Bokt.nl

Babootje schreef:

hwn schreef:

Nee, ik bedoel dat sommige paarden juist sneller en sneller gaan als ze uit balans zijn, heb het niet over schrikken

Ik pak nu even 1 antwoord hwn: niet om vervelend te doen hoor. Maar een paard zal altijd sneller gaan als ze uit balans zijn. Dat is een natuurlijke reactie. Wat is er dan op tegen om - wat ik zei - voorwaarts te rijden om balans te houden?

listiglistje schreef:

Nombardo in stap veranderd er niets, draf blijft hij hetzelfde tempo lopen zolang ik been geef,
maar wordt hij na 1 minuut een meter langer, in galop kan ik uberstreichen, iets wat ik vaak doe, en blijft alles bij hetzelfde.

Maar ik ben niet van de waslijnen dressuur, dus het blijft bij uberstreichen/ff luchten.

Babootje schreef:

nombrado schreef:

daarmee train je de "dragende"spieren niet, die er voor zorgen dat het paard in balans in een verzameld tempo kan bewegen.
In een langzaam bij elkaar gereden tempo train je dat wel
je kan het goed zien bij de ontwikkeling van de broekspieren van een paard, of dat goed ontwikkeld is

Mee eens, zij het dat we het daar hier niet over hadden. We hadden het hier over een nog niet rechtgericht paard en het commentaar van Ylvi hierover. En mijn vraag aan hwn hoe AR het oplost als je paard in de wending op de binnenschouder en door je been valt. Met zo'n scheef paard kun je nog niet verzamelen. Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor jonge dieren.

Babootje schreef:

Tussen voorwaarts en een hoog tempo zit nog een wereld van verschil. Een paard dat op de schouder/door je been valt is al uit balans; de oplossing AR was doorwenden binnenteugel binnenbeen in de hoop dat ie ooit een keer het achterbeen onderzet, dat alles in het tempo van wat we bij AR gewend zijn te zien. Volgens mij eindig je dan in stilstand in het midden
De oplossing klassiek/modern is twee handen naar buiten (binnenteugel tegen de hals, buitenteugel van de hals) binnenbeen en voorwaarts. Het voorwaartse tempo helpt het paard "weer recht te trekken" en in balans te komen. Logisch ook, want van nature zal een paard bij onbalans versnellen om weer in balans te komen.
Is een paard weer in balans kun je natuurlijk weer aan het werk om de rechtgerichtheid te verbeteren en de spieren te versterken.

Babootje schreef:

Tussen voorwaarts en een hoog tempo zit nog een wereld van verschil. Een paard dat op de schouder/door je been valt is al uit balans; de oplossing AR was doorwenden binnenteugel binnenbeen in de hoop dat ie ooit een keer het achterbeen onderzet, dat alles in het tempo van wat we bij AR gewend zijn te zien. Volgens mij eindig je dan in stilstand in het midden
De oplossing klassiek/modern is twee handen naar buiten (binnenteugel tegen de hals, buitenteugel van de hals) binnenbeen en voorwaarts. Het voorwaartse tempo helpt het paard "weer recht te trekken" en in balans te komen. Logisch ook, want van nature zal een paard bij onbalans versnellen om weer in balans te komen.
Is een paard weer in balans kun je natuurlijk weer aan het werk om de rechtgerichtheid te verbeteren en de spieren te versterken.

hwn schreef:

Nou snap ik er weer niks meer van: mijn AR lesgevers werken dus niet AR, mijn klassieke lesgever gaat ook niet Rechtrichten op de klassieke manier, geen flauw idee waar ik dus mee bezig ben. 'k Zal het maar gewoon dressuur gaan noemen zeker? Pfff

hwn schreef:

Die van mij is ook geen wedstrijdruiter hoor. Er is wel nog een manege in de buurt met redelijk goede lessen, maar zal ook in dezelfde stijl liggen (lesgeefster vd manege en haar dochter lessen bij die Spanjaard waar mijn lesgever werkt), maar met een manegepaard ben ik niet zo lichtgeraakt. En ik heb nu eenmaal een strenger eisenpakket dan de doorsnee ruiter, doordat paard en ik allebei een gevoelige rug hebben.

Maar ik begin normaal in januari aan de opleiding centered riding instructrice, en daar zitten blijkbaar ook goede klassieke dressuurlessen in, dus hopelijk ga ik dan met grote sprongen vooruit (wel zonder eigen paard, afstand is te groot). Spannend!