Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-02-14 16:06

Geplaatst: 07-02-14 16:06

Citaat:
iemand hier positieve of negatieve ervaringen met de flexchair?

Jazeker, zeer positieve ervaringen. Ik heb er veel aan gehad om mijn zit te verbeteren. Ben veel losser geworden, veel bewuster van en preciezer in mijn inwerking. Flexchairtraining leert je hoe los je bent / zou moeten zijn in je bekken, waar je beweging moet doorlaten en waar je deze juist moet stabiliseren, en waar eventuele scheefheden en blokkades zitten. Mijn instructrice is zelf (een hele goede) flexchairspecialist maar zit niet in Utrecht

**Geplaatst**: 07-02-14 16:16

Geplaatst: 07-02-14 16:16

Wanneer je je bovenarmen ontspannen van uit de schouders laat afhangen, je draagt dan vervolgens je onderarmen en handen onstspannen 5 cm boven de zadelboom.
Je kunt niet minder doen, dan is de aanleuning van een goed getraind paard lichter dan wat nodig is om je bovenarmen te verplaatsen.
Er is geen enkele kracht nodig.
Een jong paard is hier veel onstabieler in, daarom rijd je dat aan een zachte nagevende contactteugel, weerstand kun je bieden binnen de nagevende beweging.

**Geplaatst**: 07-02-14 16:26

Geplaatst: 07-02-14 16:26

SparklingApp schreef:
Een tijdje terug kocht ik een teugeldrukmeter, één met een veersysteem er in en ik stond er van te kijken als ik aan 2 kanten trok dat je er best wat druk op moest zetten om hem uit te laten veren, maar op het paard kwam hij keurig in het groene vlakje, ik denk dat er al snel met veel meer druk wordt gereden dan de ruiters zelf denken!

Wel interessant, zo'n teugeldrukmeter. Waar vind je dat? En is dat prijzig?

**Geplaatst**: 07-02-14 16:33

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 07-02-14 16:33

http://www.centaurtrainology.com/

**Geplaatst**: 07-02-14 16:41

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 07-02-14 16:41

ok, we horen een paar beschrijvingen van hoe het door de ruiter ervaren wordt, en hoe het 'hoort'... en wat is nou de verklaring van het nut? wat is de reden? hoe werkt het systeem dat dit tot noodzaak maakt?

Of zou het kunnen zijn dat het ook zonder kan?

Ik wil graag horen wat jullie daarover uitwijden kunnen.

waarom nut en noodzaak van de beschreven (vorm van) aanleuning?

**Geplaatst**: 07-02-14 16:53

Geplaatst: 07-02-14 16:53

Airnt schreef:
ok, we horen een paar beschrijvingen van hoe het door de ruiter ervaren wordt, en hoe het 'hoort'... en wat is nou de verklaring van het nut? wat is de reden? hoe werkt het systeem dat dit tot noodzaak maakt?

Of zou het kunnen zijn dat het ook zonder kan?

Ik wil graag horen wat jullie daarover uitwijden kunnen.

waarom nut en noodzaak van de beschreven (vorm van) aanleuning?

Ik heb het nut (voor mij) al wel verwoord. Ik vind het contact met de paardenmond, de nageeflijke aanleuning onmisbaar voor de communicatie. Nog voordat je het in het lichaam voelt voel je in de mond al of het tijd is voor een correctie. Bijvoorbeeld als de aanleuning zwaarder wordt (vaak een voorbode van het verlies van de verbinding) kun je dat oplossen met weer wat been en daarna een ophoudinkje waardoor je de verbinding weer herstelt, voordat je de verbinding echt verliest.
Die aanleuning is dynamisch. Je bent er eigenlijk constant mee bezig die te bewaken. Is je paard nog attent op je hulpen, etc.

**Geplaatst**: 07-02-14 16:57

Geplaatst: 07-02-14 16:57

hwn schreef:
SparklingApp schreef:
Een tijdje terug kocht ik een teugeldrukmeter, één met een veersysteem er in en ik stond er van te kijken als ik aan 2 kanten trok dat je er best wat druk op moest zetten om hem uit te laten veren, maar op het paard kwam hij keurig in het groene vlakje, ik denk dat er al snel met veel meer druk wordt gereden dan de ruiters zelf denken!

Wel interessant, zo'n teugeldrukmeter. Waar vind je dat? En is dat prijzig?

Ik heb een simpele uitvoering:
http://www.ej.nl/products/10000013/2190016/
Een leuk speeltje en handig om mensen eens mee te laten rijden.. nadeel is wel van deze dat je naar je teugel moet kijken om hem af te lezen, daarin is de dure wel beter, maar het verschil in prijs is ook wel enorm.
De "uitslag" was wel bij beide meters hetzelfde.

**Geplaatst**: 07-02-14 17:03

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 07-02-14 17:03

is het onmogelijk voor een paard om zichzelf te leren houden in een houding? wellicht voor halve of zelfs hele seconden?

is een correctie ook mogelijk via been, zit etc?
hoe veel vertraging is er werkelijk door een (klein beetje) lossere teugel? is het significant in vergelijking met andere factoren? (zoals reactietijd, meer ook de instabilieit van de beweging, inherent aan paardrijden... er is iets dat je uit moet zitten)

**Geplaatst**: 07-02-14 17:10

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 07-02-14 17:10

Wel, ik heb gisteren toevallig een zitles gehad met een paard dat academisch opgeleid is (en nee, geen trage inactieve sloffer, maar paard dat los in zijn lijf is, met goed achterbeengebruik), en ik reed aan de longe en had geen teugels. Ik moest het paard op zithulpen (en een klein beetje been) laten verruimen en verkorten en overgangen rijden, en dat ging super (als ik het correct deed natuurlijk, was niet altijd het geval).

Aangezien er ook vaak "descente de mains" (weglaten van de teugelhulpen) gedaan wordt om te checken of het paard perfect in balans is, geloof ik idd niet dat je die aanleuning constant nodig hebt. Als je ze geen paar seconden kan achterwege laten, rij je volgens mij teveel "op de hand".

Of het ook correct kan terwijl je het gevoel hebt dat je 0,0 gewicht in je handen hebt, ben ik nog niet uit (voelde bij de mijne zo, maar ben niet meer zo overtuigd van de correctheid van haar bewegingen).

**Geplaatst**: 07-02-14 17:12

Geplaatst: 07-02-14 17:12

Airnt schreef:
is het onmogelijk voor een paard om zichzelf te leren houden in een houding? wellicht voor halve of zelfs hele seconden?

Nee zeker niet. Daar train je een paard natuurlijk ook op.

Airnt schreef:
is een correctie ook mogelijk via been, zit etc?

Absoluut. Ik noem het ophoudinkje ook alleen als mogelijke correctie. Mijn punt is alleen dat je als je contact hebt met de mond het eerder voelt wanneer er iets "mis" gaat in de communicatie/of dat je moet "bijsturen".

Airnt schreef:
hoe veel vertraging is er werkelijk door een (klein beetje) lossere teugel? is het significant in vergelijking met andere factoren? (zoals reactietijd, meer ook de instabilieit van de beweging, inherent aan paardrijden... er is iets dat je uit moet zitten)

Hoeveel zou ik niet kunnen zeggen. Maar ik denk zeker dat er een vertraging is waardoor je later en misschien groter moet corrigeren. Door een losser contact kun je ook niet voelen of het paard "achter" de teugel komt, dat is zeker iets wat je ook niet wilt.

**Geplaatst**: 07-02-14 17:17

Geplaatst: 07-02-14 17:17

hwn schreef:
Aangezien er ook vaak "descente de mains" (weglaten van de teugelhulpen) gedaan wordt om te checken of het paard perfect in balans is, geloof ik idd niet dat je die aanleuning constant nodig hebt. Als je ze geen paar seconden kan achterwege laten, rij je volgens mij teveel "op de hand".

Dat laatste is echt onzin hwn (sorry dat ik t zeg). Natuurlijk kun je "decente de mains" best checken of het paard in balans is, maar om te checken of het paard "aan de hulpen" is heb je toch echt aanleuning nodig. Paardrijden is wel meer dan alleen maar "in balans zijn".

**Geplaatst**: 07-02-14 17:40

Geplaatst: 07-02-14 17:40

Voor mij zijn de communicerende zit samen met de aangelegde en zonodig drijvende kuit aan de ene kant van de liniaal de "middelen" om de motor van het paard te dirigeren.
Je kunt hier van uit dus heel goed hard, zacht, veel, weinig regelen, je kunt voor een groot deel er buiging en richting mee bepalen.
Het is niet mogelijk om hiermee verhevenheid van gangen te dirigeren, dat wordt aangegeven door de hand.
Het is de verhevenheid die aan het gebruiksrijden wordt toegevoegd en het tot rijkunst maken kan.

De handhaving van de verhevenheid is een heel subtiel proces waarbij voortdurend "fluisterend" met het paard gecommuniceerd wordt, een los vast verbinding geeft hier hetzelfde effect als het elkaar loslaten bij het dansen van een Engelse wals, het wordt lomp.

**Geplaatst**: 07-02-14 17:53

Geplaatst: 07-02-14 17:53

Moll schreef:
Hoeveel gewicht in de hand is de juiste aanleuning dan?

Zo weinig mogelijk en zoveel als nodig?

Dat is toch bij ieder paard verschillend? En afhankelijk van de graad van africhting en van het type paard en van het moment?

Askja schreef:
Flexchairtraining leert je hoe los je bent / zou moeten zijn in je bekken, waar je beweging moet doorlaten en waar je deze juist moet stabiliseren, en waar eventuele scheefheden en blokkades zitten.

Ik zou ook nog wel eens op de flexchair willen. Ik oefen thuis wel op een balanceball door er op mijn knieën op te gaan 'staan'. Als je je gewicht niet gelijk verdeeld over twee knieën dan val je er van af. Als je de bewegingen niet opvangt met je heupen dan val je ook. Echt goed voor je balans en coördinatie. Je kunt ook nog daarbij oefenen met elastieken vast te houden als teugels en dan links en rechts proberen te 'sturen' zonder je evenwicht te verliezen. Dan merk je ook heel snel verschil tussen links en rechts in je coördinatie. Misschien niet zoals bij een fexchair, maar je kunt die oefeningen wel makkelijk thuis doen.

hwn schreef:
Wel interessant, zo'n teugeldrukmeter. Waar vind je dat? En is dat prijzig?

Maar wat ga je doen met de info? Je streeft toch sowieso altijd naar een (nog) lichtere aanleuning? Ik ben veel meer geïnteresseerd in het trainen met hartslag en hartritme meters en het meten van melkzuur na een training. Dat levert mi pas echt hele nuttige info op over je training, over de vorderingen qua conditie van je paard en over welke oefeningen je paard zwaar vindt en welke niet (dan gaat de hartslag omhoog). En door onder een bepaalde hartslag te blijven kun je weer voorkomen dat je paard verzuurt. Dus een hartslagmeter is het eerste stukje technologie wat ik van plan ben aan te gaan schaffen. Heb al van verschillende gebruikers vernomen dat je dan pas je paard echt goed leert kennen, als je consequent gaat meten.

hwn schreef:
ik heb gisteren toevallig een zitles gehad met een paard dat academisch opgeleid is (en nee, geen trage inactieve sloffer, maar paard dat los in zijn lijf is, met goed achterbeengebruik)

Eerst zien dan geloven

**Geplaatst**: 07-02-14 18:19

Geplaatst: 07-02-14 18:19

babootje:

Moet je niet al reageren VOORDAT de fout bij het hoofd is aangekomen? is niet de fout vrijwel altijd bij het achterbeen? en zo niet dan meestal in de buiging van het lichaam?

(goed, we spreken over idealen) Als ik wat in mijn teugel voel dan weet ik eigenlijk alleen maar dat ik in die pas een fout in mijn zit heb gemist...
(dat lijkt mij ook in lijn met wat simpelman doorgaans beweert, toch?)

simpelman:
verhevenheid omt in de eerste plaats uit impuls die de zit vervolgens een richting geeft. (en een begrip van het paard wat je wilt van hem). Ik ben het er mee eens dat je een kader kan aangeven voor het paard met de teugels en de optoming, maar het is absoluut niet essentieel als constante hulp voor verhevenheid, ook niet om over de rug te zijn. dat vraagt echter een enorm goeie zit. vrijwel alle problemen liggen in de zit van de ruiter, helaas...

Ik zie nog steeds niet in hoe de aanleuning een inherent deel van het systeem is, wel als communicatiemiddel, maar niet van daadwerkelijk functioneren.

**Geplaatst**: 07-02-14 18:42

Geplaatst: 07-02-14 18:42

Airnt schreef:
babootje:

Moet je niet al reageren VOORDAT de fout bij het hoofd is aangekomen? is niet de fout vrijwel altijd bij het achterbeen? en zo niet dan meestal in de buiging van het lichaam?

(goed, we spreken over idealen) Als ik wat in mijn teugel voel dan weet ik eigenlijk alleen maar dat ik in die pas een fout in mijn zit heb gemist...

Inderdaad.

Airnt schreef:
simpelman:
verhevenheid omt in de eerste plaats uit impuls die de zit vervolgens een richting geeft. (en een begrip van het paard wat je wilt van hem). Ik ben het er mee eens dat je een kader kan aangeven voor het paard met de teugels en de optoming, maar het is absoluut niet essentieel als constante hulp voor verhevenheid, ook niet om over de rug te zijn. dat vraagt echter een enorm goeie zit. vrijwel alle problemen liggen in de zit van de ruiter, helaas...

Ik zie nog steeds niet in hoe de aanleuning een inherent deel van het systeem is, wel als communicatiemiddel, maar niet van daadwerkelijk functioneren.

Dat is ook precies mijn punt.

**Geplaatst**: 07-02-14 18:44

Geplaatst: 07-02-14 18:44

Airnt schreef:
simpelman:
verhevenheid omt in de eerste plaats uit impuls die de zit vervolgens een richting geeft. (en een begrip van het paard wat je wilt van hem). Ik ben het er mee eens dat je een kader kan aangeven voor het paard met de teugels en de optoming, maar het is absoluut niet essentieel als constante hulp voor verhevenheid, ook niet om over de rug te zijn. dat vraagt echter een enorm goeie zit. vrijwel alle problemen liggen in de zit van de ruiter, helaas...

Ik zie nog steeds niet in hoe de aanleuning een inherent deel van het systeem is, wel als communicatiemiddel, maar niet van daadwerkelijk functioneren.

Met de benen wek ik impuls op met de zit voer ik die door naar de schouders, het paard licht de schouder op, daar vloeit de impuls doorheen en zonder aanleuning gaat het paard nu een langere pas maken.
Met de benen en de zit kun je impuls opwekken, die door laten vloeien, maar deze niet om zetten in een langer zweefmoment dat voorkomt uit een hogere sprong.

**Geplaatst**: 07-02-14 19:04

Geplaatst: 07-02-14 19:04

Simpelman schreef:
Airnt schreef:
simpelman:
verhevenheid omt in de eerste plaats uit impuls die de zit vervolgens een richting geeft. (en een begrip van het paard wat je wilt van hem). Ik ben het er mee eens dat je een kader kan aangeven voor het paard met de teugels en de optoming, maar het is absoluut niet essentieel als constante hulp voor verhevenheid, ook niet om over de rug te zijn. dat vraagt echter een enorm goeie zit. vrijwel alle problemen liggen in de zit van de ruiter, helaas...

Ik zie nog steeds niet in hoe de aanleuning een inherent deel van het systeem is, wel als communicatiemiddel, maar niet van daadwerkelijk functioneren.

Met de benen wek ik impuls op met de zit voer ik die door naar de schouders, het paard licht de schouder op, daar vloeit de impuls doorheen en zonder aanleuning gaat het paard nu een langere pas maken.
Met de benen en de zit kun je impuls opwekken, die door laten vloeien, maar deze niet om zetten in een langer zweefmoment dat voorkomt uit een hogere sprong.

Echt wel!

**Geplaatst**: 07-02-14 19:06

Geplaatst: 07-02-14 19:06

Ik heb heel voorzichtig de indruk dat er een aantal ruiters zijn met een fabuleuze zit, die hun paard daarmee werkelijk alles kunnen laten doen.
Maar ik heb ook het kriebelige gevoel dat ze nog nooit een paard aan de teugel in verzameling hebben gereden.
Wanneer dit je namelijk eenmaal gelukt is dan weet je dat daar aanleuning voor nodig is.

Ik woon hel dicht bij het grootste paardencircus van Europa, meer dan 100 paarden.
De paarden komen er per dag twee keer 10 minuten uit hun heel kleine boxjes, van training is nauwelijks sprake, laat staan van spieropbouw, tijdens de voorstelling laat men er Hoge School zien, losse handen, net echt.
Het zijn kunstjes, geen rijkunst, je kunt een paard alles leren.
Rijkunst is als balletdansen, jaren van intensieve training gaan er aan vooraf, wanneer het lichaam van het paard getransformeerd is tot dat van een atleet kunnen we ermee dansen, maar net als tijdens het dansen van de Engelse wals waarbij beide partners met beide handen en een deel van de romp contact onderhouden om alle figuren perfect uit te kunnen voeren hebben we om met een paard perfect te kunnen "walzen" ook een soortgelijk "random" contact nodig.

En voor degenen die graag met losse handen rijden omdat ze veel wreedheid langs hebben zien gaan en nu denken dat het het systeem is dat niet deugt, het zijn de ruiters die wreed en lomp zijn, niet het systeem.
Een paard heeft er bij een goede ruiter geen enkel probleem mee, het speelt onbevangen mee.

Het probleem is de instructie en de neiging alles af te willen dwingen.

**Geplaatst**: 07-02-14 19:12

Geplaatst: 07-02-14 19:12

Airnt schreef:
babootje:

Moet je niet al reageren VOORDAT de fout bij het hoofd is aangekomen? is niet de fout vrijwel altijd bij het achterbeen? en zo niet dan meestal in de buiging van het lichaam?

(goed, we spreken over idealen) Als ik wat in mijn teugel voel dan weet ik eigenlijk alleen maar dat ik in die pas een fout in mijn zit heb gemist...
(dat lijkt mij ook in lijn met wat simpelman doorgaans beweert, toch?)

simpelman:
verhevenheid omt in de eerste plaats uit impuls die de zit vervolgens een richting geeft. (en een begrip van het paard wat je wilt van hem). Ik ben het er mee eens dat je een kader kan aangeven voor het paard met de teugels en de optoming, maar het is absoluut niet essentieel als constante hulp voor verhevenheid, ook niet om over de rug te zijn. dat vraagt echter een enorm goeie zit. vrijwel alle problemen liggen in de zit van de ruiter, helaas...

Ik zie nog steeds niet in hoe de aanleuning een inherent deel van het systeem is, wel als communicatiemiddel, maar niet van daadwerkelijk functioneren.

nou hè hè eindelijk een goed onderbouwde klassieke dressuuropmerking.
Gelukkig, ze bestaan nog

**Geplaatst**: 07-02-14 19:14

Geplaatst: 07-02-14 19:14

Nee Simpelman het gaat niet om theorielesjes hoe aanleuning bedoeld is en dat er niks slechts aan is. Het gaat om de vinger er achter krijgen wat de noodzaak is van constante aanleuning in verzameling. Dit hangt wellicht heel nauw samen met hoe verzameling gedefinieerd wordt door deze of gene.

**Geplaatst**: 07-02-14 19:17

Geplaatst: 07-02-14 19:17

Ik kan met mijn zit mijn paard echt wel hoger van de grond af laten gaan met een langer zweefmoment. Dan heb ik mijn paard op dat moment wel gewoon in aanleuning hoor.

**Geplaatst**: 07-02-14 19:24

Geplaatst: 07-02-14 19:24

als je paard begijpt/vertrouwd dat je zit meedere dingen kan duidelijk maken kom je een hoop verder. het kan zijgangen duidelijk maken, maar ook voorwaarts itt verhevenheid duidelijk maken. zoals de hand van een tangodanser op de rug van zijn danspartner een enorme hoeveelheid duidelijk kan maken.

Ikzelf rijd ook echt wel met een bit, en ik heb hem nog heel vaak nodig, maar ik zie niet in dat het ideaal niet zou kunnen zijn op het gewicht van de teugel te rijden.

Simpelman:
Natuurlijk is het een fout om te denken dat de idioten maatgevend zijn voor de bedoeling van het systeem. dat wil niet zeggen dat je niet kan denken aan andere systemen. er zijn heel veel doelstellingen mogelijk die niet het welzijn van de paarden verminderen. (dat blijft criterium)

als je zo hard oneens bent met deze stroming... waarom dan niet met springruiterij? met western, met WE? etc etc etc.

Overal komen rotte appels voor, overal komen legio onvolkomenheden voor. je kunt altijd een voorbeeld vinden van iets wat niet klopt, en nergens lijkt een ruiter ook maar een minuut het ideaal te behalen.

dan is de vraag: Is het ideaal nog realistisch? heeft het nog een nut?

als bepaalde dingen zo enorm belangrijk zijn, dan moeten ze toch ook grotendeels in de ruiterij volgehouden kunnen worden?

ik blijf het gevoel hebben dat het argument is dat 'aanleuning is noodzakelijk omdat aanleuning een teken is van een correct uitgevoerde oefening'. dat zou dan namelijk een cirkelredenering zijn (als ik dat juist lees)

Goed ik wil niet uithalen of herkauwen, maar het is nou eenmaal eenvoudiger enkele aspecten als 'juist' te betitelen in een onduidelijke groep (KD) dan fouten te vinden in een afgebakende groep (AR).

elluk voordehl hp z'n nadeel... en dat zie je denk ik ook bij de AR er zijn neigingen tot bepaalde zwakheden, maar is dat inherent aan de theorie? Ik ken theorie die nog veel verder afwijkt van het SCALA dan de AR (voor zover ik hun theorie doorgond), dat wil niet zeggen dat het niet interessant is dat eens onder de loep te nemen met een open mind.

**Geplaatst**: 07-02-14 19:41

Geplaatst: 07-02-14 19:41

vur schreef:
Ik kan met mijn zit mijn paard echt wel hoger van de grond af laten gaan met een langer zweefmoment. Dan heb ik mijn paard op dat moment wel gewoon in aanleuning hoor.

En lukt je dat ook zonder aanleuning?

**Geplaatst**: 07-02-14 19:46

Geplaatst: 07-02-14 19:46

Ik rijd het liefst met een constante, zo licht mogelijke aanleuning, maar daarin laat ik het paard wel vaak even überstreichen ofwel ik doe mij hand even naar voren en controleer of hij op eigen benen loopt. Het bevordert ook vaak dat laatste stukje losheid in kaak en nek. Vwnw gaat een paard dan bijvoorbeeld mooi los met het hoofd 'shiften' vanuit de nek (nouja, dat zal wel geen überstreichen meer heten, maar is wel een vb van ultieme ontspanning en losheid

).
Teugelcontact is in mijn beleving essentieel om het paard over de bovenlijn in verbinding te rijden. Vanuit die verbinding kan ik heel precies voelen in hoeverre mijn paard zijn hals en rugspieren laat deinen, of dat hij toch ergens statisch blijft doordat hij bepaalde spieren vastzet. Het doel is om mijn paard vloeiend in houding te kunnen laten variëren, van vwnw tot horizontaal tot wat meer opgericht tot vwnw-met-linker- of rechterstelling etc. zonder dat ik daarbij het elastische, lossige teugelcontact verlies. Als het paard zich vasthoudt, kan ik dat snel oplossen door even weerstand te bieden vanuit mijn vingers om hem na te laten geven. Met een loshangende teugel krijg je naar mijn idee die info niet.
Op deze manier heb ik een paar van zichzelf behoorlijk stijve, stugge paarden fijn nageeflijk gekregen, waardoor ze qua gevoel voor de ruiter, lichaamsgebruik en bespiering compleet zijn veranderd.
Licht en onafhankelijk meezitten in de beweging en bijv. indien nodig mijn zit even wat lichter maken, of de voorwaartse impuls even opvangen met een kleine zithulp horen daarbij, maar altijd in combinatie met verbinding via de teugel. Dat biedt naar mijn idee veel meer mogelijkheden het paard door te gymnastiseren dan met een structureel doorhangende teugel. Ben het hierin dus eens met o.a. Babootje.

Laatst bijgewerkt door Askja op 07-02-14 19:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-02-14 19:48

Geplaatst: 07-02-14 19:48

oji schreef:
Dank je wel pantarhei!

Nou het enige jack russeltje dat ik wel eens aan de lijn heb, trekt echt wel heel wat harder aan de lijn dan dat ik gewicht in mijn handen heb met aanleuning. Maar das er een die je bijna van je voeten af kan sleuren. Pffttt...lastig in te schatten. Half glaasje water ongeveer, wat zal het zijn 100-125 gram schat ik zo. Als ze tegen de hand inkomt, trekt ze in eerste instantie aan mijn hand en dan is het even meer, maar in het corrigeren probeer ik dat dan wel weer vriendelijk te zijn en eerst terug naar die circa 125 gram en van daaruit terug naar de aanleuning.

Maken we er twee chiuwawa's ( schrijf je dat zo??) van! :-D :-P