Geplaatst: 08-04-10 22:52 Ellen_Toko8 schreef:Hallo,,
Ik had een vraagje, maar ik zou eerst mijn probleem uitleggen;
Zo'n 3 jaar geleden ben ik van een manege paard afgevallen nadat we gingen springen. Het ging de hele les super goed en de hindernis stond op zon 80 cm tot 1 meter. Dit vind ik van mezelf al heel hoog want ik ben geen springer.
Maar naarmate de les vorderde ging de sprong steeds hoger, en de pony vond het zo leuk dat ze er nog even een halve meter extra hoog overheen sprong. Nu had ik mijn beugels te lang ( ja ik weet het heel erg dom, maar ik had er zo snel niet aan gedacht). En na de sprong ben ik er vanaf gevallen. Ik had een hersenschudding (voor een paar dagen) en een gescheurde lies. Dit deed ook geestelijk heel erg veel pijn omdat ik me niets kon herinneren. Maar nu ben ik dus heel erg bang om te springen.
Het ligt meer aan de hindernis dan aan het paard.
Want mijn verzorgpaard vind springen helemaal te gek en kan het ook makkelijk!
maar ik vind het dus gewoon heel erg eng.
We zijn al bezig met gewoon balkjes draven en lage kruisjes springen, en laatst heb ik 50 cm gesprongen, wat ik toch eigenlijk wel hoog genoeg vind! Maar ik wil graag van mijn angst af. Ik hoef niet hoog te springen, maar mijn angst, daar baal ik zo van. en mijn paard voeld dat en springt dan heel hoog over de hindernis heen. Ook het aanrijden lukt niet altijd even goed, daarom ga ik stappen en draaf voor de hindernis aan, waarna ze er overheen springt. maar soms kan ik dan niet goed meekomen omdat ze dan al vrij snel springt, eigenlijk vanuit een langzame draf.
(wat een verhaal he)
heeft u misschien tips voor mij waardoor ik me beter kan richten om over mijn angst heen te komen?
Ik zou er graag vanaf willen en niet zo'n watje willen zijn, want zo voelt het.
Niet druk over maken...je hoeft helemaal niks. Je moet maar een ding, en dat is lol hebben in springen, en dan maakt de hoogte niks uit. Als je maar genoeg je eigen hoogte springt, groei je vanzelf de volgende stap in. laat je dus niet opnaaien door anderen om dingen te doen die jij eigenlijk niet wilt op dat moment.
. Was nl een redelijk fijn parcours. Hindernis 1 ging prima en 2 was een dikke oxer, de rest viel daarna wel mee. Helaas stootte hij enorm zijn benen aan hindernis 2 (afstand was wel goed, leek wel een inschattingsfout van de hoogte, misschien omdat hind. 1 heel laag was en deze vrij hoog) en de paal vloog m een beetje tussen zijn benen (uhm op de 1 of andere manier klinkt dit heel dom hahahah), volgens mij schrok ie daar zo van dat ie op hind. 3 bijna weigerde, kreeg m er net over maar heb een volte gedraaid naar hind. 4 maar helaas weigerde ie die op het laatst (was een oxer met zeiltje). Afstand was goed. Ik had het gevoel dat ie echt geschrokken was van die voltreffer en daarom heb ik een steil genomen en ben gestopt. Hij twijfelde en op zo'n moment ben ik in de L nog niet zo zeker van mezelf dat ik denk, kom op (wat ik in de B wel zou hebben) buiten dat weigert mijn paard nooit zomaar, dus ik denk wel dat ie zich pijn gedaan heeft of wat dan ook/geschrokken. Ik heb m even gerustgesteld bij de stop en gelukkig sprong ie (ook al was het vol twijfel, daarna wel een steil weer goed)
. haha
, paard had er evengoed veel plezier in (stalgenootjes aan de kant bevestigden dit) en wat is er nu leuker dan lol met je knol?