Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
xxLady schreef:Hier staat sinds een paar weken een kanon in het land een paar 100 meter verderop. Zo'n kanon om vogels mee weg te jagen. Die knallen kun je thuis horen en mn pony schrikt er een beetje van, niet heel erg gelukkig.
Maar ik vind het doodeng om langs dat kanon te rijden, straks gaat ie af terwijl ik er vlak naast ben. Dan ben ik aan de andere kant van de wereld met mn pony denk ik. Of mn pony aan de andere kant van de wereld en ik lig in het gras, hihi! =$
Dat is mijn grootste angst op dit moment als ik een buitenrit maak.
Oh en trekkers&vrachtwagens enzo zijn ook niet echt favoriete dingen voor mn paardje...
Voor de rest niet veel grote angsten, mijn pony schrikt niet vaak en als ze schrikt vliegt ze er niet zomaar vandoor.. Dus opzich ben ik niet zo'n angsthaastje, vooral niet op mn eigen pony.
)
Eigenlijk moet ik een beetje om mezelf lachen, want het is juist toch fijn dat ik weer les ga nemen en ook heel hard nodig, want zo geweldig rijd ik niet
Maar ja, dan is het werk af en ga ik zitten en komen de gedachten... zou hij erg schrikkerig zijn vandaag, waait het niet hard (het is haast windstil nota bene), is hij niet erg fris door de kou etc.? Gisteren sprong hij er van schrik door een bokje van een ander paard nog even van door bij mijn dochter, maar die had hem zo weer terug. Stel dat het druk is in de bak.... Kortom:
Ik probeer het van me af te zetten en me gewoon te verheugen op een fijne les, want de instructrice kan fijn lesgeven heb ik bij anderen gezien. En ik probeer het gevoel te accepteren. O.k, ik ben zenuwachtig, dat mag, no sweat
Ik heb wel een uur lang alle hoeken van de bak gezien, haha! Ik dacht dat ik altijd al paardreed, maar eigenlijk was ik een beetje lekker aan het freewheelen
Mijn paard dus ook
Ik was van te voren best nerveus en dat verbeterde niet toen ik aan het warm stappen was en een nogal opstandige jonge pony in de bak er bij kwam en Valco daar van schrok
Maar toen de les eenmaal begon heeft ze ons zo hard laten werken dat we allebei geen tijd meer hadden om ergens anders op te letten. Ik denk dat ik een week spierpijn heb, maar het was het meer dan waard
Ik ga nu elke week of om de week, ligt een beetje aan het werk, les nemen en heb er veel zin in wat meer te gaan werken met Valco
We zijn begonnen met heel basaal meer aanleuning zoeken en meer voorwaards rijden. En het lukte allemaal zo lekker. Ik hoop echt dat ik het ook kan doen als ik alleen rij, dat zal ik morgen proberen
lies1994 schreef:Wederom bedankt voor de tips. Hier heb ik veel aan.
Vind het niet eng op een onbekend paard maar krijg toch altijd wel een soort kriebels. Inderdaad gaat dat om de reactie van het paard. Is hij gevoelig voor hulpen? Of juist niet? Is hij voorwaards? Schrikachtig of niet? Dit is natuurlijk alleen maar de eerste keer. Maar vind het voor mezelf bloed irritant. Omdat ik dan ook misschien op dat moment iets te voorzichtig ben, ben ik bang dat de eigenaar niet tevreden met mij is. Als ik het paard al een beetje ken kan ik zeker concequent zijn, omdat ik dan weet waar het gedrag vandaan komt. Mijn vraag aan jou als ervaren: word daar ook op gelet? Dat het de eerste keer allemaal nog onwennig is?
Het gaat toch allemaal om vertrouwen, he. Goed hoor dat je dat voelt groeien.
lies1994 schreef:xxLady schreef:Hier staat sinds een paar weken een kanon in het land een paar 100 meter verderop. Zo'n kanon om vogels mee weg te jagen. Die knallen kun je thuis horen en mn pony schrikt er een beetje van, niet heel erg gelukkig.
Maar ik vind het doodeng om langs dat kanon te rijden, straks gaat ie af terwijl ik er vlak naast ben. Dan ben ik aan de andere kant van de wereld met mn pony denk ik. Of mn pony aan de andere kant van de wereld en ik lig in het gras, hihi! =$
Dat is mijn grootste angst op dit moment als ik een buitenrit maak.
Oh en trekkers&vrachtwagens enzo zijn ook niet echt favoriete dingen voor mn paardje...
Voor de rest niet veel grote angsten, mijn pony schrikt niet vaak en als ze schrikt vliegt ze er niet zomaar vandoor.. Dus opzich ben ik niet zo'n angsthaastje, vooral niet op mn eigen pony.
Dat hebben wij ook, bloedirritant. Paardjes zijn er ondertussen wel aan gewend. Maar als je er langs moet kan ik begrijpen dat dat niet echt bepaald ontspannen is.kan je niet een andere route nemen ofmoet je er sowieso langs?
Narita schreef:Zo'n kanon zou ik inderdaad ook niet fijn vinden.. Hoe vaak gaat hij af?
Vandaag voor het eerst gesprongen met mijn paard! Voor ons als combinatie de eerste keer en voor mijn paard de eerste keer onder het zadel, ik ben heel trots! Weliswaar maar 30 cm, maar het is een begin en gebruik het alleen als afwisseling. Weer een stap in de goede richting.
max66 schreef:ik had/heb angst voor springen, terwijl ik vroeger een echte springruiter was! Inmiddels ben ik 46 en heb sinds een half jaar een eigen paardje.
Inmiddels heb ik een paar sprongetjes gemaakt en dit ging wel goed (ik bleef gewoon zitten), maar als ik dan die hindernis zie staan (hooguit 45 cm) dat lijkt het me zo hoog! Vaak durf ik dan toch niet (meer)!
, maar ik ben dan ook nooit een springruiter geweest hoor. Ik hoef van mezelf dan ook niet te springen. Ik heb wel het idee dat angst en zenuwen voor het rijden met leeftijd te maken heeft. Als kind en tiener had ik er geen of veel minder last van en deed ik dingen die ik nu echt niet meer zomaar doe. Ik hoor dat van meer volwassen ruiters trouwens. 
stom zeg.. Morgen weer fijn met haar bezig.