Bokt.nl

vur schreef:

Beetje late reactie, maar moest het even kwijt. Ik heb Danielle zaterdag in de Inter I gezien. Het is lang geleden dat ik zo heb kunnen genieten van een proef. En trouwens ook van het losrijden. Klassiek pur sang, echte verzameling en een super smakelijke aanleuning met het neusje aan of een minifractie voor de loodlijn met een goede nageeflijkheid en geslotenheid van het frame. Daarnaast veel lossigheid en schwung, lichtheid en gemak, ontspanning in het lichaam en de juiste (FEI) uitvoering van de oefeningen. Daar kan MM een puntje aan zuigen.

Babootje schreef:

Veulen84 schreef:

Simpelman heeft te veel boekjes gelezen en waarschijnlijk nooit een paard opgeleid in dit stuk.

Hij zegt zelf van wel

Ik heb soms ook wel wat moeite om de bijdragen Simpelman (die ik in het algemeen zeer waardeer) te lezen. Je schrijft een mooi stuk proza Simpelman, maar tussen de proza raak je me soms ook wel kwijt .
Je "lichte contactteugel" verandert ook wel eens in een "weerstand biedende hand, zo hard als moet, zo zacht als kan". Dat laatste ben ik het mee eens. Mits je hand altijd nageeflijk is (reageert op de nageeflijkheid van je paard), moet je soms ook wel eens (flink) weerstand bieden. Wie zegt dat ie dat nooit heeft hoeven doen geloof ik gewoon niet.

thembi schreef:

Uiteraard vindt Nombrado het geweldig maar wie neemt haar nu serieus

Ansie schreef:

Ok Oji, doordenderen en dus door een ophouding heen lopen is herkenbaar Dan kies ik ook voor kort duidelijk en wat harder dan lang zachter aanhouden.

Ansie schreef:

Ja flauw, we hebben het hier toch over klassieke dressuur.
Daarom is mijn vraag ook, waarom zou je tijdens de dressuurtraining flink weerstand willen bieden.

Duidelijkheid (gehoorzaamheid) is dan wat anders dan flink weerstand bieden omdat het nodig zou zijn voor..... bewerkstelligen van wat? We hadden het immers over een contactteugel dus vandaar dat ik mijn tekst daarop richtte. Het flink weerstandbieden las ik nu dus in rijtechnisch verband.
Ho is ho geldt bij mij ook en is een kwestie van gehoorzaamheid.

terpentijn schreef:

Want dat is ook nog zo iets: men dient volgens de klassieke dressuur met het paard mee te bewegen, het evenwicht van de ruiter dient aangepast aan het paardenevenwicht, lees; gangen, snelheid etc.

Dat lijkt de laatste jaren dus standaard uit te draaien op een overdreven "drijvende" zit, en een bijbehorende, achteroverhangende (beslist NIET in evenwicht met het paard) bewegende ruiter, waarbij dan ook nog de teugelvoering hoogst tegenwerkend is.
Kan iemand mij uitleggen wat hier de meerwaarde van is, want je ziet het met name in de hogere dressuurklasseringen, imo is dit in tegenspraak met alle klassieke dressuur-normen.

Imo vergelijkbaar met menners, die met twee slagen teugels om de hand en ver achteroverhangend hun paarden voor de kar hebben lopen.

Je behoort toch in iedere gang - als dressuurruiter - met je paard mee te gaan, en te allen tijde in de balans te blijven zitten op/boven het paard?
Toch niet dat we met hanghanden en achterover hangend ons eigen bekken" onderkantelen" zodat we het paard "vooruit drijven". Dat is namelijk niet mogelijk.

Het PAARD dient het bekken te onderkantelen, daarbij dient de ruiter imo gewoon in een normale balans te blijven zitten, en de beweging van het paard te volgen met diens bekken, en niet volledig achter de loodlijn te hangen.

Het is niet alleen geen gezicht, het slaat de plank ook volledig mis als het gaat om "je paard mee te nemen" naar een andere gang of volgende opgave.

Een evenwicht van een ruiter is niet een vaststaand statisch iets, dat wil ik toegeven, een goede ruiter past diens evenwicht aan aan de gevraagde gang, maar dat mag toch niet leiden tot een achter overhangende ruiter in een versnelde ruimere gang? Of hebben ze allemaal last van tegenwind?

Simpelman schreef:

Hier van uit gaat het paard zich meer en meer buigen in de gewrichten van de achterbenen om de sprong hoger/energieker te kunnen maken, de buikspieren aanspannen en in de beweging met de achterhand, lendenen en rug de voorhand optillen.

Citaat:

De achterhand in laten zakken en onderkomen is de oude van dagen gymnastiek van BB.

Simpelman schreef:

Het is in de wedstrijddressuur mode geworden (=handel) om de paarden in de midden en uitgestrekte draf de voorbenen omhoog te laten zwiepen.

jasmijn78 schreef:

Simpelman, ik kan je post altijd erg waarderen en kan mij er ook wel vaak in vinden. Maar wat jij omschrijft is altijd het ideaal. En de praktijk is nu eenmaal soms weerbarstiger. Wat dat betreft kan ik mij meer vinden in de post van Oji.

Simpelman schreef:

Het is in de wedstrijddressuur mode geworden (=handel) om de paarden in de midden en uitgestrekte draf de voorbenen omhoog te laten zwiepen.

Ik vind het wel jammer dat 'de wedstrijdruiter' altijd over een kam wordt geschoren en als raggende boeman wordt neergezet. Je kunt ze niet over een kam scheren. En dat het soms op wedstrijd niet gaat zoals het moet is niet altijd te wijten aan onwetendheid of 'alleen maar snel voor de linten willen gaan'.

Ik ben zelf ook wedstrijdruiter (en momenteel al ruim anderhalf jaar niet meer op wedstrijd verschenen omdat ik het in de training niet goed genoeg vond gaan). Ik weet best hoe het moet, en streef ook naar het ideaal wat jij omschrijft. Alleen ik heb net als LaPuchelle of Oji ook momenten dat mijn timing gewoon net niet goed is, een afgeleid paard of spanning waarvan het mij niet lukt dat goed weg te laten vloeien. Soms heb je gewoon even tijd nodig om de juiste afstemming te vinden met je paard. Door mensen zo af te rekenen op het gegeven dat ze soms die afstemming niet hebben, creëer je juist dat mensen die gevoelig zijn voor die kritiek passief en afwachtend gaan rijden. Dan zien we geen miscommunicaties meer, maar gaan ze ook de juiste afstemming niet vinden.

Ik vind het mensen sieren dat ze daar gewoon openlijk voor uitkomen. In de dressuur lijkt toch een soort cultuur te heersen dat je geen fouten mag maken. Ik kan mij niet voorstellen dat andere ruiters dat soort momenten nooit hebben. Tenzij ze niks noemenswaardigs van hun paard verlangen. Iedereen die zichzelf en zijn paard wil ontwikkelen en verbeteren komt dat soort momenten tegen, zoals Oji dat mooi omschreven heeft. Ik vind daar ook niks mis mee.

Ik vind de discussie waardevol worden als juist dat soort ervaringen worden uitgewisseld.

Ansie schreef:

Simpelman schreef:

Wanneer je een paard uitsluitend op zit en benen rijdt én het in evenwicht wilt laten gaan dan gaat het met een holle rug lopen.
De Schwung gaat verloren en het paard gaat sloffen.
We hebben deze discussie al uitentreuren gevoerd aan de hand van de talloze video's uit de BB stal waarin geen enkel paard zich met Schwung/elan beweegt en waar ze dus allemaal op de voorhand lopen.

Ik zie dat Manolo ook veel aan de hand werkt. Hoe zit dat dan met die constante aanleuning?
Die kan je dan toch ook niet als zodanig bewerkstelligen? Wil je dan zeggen dat verzameling aan de hand ook een 'nepverzameling' of bejaarden gymnastiek is? Of heeft het dan ineens alles te maken met dat er geen ruiter op de rug zit?
En als een paard aan de hand wel correct verzameld kan gaan zonder constante aanleuning waarom zou een paard dit niet kunnen als het met ruiter (momenten) in zelfhouding en gedragenheid kan gaan?

Ansie schreef:

Ja hoe jij het lezen wil Babootje

Mijn 'hard' is denk ik niks vergeleken met even flink weerstand bieden en doordrukken.

Babootje schreef:

Ansie schreef:

Ja hoe jij het lezen wil Babootje

Mijn 'hard' is denk ik niks vergeleken met even flink weerstand bieden en doordrukken.

Wat weet jij daar nou van?