Geplaatst: 11-05-14 14:10 
Martine_R schreef:Ik ga hier ook maar weer eens om extra tips vragen.
Wat korte informatie:
Ik rij een 5-jarige Friese ruin. Ik rij hem al anderhalf jaar regelmatig in de bak, maar sinds november heb ik een poging gedaan hem dressuurmatig wat meer op te pakken, en wat vaker te rijden. Ik weet dat hij moeite heeft met balans en kracht. Daar zijn we ook hard mee aan het oefenen. Nu is het alleen zo, dat hij al maanden op hetzelfde punt blijft hangen heb ik het idee.
Hij ontspant, momenten maar komt ook heel vaak weer met zijn hoofd omhoog, of soms gòòit hij zijn hoofd zelfs weer omhoog. Soms loopt hij echt even heel fijn, maar dat houdt hij nog geen halve minuut vol en het hoofd gaat weer omhoog.
Ik heb les, en wat ik zelf probeer te doen:
Contact houden, handen stil houden en mijn handen openen als hij nageeft.
Steun bieden met mijn benen, ik hou hem continue tussen mijn benen.
Ik probeer hem echt van achter naar voor te rijden door hem actief te houden, overgangen te rijden etc.
Daarom snap ik ook niet dat hij niet ontspannen wil lopen. Ik weet van mezelf dat ik geen sterruiter ben en ik heb vaak ook moeite met mijn houding en balans. Hier ben ik overigens aan het werken. Maar dit zou voor hem eigenlijk geen reden moeten zijn om niet te ontspannen, aangezien ik hem niet structureel in de weg zit.
Overigens:
- zadel is voor hem op maat gemaakt
- vrijdag a.s. gaat hij voor het eerst naar de tandarts
Heeft iemand nog tips?
Sommige momenten loopt hij zo:
[ Afbeelding ]
Maar meestal loopt hij zo:
[ Afbeelding ]
Nogmaals, ik heb les en tijdens de lessen gaat het ook wel iets beter maar nog altijd niet geweldig.
Ik verwacht echt niet van hem dat hij van de een op de andere dag de sterren van de hemel loopt, maar ik hoopte gewoon dat hij nu ongeveer wel een beetje ontspannen door de baan kon..Het maakt me onzeker en laat me twijfelen aan alles.
Ik zit even naar je houding te kijken. Zoals je misschien gelezen hebt, vind ik dat het belangrijkste van je rijden, uit een goede basishouding komen namelijk correcte hulpen. Ik ben niet geïnteresseerd in een Anky-achtige zit, dat is leuk als dat functioneel voor je is, maar als je alle zeilen moet bijzetten om zo te blijven zitten, heeft het weinig waarde, en ga je veel dubbele signalen geven naar je paard. Voilà.
Foto 1: ik zie knijpende billen, knijpende bovenbenen, een gespannen rug, strakke schouders, gespannen armen, gespannen nek, gespannen kaak. Je lijkt hier heel veel moeite te doen om een mooi plaatje neer te zetten. Je houdt hem goed op de plek en hij biedt logischerwijs stevig weerstand, is ook niet van plan die kaak los te gaan laten.
Je paard doet iets heel geweldigs: hij is ontzettend gehoorzaam. Kijk maar, gespannen billen, staartzwiep, gespannen rug, gespannen nek, gespannen kaak. Hij spiegelt je tot in de finesses. Wat hij in wezen doet is precies wat jij hem vraagt.
Het tweede plaatje word ik veel vrolijker van. Jij durft meer te zitten, nog wel met gespannen billen, maar je zít. Je schouders zijn los, je bovenarmen ontspannen, je draagt je handen, je durft meer naar voren en opwaarts te rijden, je blik is naar voren, je zit geeft ruimte.
En wat doet je paard? Kijk maar. Hij gaat ook meer op de achterhand, nog wel wat spanning, maar hij doet het wel. Ruimte in het voorbeen, omdat die schouder kan ontspannen, en hij daar niet meer zoveel gewicht pakt, kan hij dat been ook naar voren gaan gooien.
Wat hier imo nog ontbreekt, is finesse. Laat je kaak los, je rug los, span je buikspieren aan. Billen los, benen los en lang, laat maar afhangen, alleen been (of voorwaartse hulp) geven als dat nodig is. Op je billen zitten.
Wat je dan gaat krijgen, is een paard dat de weg naar voren gaat zoeken, omdat die weg ook vrij is. Bevestig je voorwaartse hulp, op elke voorwaartse hulp moet reactie komen, en dat wil ik omdat ik niet wil dat je hem elke pas vertelt, hij kan heel best zelf lopen, hij kon dat al 5 minuten nadat hij geboren was, en jij deed er dik een jaar over, dus hij weet beter dan jij hoe dat werkt
Wat je dan kunt doen, is been geven, en los, been laten afhangen. Dan krijgt hij de mogelijkheid om zijn buikspieren aan te spannen. Binnenbeen los en lang, en bij een wending zet je alléén meer gewicht op je binnenste zitbeenknobbel en je houdt je buitenteugel eraan. Meer niet. Je binnenhand geef je zo nodig naar voren mee, maar hij mag níet terug, nu niet en nooit. Ook al loopt jouw paard in contrastelling, dat is niet erg.
Want wat jij niet ziet, is dat er onderaan iets leuks gebeurt: het binnenachterbeen krijgt ruimte. En alles wat jij hoeft te doen is ruimte geven. Hij weet wel waar hij zijn benen moet neerzetten. En als dat kan, dan kan hij dat onder zijn lichaam gaan plaatsen, de buikspieren aanspannen (jij stoort hem namelijk niet meer) en de rug loslaten. En dan gaat hij naar je hand toe komen, dat voel je ook echt alsof hij je hand pakt en meeneemt. Dat is aanleuning, die komt vanuit het paard, nooit van jou. Hij legt zijn onderkaak tegen het bit aan. Hij kán al die dingen gaan doen, omdat jouw houding die ruimte geeft.
Ondertussen heb je nog niets gedaan met je handen. Je hebt alleen je rug en schouders losgelaten, je bovenarmen ontspannen, je bent je onderarmen gaan dragen, en je bent je buikspieren gaan aanspannen. Meer niet. Meer is er niet nodig om een paard uit te nodigen, ze komen wel, als ze de ruimte maar krijgen. Veel ruiters bluffen hun paarden af in de mond en in het lijf en dan komen ze niet meer, omdat ze je hand niet vertrouwen.
Nu komt het laatste stukje, want als je nu niets doet, gaat je paard hangen, en dat willen we niet, dus je biedt iets weerstand. Je trekt niet terug, je sluit alleen je hand. Op het moment, en niet eerder en niet later, dat je paard zacht wordt, begint te knabbelen en smakelijk voelt in je hand, geef jij na, en dat doe je niet door los te gooien, je wilt je aanleuning niet kwijt, je geeft je ringvinger iets mee naar voren.
Dat is het, op dat moment heb je je paard aan de teugel. Jij en je paard zijn nageeflijk. En dan voelt rijden opeens retesimpel.
bij paarden die je niet op een andere manier kunt corrigeren, of althans niet kleiner, is het wel een manier ja, al zou ik er ook een reteharde schop bijgeven.....
paardje fijn in zijn happyfeet zone te kunnen lopen, zeker in stap en draf moeten ze kunnen stoffiezuigen uit zichzelf, echt helemaal los kunnen laten.
graag doet.
