Ik heb een paar keer een ruiterfit training gedaan. Daarin kreek je heel veel balans en coördinatieoefeningen. Juist omdat je dan even niet bezig bent met je paard wordt je bewust van wat er in je eigen lijf gebeurd. Je leert ook goed je onderlijf en bovenlijf onafhankelijk van elkaar te bewegen. Door gericht bepaalde spiergroepen te trainen kun je ook je houding verbeteren. Heb je naast je paard bijvoorbeeld ook al een houding waarbij je schouders bijvoorbeeld krom houdt, dan heb je dat op je paard ook, tenzij je ze dan heel geforceerd recht probeert te maken. Maar dat veroorzaakt spanning en dan kun je minder makkelijk ontspannen zitten. Je kunt dan bijvoorbeeld de spieren tussen je schouderbladen trainen, zodat die korter en sterker worden. Dan komen je schouders al een stuk rechter zonder dat je daarmee dan geforceerd bezig hoef te zijn.
Tijdens die training kreeg je ook veel oefeningen om je buik en rugspieren, en dan met name de dieperliggende kleine spieren te versterken. (rompstabiliteit) Goed getrainde sterke en soepele buik er rugspieren maken het ook makkelijker om vloeiend met de beweging mee te gaan. Ik merkte het verschil pas toen in een paar weken na mijn bevalling op mijn paard stapte. Mijn buik spieren waren toen nog behoorlijk slap, veel slapper dan normaal en het koste mijn toen echt veel meer moeite om mee te blijven in de beweging.
Ik heb nu overigens ook het probleem van ongemerkt knijpen met mijn bovenbenen. Ik heb door omstandigheden sowieso nu wat meer stress, waardoor ik wat moeilijker kan ontspannen en dat heeft zijn weerslag op het paard
