Geplaatst: 21-08-05 21:20 Eerst over je verhaal van het paard Piet (
)Jij corrigeerde het naar buiten vallende linkerachterbeen door o.a. te corrigeren met je buitenbeen. Ik heb zelf geleerd om bij een scheefgaand paard de voorhand voor de achterhand te plaatsen omdat de voorhand soepeler en makkelijker te beheersen is dan de achterhand. Ik los het dus eigenlijk op met mijn buitenteugel. Hoe sta je daar tegenover? Het past wel binnen het, in het topic genoemde thema van het rijden van je binnenbeen naar je buitenteugel (waar ik ook naar streef).
Zoals ook Shadow daar al noemde met het voorbeeld van de manegepaarden: ik rijd wel paarden voor anderen die wachten op een signaal vanuit de hand om terug te komen. Ik probeer dat over te brengen naar zit, maar dat kost mij veel tijd en oefening (herhaling) en houdt dus in dat ik probeer terug te rijden op mijn zit en wanneer het paard niet terug komt begrens ik met mijn hand. Na een paar keer heeft het paard door dat op de zithulp de hand volgt en wacht hij dat niet meer af: hij heeft het signaal begrepen. Jij gaf aan niet in te grijpen met de hand maar gewoon over and over again te oefenen met de zit. Waarom begrijpen mijn paarden die zithulp dan niet vanzelf en de jouwe wel? Wat doe ik verkeerd in mijn rijden?
Tot slot iets wat ik je dan even voor wil leggen: ik heb nu drie keer een paard gereden - een zesjarige waar niet regelmatig mee gewerkt is, de eerste keer dat ik erop ging had hij meer dan 8 maanden stil gestaan. Het is een groot paard, rank gebouwd, enigszins slungelig zelfs en natuurlijk erg slap. Tijdens het stappen loopt hij goed nageeflijk en door het lijf. Linksom heeft hij de voorhand meer naar binnen en de achterhand meer naar buiten, rechtsom andersom. Zodra je wilt aandraven springt het paard gelijk aan in galop, in mijn opinie omdat hij in galop beter met zijn lijf uit de weg kan. Hij galoppeert dan ook niet gespannen maar gewoon een handgalopje zeg maar. Wel scheef dus. In galop neemt hij een soort schijnnagefelijkheid aan want hij loopt voor rond maar je voelt dat hij blokkeert in de rug. Hij komt niet terug op de zit, ook niet op de stem en zodra je voor begrenst of je wordt wat gespannen klettert hij er tussenuit en dan komt hij ook pas terug als er weer ontspanning is. Ik ben het op een andere manier aan het oplossen waar hij goed op reageert maar ik ben benieuwd naar jouw oplossing. Het is nl. absoluut geen stout of lui paard, dus in mijn opinie heeft hij gewoon moeite met zijn lijf en met zijn balans en in het verleden kwam hij er goed mee weg want er zijn verschillende ruiters die er niet meer op gaan omdat hij bij een gespannen ruiter er tussenuit gaat. Hij weet dus ook wel dat hij hiermee aan het werk ontsnapte in het verleden. Juist met dit paard ben ik erg benieuwd naar jouw oplossing.
En ik heb geen notie waar Creil ligt dus het is vast erg ver, maar ik wil best eens op een vrije dag komen kijken naar een les die je geeft oid.
