Yamcha schreef:Dat is altijd het dubbele van het hele verhaal.
Alles moet kloppen, je houding, je zit, handhouding, paard moet aan de hulpen staan, los door het lijf, rechtgericht...... dat zijn dingen die moeilijk zijn om voor elkaar te krijgen. Aan de andere kant is het zo in mijn ervaring dat je idd niets extra hoeft te doen - als in kneepjes geven, ophoudingen, druk zetten - dat hoeft allemaal niet. Je moet alleen wel alles goed doen. Dat maakt het moeilijk, denk ik.
Je been stimuleert het paard voorwaarts, met je zit en houding sta je het paard toe de rug bol te maken, je handen zijn zacht, gevoelig en nageeflijk, met gelijk gewicht (ik praat liever niet over druk) op beide teugels. Je buitenhand en buitenbeen begrenzen in de lengtebuiging, je binnenbeen stimuleert het paard met het binnenachterbeen te dragen, en wederom staan de handen het de zit toe...
En daar zit hem volgens mij ook de moeilijkheid, de balans tussen toestaan en begrenzen. Veel mensen vinden het zelf moeilijk om na te geven. Het is ook gewoon veel voelen, voelen wanneer de rug losgelaten wordt en achter de schoft omhoog komt, meegeven met de mond, je actieve hulpen timen......
In die zin komt er zeker een hoop bij kijken, en dit is alleen nog maar basiswerk. In principe is het wel zo dat als je verder gaat, die basis steeds uitgebouwd wordt. Maar de simpelste dingen in paardenland zijn vaak nog stevig ingewikkeld. Een goede volte rijden is best moeilijk. Een rechte lijn helemaal. Een nette slangenvolte is imo best lastig. En toch zijn het goede oefeningen, voor het paard en voor de ruiter. Het begrenzen en toestaan, en het stellen en buigen komen steeds terug.
Wil je het op de goede manier doen, dan is ieder trucje verkeerd, aan de teugel rijden is geen truc, maar een gevolg van correct rijden.
Dat ben ik helemaal met je eens. Dat bedoelde ik precies toen ik het had over bijvoorbeeld een concert kunnen spelen als je een instrument heb en noten kunt lezen. Dan moet je ook echt nog eerst een heleboel simpele dingen leren die vaak verbluffend moeilijk zijn. Uiteindelijk speel je een instrument ook vanuit volledige ontspanning maar daar heb je wel eerst heel veel oefening en ook vaak een bepaalde inspanning en aanspanning om bijvoorbeeld de handspieren sterker te maken voor nodig. Volgens mij is dressuurrijden toch een soort "ballet" voor het paard en daar moet voor getraind worden om spieren sterker te maken en tegelijkertijd lenigheid te behouden. Toen ik het over inspanning en aanspanning had bij het paard bedoelde ik precies dat. Ik denk dat er bijvoorbeeld voor een verzamelde galop maar zeker voor een piaffe heel wat kracht nodig is, dus ik zie toch echt bij goede ruiters een "ontspannen inspanning" net als bij bijvoorbeeld een goede danser of een concertpianist.