassiek) doorontwikkeld. Ieder met andere accenten. Ik vind het dus krom om te stellen dat het Skala (voor mij toch echt voornamelijk Duits doorontwikkeld) als enige de naam klassiek mag dragen. Als we het hebben over klassieke rijKUNST dan denk ik dat er wel degelijk meerdere stromingen zijn, kijk dan dus naar Frankrijk, Spanje, Portugal. Sommigen werken meer met de inzichten van Baucher (legerete). Dit rijmt gewoon op sommige punten niet met het Skala, maar is het dan ook meteen niet klassiek?
Als je praat over de rijSPORT dan heb je gelijk, dan wordt als enige echte het Skala gevolgd bewaakt door FEI, gebruikt als een zo objectief mogelijke vorm van beoordelen. Maar in mijn ogen heeft rijKUNST meer met gevoel en smaak te maken en zijn daar dus meer diverse uitvoeringen in. En hiermee wil ik niet zeggen dat je het Skala niet als rijKUNST zou kunnen beoefenen.
Ik wil het ook niet zo zwart wit stellen, weet niet hoe ik het anders uit moet leggen. Maar om nu de gehele Frans klassieke, Spaans klassieke en Portugees klassieke rijkunst weg te vegen vind ik ongepast.

**Geplaatst**: 08-08-13 10:16

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 08-08-13 10:16

Ik heb ook in het verleden enkele lessen in de AR gevolgd en moet zeggen dat zowel ik als mijn paard hier erg ontevreden mee waren.
Het is een paard dat zeer zacht in de mond is en een heerlijke aanleuning geeft op het moment dat ze los is (fijn verend contact). Ik heb haar nooit met druk gereden, altijd vanuit de ontspanning, spieren losmaken en dan langzaam oppakken.
Vanuit nieuwsgierigheid een aantal lessen AR gevolgd omdat mij dit zeer diervriendelijk leek.
Niks was minder waar. De losse teugel wordt bereikt door zeer felle rukjes aan te teugel. Mijn paard was dit totaal niet gewend en ging hierdoor volledig haar rug wegdrukken en het hoofd omhoog gooien. Er werd niet eerst gewerkt aan gymnastiseren, nee, eerst moest ze volledig los van de teugel. Er werd erg van achter naar voor gereden, alleen in stap, terwijl zij juist losser wordt als je eerst wat galop erbij pakt.
Mijn paard werd alleen maar gespannen hiervan! (oren in de nek ed; terwijl het een zeer vriendelijke merrie is!)
Het enige resultaat was dat het paard dus uiteindelijk het bit niet meer durfde aannemen en dat je toen een totaal los contact had. Dit versta ik dus niet onder aanleuning! Bovendien was er sprake van een vals knik in de nek!
Ik moet zeggen dat ik dit even erg vind als een paard in de krul trekken! De boog in de nek die je krijgt is vals omdat het bereikt is puur met de teugels en niet vanuit de achterhand!
Op het moment dat het paard goed los gereden is wordt vanzelf het contact dat je in je hand hebt beter en kun je hier verder aan gaan werken. Dit zag ik totaal niet terug in deze lessen! Aandacht was gefocussed op waar het hoofd was en hoeveel druk er op de teugel stond. Een paard loswerken van een bit door er zoveel felle ophoudingen aan te geven dat het paard het bit niet durft aan te nemen vind ik geen rijden en zeer dieronvriendelijk!

**Geplaatst**: 08-08-13 11:23

Geplaatst: 08-08-13 11:23

Ansie schreef:
Simpelman, wat wil je nu zeggen met de theorie. Wat ik bestrijd is dat alleen het Skala als het enige echte klassiek bestempeld mag worden. Net zoals Cherie al aangeeft. De meeste rijstijlen, zoals in Frankrijk, Spanje en Portugal zijn vanuit Guérinière (frans klassiek) doorontwikkeld. Ieder met andere accenten. Ik vind het dus krom om te stellen dat het Skala (voor mij toch echt voornamelijk Duits doorontwikkeld) als enige de naam klassiek mag dragen. Als we het hebben over klassieke rijKUNST dan denk ik dat er wel degelijk meerdere stromingen zijn, kijk dan dus naar Frankrijk, Spanje, Portugal. Sommigen werken meer met de inzichten van Baucher (legerete). Dit rijmt gewoon op sommige punten niet met het Skala, maar is het dan ook meteen niet klassiek?
Als je praat over de rijSPORT dan heb je gelijk, dan wordt als enige echte het Skala gevolgd bewaakt door FEI, gebruikt als een zo objectief mogelijke vorm van beoordelen. Maar in mijn ogen heeft rijKUNST meer met gevoel en smaak te maken en zijn daar dus meer diverse uitvoeringen in. En hiermee wil ik niet zeggen dat je het Skala niet als rijKUNST zou kunnen beoefenen.
Ik wil het ook niet zo zwart wit stellen, weet niet hoe ik het anders uit moet leggen. Maar om nu de gehele Frans klassieke, Spaans klassieke en Portugees klassieke rijkunst weg te vegen vind ik ongepast.

Woordverwarring!
De term Klassieke Dressuur/Rijkunst staat voor dat wat we hier en nu aan het doen zijn in de dressuur volgens de regels van het FEI, die zijn gebaseerd op het in de Duitse dressuur opgestelde Scala.
Wanneer je nu het woord klassiek gebruikt voor een andere vorm van dressuur dan die bovenomschreven wek je verwarring.
De Spanjaarden, Portugezen, Italianen, Fransen werken allemaal volgens hetzelfde principe.
Ze noemen het niet het Scala want dat is Duits en stel je voor....
In de handleidingen van de Franse rijschool werkt men precies zo als in het Duitse Scala, je vindt er vrijwel dezelfde termen in terug.
Het Scala is een volgorde van werken, van de basis naar meer en natuurlijk niet een stappen plan zoals sommigen denken, alles loopt in elkaar over.
In NL begint het merendeel van de ruiters na het zadelmak maken in het midden van de africhting, dit is een mode. Met als resultaat dat ze vastlopen, met als resultaat dat mensen denken dat dat aan het Scala ligt en men gaat zoeken naar alternatieven. (AR)
Dat is helemaal niet nodig, begin gewoon bij het begin en de rest volgt op een natuurlijke manier.

In het Scala staat héééélemaal niets over lichtheid of het tegenovergestelde.
Er staat alleen maar in dat wat van essentieel belang is bij de africhting van een paard en waar ook alle Spanjaarden en Fransen aangeraden worden zich aan houden.
Namelijk, losgelatenheid als essentieel om verder te kunnen werken, tact in de beweging, élan, schwung, aanleuning, enz.
Er is over dit Scala hééél diep nagedacht door een heleboel gepassioneerde experts.

Het probleem met oude, terzijde geschoven, niet meer van toepassing zijnde ("klassieke" (zoals jij zegt)) rijmethoden en het Scala is geen rijmethode of techniek, is dat ze niet gebleken hebben te voldoen.
Daarom zijn ze aangepast.
Als je terugkijkt in de tijd zul je kunnen zien dat er met paarden werkelijk alles geprobeerd is.
Totaal holle rug neus in de lucht, hakken bijna op de grond.
Neus op de borst denk aan rollkur, achterhand ondergeschoven.
Hals hoog opgeheven, neus op de onderhals, holle rug.
Je vindt dit mooi terug op oude schilderijen en in oude boeken over rijkunst.
Bolle rug, hakken ondergeschoven, neus op de borst.
Dat zijn dan allemaal "Klassieke" technieken, maar ze hebben niet bewezen tot een optimaal resultaat te leiden en zijn verlaten, verder geëvolueerd tot uiteindelijk dat wat men nu de Klassieke Rijkunst noemt.

**Geplaatst**: 08-08-13 11:58

Geplaatst: 08-08-13 11:58

Simpelman schreef:
De Spanjaarden, Portugezen, Italianen, Fransen werken allemaal volgens hetzelfde principe.
Ze noemen het niet het Scala want dat is Duits en stel je voor....
In de handleidingen van de Franse rijschool werkt men precies zo als in het Duitse Scala, je vindt er vrijwel dezelfde termen in terug.

In het Scala staat héééélemaal niets over lichtheid of het tegenovergestelde.
Er staat alleen maar in dat wat van essentieel belang is bij de africhting van een paard en waar ook alle Spanjaarden en Fransen aangeraden worden zich aan houden.

Ik heb er wat dingen uitgepikt waarvan ik denk dat het niet zo stellig neergezet kan worden. Leg het ecole de legerete eens naast het Skala en het kan niet anders dan dat je tot de conclusie komt dat er essentiele verschillen te vinden zijn. Het principe is niet altijd gelijk. Het doel wel. Maar de weg er naar toe verschilt.
Ik noem een voorbeeld, even kort door de bocht:
Skala (duits) - zonder takt geen losgelatenheid, en geen losgelatenheid betekent geen goede aanleuning en swung.
Franse school - zonder rechtgerichtheid geen balans, geen balans --> geen takt.
En zo zijn er nog een aantal verschillen.
Dus als je alleen al hiernaar kijkt dan zie je 'fouten' in een bepaald stadium van de training terwijl het misschien heel bewust zo gedaan wordt. Het doel is hetzelfde, de weg er naar toe is anders. Dus dan kan je niet een willekeurig trainingsfilmpje uit de Franse school beoordelen met een Skalabril op. Omdat op dat moment in de training misschien dingen worden gedaan die bij het Skala pas later aan de orde zouden komen of op dat moment al lang bevestigd zouden moeten zijn (zoals takt) (ondanks dat het geen stappenplan is, je hebt wel die drie stadia).

Ik hoop dat je mijn 'probleem' snapt.

**Geplaatst**: 08-08-13 13:13

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 08-08-13 13:13

@Simpelman, laten we niet gaan discussiëren de naamgeving. Als de huidige dressuur officieel klassiek is (denk trouwens niet dat er copyright op de term zit), hoe noem je de oorspronkelijke klassieke dressuur dan? Want je kan moeilijk appels en peren allebei appels noemen hé.

@Cherie, idd vind ik een grote "fout" in het Skala dat alles in een vaste "volgorde" aangegeven wordt, terwijl het idd allemaal door elkaar moet lopen, behalve dan de verzameling, die komt logisch gezien laatst. Maar dat rechtgerichtheid achteraan het lijstje staat, ben ik niet zo mee akkoord.

**Geplaatst**: 08-08-13 13:35

Geplaatst: 08-08-13 13:35

Een groot verschil tussen het Skala en bv de franse klassieke dressuur is dat bij het Skala de ruiter ZELF bv de aanleuning neemt en het paard daarin volgzaam moet zijn.
Terwijl de franse klassieke dressuur uitgaat dat het paard ZELF de aanleuning gaat nemen als aan een aantal voorwaarden voldaan is.

**Geplaatst**: 08-08-13 13:39

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 08-08-13 13:39

Aha, dan moet ik me es gaan verdiepen in de Franse klassieke dressuur. Mss vind ik zelfs een lesgever in de buurt, ik woon op amper 20 minuten van de Franse grens.

**Geplaatst**: 08-08-13 13:46

Geplaatst: 08-08-13 13:46

hwn schreef:
Aha, dan moet ik me es gaan verdiepen in de Franse klassieke dressuur. Mss vind ik zelfs een lesgever in de buurt, ik woon op amper 20 minuten van de Franse grens.

Zou wel leuk zijn om je ervaringen daarin te volgen.
Succes met je zoektocht naar een franse klassieker.

**Geplaatst**: 08-08-13 13:53

Geplaatst: 08-08-13 13:53

Simpelman schreef:
In FR rijdt men voornamelijk op Anglo Arabieren, hot!
Totaal ander temperament en bouw.
Hier moet je behoorlijk anders mee omgaan dan met KWPNers.

Dit begint steeds meer van toepassing te worden op een aantal bloedlijnen van KWPN'ers.

De duitsers hadden natuurlijk ten tijde van Steinbrecht nog niet zoveel "bloed" bij hun paarden

**Geplaatst**: 08-08-13 14:41

Geplaatst: 08-08-13 14:41

cherie78 schreef:
Een groot verschil tussen het Skala en bv de franse klassieke dressuur is dat bij het Skala de ruiter ZELF bv de aanleuning neemt en het paard daarin volgzaam moet zijn.
Terwijl de franse klassieke dressuur uitgaat dat het paard ZELF de aanleuning gaat nemen als aan een aantal voorwaarden voldaan is.

In het Scala wordt gesproken van aanleuning.
Aanleuning wil zeggen leunen tegen iets aan.
In dit geval is het het paard dat aanleunt, hoe zou de ruiter dat dan kunnen doen?

**Geplaatst**: 08-08-13 14:44

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 08-08-13 14:44

Ik zie het meer als dat we aan elkaar leunen. Is een tweerichtingsverkeer voor mijn gevoel. Elk van ons beiden kan ook het contact verbreken.

**Geplaatst**: 08-08-13 14:49

Geplaatst: 08-08-13 14:49

Ansie schreef:
Simpelman schreef:
De Spanjaarden, Portugezen, Italianen, Fransen werken allemaal volgens hetzelfde principe.
Ze noemen het niet het Scala want dat is Duits en stel je voor....
In de handleidingen van de Franse rijschool werkt men precies zo als in het Duitse Scala, je vindt er vrijwel dezelfde termen in terug.

In het Scala staat héééélemaal niets over lichtheid of het tegenovergestelde.
Er staat alleen maar in dat wat van essentieel belang is bij de africhting van een paard en waar ook alle Spanjaarden en Fransen aangeraden worden zich aan houden.

Ik heb er wat dingen uitgepikt waarvan ik denk dat het niet zo stellig neergezet kan worden. Leg het ecole de legerete eens naast het Skala en het kan niet anders dan dat je tot de conclusie komt dat er essentiele verschillen te vinden zijn. Het principe is niet altijd gelijk. Het doel wel. Maar de weg er naar toe verschilt.
Ik noem een voorbeeld, even kort door de bocht:
Skala (duits) - zonder takt geen losgelatenheid, en geen losgelatenheid betekent geen goede aanleuning en swung.
Franse school - zonder rechtgerichtheid geen balans, geen balans --> geen takt.
En zo zijn er nog een aantal verschillen.
Dus als je alleen al hiernaar kijkt dan zie je 'fouten' in een bepaald stadium van de training terwijl het misschien heel bewust zo gedaan wordt. Het doel is hetzelfde, de weg er naar toe is anders. Dus dan kan je niet een willekeurig trainingsfilmpje uit de Franse school beoordelen met een Skalabril op. Omdat op dat moment in de training misschien dingen worden gedaan die bij het Skala pas later aan de orde zouden komen of op dat moment al lang bevestigd zouden moeten zijn (zoals takt) (ondanks dat het geen stappenplan is, je hebt wel die drie stadia).

Ik hoop dat je mijn 'probleem' snapt.

@Ansie
Een discussie die alleen om het gelijk hebben gaat ook als je ernaast zit heeft geen zin, leren is luisteren niet je eigen ongelijk bewijzen als gelijk.
ZONDER LOSGELATENHEID GEEN TACT (=onmogelijk)
zonder losgelatenheid geen aanleuning (=onmogelijk)

Ik woon een kwart van mijn leven in FR en Ph. Karl is mijn buurman...

Mijn kleindochter van 6 maakt al jaren iedere week een emmer soep.
Ze gebruikt daarvoor alles waar ze de hand op kan leggen en mengt dat dan heel zorgvuldig.
Ze begrijpt niet waarom de soep niet te eten is.

**Geplaatst**: 08-08-13 14:51

Geplaatst: 08-08-13 14:51

DinkeyGirl schreef:
Ik zie het meer als dat we aan elkaar leunen. Is een tweerichtingsverkeer voor mijn gevoel. Elk van ons beiden kan ook het contact verbreken.

Het paard neemt aanleuning.
Aanleuning is een actie van het paard die voortkomt uit losgelatenheid en het voorwaarts gaan.
Alle andere vormen van aanleuning zijn valse/getructe vormen.

**Geplaatst**: 08-08-13 14:59

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 08-08-13 14:59

Eens, maar als ik geen "weerstand" bied met mijn hand heeft hij niets om aan te leunen en zal hij uit balans raken. En als ik te veel weerstand bied, zal hij zijn losgelatenheid verliezen en niet meer voorwaards zijn. Dus daarom een tweerichtingsverkeer, want het een beinvloedt het ander en andersom.

**Geplaatst**: 08-08-13 15:16

Geplaatst: 08-08-13 15:16

Simpelman schreef:
Ansie schreef:
Ik heb er wat dingen uitgepikt waarvan ik denk dat het niet zo stellig neergezet kan worden. Leg het ecole de legerete eens naast het Skala en het kan niet anders dan dat je tot de conclusie komt dat er essentiele verschillen te vinden zijn. Het principe is niet altijd gelijk. Het doel wel. Maar de weg er naar toe verschilt.
Ik noem een voorbeeld, even kort door de bocht:
Skala (duits) - zonder takt geen losgelatenheid, en geen losgelatenheid betekent geen goede aanleuning en swung.
Franse school - zonder rechtgerichtheid geen balans, geen balans --> geen takt.
En zo zijn er nog een aantal verschillen.
Dus als je alleen al hiernaar kijkt dan zie je 'fouten' in een bepaald stadium van de training terwijl het misschien heel bewust zo gedaan wordt. Het doel is hetzelfde, de weg er naar toe is anders. Dus dan kan je niet een willekeurig trainingsfilmpje uit de Franse school beoordelen met een Skalabril op. Omdat op dat moment in de training misschien dingen worden gedaan die bij het Skala pas later aan de orde zouden komen of op dat moment al lang bevestigd zouden moeten zijn (zoals takt) (ondanks dat het geen stappenplan is, je hebt wel die drie stadia).

Ik hoop dat je mijn 'probleem' snapt.

@Ansie
Een discussie die alleen om het gelijk hebben gaat ook als je ernaast zit heeft geen zin, leren is luisteren niet je eigen ongelijk bewijzen als gelijk.
ZONDER LOSGELATENHEID GEEN TACT (=onmogelijk)
zonder losgelatenheid geen aanleuning (=onmogelijk)

Ik woon een kwart van mijn leven in FR en Ph. Karl is mijn buurman...

Mijn kleindochter van 6 maakt al jaren iedere week een emmer soep.
Ze gebruikt daarvoor alles waar ze de hand op kan leggen en mengt dat dan heel zorgvuldig.
Ze begrijpt niet waarom de soep niet te eten is.

Je begrijpt me verkeerd met die twee zinnen. En ik probeer helemaal mijn gelijk niet te halen. Ik haal alleen aan wat ik tegenstrijdig vind in de hoop dat je dat fatsoenlijk uit kan leggen

Ik zie namelijk wel degelijk verschillen dus als jij stelt dat het Skala en de Franse school gelijk zijn en volgens hetzelfde principe werken dan vind ik dat vreemd want ik zie het niet.

Wat ik schreef is:
Inderdaad wat jij schrijft, zoals in het Skala staat: zonder losgelassenheit geen takt of andersom (beinvloed elkaar), aanleuning, swung.
In de Franse school: zonder ontspanning en rechtgerichtheid, geen balans en zonder balans geen takt.

Het is niet mijn mening, dit zijn twee punten die niet volgens hetzelfde principe beschreven zijn. Het is denk ik nogal een verschil in uitvoering om eerst bezig te zijn met balans en rechtrichten voordat er echt takt te waarnemen is. Balans voor beweging vs. beweging voor balans?
Dat is toch gewoon een verschil, je kan dan toch niet zeggen dat het hetzelfde principe is.........

En als ik dat verkeerd zie, LEG HET DAN UIT! ipv het skala te herhalen en met anekdotes te komen..

**Geplaatst**: 08-08-13 18:15

Geplaatst: 08-08-13 18:15

DinkeyGirl schreef:
Eens, maar als ik geen "weerstand" bied met mijn hand heeft hij niets om aan te leunen en zal hij uit balans raken. En als ik te veel weerstand bied, zal hij zijn losgelatenheid verliezen en niet meer voorwaards zijn. Dus daarom een tweerichtingsverkeer, want het een beinvloedt het ander en andersom.

Je biedt weerstand met je hand op het moment na dat je voorwaarts drijft en het paard het hoofd naar voren, omhoog brengt (dat komt automatisch voort uit de verlenging van de pas).
Op het moment dat het paard nageeft, normaal gesproken op 10 gram druk geef jij ook na je opent je hand (beweegt je hand mogelijk iets naar voren (1cm)), het contact gaat nu een fractie verloren.
Hier neemt je paard aanleuning, het strekt zich naar je hand toe, en neemt contact.
Als je meer teugel geeft volgt het je hand tot in de diepte.
Tegelijkertijd laat het zich los in het voorste deel van de rug en ontspant zich, je voelt een totale verandering in je paard vloeien, het wordt zacht, verend en soepel.
Het geeft het gevoel of je paard "over de beweging heen komt" en voor je ui en jij zelf "zakt in de achterhand"
Bij een onbevestigd paard zijn deze bewegingen groter, later onzichtbaar, een spel tussen kruis aantrekken en de hand iets minder soepel mee laten gaan in de beweging van het paard.

De nageeflijkheid moet bij een onervaren paard iedere paar seconden gecontroleerd en hersteld worden, langzamerhand wordt dan de aanleuning steeds stabieler.
Hiervoor is rust, kalmte, vertrouwen en harmonie nodig.
Hiervoor moet het paard ook voorwaarts gaan op de hulpen, de Schwung, Frans élan....
Je hand is toegeeflijk, zorgvuldig, teder.

**Geplaatst**: 08-08-13 18:36

Geplaatst: 08-08-13 18:36

Ansie schreef:
[
Wat ik schreef is:
Inderdaad wat jij schrijft, zoals in het Skala staat: zonder losgelassenheit geen takt of andersom (beinvloed elkaar), aanleuning, schwung.

In de Franse school: zonder ontspanning en rechtgerichtheid, geen balans en zonder balans geen takt.

Het is niet mijn mening, dit zijn twee punten die niet volgens hetzelfde principe beschreven zijn. Het is denk ik nogal een verschil in uitvoering om eerst bezig te zijn met balans en rechtrichten voordat er echt takt te waarnemen is. Balans voor beweging vs. beweging voor balans?
Dat is toch gewoon een verschil, je kan dan toch niet zeggen dat het hetzelfde principe is.........

Er is niets tegenstrijdigs.
Alles loopt in elkaar over.
Niemand kan recht richten zonder losgelatenheid en niemand kan recht richten zonder voorwaartse drang mét behoud van tact.
Ph K is niet eerst bezig met balans, hij stapt op een paard dat al losgelaten is gemaakt door iemand, dat het voorwaarts al heeft geleerd van iemand.
Van hier uit begint hij aan het perfectioneren.

**Geplaatst**: 08-08-13 20:53

Geplaatst: 08-08-13 20:53

DinkeyGirl schreef:
Eens, maar als ik geen "weerstand" bied met mijn hand heeft hij niets om aan te leunen en zal hij uit balans raken. En als ik te veel weerstand bied, zal hij zijn losgelatenheid verliezen en niet meer voorwaards zijn. Dus daarom een tweerichtingsverkeer, want het een beinvloedt het ander en andersom.

Dat is een punt waar ik problemen mee heb op het moment dat je de dressuur gebruikt als revalidatie van paarden. Mijn merrie met rugklachten heb ik AR aan de hand gedaan, en die is er enorm door versoepeld, heb echter altijd met weinig contact gewerkt, alleen een ophouding als het nodig was, maar zodra ze goed liep alle druk weg. Ik merk dat ze ook in de wei soepel, gezond en over de rug beweegt.

Mijn hengst is net terug van 2 maand revalidatietraining aan de dubbele longe volgens de klassieke rijkunst. Aan de dubbele longe kan ie na wat oefening netjes lopen (nu gaat het iets minder, maar wss doordat ik te weinig ervaren ben met dubbele longe), maar laat je hem los, dan loopt ie weer even slecht en ongezond als vantevoren. Dus nu vraag ik me wel af of de academische weg ook voor hem niet de beste geweest was (al is rechtrichten aan de hand niet altijd even evident als het wat moeilijker wordt, die laten dan wel es hun tanden zien).

**Geplaatst**: 08-08-13 23:07

Geplaatst: 08-08-13 23:07

Simpelman schreef:
cherie78 schreef:
Een groot verschil tussen het Skala en bv de franse klassieke dressuur is dat bij het Skala de ruiter ZELF bv de aanleuning neemt en het paard daarin volgzaam moet zijn.
Terwijl de franse klassieke dressuur uitgaat dat het paard ZELF de aanleuning gaat nemen als aan een aantal voorwaarden voldaan is.

In het Scala wordt gesproken van aanleuning.
Aanleuning wil zeggen leunen tegen iets aan.
In dit geval is het het paard dat aanleunt, hoe zou de ruiter dat dan kunnen doen?

Het paard hoeft helemaal niet ergens tegen aan te leunen

In de klassieke dressuur is het streven om het paard onder het zadel zo te laten bewegen als het in vrijheid ook kan.
In vrijheid "leunt" een paard dan ook nergens tegenaan.

Ik heb liever een paard wat volledig op eigen benen loopt

In de post van jou naar Dinkeygirl toe en van Dinkeygirl zelf, lees ik weer over de "weerstandbiedende" hand.
De "weerstandbiedende" hand is een correctie-middel en niet iets wat bij de opleiding van een "onbedorven" paard hoort.

**Geplaatst**: 08-08-13 23:56

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 08-08-13 23:56

Ik bied geen weerstand in de zin van tegenhouden maar ik maak wel contact. Daarom staat weerstand tussen aanhalingstekens, want zonder dit contact zouden de teugels slap hangen. Ik wil ook dat mijn paard op zn eigen benen loopt, maar in vrijheid loopt hij ook niet met een ruiter op de rug met zn rug gelift zn buikspieren aangespannen en een verplaatsing van zn gewicht op de achterhand.

Ik ben helemaal voor licht contact, sterker nog ik krijg vaak commentaar dat mijn contact te licht zou zijn. Maar ik voel mijn paard en hij voelt mij, we voeren 'gespekken' samen op die manier. Dus daarom vind ik aanleuning iets wat niet alleen van het paard uitkomt. Het paard moet mij opzoeken maar ik moet dit ook beatwoorden. Maar dat is gewoon mijn persoonlijke en bescheiden mening

**Geplaatst**: 10-08-13 15:49

Geplaatst: 10-08-13 15:49

cherie78 schreef:
Simpelman schreef:

In het Scala wordt gesproken van aanleuning.
Aanleuning wil zeggen leunen tegen iets aan.
In dit geval is het het paard dat aanleunt, hoe zou de ruiter dat dan kunnen doen?

Het paard hoeft helemaal niet ergens tegen aan te leunen
In de klassieke dressuur is het streven om het paard onder het zadel zo te laten bewegen als het in vrijheid ook kan.
In vrijheid "leunt" een paard dan ook nergens tegenaan.

Ik heb liever een paard wat volledig op eigen benen loopt

In de post van jou naar Dinkeygirl toe en van Dinkeygirl zelf, lees ik weer over de "weerstandbiedende" hand.
De "weerstandbiedende" hand is een correctie-middel en niet iets wat bij de opleiding van een "onbedorven" paard hoort.

ohhh???? hoe doe jij dat dan?