Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-12-12 22:30

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-12-12 22:30

Ik denk dat het idd eerst beter is om me op andere dingen te richten dan het rijden. Het idee dat ik weer zou moeten rijden doet me al trillen als een rietje.

Nu is alleen het nadeel dat je de "slechte tijd" weer in gaat met harde wind, vuurwerk en dat soort dingen. En daarom wil ik denk ik ook pas na de winter weer beginnen met rijden. Van jou lees ik wel een positief verhaal, ook al ben je angstig, maar zoals je zei het heeft tijd nodig. Ik hoop echt voor je dat je komende week weer zelf durft te rijden en dat je er een positieve ervaring aan overhoudt!

**Geplaatst**: 01-12-12 22:45

Geplaatst: 01-12-12 22:45

Polderpaard schreef:
Wat fijn zeg, Roxyi! Super dat je zo'n leuk paardje gevonden hebt waar je je ngst mee vergeet heel veel plezier met hafje $*\o/*$

dank je wel, ik kan niet wachten tot het maandag is

**Geplaatst**: 01-12-12 22:46

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-12-12 22:46

Ik meld me hier ook. Ik durf zelfs niet op mijn lieve merrie te stappen.. En haal momenteel weinig voldoening uit mn paarden..

**Geplaatst**: 01-12-12 22:49

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-12-12 22:49

Hoe komt dat Cyntiaaapje, hebben jullie samen een nare ervaring gehad?

**Geplaatst**: 01-12-12 23:03

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-12-12 23:03

Nee.. Wel met mn vorige paard, bokken, vliegles, zandhappen, onderuitgaan tijdens buitenrit en op buitenrit op hol slaan. Ginger zou in eerste instantie het paard zijn wat mij meer vertrouwen zou geven. Helaas wordt ze nu schrikkiger, eerder nam ze de leiding tijdelijk over en gaf mij vertrouwen.

**Geplaatst**: 01-12-12 23:32

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-12-12 23:32

Misschien kunnen jullie op een andere manier leuke dingen doen, en dat jij weer vertrouwen in je paard krijgt.
Je kan er ook aandacht geven zonder dat je hoeft te rijden. Je kan gaan poetsen, wandelen aan de hand door de bak of over het erf.. Of probeer de beginsels van vrijheidsdressuur, helpt enorm om vertrouwen in elkaar terug te winnen.

**Geplaatst**: 01-12-12 23:35

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-12-12 23:35

Dat doe ik allemaal al en dat vind ik niet eng. Totaal niet zelfs.. Het is echt als ik er op zit/moet wanneer ik bang ben..

**Geplaatst**: 02-12-12 19:47

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 02-12-12 19:47

Vandaag lekker gepoetst en kijken of ze de 7games nog wist. Squize, sideways en yoyo kunnen beter. Yoyo wil ze altijd via haar maanloze kant kijken. Vandaar dat ik vooral ook friendly heb gespeeld op de manen kant.

**Geplaatst**: 02-12-12 20:35

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 02-12-12 20:35

Kun je (kort) wat meer vertellen over die games? Zijn er toevallig voorbeeldfilmpjes van of zo?

Het klinkt interessant! Misschien ook leuk voor mij en m'n poown als de grond weer minder is om te rijden. En wellicht ook leuk voor mijn verzorgsters...

**Geplaatst**: 02-12-12 20:59

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 02-12-12 20:59

Het zijn the 7 games van Parelli die ik gebruik, daarmee doe ik ook andere spelletjes als springen, zijltjes lopen enz.

http://www.youtube.com/watch?v=imV2Yc7VmAg

http://www.youtube.com/results?search_q ... U69gJ_o5SA

**Geplaatst**: 03-12-12 14:24

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 03-12-12 14:24

Okay, okay. Ook ik meld me!! Ik heb ook angst. Vroeger nooit angst gehad, hoe gekker hoe beter. Leuk, leuk, leuk. Een aantal jaren gestopt geweest met paardrijden. Toch begon het weer te kriebelen maar ik had angst. Ik trof nou ook niet echt de leukste paarden en heb veel ellende gehad met de paarden die ik hiervoor had. Ik ging er voor geen goud meer op! Toen kocht ik het paard wat ik nu heb, ze is alles wat ik niet wilde maar de klik was er. Ik durfde er op te rijden, kon er alles mee. Tot ze vreselijk vanuit het niets op haar achterbenen stond na 2 weken. En een week daarna mij eraf gooide. Volgens mij klopte dit niet echt met haar karakter dus een fysio laten komen. En ja, haar rug zat helemaal vast. (gelukkig niet mijn schuld maar was al een probleem van langer.... Maar ja het kwaad was al geschied, ik was bang geworden. Ik heb haar in training gezet om het rugprobleem naast fysio rijtechnisch op te lossen. Dat ging heel goed, ik reed ook gewoon weer. Maar het probleem is dat ze in het verleden succes heeft geboekt met het steigeren, en dat doet ze dus heel makkelijk. Ze is vreselijk dominant en heeft een heel hoog 'ik wil niet' gehalte. Knuffelen, tutten etc. geen probleem maar werken.... Nee dat past niet in haar boekje. Het is een hele tijd goed gegaan, mijn instructrice helpt me goed. Ik was van mijn angst af.

Dacht ik tenminste....Ik ben ontzettend bang de controle te verliezen en als ze dus maar iets doet wat ik niet van haar verlang schiet ik in de stress. Nu word het kouder en komt de angst weer terug. Op momenten van angst/onzekerheid vergeet ik te rijden. Ik ben altijd bezig met alles om me heen. Mijn paard is echt nuchter en schrikt niet snel maar wel omdat ik overal op let. Nu word het kouder en ga ik me al zorgen maken over heftiger gedrag, wat nergens op slaat want ze geeft nergens om. Maar ja, toch bouw ik spanning op en reageert zij daar op. Doordat ik spanning opbouw rij ik niet meer met volle overtuiging en dat is juist het moment dat mijn paard haar kans grijpt om te etteren. Gister had ik al spanning vanwege het weer, ook een flinke hagelbui op m'n kop gekregen. Paard gaat rennen, ik neem haar terug, vervolgens slaat de angst toe. Ik wil weer aangalopperen en ze duikt naar beneden en vliegt vervolgens de lucht in. Mijn instructrice zegt dat ze de kans krijgt omdat ik door mijn onzekerheid te voorzichtig ga rijden. Het klopt ook wel want als ik wel met de volle overtuiging op m'n paard zit gebeuren deze dingen niet. Maar ik weer serieus niet hoe ik die knop om moet zetten! Heel irritant. Het is ook niet dat ik niet weet wat ik moet doen in bepaalde situaties (dat weet ik heel goed) maar voer het op dat moment niet uit. Ik heb ook nog eens een heel zwakke rug dus daarom ben ik ook bang om te vallen. Ik zie me zelf al heel ongelukkig terecht komen en zie al gevaar als het helemaal nog niet aan de orde is.. Oeps, beetje lang verhaal..... Sorry!!

**Geplaatst**: 03-12-12 15:17

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 03-12-12 15:17

@ Heukeltje: welkom hier.
Ik denk, eerlijk gezegd, terwijl ik je verhaal lees dat je een geweldig paardje hebt... een geweldig leerpaardje, een geweldige spiegel.
Laat zij jou niet direct zien wat je doet? Doet zij niet precies waar jij het bangst voor bent? Ik denk van wel. Als de spanning bij jou opbouwt, wordt zij een bommetje. Ik denk niet dat je perse te voorzichtig gaat rijden, en ik denk ook niet dat je paard gaat etteren

Ik denk dat ze jou wat duidelijk wil maken.

Wellicht werkt het om op zulke momenten juist iets simpelers te gaan doen, te proberen te focussen op jezelf. Je hele lichaam voelen, ontspannen, ademhalen. Dan pas weer verder met je echte training. Probeer zelf te focussen, dan doet je paardje je wel na.

**Geplaatst**: 03-12-12 15:36

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 03-12-12 15:36

Ja hihi, ze is goud eerlijk maar slaat er soms wel eens in door hoor. Het steigeren is direct stijl overeind en niet zomaar een cm of 10. Ze kan me toch met een klein beetje ook al iets duidelijk maken. Het bokken is niet zomaar een bok, nee dat moet dan gelijk met het hoofd tussen de benen en een bolle rug. Het klopt wat jij hierboven zegt hoor. Zij reageert precies op dingen waar ik naar kijk (die zij nog niet eens gezien had) enzo. Maar ja hoe kom ik er vanaf zeg. De ene dag is er niets aan de hand en heb ik zoiets van je gaat vandaag echt doen wat ik wil 'no matter what' en dan moet ik ff knokken maar doet ze het uiteindelijk wel. Maar de andere keer ben ik weer onzeker, zie ik overal spoken, zie ik in mijn hoofd mezelf al tegen de bakrand geplakt zitten en dan gaat het mis. Maar ik krijg juist die momenten van mezelf niet onder controle. En ik ben van haar maar 1 keer gevallen hoor, ik val ook niet zomaar, dat is het ook niet maar toch.... Is lastig om te verwoorden. Weet eigenlijk niet zo goed waar ik de angst nou op loop te bazeren. Eigenlijk op niets want ze is braaf zolang ik 'normaal' doe. Daarom ga ik er ook echt niet mee naar buiten. Ze kan het wel, met mijn instructrice op wedstrijden geweest, op buitenrit etc. Er gebeurt niets maar zodra ik er op klim wel. Zooooo irritant want weet echt wel hoe het moet maar mijn hersenen en mijn reacties staan volgens mij niet met elkaar in verbinding op zulke dagen _-:(

**Geplaatst**: 03-12-12 16:13

Geplaatst: 03-12-12 16:13

Hallo Heukeltje, welkom hier! Ontzettend vervelend voor je dat je zo'n last van je eigen angsten hebt met rijden. Ik herken in je verhaal dat je zegt dat het de ene keer zoveel beter is dan de andere. Dat heb ik zelf ook, er zijn dagen dat ik er zo opstap en heel nuchter ben van "we gaan gewoon lekker rijden, hup aan de slag!". Mijn paard loopt dan als een zonnetje

Op dagen dat ik zelf onzeker ben en al nerveus richting stal ga, schrikt hij overal van en loopt het niet lekker. Nu is mijn paard niet zo heftig als dat van jou. Van bokken en steigeren zou ik echt bang worden. Heb je nu nog hulp met haar om hier aan te werken? Ik denk dat ik dat wel heel belangrijk zou vinden. Misschien kan iemand vanaf de grond je begeleiden bij het rijden en je aangeven wanneer zij ziet dat je verstrakt of gespannen reageert, zodat je paard daar weer op gaat reageren? Bij mij werkt het ook goed om flink aan de slag te gaan, zodat ik de buitenwereld eigenlijk zo'n beetje vergeet en mijn paard wel op mij moet focussen.

**Geplaatst**: 03-12-12 16:47

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 03-12-12 16:47

Ja ik heb nog steeds hulp! Zij rijd nu nog 1x in de week en ik les nog 2x in de week. Ze verteld me ook goed wat ik moet doen maar doe het gewoon niet. Het is iets waar ik zelf doorheen moet op zulke momenten, het helpt ook niet om haar er op te zetten want dan doet mijn brave dominantje het niet natuurlijk. Ze probeert het wel maar zij is sneller in haar reactie en is het gedrag voor. Maar idd ik heb hetzelfde als jij hoor, soms heb ik 's ochtends al zoiets van oliebol ik moet er vanavond weer op. En de andere dag kan haar gedrag me gestolen worden en ben ik er van overtuigd dat ik ga winnen en dan doet ze niets. Vanavond weer les......

**Geplaatst**: 03-12-12 17:07

Geplaatst: 03-12-12 17:07

Heel fijn dat je wel begeleiding hebt en les. Het is natuurlijk geen oplossing voor alles, maar geeft je waarschijnlijk toch wel steun, kan ik me voorstellen. Tja, die wisselende stemmingen van ons als ruiters, die maken het eigenlijk het moeilijkste

Ik probeer wel eens terug te halen hoe het komt dat ik in een zelfverzekerde bui ben en dat gevoel te transporteren naar een angstige bui en soms lukt dat ook wel. Positieve gedachten herhalen om zo wat meer ontspannen te raken. Maar soms helpt er geen moedertje lief aan helaas :(:)

**Geplaatst**: 04-12-12 12:40

Geplaatst: 04-12-12 12:40

Zal ik mezelf ook maar eens melden
Ik rij nu een half jaartje een geweldige merrie. Is ooit een keer hard ten val gekomen in galop, heeft nog steeds last van haar rug waardoor ze de galop erg moeilijk vind. Nu vind ik de galop ook het moeilijkst, en dan vooral om te blijven zitten.
Vaak verlies is mijn beugel, gaat ze alleen maar harder en raak ik in paniek. Rustig aangalloperen lukt gewoon niet.
We doen het nu sowieso altijd vanuit stap, dan gaat het iets rustiger dan vanuit draf aanspringen.
Ik verlies alleen steeds mijn beugel! Mijn bekken kantelen vind ik erg moeilijk, vroeger een trap tegen mijn rug gehad waardoor het best gevoelig is.
Wie heeft tips?

**Geplaatst**: 04-12-12 14:16

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 04-12-12 14:16

Zal ik nog een bekentenis doen? Sinds ik Ginger heb heb ik nog nooit een volledig rondje gegaloppeerd..

Ik zal eens naar het peerd toe en lekker grondwerken. Donderdag hebben we een trailerlaad sessie

**Geplaatst**: 04-12-12 14:22

Geplaatst: 04-12-12 14:22

Cynthiaaapje schreef:
Zal ik nog een bekentenis doen? Sinds ik Ginger heb heb ik nog nooit een volledig rondje gegaloppeerd..

Ik zal eens naar het peerd toe en lekker grondwerken. Donderdag hebben we een trailerlaad sessie

he , en jullie hebben alle ruimte bij jullie huis ervoor, en het is zo'n fijne gang

voor jullie beide.
Kun je niet wat wekelijkse hulp erbij vragen en het zo gaan opbouwen vanaf de lange lijn naar zelfstandig de galop ?

**Geplaatst**: 04-12-12 14:55

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 04-12-12 14:55

Zou kunnen, maar niet galopperen licht niet alleen aan mn angst, maar het lukt eigenlijk ook niet. Aangalloperen wel, maar door galloperen niet.

**Geplaatst**: 04-12-12 14:59

Geplaatst: 04-12-12 14:59

Lang over getwijfeld en af en toe eens meegelezen in het vorige topic... maar ik meld me toch ook maar.
Ben begin 30 en rijd al sinds mijn zesde. Als klein meisje echt altijd een bange poeperd, en zelfs een tijdje alleen maar elke week naar de manege gegaan om paarden te poetsen etc. Wel altijd met de paarden bezig geweest, verzorgpony's gehad etc. Op mijn dertiende weer serieus gaan lessen en op mijn zestiende zelfs met hengsten gaan werken waarbij ik uiteindelijk een heel eind over mijn angsten heen ben gekomen. Vanaf mijn achttiende op een manege gewerkt, waarbij niks te gek was, deed een paard moeilijk in de les? Ik erop. Jonge paarden inrijden, vervelende paarden aanpakken etc. etc. Geweldige tijd gehad en daarnaast ook nog voor mensen paarden zadelmak gemaakt.
Daarna heb ik mijn eigen paard gekocht en zo'n jaar of 10 vooral met hem gereden. Op hem ook wel afgezien, puberen etc. maar nooit echt heel bang geweest. Bij iemand op stal komen te staan waarbij ik ook wat paarden voor anderen bij reed, geen probleem. ORUN gedaan... pfff... wat waren die "dressuurmutsen" toch schijterds met het springen en het wisselen van paarden, geen probleem voor mij. Jaar of drie geleden werd mijn paard afgekeurd voor de sport maar kon ik voor de eigenaar van de pensionstal waar ik nog steeds sta zijn merries, die hij gebruikt voor de fok, bijrijden. Nadeel hiervan was dat hij meestal vanuit de handel zijn paarden koopt en er eigenlijk altijd wel wat aan was. Twee merries werden kreupel en konden alleen nog als fokmerrie ingezet. Aan de volgende merrie begonnen, echt afgezien, achteraf gezien denken we dat deze merrie kissing spines had, was heel onvoorspel en kon soms helemaal blind worden en dan ging ze werkelijk alle kanten op. Daarnaast besloot mijn eigen paard, die ik al elf jaar had, tijdens het loslaten in de bak hondertachtig graden om te draaien en achteruit te bokken, waarbij hij mij vol raakte en ik diverse ribben zwaargekneusd had (en heel veel geluk gehad). Nieuwe merrie vanuit de handel gekocht (Olivi x Ramiro). Super papier erbij, op de foto en klinisch goedgekeurd maar behoorlijk lastig met rijden. Ach ja, moet eruit te rijden zijn met wat geduld, fysio erbij, op de regumate, NAF Fivestar etc. Helaas. Een merrie waarbij het elke dag een gevecht werd met rijden, elke hoek in de bak was eng, vanuit volle galop ineen steil omhoog komen.. staken etc. Dat was, in combinatie met mijn eerdere ervaringen toch echt niet grappig meer. Geprobeerd om te gaan springen met haar, met het idee dat we dan de druk voor haar van de dressuur afhaalden. Ging best goed, maar ze vergaf niks, moest met je hele ziel en zaligheid over de hindernis willen en helaas, daar hield mijn vertrouwen echt op bij bepaalde hoogtes. Deze merrie was gedekt dus begin dit jaar gestopt met rijden en haar zwangerschapsverlof gegeven. Daar staat ze nu nog van te genieten... Ook had ik al een aantal jaar het voornemen om mijn eigen fokproduct op te leren, en heb ik dus zelf een stermerrie van de eigenaar laten dekken en mijn eigen hengstveulen (v. Tuschinski) opgefokt. Heb altijd jonge en moeilijke paarden gereden dus geen probleem zou je denken.
Tot hij dus vorig jaar drie was en eigenlijk alles heel braaf deed, hoefsmid, aan de longe, hoofdstelletje erin, zadeltje erop...maar ik durfde er niet op!
Na lang nadenken een paardenman uit de omgeving gebeld die er de eerste keer opgegaan is en vanaf de tweede keer ben ik onder begeleiding van hem al zelf opgestapt, hoewel met wat kriebels. Nadat hij drie keer is geweest ben ik zelf verder gegaan, wat eigenlijk best goed ging, op 1 keer na, toen ik heel naïef met een paard dat drie weken onder zadel was zonder vooraf te longeren in een soort van storm ging rijden en hij er behoorlijk vaak in paniek vandoor ging als de wind onder zijn staart sloeg. Daarna toch kriebels gekregen maar onder begeleiding van instructice en met vooraf longeren toch zelf doorgegaan en daarna heeft hij eigenlijk nooit een stap verkeerd gedaan. Totdat.. het winter werd (we hebben alleen een buitenbak) en we minder konden doen. Besloten om van het voorjaar weer verder te gaan, kon hij nog lekker even doorgroeien. Helaas kreeg hij in februari een ongeluk in de stal met een zeer grote beenwond tot gevolg. Uiteindelijk heeft deze blessure tot oktober geduurd en is hij gelukkig helemaal goedgekeurd. Ik ben weer begonnen met opbouwen, ernaast, aan de longe en hij heeft werkelijk nog geen stap verkeerd gedaan. Maar weer durf ik er niet meer op....
Anderzijds heeft de eigenaar van stal in juni wederom een merrie aangekocht vanuit de handel. Jazz x Goodtimes, voorlopig keur, uitgeprobeerd en ze liep geweldig, wel wat vlug en stappen daar had ze niet zoveel zin, maar voorheen uitgebracht op wedstrijden t/m M2 dus dat stappen zouden we wel op kunnen lossen. De eerste twee maanden gingen super, ze liep heerlijk, al was het stappen wel een serieus probleem, dat kon ze namelijk niet. Ze leek paniekerig en gespannen te worden zodra je dr terug wilde rijden, en dit loste ze op door omhoog-naar voren te gaan. Terug naar de basis, veel rust, opnieuw verbinding vanuit achteren zoeken en dan verbetert het wel. Dachten we. Inmiddels kan ik de eerste 10 minuten meestal stappen, echter hoe fijner ze door het lijf wordt hoe moeilijker dat het stappen gaat. Het is een probleem dat echt alleen onder de ruiter gebeurt, aan de longeerlijn of met grondwerk is er geen probleem. Ze creëert tijdens het rijden zoveel spanning dat ik deze niet meer af kan laten vloeien. Helaas is lang maken ook geen oplossing, zodra ze het contact op de mond kwijt is raakt ze helemaal in paniek en gaat ze er gewoon vandoor (en ze is heel vlug). Maar het is erg vermoeiend om een paard te rijden waarmee je tussendoor nauwelijks kunt stappen en dat je al helemaal niet uit kunt stappen! Daarnaast is ze sinds een maand of twee ook steeds meer tegen het been aan het worden, ze gaat omhoog en is al enkele keren vanuit het niets geëxplodeerd, waarbij ik er 1x loeihard vanaf gekletterd ben. Contact met de oude eigenaresse levert op dat dit gedrag eigenlijk al jaren zo is... oftewel, wéér een paard met een enorme gebruiksaanwijzing aangekocht.
Conclusie: weer een paard uit de handel waar van alles mee aan de hand is en wat niet veel vertrouwen oplevert en mijn eigen jonge beestje, geheel onbevangen en braaf, maar zonder vertrouwen om er weer op te stappen.
En zoveel last van mezelf... baal ervan dat ik er niet op durf. Op allebei. En een enorm gevoel van falen... maar hoe lossen we het op? Hoop dat ik in dit topic tips zal vinden en wie weet hulp om weer vertrouwen te krijgen....

EDit: Sorry voor het enorme verhaal....

**Geplaatst**: 04-12-12 15:14

Geplaatst: 04-12-12 15:14

Hier staat sinds een paar weken een kanon in het land een paar 100 meter verderop. Zo'n kanon om vogels mee weg te jagen. Die knallen kun je thuis horen en mn pony schrikt er een beetje van, niet heel erg gelukkig.
Maar ik vind het doodeng om langs dat kanon te rijden, straks gaat ie af terwijl ik er vlak naast ben. Dan ben ik aan de andere kant van de wereld met mn pony denk ik. Of mn pony aan de andere kant van de wereld en ik lig in het gras, hihi! =$
Dat is mijn grootste angst op dit moment als ik een buitenrit maak.
Oh en trekkers&vrachtwagens enzo zijn ook niet echt favoriete dingen voor mn paardje...
Voor de rest niet veel grote angsten, mijn pony schrikt niet vaak en als ze schrikt vliegt ze er niet zomaar vandoor.. Dus opzich ben ik niet zo'n angsthaastje, vooral niet op mn eigen pony.

**Geplaatst**: 04-12-12 16:35

Geplaatst: 04-12-12 16:35

Heukeltje schreef:
Okay, okay. Ook ik meld me!! Ik heb ook angst. Vroeger nooit angst gehad, hoe gekker hoe beter. Leuk, leuk, leuk. Een aantal jaren gestopt geweest met paardrijden. Toch begon het weer te kriebelen maar ik had angst. Ik trof nou ook niet echt de leukste paarden en heb veel ellende gehad met de paarden die ik hiervoor had. Ik ging er voor geen goud meer op! Toen kocht ik het paard wat ik nu heb, ze is alles wat ik niet wilde maar de klik was er. Ik durfde er op te rijden, kon er alles mee. Tot ze vreselijk vanuit het niets op haar achterbenen stond na 2 weken. En een week daarna mij eraf gooide. Volgens mij klopte dit niet echt met haar karakter dus een fysio laten komen. En ja, haar rug zat helemaal vast. (gelukkig niet mijn schuld maar was al een probleem van langer.... Maar ja het kwaad was al geschied, ik was bang geworden. Ik heb haar in training gezet om het rugprobleem naast fysio rijtechnisch op te lossen. Dat ging heel goed, ik reed ook gewoon weer. Maar het probleem is dat ze in het verleden succes heeft geboekt met het steigeren, en dat doet ze dus heel makkelijk. Ze is vreselijk dominant en heeft een heel hoog 'ik wil niet' gehalte. Knuffelen, tutten etc. geen probleem maar werken.... Nee dat past niet in haar boekje. Het is een hele tijd goed gegaan, mijn instructrice helpt me goed. Ik was van mijn angst af.

Dacht ik tenminste....Ik ben ontzettend bang de controle te verliezen en als ze dus maar iets doet wat ik niet van haar verlang schiet ik in de stress. Nu word het kouder en komt de angst weer terug. Op momenten van angst/onzekerheid vergeet ik te rijden. Ik ben altijd bezig met alles om me heen. Mijn paard is echt nuchter en schrikt niet snel maar wel omdat ik overal op let. Nu word het kouder en ga ik me al zorgen maken over heftiger gedrag, wat nergens op slaat want ze geeft nergens om. Maar ja, toch bouw ik spanning op en reageert zij daar op. Doordat ik spanning opbouw rij ik niet meer met volle overtuiging en dat is juist het moment dat mijn paard haar kans grijpt om te etteren. Gister had ik al spanning vanwege het weer, ook een flinke hagelbui op m'n kop gekregen. Paard gaat rennen, ik neem haar terug, vervolgens slaat de angst toe. Ik wil weer aangalopperen en ze duikt naar beneden en vliegt vervolgens de lucht in. Mijn instructrice zegt dat ze de kans krijgt omdat ik door mijn onzekerheid te voorzichtig ga rijden. Het klopt ook wel want als ik wel met de volle overtuiging op m'n paard zit gebeuren deze dingen niet. Maar ik weer serieus niet hoe ik die knop om moet zetten! Heel irritant. Het is ook niet dat ik niet weet wat ik moet doen in bepaalde situaties (dat weet ik heel goed) maar voer het op dat moment niet uit. Ik heb ook nog eens een heel zwakke rug dus daarom ben ik ook bang om te vallen. Ik zie me zelf al heel ongelukkig terecht komen en zie al gevaar als het helemaal nog niet aan de orde is.. Oeps, beetje lang verhaal..... Sorry!!

Jouw verhaal is dus ontzettend herkenbaar voor mij....

**Geplaatst**: 04-12-12 17:36

Geplaatst: 04-12-12 17:36

Cynthiaaapje schreef:
Zou kunnen, maar niet galopperen licht niet alleen aan mn angst, maar het lukt eigenlijk ook niet. Aangalloperen wel, maar door galloperen niet.

Dan zeker de les hulp erbij gaan halen,

het is toch zonde dat je de galop niet doorzet ?

**Geplaatst**: 04-12-12 17:53

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 04-12-12 17:53

Dit weekend in 1 van de halfgevorderde lessen, zat een meisje dat schrik had om te galopperen, wegens een val. Ze hadden haar reeds van paard veranderd (een oude knol) maar nog wou ze niet galopperen. De intructrice begon zich wat op te jagen hierdoor. Ik stelde voor om aan de longe en kreeg als antwoord "Toch niet voor dit paard" maar het ging mij niet om het paard, maar om het ruitertje!!!!

Ik meld dit even omdat ik me herkende in deze ruiter. Ik was doodsbang om te galopperen en weet dat het niet helpt als de lesgever/geefster zich er begint aan te ergeren. Ik had zo met de ruiter te doen, maar ik ben er zeker van dat ook zij er zal overgeraken, net zoals zo velen in dit topic