Babootje schreef:Idd. Je gevoel moet wel gescherpt worden aan de praktijk. Om het maar heel erg simpel te stellen ik wil een volte eindigen waar ik hem ben begonnen en niet een meter verder omdat het zo goed voelt. Consequent rijden voelt in het begin soms helemaal niet goed, maar naar mate de africhting en de communicatie tussen jou en je paard vordert wordt het steeds gemakkelijker en steeds meer harmonieus.
Als ik mijn paard nu in de hand stel hoef ik echt niet meer door weerstand heen. Hij begrijpt wat er bedoeld wordt.
Ansie schreef:Wat moet ik me voorstellen bij je laatste zin? Dat je eerst wel altijd door weerstand heen moest om het paard 'aan de teugel' te krijgen?
In de hand stellen is in mijn ogen niet anders dan die fase van losgelatenheid, contactteugel en een paard wat daarop aanleuning zoekt. JIJ moet niet door een weerstand heen, dat klinkt als nemen. Hoogstens een keer een grens aangeven met een weerstandbiedende hand. Dat is wat anders en zeker niet iets aanhoudends.
Neem me niet kwalijk, maar door dit soort zinnen vat ik jouw teksten vaak op als ergens doorheen drukken.
Dan lees je de tekst echt anders dan er staat Ansie.
Ik heb het over weerstand wat hetzelfde is als een weerstand biedende hand. Ik heb het niet over een terugwerken of nemen dus ik snap eigenlijk niet waarom je dat nu iedere keer zo (negatief) interpreteert.
En eerder ook al vele malen aangegeven dat als het paard nageeft jij dat ook doet. Dat is dus zeker niet iets aanhoudends.
Het in de hand stellen betekent bij mij wel wat meer dan een contactteugel en een paard dat aanleuning zoekt. Bij mij betekent het in de hand stellen het tot stand brengen van de verbinding en naar nageeflijkheid tot op twee teugels. Maar misschien is mijn definitie wel verkeerd, kan best.