Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-06-11 12:50

Geplaatst: 06-06-11 12:50

Fries1 schreef:
Hallo,

Heel herkenbaar allemaal, ik ben ook echt een vreselijke angsthaas. Ik zie/bedenk al wat er zou kunnen gebeuren als er ineens dit, of ineens dat gebeurt. Hoewel het niet eens gebeurt. Ik ben er pas geleden afgevallen, scheurtje in m'n kuitbeen en scheenbeen en durfde niet meer op m'n paard. De angst werd steeds erger, ik had al hartkloppingen als ik dacht dat ik op m'n paard moest. Dan ga je er gespannen opzitten en paard neemt die spanning over.

Ik heb hier dus echt hulp voor gezocht, en vandaag mijn eerste les gehad van Elge Paauwe. Ik heb vandaag uiteindelijk los in de grote bak gereden. Echt een aanrader!

go Fries1 zet hem op $*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$

**Geplaatst**: 06-06-11 14:40

Geplaatst: 06-06-11 14:40

Kan ik me hier ook bij "aanmelden"? Ik zou natuurlijk liever zeggen dat ik hier niet thuishoor, maar dan zou ik liegen :(:)

. Blij om te weten dat er meer helden op sokken zijn, om het maar zo te zeggen.. Ik ga dit topic ook volgen!

**Geplaatst**: 06-06-11 14:40

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 06-06-11 14:40

Tuurlijk waarom niet.

**Geplaatst**: 06-06-11 18:45

Geplaatst: 06-06-11 18:45

En nou ben ik wel benieuwd waar iedereen bang voor is. Bang om te vallen? Bang om iets te breken? Ik ben er namelijk nog niet helemaal achter of ik wel bang ben om te vallen. :')

Naar mijn idee ben ik meer bang om heel erg hard te gaan(nadat paard er vandoor gaat..). De snelheid vind ik volgens mij eerder eng!

**Geplaatst**: 06-06-11 18:49

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 06-06-11 18:49

Ik weet niet zo goed waar ik bang voor ben, waarschijnlijk om weer in het ziekenhuis te liggen met een lang herstel..

**Geplaatst**: 06-06-11 18:50

Geplaatst: 06-06-11 18:50

Bang om te controle te verliezen en daardoor te vallen/veel pijn te doen etc

Laatst bijgewerkt door Bloempje_89 op 06-06-11 19:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-06-11 18:51

Geplaatst: 06-06-11 18:51

ik wel om te vallen en gewond te raken (of erger!). Wie moet er dan voor mijn gezin zorgen?

**Geplaatst**: 06-06-11 19:11

Geplaatst: 06-06-11 19:11

ja, ik ook en ook om me pijn te doen

**Geplaatst**: 06-06-11 21:09

Geplaatst: 06-06-11 21:09

max66 schreef:
ik wel om te vallen en gewond te raken (of erger!). Wie moet er dan voor mijn gezin zorgen?

Sluit me hierbij aan!

**Geplaatst**: 06-06-11 21:26

Geplaatst: 06-06-11 21:26

LuckyRemi schreef:
En nou ben ik wel benieuwd waar iedereen bang voor is. Bang om te vallen? Bang om iets te breken? Ik ben er namelijk nog niet helemaal achter of ik wel bang ben om te vallen.

Naar mijn idee ben ik meer bang om heel erg hard te gaan(nadat paard er vandoor gaat..). De snelheid vind ik volgens mij eerder eng!

ik ben heel bang om te vallen.
niet zo zeer het vallen zelf wand heb goede val tegeniek geleert van een vriendin van mij.
maar meer om als het toch niet zo goed gaat dat ik dan iets breek en alles kwijd raak.
wie zorgt er dan voor mijn paardjes.
en voor me huisje en vriend.
en daarbij had ik misschien minder bang geweest als ik na mijn val (heb een val mee gemaakt waarbij ik mijn arm zo gebroken had dat ik een half jaar gips heb gekregen en nu spierdistrofie en met me hooft op een kei steen punt gevallen ben droeg geen cap.) als ik er gelijk weer op was gegaan en niet pas 3 dagen later op een ander paard (het paard van een vriendin van mij waar ik op heb leren rijden)

en ben ook vooral bang als een paard ineens onverwachte bewegingen maakt.
vooral dat eigenlijk omdat dat paard waar ik van af ben gevallen ook ineens er kei hart van door is gegaan en me er af gooide.

**Geplaatst**: 06-06-11 21:38

Geplaatst: 06-06-11 21:38

max66 schreef:
ik wel om te vallen en gewond te raken (of erger!). Wie moet er dan voor mijn gezin zorgen?

Helemaal mee eens! Ben niet bang voor pijn maar bang dat me iets overkomt waardoor ik niet voor mijn gezin kan zorgen en niet kan werken. En dat ik dan mezelf voor de kop sla dat ik op oudere leeftijd 'zo nodig moet leren paard rijden'

Vandaag les gehad en op het eind liep ze zoals ze volgens mijn instructeur moet lopen maar dan is ze naar mijn gevoel zo fel dat ik het idee heb dat ze er ieder moment met me vandoor kan gaan. Vraag me wel eens af of ik geschikt ben voor de paardensport want ik durf gewoon niet een stapje verder te gaan om een stapje vooruit te komen.

**Geplaatst**: 06-06-11 22:55

Geplaatst: 06-06-11 22:55

Ik ben eigenlijk niet zo heel bang om te vallen, ben al heel veel gevallen en heel hard ook (botbreuken, kneuzingen enz.). Nu heb ik de airbag-bodyprotector gekocht en sindsdien niet meer gevallen, al scheelde het één keer maar weinig. Wat bij mij veel meer speelt is een soort faalangst, onzekerheid over mijn rijcapaciteiten. In feite ben ik ook nog steeds een beginner alhoewel ik al wel een paar jaar rijd, maar door alle vallen, heb ik het gevoel steeds opnieuw te moeten beginnen. Herkent iemand dit ?

**Geplaatst**: 07-06-11 07:46

Geplaatst: 07-06-11 07:46

ElanII schreef:
Ik ben eigenlijk niet zo heel bang om te vallen, ben al heel veel gevallen en heel hard ook (botbreuken, kneuzingen enz.). Nu heb ik de airbag-bodyprotector gekocht en sindsdien niet meer gevallen, al scheelde het één keer maar weinig. Wat bij mij veel meer speelt is een soort faalangst, onzekerheid over mijn rijcapaciteiten. In feite ben ik ook nog steeds een beginner alhoewel ik al wel een paar jaar rijd, maar door alle vallen, heb ik het gevoel steeds opnieuw te moeten beginnen. Herkent iemand dit ?

ik ben nog nooit echt hard gevallen dus kan mezelf niet helemaal met jou vergelijken. Toch vind ik het herkenbaar; ik twijfel ook altijd aan mijn eigen rijcapaciteiten; of ik wel voldoende in huis heb om haar te houden als het mis gaat. Dat gevoel van steeds overnieuw moeten beginnen, hoor ik ook vaak van stalgenoten met hetzelfde probleem. Denk dat je hier zeker niet alleen in bent.

**Geplaatst**: 07-06-11 09:11

Geplaatst: 07-06-11 09:11

ElanII schreef:
Ik ben eigenlijk niet zo heel bang om te vallen, ben al heel veel gevallen en heel hard ook (botbreuken, kneuzingen enz.). Nu heb ik de airbag-bodyprotector gekocht en sindsdien niet meer gevallen, al scheelde het één keer maar weinig. Wat bij mij veel meer speelt is een soort faalangst, onzekerheid over mijn rijcapaciteiten. In feite ben ik ook nog steeds een beginner alhoewel ik al wel een paar jaar rijd, maar door alle vallen, heb ik het gevoel steeds opnieuw te moeten beginnen. Herkent iemand dit ?

Ja grappig is dat ik ben eigenlijk ook niet echt bang om te vallen. Ok tuurlijk blijf ik er liever opzitten en (knock on wood) ik val ook eigenlijk nooit. Ik rijd 32 jaar en ben in die tijd denk ik 5x gevallen. Maar daardoor moest ik in mijn tijd dat ik met paarden gewerkt heb ook altijd op de idioten want ze valt er toch niet af hahahaha misschien daardoor wel omdat er steeds de spanning was dat ik weer op zo'n gek moest en er af zou kunnen vallen

**Geplaatst**: 07-06-11 09:12

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 07-06-11 09:12

Oh en ik twijfel niet aan mijn rijcapaciteiten maar ik ben ook zeker geen Anky/Edward of HansPeter hoor

**Geplaatst**: 07-06-11 09:13

Geplaatst: 07-06-11 09:13

Na een ernstig ongeluk 5 jaar geleden dacht ik dat het wel meeviel met de angst voor buitenritten.
Maar helaas, dat bleek niet zo te zijn. Maar toch bleef ik het wel missen.
Sinds September heb ik dan ook een paardje gekocht waar ik hoop mijn vertrouwen mee terug te kunnen winnen. En tot nu toe lukt dat aardig.
Nu zitten we op de Veluwe voor de Eper paarden 4 daagse. Dus als wij die goed uitrijden zal ik echt ontzettend trots zijn

**Geplaatst**: 07-06-11 09:17

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 07-06-11 09:17

Jeu Silence hiep hiep voor jou - super

**Geplaatst**: 07-06-11 09:18

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 07-06-11 09:18

Ik hoop dat ik dat Vrijdagavond ook kan zeggen als we definitief finishen

**Geplaatst**: 07-06-11 09:25

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 07-06-11 09:25

Hou ons maar op de hoogte

**Geplaatst**: 07-06-11 09:27

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 07-06-11 09:27

Zal ik doen.
In het topic uit mijn onderschrift hou ik iedere dag live verslag bij, dus daar kun je ook al spieken

**Geplaatst**: 07-06-11 09:52

Geplaatst: 07-06-11 09:52

grote held op sokken meld zich......

mn nieuwe rijlaarzen komen pas binnen in week 24

inmiddels kan ik zeggen dat het bij mij de goede kant opgaat, maar het is best wel heel heftig geweest, heeft me echt bloed zweet en tranen gekost, en inmiddels ben ik 5 jaar verder.....

ik had mijn pony verkocht en kocht een hele lieve twee jarige merrie in prinsenbeek op een niet ader te noemen handelsstal....... na een week werd deze merrie een levensgevaarlijk dier, echt een kronkel in de kop. liep steigerend op haar achterbenen achter je aan. gedrogeerd

en de rotzooi was uitgewerkt.

ik kreeg van haar een klap tegen mijn hoofd toen ze steigerde en gelukkig kan ik dit na vertellen. het was een halve centimeter boven mijn slaap (zachte gedeelte aan de zijkant van je hoofd) had dit dus wel raak geweest op die plek, had ik hier in alle waarschijnlijkheid niet meer gezeten. het is gebleven bij een hersenschudding, hechtingen en een trauma helaas.

gevolg was dat ik alles wat hinnikte en op vier benen stond niet leuk meer vond, ik was er als de dood voor! zelf op mijn oude pony die ik opzocht een paar maanden later en waarmee ik voorheen over parkbankjes croste, durfde ik amper meer op.

merrie teruggebracht naar de handelsstal en de enige beetje normale die daar stond meegenomen.....Floortje

onder het motto: dit is verkoopbaar, we zien wel waar het schip strand....ze is er nog steeds! al bijna vijf jaar! Floor vond mij wel leuk en deed erg haar best om bij mij in de picture te komen.....ze had meteen door dat ik haar baasje was en heeft er met haar enthausiasme zelf voor gezorgt dat ze er nog steeds is. terwijl ik echt op dat moment geen enkel paard leuk vond, en dus ook floor niet, maar ik kon moeilijk niet voor haar zorgen. stiekem vond ik haar toch wel steeds leuker worden, maar ik kon er geen kant mee uit. k durfde simpelweg niet.
ik was als de doods voor dat blonde ding....draaide ze niet om met poetsen? was ze maar aan 1 kant schoon. jammer dan.
na een moeilijk eerste jaar met twee oogoperaties en een cart-ongeluk wat er allemaal voor zorgde dat we een erg stroef eerste jaar hebben gehad heb ik toch doorgezet. na dat eerste jaar was er bij ons een onderling concour. ik scheet alle kleuren van de regenboog, aar waar een wil is is een weg......wee werden eerste, derde en dagkampioen.....dat konden we wel gebruiken zo n aanmoediging!
ik heb tegen mezelf gezegd op een gegeven moment: of ik ga er wat mee doen met die rot angst of ik stop er helemaal mee, maar hier hebben Floor en ik allebei niks aan. om te beginnen heb ik het probleem bij mezelf gelegd.....floor heeft geen probleem, ik heb een probleem. jammer dat ik vaak op wedstrijden nog hoor dat alles aan het paard ligt. geloof me het probleem ben je vaak zelf. wat kon mijn angst een impact hebben op Floor. als baasje het niet vertrouwt zal het wel levensgevaarlijk zijn!

inmiddels zijn we vijf jaar verder en ben ik inmiddels alleen met haar op buitenrit geweest, oke het was maar 1 keer, en ik zou het niet zomaar vandaag nog eens doen, maar we hebben het gedaan

en ben ik alleen met haar naar een stal gegaan met de trailer, opgezadeld, gereden, ingeladen en weer naar huis. ook 9vd10 keren durf ik alleen in de bak te rijden tegenwoordig (jeuj denkt dan iemand, is dat zo boeiend?)
kortom, het heeft jaren gekost en ik heb me er ontzettend klote door gevoeld, en Floor en ik hebben diepe dalen gekent, maaaaar we gaan nu echt de goeie kant op.

mijn raad die ik kan geven: leg het probleem bij jezelf en stem zelf af wat je wel en niet doet. dit kan verdere ongelukken voorkomen. laat een ander niet bepalen tot welk randje je gaat, bepaal zelf wat je wel of niet aandurft. zorg dat je nooit over je grens heen gaat, zeker niet voor een ander, en neem kleine stapjes, dat verhoogt de kans op slagen!
en wat een ander er van zegt? lekker belangrijk! zij voelen jouw angst niet, toch??

hoop dat je het plezier blijft houden in het rijden! suc6

**Geplaatst**: 07-06-11 13:07

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 07-06-11 13:07

Hallo !

Jeetje wat herkenbaar om dit allemaal te lezen. En wat fijn dat ik niet de enige "angst-haas" ben.. !
Ik heb zelf naar mate ik ouder word ( inmiddels 23 ) dat ik sommige dingen steeds spannender vind. Toen ik jonger was, kon het me niet wild genoeg zijn. Zelfs als ik van te voren al wist dat het paard me er waarschijnlijk af zou bokken, stapte ik er toch op. Inmiddels is dat wel anders. Ik rijd op een manege en daarnaast heb ik een eigen paard. Als ik op de manege een andere leerling van een paard zag vallen, stapte ik niet meer op dat paard. Zelfs na wilde verhalen, die waarschijnlijk sterk overdreven zijn, stapte ik er niet meer op. Het is een hele tijd zo erg geweest dat ik met angstzweet naar de manege ging en het paardrijden eigenlijk niet leuk meer was. Ik zat constant op de klok te kijken en was opgelucht als ik weer "veilig" thuis was.
Inmiddels heb ik geleerd dat van zogenaamde "succes-ervaringen" de angst minder wordt en zelfs weggaat. Ik stap alleen op paarden waar ik me zelfverzekerd bij voel. Dat begon bij de makste pony van de manege. Ik kreeg zoveel zelfvertrouwen van die pony omdat het altijd goed ging! Daarna durfte ik ook op een andere pony, en zo steeds meer. En zelfs toen het eerste paard een bok gaf dacht ik, dat viel best mee..
Soms kreeg ik een terug val, dan stapte ik weer op de makke pony, net zolang tot ik me weer zelfverzekerd voelde.
Het helpt om druk weg te nemen, zo van : Ik moet toch op dat paard rijden.. Anders staat ze stil, of , andere leerlingen stappen er toch ook gewoon op.. Nee! Stop de gedachte, je hoeft helemaal niets! Bij jezelf blijven. Niemand ( en zeker het paard ) wordt er beter van als je vol angst op je paard stapt, de angst wordt alleen maar groter als het paard gaat rennen, bokt, gespannen is.

Inmiddels rij ik paarden in die na een blessure weer opgebouwd moeten worden. Erg spannend omdat de paarden vaak erg druk zijn. Ik stap nog steeds alleen op paarden waar ik me zeker bij voel, en daar is niets mis mee. Erover praten helpt ook, spreek je angst uit naar jezelf en anderen.

Ik denk dat de oplossing voor iedereen anders is, maar de succes ervaringen hebben niet alleen mij maar ook anderen in mijn omgeving geholpen.

Liefs!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-11 18:43

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-11 18:43

Alle nieuwe helden op sokken, WELKOM

toen ik dit topic opende had ik nooit verwacht dat we met zoveel zouden zijn! Het helpt mij ook echt om erover te kunnen praten met lotgenoten en ook om daarnaast jullie succesverhalen te kunnen lezen

Iemand vroeg waarvoor iedereen bang is.. ik ben vooral vreselijk bang om de controle te verliezen, en daar komt dan ook bij kijken dat ik heel erg aan mijzelf twijfel maargoed, ik werk nu met een paard waarbij ik de kans krijg om alles op mijn eigen tempo te doen dus ik ben vol vertrouwen dat het steeds wat beter zal gaan!

**Geplaatst**: 07-06-11 19:12

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 07-06-11 19:12

Ik denk inderdaad dat de angst ook veel met leeftijd te maken heeft. Hoe ouder je wordt, hoe meer "verantwoordelijkheidsgevoel" je meedraagt en spannender alles wordt! Vroeger kon ook niks mij gek genoeg, maar ga nu veel meer over de gevaren nadenken.

Het doet mij ook goed dat er nog meer zijn! Ik schaam me er nu ook niet meer voor, haha. Praten helpt!

**Geplaatst**: 07-06-11 21:54

Geplaatst: 07-06-11 21:54

@ladyratina: Dat doet me wel goed om te lezen dat ik kennelijk niet de enige ben die het gevoel heeft steeds opnieuw te moeten beginnen

@RM94: bij mij is het andersom bij wijze van spreken: 5 jaar rijden en 32 keer gevallen haha. Ik hoef eigenlijk ook niet te twijfelen aan mijn rijcapaciteiten: omdat ik al vroeg in mijn “carrière” een zwaar ongeluk heb gehad, heb ik nooit goed leren rijden.
@Silence: wat ontzettend goed, dat wil ik ook nog een keer doen. Ik heb even in je profiel gespiekt. Silence kende ik al, hij is leuk, maar aan Jimmy heb je ook een super leuk maatje

@Floortje: wat een geluk heb jij gehad. Kennisje van mij is vorige week dermate getrapt (in haar buik) dat ze de volgende dag is overleden… Maar vooral… wat ben jij ontzettend dapper om zo met je angst om te gaan. Het kan niet anders dan helemaal goed komen met jou en Floortje.
@Sjaar: ook voor jou dikke complimenten hoor.
@SuperLiesje: geweldig he om elkaar zo een boost te geven

Zelf ben ik buiten niet bang, mijn paard is bomproof. Hij wil er nog wel eens ongehoorzaam vandoor gaan in het bos, maar daar raak ik niet meer van in paniek.
Zoals ik al eerder zei ben ik erg onzeker over mijn rijden + het feit dat mijn paard er vooral in vreemde bakken standaard een paar keer vandoor gaat. Daarbij heb ik dus enorme blessures opgelopen, maar mijn vertrouwen komt langzaam terug door de goede instructie die ik heb. Nu nog hard werken aan mijn zit, balans en het rijden zelf…