Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-12-12 17:42

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 08-12-12 17:42

Gucci_, heb zelf ook een 3-jarige gekocht toen ik nog niet heel ervaren was, en toen ben ik angstig geworden. Overschat je rijkunsten niet, dat heb ik ook gedaan en het heeft me heel veel valpartijen, zweet en tranen gekost om nu hier te zijn. En dan heb ik ook nog eens een zelfverzekerd paard (heel dominant in de omgang/onder het zadel) en zou niet weten wat er was gebeurd als ik een angstig jong paard had gekocht, dan had die alweer verkocht geweest. Ik zou voor een wat meer ervaren paard kiezen, ook vanwege je angst.

Cynthiaaapje, is goed hoor, als je zo begint. Je moet ergens beginnen.

**Geplaatst**: 08-12-12 18:16

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 08-12-12 18:16

Hier ook!! Vroeger durfde ik alles, reed ook paarden in. Toen een aantal jaren gestopt en een 4 jarige gekocht ( paard kon nog niets )Door hem ben ik bang geworden en die angst blijft me tot nu toe achtervolgen. Ook op andere paarden... Dus kies ( zeker omdat je van jezelf je angst weet) alsjeblieft niet voor een 3-jarige. Daar ga je denk ik spijt van krijgen.

**Geplaatst**: 08-12-12 19:24

Geplaatst: 08-12-12 19:24

Polderpaard schreef:
Jeetje, dat is een behoorlijk heftig ongelukje geweest zeg, Slagchoco! Ben je weer helemaal opgeknapt van de hersenschudding? Ik kan me je vernieuwde onzekerheid wel voorstellen na zoiets. Het lijkt me dat het weer rustig oppakken in kan klein stapjes het beste zal werken. Doe vooral wat goed voelt en overhaast het ook niet, zou ik zeggen

Inmiddels kan ik zeggen dat ik weer helemaal ben opgeknapt

Op de schaarse momenten na geen hoofdpijn meer na (veel) prikkels. Wat het wel moeilijker maakt om mezelf te houden aan een middagdutje -wat voorlopig nog verstandig is zo nu en dan- computergebruik had ik eerst op een lager pitje gezet, vond het eerst belangrijker dat ik alle focus op o.a. werk en m'n paarden had. Vandaar mijn late reactie

Peetstap schreef:
slagchoco_91 schreef:
Alleen een paar week terug heb ik een ongeluk gehad met mijn haflinger(waarschijnlijk kopstoot) waardoor ik een zware hersens-schudding heb opgelopen. Met als gevolg dat ik nooit zeker zal weten of t zo is gegaan want dat stukje was en blijft zwart én er was niemand bij
Hopenlijk is je gebit niet beschadigd ? en kwam de klap vanaf zijkant ?
Ben zelf niet vlot bij anderen bemoeizuchtig op stal , maar als ik iemand met z'n eigen hoofd boven paardenhoofd zie frutten waarschuw ik wel.... in een flits kan je gebit aan gruzels liggen en/of je kaak.
Je kent het wel: pony is realexed aan het happen in ruwvoer, kids zijn aan het invlechten hangend pal boven z'n hoofd...

Heb een opgezadeld paard zomaar uit schrik met z'n hoofd tegen bovenkant staldeur zien knallen, terwijl ruiter ernaast stond te wachten, heel sneu voor paard .. die zal wel koppijn hebben nog.... maar wat een kracht $_/-\o_$
Zet dus zelf nooit meer paard met hoofd ergens vlak onder.

==
Rustig aan de boel weer oppikken met de voor jou vertrouwde paarden, (misschien wel even niet je eigen paard) ook al voelt dat als 10 stappen terug doen.
Beter maanden lang fijn gevoel en zelfvertrouwen voelen na afstappen als die rillingen weer te moeten ervaren maar technisch goed te hebben gereden.
(volgens mij gaat dat niemand lukken: technisch goed rijden met rillingen van angst op je rug.... ? )

De klap kwam waarschijnlijk van de zijkant ja, onder mijn rechter-oor was het iets verdikt, godzijdank zijn mijn tanden in orde! Een ongeluk zit in een klein hoekje zo zie je maar weer.. ik ben geen 'hoofdknuffelaar' en 'friemel' niet bij paardenhoofden. ik deed waarschijnlijk het hoofdstel af en mijn haf schrok misschien van iets in de omgeving en vergat denk ik de aanwezigheid van mijn hoofd

T was gewoon stomme pech, daar geef ik paardlief in ieder geval niet de schuld van.
Mijn gevoel zegt dat ik er voorlopig iemand bij wil hebben... puur omdat ik bij t ongeluk zielig, eenzaam en verlaten was. Ik heb ook nog niet weer rondgehobbeld, vriest nu ook dus de buitenbak is niet te doen in combinatie met de sneeuw. Dus we houden t nu nog even op onderhoud. Ik ga straks weer naar de paarden toe om bij te voeren.. maar eerst even bokken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-12 20:04

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-12 20:04

xxLady schreef:
Jaa nogal irritant! Ik kan ook wel een andere route nemen maar daar is de berm veel smaller en dat vind ik een minder leuke route haha! Maar dat doe ik nu soms ook wel hoor!

Oohh dan snap ik het dat je dat minder vind. lijkt me ook geen pretje!

**Geplaatst**: 08-12-12 20:11

Geplaatst: 08-12-12 20:11

Polderpaard schreef:
Welkom Max66! Wat leuk dat jij ook pas een eigen paard hebt. Ik ben 43 en heb sinds bijna 4 maanden een eigen paardje. Je angst voor springen kan ik me levendig voorstellen, ik krijg al de bibbers als ik er aan denk , maar ik ben dan ook nooit een springruiter geweest hoor. Ik hoef van mezelf dan ook niet te springen. Ik heb wel het idee dat angst en zenuwen voor het rijden met leeftijd te maken heeft. Als kind en tiener had ik er geen of veel minder last van en deed ik dingen die ik nu echt niet meer zomaar doe. Ik hoor dat van meer volwassen ruiters trouwens.
Ben je ook nerveus bij het gewoon rijden of alleen bij het springen?

Wat leuk dat jij ook een eigen paard hebt sinds kort!
De onzekerheden/angsten hebben zeker met leeftijd en kinderen te maken, vroeger was ik nooit bang, nu zie ik overal gevaren! Met mijn eerste eigen paard had ik de eerste drie maanden wel wat problemen, ben er een keer afgestuiterd (ze schrok ergens van) en ik werd steeds onzekerder, had haar bijna na drie maanden verkocht.
Daarna veranderde er blijkbaar iets in mijn houding, waarna het steeds beter ging. Ik heb veel, soms nog, gereden aan de longe (alleen de eerste vijf minuten vaak) gewoon om het vertrouwen te hebben. Na vijf minuten durf ik dan "los" te rijden.
Die sprongetjes waren zeker een overwinning op mezelf, net zoals het "langs de weg" uitstappen!

Ben benieuwd hoe jouw ervaringen zijn, mag ook per pb hoor!

**Geplaatst**: 09-12-12 13:18

Geplaatst: 09-12-12 13:18

Citaat:
..ik ben geen 'hoofdknuffelaar' en 'friemel' niet bij paardenhoofden.

mhhh ik wel ;-)

: mag ze graag in hun hoofdgebied aai geven , kriebelen op de kaaklijnb & nek, oormassage , neus kriebelen, onder de kaak aaien, ooghoeken es schoonmaken, etc, etc als paard het toelaat he ;-)

en het leuk vindt.
Ga je met verschillende paarden om, weet je op een gegeven moment wel wat ze fijn vinden.
Meeste paarden vinden dit juist prima, omdat je es wat anders doet als alleen hoodstel om / af.
Maar hou bewust de ruimte naar boven altijd open, ook al staan ze half in slaap naast je te genieten.

**Geplaatst**: 09-12-12 18:15

Geplaatst: 09-12-12 18:15

Hallo allemaal,

Ik wil mij ook graag even melden!

Ik heb een superlief bijrijdpaardje, een Trakehner merrie. Ze is erg voorwaarts en daar heb ik af en toe nog al moeite mee. Ik heb altijd al wel een beetje angst gehad dat mijn paard ervandoor kan gaan, maar nu zit het mij toch wel heel hoog..
De eerste paar keer dat ik haar reed, ging het super en had ik nergens last van. Ze luisterde super, reed het tempo dat ik wilde en ging makkelijk aan de teugel. Dat was in stap en draf. Ik galloppeer nog niet met haar, want ze kan echt heel hard, en ik ben een knijper, dus dat zou niet zo goed samengaan

Ik moet dat eerst afleren voor ik met haar ga galloperen.

Ze is er nu 2 keer vandoor gegaan in gallop en ik had moeite om haar te stoppen. Ik raakte in paniek en sindsdien vind ik het eng om wat harder te draven, want ik ben bang dat ze dan in gallop over zal gaan. Dat heb ik dus nu nog steeds. Maar nu voel ik me al gespannen als we beginnen met draven. Dan ben ik al bang dat ze ervandoor gaat.. Ik vind het echt super vervelend om me zo te voelen, terwijl het in het begin zo goed ging. Het telt natuurlijk mee dat het wat frisser is en het eerder donker, dan voel ik mij zelf ook minder zeker. Dat merkt zij natuurlijk ook.

Hebben jullie misschien nog een aantal tips voor mij? Hoe kan ik het beste ontspannen, terwijl ik het toch wel eng vind?
Losgooien of longeren voor ik ga rijden helpt niet, dan wil ze eigenlijk alleen nog maar harder bij het rijden. Haar energie raakt nooit op..

**Geplaatst**: 09-12-12 20:13

Geplaatst: 09-12-12 20:13

Doe een Mp3 speler op (1 oortje) of de radio aan en ga meezingen.

Nog even een fototje van mij en Ginger afgelopen donderdag
Afbeelding

Vandaag weer geoefend en ging alweer super. Vandaag een kleine terugval gehad, omdat ze zich in de trailer wou draaien, wat resulteerde op een val van haar in de trailer (benen uit de trailer en hoofd er ook uit, maar haar lijf lag nog in de trailer). De laadklep is nu krom, maar ik kon nog wel een paar keer op en afladen. Dit ging ook na haar ongelukje prima. Mede omdat ik rustig wist te blijven en niet in de stress schoot. $*\o/*$

**Geplaatst**: 10-12-12 11:31

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 11:31

Hier een angsthaas die zich ook wil melden.

Durfde als 12-jarige overal op, ook springen, buitenrijden enzo. Later was ik al wat voorzichtiger en durfde ik minder. Nu kocht ik op m'n 17e een eigen paard, een 4-jarige. Helaas ben ik hier bang door geworden. al een tijd gehad dat k niet durfde te rijden, maar da's wel grotendeels over.

Nu ben ik de afgelopen tijd wat vaak gevallen en heb ik minder leuke ervaringen. Keer door de omheining van de bak gevlogen en bokkend over straat, met springen eraf gevallen, met harde wind omdat ie opzij sprong.
Nou was ie buiten nooit heel braaf. Een keer waren we aan het draven, schrikt ie, staat ie stil, maar glijd onderuit, op het asfalt... Even schrikken, en de keren erna wat huiverig, maar heb wel weer buiten gereden erna.

Nou ben ik 3 weken geleden naar buiten gegaan. M'n paardje schrok, gaat er in galop vandoor, over het asfalt en versnelt steeds meer (tot aan rengalop). Helaas lag er slik op de weg, en gingen we vanuit hoog tempo onderuit. Paardje had, op wat schaafwonden na, gelukkig niks ernstigs. Ik daarintegen kon niet overeind komen. Gekneusde voet, gat in mn laars, sok en voet, last van mn nek/hoofd en een paar flinke schaafplekken (broek was ook kapot)

Nu ben ik al wel weer even op mn paardje gestapt (is een heethoofdige arabier van ondertussen 6 jaar oud), maar naar buiten durf ik dus echt niet meer.
Merk ook dat ik met m'n andere paard, en paarden waar ik voor stage mee werk, bang ben geworden dat ze er vandoor gaan oid.

**Geplaatst**: 10-12-12 13:15

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 13:15

Oei jij en je paardje lijken me niet echt een fijne combi Dilan. Voor jezelf zou het nood afstijgen oefenen. En heb je al eens van de one rein stop gehoord? Staat ie ook op ijzers, zo ja dan zou ik die er af halen, dan glijden ze minder snel uit..

**Geplaatst**: 10-12-12 13:45

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 13:45

Combi kan idd (zeker op buitenrijgebied) beter. In de zomer gaat het eigenlijk prima, maar zodra het kouder wordt....

Met de dressuur ging het de laatste tijd juist heel lekker. In korte tijd 7 winstpuntjes bij elkaar gereden in de B

One rein stop heeft iemand ma al aangeraden idd, ga ik ook eens voor kijken. Ben voorlopig even bezig met grondwerk, sowieso voor het wederzijdse vertrouwen, maar ook om dalijk eventueel schriktraining te gaan doen, wat ook kan helpen buiten

**Geplaatst**: 10-12-12 14:05

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 14:05

Zou het effe ook niet weten voor je, als je echt zeker bent dat er niks lichamelijks heimelijk verborgen zit, moeten jullie beide er weer uit kunnen komen.
Petje af voor wat je allemaal hebt gedaan met en voor Prins, en als ik je zo zie rijden, heb je feitelijk geen enkele reden om angst te kennen, ziet er gewoon fijn en stabiel genoeg uit ! je hebt jarenlange ervaring.
Zal in het grondwerk ook zo zijn, dus je pakt het ook prima op door daarmee weer op te gaan bouwen.

Mijn idee: je weet prima hoe het allemaal moet en aanvoelt bij Prins, alleen tussen je oren laat je door paar missers de angst toe.
Vertrouw en bouw op wat fijn gaat tussen jullie, en ga vandaar uit verder.

**Geplaatst**: 10-12-12 15:01

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 15:01

Dilan, heftig verhaal! Sommige paarden zullen helaas nooit echte buitenrijpaarden worden, wellicht is dit er eentje van (al kan ik je paard natuurlijk niet en kan via de computer dus ook niet zo goed oordelen). Net zoals er paarden zijn die geen springwonders zijn en zelfs de laagste hindernis al een moeilijke opgave is.
Focus je vooral op de dingen die wel goed gaan en ga daar van genieten, dan krijg je (hopelijk) ook weer wat meer vertrouwen. Eigenlijk net zoals Peetstap ook zegt..

**Geplaatst**: 10-12-12 18:04

Geplaatst: 10-12-12 18:04

Marij96 schreef:
Ik galloppeer nog niet met haar, want ze kan echt heel hard, en ik ben een knijper, dus dat zou niet zo goed samengaan Ik moet dat eerst afleren voor ik met haar ga galloperen.

Ze is er nu 2 keer vandoor gegaan in gallop en ik had moeite om haar te stoppen. Ik raakte in paniek en sindsdien vind ik het eng om wat harder te draven, want ik ben bang dat ze dan in gallop over zal gaan. Dat heb ik dus nu nog steeds. Maar nu voel ik me al gespannen als we beginnen met draven. Dan ben ik al bang dat ze ervandoor gaat.. Ik vind het echt super vervelend om me zo te voelen, terwijl het in het begin zo goed ging. Het telt natuurlijk mee dat het wat frisser is en het eerder donker, dan voel ik mij zelf ook minder zeker. Dat merkt zij natuurlijk ook.

Hebben jullie misschien nog een aantal tips voor mij? Hoe kan ik het beste ontspannen, terwijl ik het toch wel eng vind?
Losgooien of longeren voor ik ga rijden helpt niet, dan wil ze eigenlijk alleen nog maar harder bij het rijden. Haar energie raakt nooit op..

Heb jij ooit eens van rechtrichten gehoord? Ben er nu zelf ook actief mee bezig, mijn paard valt juist op zijn scheefheid terug, maar de meeste paarden gaan inderdaad gewoon heel hard, vooral in de galop, om maar niet te vallen. Dan zijn ze scheef. Met longeren kun je dit heel goed zien, dan is de ene kant moeilijker als de andere kant. Anders kun je eens op internet kijken, er is veel informatie over te vinden. Ook Marijke de Jong heeft een populaire methode.

**Geplaatst**: 10-12-12 19:33

Geplaatst: 10-12-12 19:33

Da's interessant, ik ga ook eens wat lezen over recht richten. Valco wil ook altijd best hard in de galop n soms heb ik echt het gevoel dat hij knoert scheef loopt of dat ik het ben, met name in draf

Ik wil van de lente, als we buiten weer wat meer kunnen ook les gaan nemen in grond werken. Gewoon voor onze band en het vertrouwen in elkaar. Uiteindelijk zou ik graag buiten gaan rijden met hem, maar zover ben ik nog lang niet. Ik denk dat grondwerk me daar bij zou kunnen helpen. En schriktraining, ook geen overbodige luxe met mijn lieve mutsje

Vandaag heel fijn gereden. De les van vorige week heeft me zoveel opgeleverd. Vandaag liep hij zomaar zonder al te veel moeite aan de teugel, ik was gewoon verbaasd en heel blij $_/-\o_$ Na het rijden had ik dat fijne voldane gevoel wat je altijd wel wilt hebben na het paardrijden! Ook lekker geknuffeld met die teddybeer van me. Een goede dag dus

**Geplaatst**: 10-12-12 19:40

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 19:40

Vandaag weer even bij paardlief geweest en mevrouw was een beetje stijf.. Ik heb weer een beetje grondwerk gedaan en het spookte zelfs in mn hoofd om op te zadelen. Bijrij meisje reageert momenteel niet, omdat dr eigen pony's waarschijnlijk zijn verkocht, zij kan Gin dus niet even voor me voorrijden. Maar langzamerhand gaat alles steeds fijner

**Geplaatst**: 10-12-12 19:48

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 19:48

Ik durfde altijd alles, rijden enzo... Maar toen viel ik... Niet ernstig ofsoo maar nu ben ik dus vang geworden, niet ernaast, maar rijden durf ik niet meer...
Ik vind lopen met wilde paarden vooral eng want ik heb al een paar x meegemaakt dat het paard een sprintje trok en bokte naar me... Hoe kan ik mijn angst lopen met vreemde paarden overwinnen?

**Geplaatst**: 10-12-12 19:50

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 19:50

Met vreemde brave paarden gaan lopen..

**Geplaatst**: 10-12-12 21:06

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 21:06

Ik heb vanavond weer les gehad en het ging gelukkig super! Was niet onder de indruk van haar streken en toen gaf ze maar op. Jammer dat ik niet elke dag zo'n lefdag heb :-)

**Geplaatst**: 10-12-12 21:20

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 21:20

Super Heukeltje

**Geplaatst**: 10-12-12 21:22

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 21:22

nou, ben doodsbang om met m'n paard over het spoor te gaan. stond een keer midden op het spoor toen de slagbomen dicht gingen. toen heb ik 'm toch een klap verkocht, hij MOEST er gewoon van af. had toen echt de schrik van m'n leven.

**Geplaatst**: 10-12-12 21:32

Geplaatst: 10-12-12 21:32

Mag ik mij hier ook melden?!

Manegeruiter, rij nu 3 jaar, vroeger nooit gereden.
Eerste lessen en longelessen gingen allemaal prime, tuurlijk ontzettend spannend, maar ook leuk. Wel vrij lang longelessen gehad, omdat het lichtrijden niet helemaal goed ging.
Na ongeveer een 3-4 maanden de les ingegaan.

Het werd lente, dus er werden weer buitenritten georganiseerd vanuit de manege. Ik met mijn domme kop bedacht dat ik wel mee wilde.... Overlegd met instructrice en met toestemming om op een kinderpony met begeleiding mee te mogen, kon ik mee.
Kom ik in het bos aan (opstapplek), bleek 'mijn' pony niet mee te zijn en moest ik op de (GVR = grote vriendelijke reus) van de manege >1,75 & gigantisch lomp... Doodeng vond ik het en dat was te merken. Hij deed eerst helemaal niks, bleef gewoon stilstaan, wachten net zo lang tot het gat tussen de paarden groot genoeg was en ging er dan hard galopperend achteraan.
Ik als ruitertje wat nog geen jaar reed, kon helemaal niks beginnen.. Het ging zo snel.

Hierdoor ben ik in 3 kwartier tijd, 3x gevallen, 2x op het gras en 1x op het asfalt (was een rit van 2 uur). Na de 3e keer heb ik het vertikt om er weer op te klimmen, was compleet beurs, pijn in mijn lijf en doodsbang. Ik heb er toen naast gelopen helemaal terug naar de opstapplek en daar zijn ze mij komen ophalen met de trailer.

Dit ritje from hell heeft mij 1,5 jaar gekost om weer van die angst af te komen. Heb dus ook ruim 1,5 jaar niet op dat specifieke paard gereden en op andere paarden met gigantische angst. Elke week met het angstzweet op mijn gezicht op een paard gestapt. Heel vaak ook halverwege de les afgestapt, instructrices wisten niet wat ze met mij aan moesten, wilde niet meer galopperen, makke paarden/kleine/grote paarden, maakte allemaal niks uit.

Nu rij ik dus eigenlijk alweer 1,5 jaar redelijk rond. Toch blijft er een stukje angst knagen wat ik niet weg krijg.
De meeste paarden bij ons in de manege zijn eigenlijk gewoon hartstikke braaf, maar het zijn geen automatische piloten. Ze hebben erg vaak een eigen willetje... En daar zit het hem in, dat onvoorspelbare.

Ik kan er niet tegen dat ik niet weet hoe het paard zal reageren. Gaat het goed vandaag of niet? Welk paard zal ik vandaag hebben? Zal het paard braaf zijn vandaag?
Heb ik een paard wat ik eigenlijk niet leuk/eng vind, kan jij mij bij het opzadelen al opvegen...

Komt nog bij dat wij altijd op de paarden rijden, omdat de pony's smiddags gereden worden (rij op woensdagavond), dus ik moet altijd op die grote.
Met mijn 1,60 voel ik mij dan nietig en klein en durf ik dus niet echt te rijden (krijg het er trouwens niet eens uit gereden, al zou ik het wel willen) en gaan ze dus met mij aan de haal.
Galoppeer nooit op grote paarden, krijg het niet voor elkaar.. Hoe graag ik het ook wil proberen, hoe duidelijk ik de hulpen ook geef, ik krijg het niet voor elkaar....
Heb dus ook angst voor de hoogte van een paard, stom eigenlijk!

Kortom: ik weet het gewoon even niet meer!
Gaat periodes goed, dan rij ik eigenlijk wel redelijk rond, maar zo nu in de winter merk ik toch dat het weer slechter wordt.. Ookal rijden wij in een binnenbak.

Zo, beetje lang verhaal geworden!

**Geplaatst**: 10-12-12 21:46

Geplaatst: 10-12-12 21:46

Fijn, Heukeltje, dat je zo'n lef hebbertje was vandaag $*\o/*$ Heerlijk he, als het ineens zo goed gaat, daar kun je weer even op teren en geeft moed voor de komende tijd

**Geplaatst**: 10-12-12 21:51

Geplaatst: 10-12-12 21:51

Welkom, Judith! Nou zeg, ik vind het niet vreemd dat je bang geworden bent na zo'n ervaring buiten. Ik moet zeggen dat ik het ongelooflijk stomme zet vind van de manege het op die manier aan te pakken met een beginnende ruiter

. Dat heeft jou maar mooi een probleem gegeven. Ik vind het heel dapper dat je toch steeds weer opstapt ondanks je angst, petje af hoor! Is het geen idee om een plek te zoeken waar je prive les kunt krijgen van iemand die geduld heeft en inzicht in ruiters met angst? Het lijkt me voor jou heel belangrijk dat het op jouw tempo kan. En zeker ook op een pony of klein paardje waar jij je prettiger bij voelt. Misschien starten aan de longe? Als dit niet op je maneg kan, hebben zij misschien wel een idee waar het wel kan of misschien weet iemand op Bokt iets?

**Geplaatst**: 10-12-12 22:08

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-12-12 22:08

@ polderpaard
Ja, ik had toen ik erachter kwam dat die pony niet mee was op buitenrit, gewoon moeten zeggen dat ik niet meer wilde... Maar eigenwijze ik, moest het toch proberen... Ik heb die 1,5 jaar echt met bloed, zweet en tranen doorgezet, zo vaak gedacht "ik stop ermee", maar de gezelligheid en de enkele keren dat het wel goed ging, zorgde ervoor dat ik toch bleef doorgaan. Ons groepje op de woensdagavond is heel hecht en we helpen elkaar ook overal mee.

Sinds een paar maanden a half jaar heb ik nu een andere instructrice, zij geeft op een hele andere manier les, veel meer op houding en zit gericht. Merk nu gewoon dat mijn houding beetje bij beetje veranderd, ik hierdoor steeds beter ga rijden en dus ook steeds zelfverzekerder wordt. Dit is een proces, dat gaat nog wel een gehele tijd duren met veel ups en downs, maar hoop dat het op deze manier opgelost kan worden.
Doe bij haar nu ook regelmatig een priveles, zij schroomt trouwens niet op de longelijn erbij te pakken, als het echt nodig is.

Zij heeft ook een simulator, hier ga ik nu ook met regelmaat op. Hier leer ik hoe ik correct moet zitten, een houding waardoor je in de meeste gevallen kan blijven zitten (uitzonderingen daar gelaten). De bedoeling is dan uiteindelijk dat die correcte houding mij gaat helpen om meer te durven met rijden en zo over mijn angst heen te komen.

Ben er dus wel al actief mee bezig en ga met babystapjes vooruit....