Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-02-14 23:18

Geplaatst: 03-02-14 23:18

Rijd je paard aan een contactteugel.
Een contactteugel is een permanent zacht, soepel gevend contact met de mond, het paard bepaalt hoe het zich draagt.
Laat hem zélf bepalen wat goed voelt en hoe hij zijn evenwicht kan bewaren.
Het enige dat je moet handhaven is de drang voorwaarts.
Voorwaarts is op aandrijven grotere passen maken dan zonder aandrijven niet snellere.

Jij leert dan met zachte rustige gevende hand te rijden.
Als je hand goed begint te worden gaat je paard zich ontspannen en zoekt vanzelf aanleuning.
Daarna komt heel langzaamaan de rest.

**Geplaatst**: 03-02-14 23:34

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 03-02-14 23:34

En hoe los je dan teveel aan voorwaartse drang op?

**Geplaatst**: 04-02-14 00:21

Geplaatst: 04-02-14 00:21

pantarhei schreef:
En hoe los je dan teveel aan voorwaartse drang op?

Een fout die veel ruiters maken bij voorwaarste paarden is ze te veel af remmen.
Wat ik doe is zorgen dat ik er aan blijf rijden. Dus wel been eraan blijven houden en niet gaan zitten afwachten. Verder rijd ik continue tempowisselingen. laat het paard een keer wachten en verwacht wel direct een voorwaartse beweging op mijn kuitdruk. Zorg dat je de aandacht van je paard hebt d.m.v. die tempowisselingen en rijdt wat zijgangen naar gelang de africhting van het paard. Dus een beetje schoudervoor of een pasje wijken en geen hele lange stukken maar klein stukje en rijdt niet door tot het moment dat het mis gaat. Liever een goed klein stukje dan een hele hoefslag lang door blijven rijden in een schoudervoor of travers.

**Geplaatst**: 04-02-14 00:28

Geplaatst: 04-02-14 00:28

De hals er recht voor houden en met je binnenbeen netjes in tact naar je buitenteugel blijven rijden tot paard ontspannen wordt en dan komt het vanzelf terug. Wel blijven rijden. Veel mensen gaan benen afsteken en inwerken aan de voorkant, maar dat is niet de juiste weg.

**Geplaatst**: 04-02-14 00:49

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 04-02-14 00:49

Simpelman je kletst.

Mijn paard loopt netjes in de aanleuning, ongedwongen en ongetrokken. Ik denk dat er niemand is die van mij kan zeggen dat ik ooit te veel aan me paard z'n mond komt te zitten. Ons contact is altijd wederzijds.

Maar om een paard te leren om onder te treden moet je wel gaan opvangen. En dat is wat ik doe, ik vang met mijn lichaam de energie af die ik opwek met me been. Omdat het verzamelen echt wel kracht kost, verliezen we daarbij nog wat van dat lichte contact. Niet wenselijk, maar ook geen mega probleem.

Ik heb immers genoeg energie en zacht contact, mijn paard komt over de rug vanuit de achterhand. En vervolgens vraag ik hem om verder in te zakken en onder te komen. Ideaal zou zijn als ze dat meteen perfect zouden doen, maar dat doen ze niet. Dit is al behoorlijk zwaar voor d'r. En dat is terecht, als het makkelijk was deed iedereen het.

Er is wel degelijk een verschil tussen het contact even verliezen in het zwaarste of je paard in de krul trekken en hem leren dat ie daar nooit meer uit mag.

**Geplaatst**: 04-02-14 07:11

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 04-02-14 07:11

Hmmm...je stelt een vraag. Iemand met veel ervaring en verstand van zaken neemt de moeite om antwoord te geven en jouw reactie is 'je kletst' Niet zo respectvol.
Daarnaast heeft simpelman wel gewoon gelijk. Hoe je het ook wendt of keert, het moment dat jij een ophouding maakt (of je die nou met je hand, met je zit of me een combinatie van die twee maakt) en je paard verliest als reactie op de ophouding het contact, dan is ie op dat moment van voor naar achter en in een krul ipv in de aanleuning. Dus de enige correcte reactie van jou zou zijn op het moment dat je voelt dat ie erachter dreigt te komen, meteen naar voren er weer uit rijden. Je paard is kennelijk nog niet klaar om dusdanig op de achterhand te komen, dus de ruiter moet genoegen nemen met kleinere stukjes en vandaar uit de grens zoeken waar het nog wel correct kan. Beter een klein beetje verzamelen goed, wat het paard nog kan verwerken, dan teveel vragen en contact verliezen en verzamelen voor het paard aanleren door van voren naar achteren te komen ipv achter naar voren.

**Geplaatst**: 04-02-14 09:46

Geplaatst: 04-02-14 09:46

Alleen in nederigheid kan men leren....
Het Scala der Ausbildung nog even in het kort voor Veulen84:
losgelatenheid = kalmte, vertrouwen en ontspanning
tact en Schwung = rustig, gelijkmatig, maar energiek voorwaarts op aandrijvende hulpen
aanleuning en nageeflijkheid
recht richten
verzameling en oprichting

Zonder dat ieder voorgaande bevestigd is kun je niet verder gaan.
Dus zonder vertrouwen en ontspanning geen losgelatenheid
Zonder losgelatenheid geen tact en Schwung
Zonder losgelatenheid, tact en Schwung geen aanleuning
Zonder aanleuning geen nageeflijkheid
Zonder losgelatenheid, tact en Schwung, aanleuning en nageeflijkheid geen recht richten
Zonder recht richten geen verzameling.

**Geplaatst**: 04-02-14 09:59

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 04-02-14 09:59

Mooi geschreven!

**Geplaatst**: 04-02-14 10:00

Geplaatst: 04-02-14 10:00

Veulen84 schreef:
Simpelman je kletst.

Mijn paard loopt netjes in de aanleuning, ongedwongen en ongetrokken. Ik denk dat er niemand is die van mij kan zeggen dat ik ooit te veel aan me paard z'n mond komt te zitten. Ons contact is altijd wederzijds.

Maar om een paard te leren om onder te treden moet je wel gaan opvangen. En dat is wat ik doe, ik vang met mijn lichaam de energie af die ik opwek met me been. Omdat het verzamelen echt wel kracht kost, verliezen we daarbij nog wat van dat lichte contact. Niet wenselijk, maar ook geen mega probleem.

Ik heb immers genoeg energie en zacht contact, mijn paard komt over de rug vanuit de achterhand. En vervolgens vraag ik hem om verder in te zakken en onder te komen. Ideaal zou zijn als ze dat meteen perfect zouden doen, maar dat doen ze niet. Dit is al behoorlijk zwaar voor d'r. En dat is terecht, als het makkelijk was deed iedereen het.

KD verzameling is niet verder inzakken en onderkomen!
Dat is een gevolg van de verzameling.
Verzameling is voorwaarts rijden naar een weerstandbiedende hand die de energie "opwaarts" laat afvloeien.
Hier van uit gaat het paard zich meer en meer buigen in de gewrichten van de achterbenen om de sprong hoger/energieker te kunnen maken, de buikspieren aanspannen en in de beweging met de achterhand, lendenen en rug de voorhand optillen.
De achterhand in laten zakken en onderkomen is de oude van dagen gymnastiek van BB.

**Geplaatst**: 04-02-14 11:32

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 04-02-14 11:32

Oji: niemand zegt dat ik hem daarna er niet uit rij. Maar je zal op een gegeven moment wel moeten spelen met het ondertreden anders kom je er niet. Grenzen moet je opzoeken en overschrijden. Mijn instructeur denkt er zo over, ik denk er zo over.

Simpelman heeft te veel boekjes gelezen en waarschijnlijk nooit een paard opgeleid in dit stuk.

**Geplaatst**: 04-02-14 11:34

Geplaatst: 04-02-14 11:34

Veulen84 schreef:
Simpelman heeft te veel boekjes gelezen en waarschijnlijk nooit een paard opgeleid in dit stuk.

Mmmmm als fanatieke meelezer durf ik bovenstaande uitspraak te betwijfelen........

**Geplaatst**: 04-02-14 11:47

Geplaatst: 04-02-14 11:47

Veulen84 schreef:
Simpelman heeft te veel boekjes gelezen en waarschijnlijk nooit een paard opgeleid in dit stuk.

Dat weet ik niet, maar hij had in deze wel gelijk...zodra je paard erachter kruipt en de aanleuning
is foetsie, dan is de voorwaartse drang foetsie en heeft het dus niets met verzamelen te maken.

Zonder rechtrichten geen verzameling!

Je paard is er nog niet aan toe om zover terug te komen, dit moet je je paard in kleine stapjes leren.
Je moet de opgewekte energie voor opvangen, maar de voorwaartse drang
en aanleuning moet blijven, dan pas klimt je paard erin.

Welk nivo rijdt je met je paard?
Ik ga nu Z2 starten, maar ik ben deze winter pas bezig met verzameling, hij is nu pas sterk genoeg.

**Geplaatst**: 04-02-14 11:57

Geplaatst: 04-02-14 11:57

Veulen84; met alle respect, maar ik denk dat je eigen arrogantie het oplossen van je probleem in de weg staat.

Jouw paard laat het bit los, neemt geen aanleuning meer en duikt er achter (in de krul) als je het in tempo terug laat komen, het duikt dus op de voorhand i.p.v. dat het achter gaat dragen (bekken gaat kantelen). Dit kan je maar op één manier oplossen en dat is met je been opnieuw naar de hand toe rijden tot de aanleuning hersteld is. Je hebt jouw paard blijkbaar iets gevraagd wat hij (nog?) niet aan kan en dat is niet erg, soms moet je gewoon ook even kijken waar die grens ligt, als je daarna maar op een ontspannen manier terug kunt naar je basis; het tempo waarin je paard wel weer aanleuning neemt en dus wel in balans is. Het rijden van correcte overgangen kan helpen om de balans te verbeteren.

Grenzen opzoeken is niet erg, maar overschrijden moet je eigenlijk zoveel mogelijk voorkomen, want dat roept spanning en frustratie op en je paard gaat van alles bedenken om het voor zichzelf comfortabeler te maken, wat inhoudt dat het verkeerde gewoonten ontwikkeld en lichamelijke problemen krijgt.

Het kost heel veel geduld om je paard correct terug te rijden op het achterbeen, maar aanleuning moet je behouden, want zodra je geen aanleuning meer heeft, dan houdt hij ergens vast en je wilt natuurlijk niet dat je paard daar een gewoonte van gaat maken! Dan heb je namelijk een veel groter probleem.
Je ziet veel paarden die over de benen spectaculair lopen, maar niet door swingen in de rest van het lichaam. Die paarden lopen stekerig, kantelen het bekken niet/minimaal, achterbeen en voorbeen lopen niet synchroon, weinig zweefmoment, zijn lastig uit te zitten e.d.

**Geplaatst**: 04-02-14 12:18

Geplaatst: 04-02-14 12:18

Veulen84 schreef:
Oji: niemand zegt dat ik hem daarna er niet uit rij. Maar je zal op een gegeven moment wel moeten spelen met het ondertreden anders kom je er niet. Grenzen moet je opzoeken en overschrijden. Mijn instructeur denkt er zo over, ik denk er zo over.

Simpelman heeft te veel boekjes gelezen en waarschijnlijk nooit een paard opgeleid in dit stuk.

Denk als er iemand veel ervaring op dit forum heeft, het simpelman wel is. In ieder geval spreken zijn posts veel ervaring en kunde uit...dat kan ik van die van jou op dit punt niet zeggen.

Grenzen opzoeken okay, er een keer overheen gaan okay. Maar als je erover heen bent gegaan weet je dus waar de grens voor dat moment ligt. Dat je je paard eerst sterker moet maken om tot dat punt te komen. En sterker maken doe je niet op die manier. Paard verbreekt contact, is aanleuning weg, is oefening zinloos...daar wordt je dier niet beter, niet sterker, niet leniger en hooguit gefrustreerd van. Als je er dus pas uitrijdt nadat dit gebeurt, ben je dus te laat. Beter leren voelen tot hoever je kunt gaan zodat de oefening zinvol blijft.

**Geplaatst**: 04-02-14 12:24

Geplaatst: 04-02-14 12:24

Listinglistje: Mijn instructeur zegt dat de fout bij mij ligt. Ik reageer nog te traag op het moment dat de contact wegvalt. Ik moet zeggen dat de keer dat hij er op ging zitten het contact er veel beter bij bleef.

Overigens kruipt ze er ook niet achter. We verliezen gewoon het contact. Ik dubbel nog een beetje met de gedachte dat ik het ben die het contact loslaat en niet me paard.

Lante: ik ben niet arrogant, er is alleen geen meerwaarde aan tekst als je niks zegt.
Wat betreft het overschrijden van grenzen, ik geloof absoluut dat het meerwaarde heeft om onder de grens te blijven. en ik merk ook zelden een frustratie bij me paard. Die is gewoon geconcentreerd (die zou ik zo tegen het schot kunnen laten lopen als ik wil) en volgt de hulpen. Maar ieder mens mag daar anders over denken. Het is net als spierpijn, sommige mensen vinden dat het moet, andere niet. Het maakt voor het doel niet uit.

**Geplaatst**: 04-02-14 12:26

Geplaatst: 04-02-14 12:26

Lante schreef:
Veulen84; met alle respect, maar ik denk dat je eigen arrogantie het oplossen van je probleem in de weg staat.

Jouw paard laat het bit los, neemt geen aanleuning meer en duikt er achter (in de krul) als je het in tempo terug laat komen, het duikt dus op de voorhand i.p.v. dat het achter gaat dragen (bekken gaat kantelen). Dit kan je maar op één manier oplossen en dat is met je been opnieuw naar de hand toe rijden tot de aanleuning hersteld is. Je hebt jouw paard blijkbaar iets gevraagd wat hij (nog?) niet aan kan en dat is niet erg, soms moet je gewoon ook even kijken waar die grens ligt, als je daarna maar op een ontspannen manier terug kunt naar je basis; het tempo waarin je paard wel weer aanleuning neemt en dus wel in balans is. Het rijden van correcte overgangen kan helpen om de balans te verbeteren.

Grenzen opzoeken is niet erg, maar overschrijden moet je eigenlijk zoveel mogelijk voorkomen, want dat roept spanning en frustratie op en je paard gaat van alles bedenken om het voor zichzelf comfortabeler te maken, wat inhoudt dat het verkeerde gewoonten ontwikkeld en lichamelijke problemen krijgt.

Het kost heel veel geduld om je paard correct terug te rijden op het achterbeen, maar aanleuning moet je behouden, want zodra je geen aanleuning meer heeft, dan houdt hij ergens vast en je wilt natuurlijk niet dat je paard daar een gewoonte van gaat maken! Dan heb je namelijk een veel groter probleem.
Je ziet veel paarden die over de benen spectaculair lopen, maar niet door swingen in de rest van het lichaam. Die paarden lopen stekerig, kantelen het bekken niet/minimaal, achterbeen en voorbeen lopen niet synchroon, weinig zweefmoment, zijn lastig uit te zitten e.d.

In dat laatste stuk beschrijf je juist een paard dat door de ruiter bij de kop gepakt is. Snap niet wat dat met je voorgaande tekst te maken heeft want dat is denk ik niet het probleem wat je krijgt als je zonder constante aanleuning rijdt. Denk niet dat het paard van Veulen84 zo door de baan gaat als ik haar tekst zo lees.

Maar goed, we zijn nu weer bij de discussie aangekomen of constante aanleuning (middels een bit) noodzakelijk is (voor verzameling). Ik kwam op facebook een foto van Manolo Mendez (welke Simpelman graag aanhaalt als voorbeeld) tegen van een paard in verzameling waarbij ook de constante aanleuning met het bit zoek is. Bij de foto stond iets van softness, straightness, balance. Daar kwam de volgende vraag van iemand onder te staan:

Is soft contact considered no contact ? Soft hands equals loose reins?

Antwoord MM:
Soft hands are a requisite with adjusted or longer reins - if you look through the photo albums you can see examples of this. Another question would be can a horse be in self carriage working with the weight of the reins only for strides at a time?

Vraag:
Yes of course he can and I never implied he could not. Let me ask you though---do you consider soft hands are a product of loose reins? Furthermore do you consider soft contact as no contact?

Antwoord MM:
In Manolo's approach, soft hands have no relationship to the length of the reins. It is a qualifier for a quality of contact which follows or guide or becomes neutral momentarily and never pulls or holds up the horse or frames. If you look at the images in the albums you can see for example pirouette photos that may help you visualize how Manolo rides with a shorter rein but still seeks a soft contact/soft hands to keep the amount of tension in the horse's body to the barest minimum.

There should always be a connection, contact, however light in a soft hand so the rider can influence the overall posture of the horse - hands are one more aid but because of how delicate the horse's mouth is and its relationship to the whole body and the horse's mind, it is good to think of our hands having a direct impact on a horse's emotion and thus his motion.

**Geplaatst**: 04-02-14 12:36

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 04-02-14 12:36

Ansie: Bedankt, hem en zijn methode ga ik even opzoeken.

**Geplaatst**: 04-02-14 13:01

Geplaatst: 04-02-14 13:01

Ansie die ruiter is echt een aanfluiting

ik zie mezelf al zo door mijn proeven sturen

**Geplaatst**: 04-02-14 13:15

Geplaatst: 04-02-14 13:15

Ivm teugelcontact moet ik even denken aan mijn instructrice, die het altijd heeft over het ´uitschenken´ als je contact hebt met de paardenmond, ipv het terugwerken van de hand. Als je niet oplet (ik spreek nu voor mijzelf maar ik denk dat veel ruiters hier last van hebben) werk je meer terug met de hand dan dat je uitnodigt tot nageven, wat inhoudt meer de energie geven naar voren ipv de voorwaartse energie van het paard weer ahw 'intrekken' met een terugwerkende hand. Je stoort met het 'uitschenken' (weet even niet hoe ik het anders kan omschrijven, het is een beeld) het paard niet in zijn voorwaartse energie maar nodigt hem meer uit zelf naar de hand te komen en aanleuning te zoeken.

Ik rij niet volgens het aandrijven en het van voren opvangen, wat volgens mij dan resulteert in een vast paard dat niet los kan laten in zijn rug/lijf.

**Geplaatst**: 04-02-14 13:58

Geplaatst: 04-02-14 13:58

@Ansie,
Wat is de bedoeling van je MM quote waarin je naar mij aanhaalt?
MM pleit voor zachtheid en en lichtheid, hij rijdt KD.
Is dat dan goed of fout?
De videotjes van hem op youtube zijn trainingsvideo's met jonge paarden, zoiets als een oefenspringparcours en niet serieus te nemen, in de eerste plaats door hemzelf.

About Manolo Mendez
Born one of fourteen children, and raised on a rural Andalusian farm in Los Palacios, Andalusia where life revolved around horses and cattle, Manolo’s career began at age 14 when he began training horses for the Domecq family. Within a couple of years, Manolo was training all of Alvaro Domecq’s personal corrida horses ensuring that they entered the arenas with a brave, settled heart and mind, perfect balance and absolute responsiveness and coherence with their rider.

When the King of Spain approached the Domecq family to create a school to protect Spain’s riding traditions, Manuel (Manolo) Mendez Parejo was made second in command and became the School’s first Head Rider, and one of six founding members of the Royal Andalusian School of Equestrian Art. (Real Escuela Andaluza Del Arte Ecustre).

Based in Jerez, Spain, the school is one of the four classical schools which also include the Cadre Noir in Saumur, the Spanish Riding School in Vienna and the Portuguese School of Equestrian Art in Lisbon.

A seasoned horseman with over forty years of experience spanning classical dressage and every riding discipline from puissance jumping to polo and doma vaquera as well as an EFA Level 3 Dressage Coach, Manolo is dedicated to a soft, sympathetic and thorough training method which prepares horses physically and psychologically for each stage of training from training level to Grand Prix and Haute Ecole. In particular, Manolo is well known for training or re-training the 3 Ps: Piaffe, Passage, and Pirouette, without cohersion or force.

Over the years, Manolo has become sought after by riders and equine wellness practitioners including veterinarians and osteopaths for his holistic approach to training, developing and rehabilitating horses, which incorporates his unique brand of body work, in-hand and riding. This versatile three-pronged approach gives Manolo the ability to straighten and release tight, stiff, crooked horses, introduce new movements, develop and enhance gait quality and help horses work through physical or mental blockages without stress. Manolo’s dedication to the good of the horse and his proven ability in developing healthy, focused, performing horses using traditional methods have made him a highly sought-after clinician around the world.

**Geplaatst**: 04-02-14 14:05

Geplaatst: 04-02-14 14:05

Puur en alleen om aan te geven dat wat hij doet klassiek is, en jij hem al eens als voorbeeld aan hebt gehaald als goed klassiek.
Mijn oordeel of mening over hem is verder niet interessant. Ik haal zijn tekst aan omdat ik het toevallig gister op fb zag en het op dit moment in het topic past.
Blijkbaar is er dus een antwoord te vinden waarom op een bepaald moment de constante aanleuning even zoek kan zijn (of zelfs niet eens noodzakelijk is?).

**Geplaatst**: 04-02-14 14:15

Geplaatst: 04-02-14 14:15

Ansie schreef:
Puur en alleen om aan te geven dat wat hij doet klassiek is, en jij hem al eens als voorbeeld aan hebt gehaald als goed klassiek.
Mijn oordeel of mening over hem is verder niet interessant. Ik haal zijn tekst aan omdat ik het toevallig gister op fb zag en het op dit moment in het topic past.
Blijkbaar is er dus een antwoord te vinden waarom op een bepaald moment de constante aanleuning even zoek kan zijn (of zelfs niet eens noodzakelijk is?).

Dat is alleen maar een interpretatie gebruikt om het contactloos te verdedigen.
MM wil naar mijn idee overbrengen dat we moeten zoeken naar zachtheid en lichtheid maar niet naar loosheid.

Contactloos rijden is als stijldansen zonder de partner aan te raken.
Hier was ik overigens ooit amateur kampioen in en dat helpt me nog steeds om met mijn paarden te dansen.
Zachtheid, lichtheid, respect, maar ook duidelijkheid.

**Geplaatst**: 04-02-14 14:21

Geplaatst: 04-02-14 14:21

listiglistje schreef:
Ansie die ruiter is echt een aanfluiting ik zie mezelf al zo door mijn proeven sturen

[ Video ]

je kan zeggen van deze combinatie wat je wilt.
maar de oefeningen zijn zeker uitgevoerd volgens de FEI normen (1 van de betere zelfs)
Ruiter mag zeker nog wat aan zijn zit doen (en dan doel ik op het rechtop in balans middelpunt zitten en ontspannen, maar de oefeningen rijd hij zeker wel met zijn zit en been, zoals het hoort en niet afgedwongen met handen.

**Geplaatst**: 04-02-14 14:22

Geplaatst: 04-02-14 14:22

Fransje_70 schreef:
Ik rij niet volgens het aandrijven en het van voren opvangen, wat volgens mij dan resulteert in een vast paard dat niet los kan laten in zijn rug/lijf.

Aandrijven, verend opvangen en dan zacht en teder geleid af laten vloeien naar voren, naar meer verhevenheid of naar lengte.
Dit is een prachtig en gelijkwaardig spel tussen twee levende wezens.

Het resultaat is Dürchlassigkeit.
Zachtheid door en door.

Laatst bijgewerkt door Simpelman op 04-02-14 14:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-02-14 14:23

Geplaatst: 04-02-14 14:23

Simpelman schreef:
Ansie schreef:
Puur en alleen om aan te geven dat wat hij doet klassiek is, en jij hem al eens als voorbeeld aan hebt gehaald als goed klassiek.
Mijn oordeel of mening over hem is verder niet interessant. Ik haal zijn tekst aan omdat ik het toevallig gister op fb zag en het op dit moment in het topic past.
Blijkbaar is er dus een antwoord te vinden waarom op een bepaald moment de constante aanleuning even zoek kan zijn (of zelfs niet eens noodzakelijk is?).

Dat is alleen maar een interpretatie gebruikt om het contactloos te verdedigen.
MM wil naar mijn idee overbrengen dat we moeten zoeken naar zachtheid en lichtheid maar niet naar loosheid.

Contactloos rijden is als stijldansen zonder de partner aan te raken.
Hier was ik overigens ooit amateur kampioen in en dat helpt me nog steeds om met mijn paarden te dansen.
Zachtheid, lichtheid, respect, maar ook duidelijkheid.

Wie heeft het over contactloos.. je zit er toch OP.. en beinvloed de beweging met je zit, benen en handen. Je hebt toch niet alleen je handen nodig om contact te maken. Daarbij, alleen al het opnemen van de teugel zorgt al voor contact, nog niet voor aanleuning, wel contact.

Het ging er hier juist over dat bij Veulen84 de AANLEUNING een moment mist, niet het volledige contact evenals bij het voorbeeld van Mendez. Een moment van zelfhouding, gedragenheid, MET contact ZONDER constante aanleuning.

can a horse be in self carriage working with the weight of the reins only for strides at a time?