Geplaatst: 11-01-14 14:04 vur schreef:Kun je aangeven welke andere kijk Tristan heeft op het trainen van dressuurpaarden dan gangbaar is?
Hij stelt ten eerste dat west europa gewoon een prachtig systeem heeft; het skala. Rijtechnisch gaat er niks boven dat. Maar daarnaast werken de Nederlandse ruiters vaak met hele sensibele, rille, schrikachtige paarden. Dat geeft soms problemen. Dan is thuis rijtechnisch alles voor elkaar, maar komt dat door spanning op concours niet tot zijn recht. Ik denk dat de meeste hier dat probleem wel kennen, Ik in ieder geval wel. wat wij doen om dat op te lossen is vaak 'desensibiliseren', dus het paard zoveel mogelijk blootstellen aan 'enge' situaties. Maar dat is soms niet afdoende om de juiste ontspanning op wedstrijd te krijgen. Want daar is dan een paraplu met net een andere kleur als waar je mee geoefend hebt en dan is het weer mis. Hij leert de paarden zichzelf kalmeren. Hij laat het paard denken dat hij controle heeft over een enge situatie. Hij stelt het paard bloot aan iets engs, en op het moment dat het paard even zijn hoofd naar beneden brengt haalt hij het engs weg. Dat werkt tweeledig: het paard leert dat als hij het hoofd naar beneden brengt dat het engs weggaat (en dus dat het paard zelf controle heeft over de situatie) en het naar beneden brengen van het hoofd geeft een fysieke kalmerende reactie bij het paard waardoor het ook rustig wordt.
Ik heb hem bij hem thuis aan het werk gezien met een van zijn paarden, een bijzonder sensibel exemplaar, en het werkte echt heel goed. Het was verbazingwekkend hoe rustig het paard was en wat hij allemaal voor hem deed.
Verder leert hij piaffe en passage aan de hand door het paard op commando een voor een zijn benen op te laten tillen. (eigenlijk een beetje op de circusmanier) Eerst gaat dat in stilstand heel langzaam en later kan hij dat ook in hoger tempo toepassen. Van hieruit heeft hij ook weer oefeningen om een paard met bijvoorbeeld niet zo'n expressief voorbeen te verbeteren. (door ze in een soort spaanse pas te laten stappen of draven maak je de schouders losser en soepeler) Of een wat zwakker achterbeen te verbeteren. Hij kan ze dan op commando bv in draf een been hoger op laten tillen dan de rest, of twee of alle vier. Zo kun je veel gerichter aan de zwakkere punten van je paard werken. Eenmaal in het zadel kan hij met die commando's ook net wat meer sprong of activiteit in de oefeningen krijgen.
En zo heeft hij nog meer 'best practices' die echt een goede aanvulling of variatie zijn in de training van een dressuurpaard. Hij doet ook training aan de hand, maar een stuk effectiever dan wat je bv in de AR ziet. Zijn training is gericht op het ontwikkelen van een paard als atleet en sporter, niet alleen technisch en fysiek, maar ook om het paard in de juiste mentale toestand te krijgen om een goede prestatie neer te zetten. En hij doet dat op een hele toegankelijke, praktische, rustige, paardgerichte manier met humor, zonder arrogantie en neemt zichzelf ook niet te serieus. Wat ik op zichzelf al een hele verademing vind
Wat hij toepast zijn allemaal elementen afkomstig uit verschillende takken anders dan de dressuur. Hij komt uit australie en daar wordt op veel plaatsen nog echt met paarden gewerkt op ranches etc. Er is daar meer 'horsemanship'. Het mooie is dat hij dat op z'n manier integreert in zijn training dat het een meerwaarde heeft voor de training van een dressuur sport paard. Talloze mensen die iets kunnen met een paard, maar alleen dat trucje kunnen en rijtechnisch verder niets bijzonders.
En dan bedoel ik dus trainers, ruiters en juryleden bijvoorbeeld. Die mensen die naar het Global Dressageforum gaan dus. 
