Bokt.nl

Elsemiekex schreef:

Dat zou het best wel eens kunnen zijn inderdaad, ik probeer het goed te voelen maar ik zal morgen eens vragen of dat iemand erop kan letten wat ze nou precies doet.
Ze is van zichzelf al veel te voorwaarts dus ik probeer op het moment met name onder haar tempo te gaan rijden omdat ze zelf echt er vandoor schiet anders (het afgelopen jaar is er met haar vrij weinig gedaan, behalve racen) dus overgangen rijden moet zeker gaan lukken. Ik zal binnenkort ook eens wat balkjes in de bak gaan leggen, en kijken hoe ze hierop reageert.
Dankjewel voor je reactie!

calippe schreef:

Elsemiekex schreef:

Dat zou het best wel eens kunnen zijn inderdaad, ik probeer het goed te voelen maar ik zal morgen eens vragen of dat iemand erop kan letten wat ze nou precies doet.
Ze is van zichzelf al veel te voorwaarts dus ik probeer op het moment met name onder haar tempo te gaan rijden omdat ze zelf echt er vandoor schiet anders (het afgelopen jaar is er met haar vrij weinig gedaan, behalve racen) dus overgangen rijden moet zeker gaan lukken. Ik zal binnenkort ook eens wat balkjes in de bak gaan leggen, en kijken hoe ze hierop reageert.
Dankjewel voor je reactie!

Hoe is het contact in de mond? Rijd je haar met druk of veel gewicht in de hand omdat ze zo loperig is?Ik vind het heel goed van je om juist onder het tempo te lopen, maar doe het wel zonder handrem erop.

Elsemiekex schreef:

Ik probeer haar zoveel mogelijk met mijn zit terug te rijden, maar op het moment is dit nog geen doen. Als ik haar alleen met mijn zit zou gaan rijden schiet ze er tot nu toe iedere keer van door, zeker in het begin. Als ik al een tijdje aan het rijden ben verminder ik vanzelf wel de druk op mijn handen, maar eerder durf ik dat niet toe te laten. Ze is enorm sterk en ik ben bang dat als ik haar niet tegen houd, zij dat zelf ook niet doet. Ze is al een keer eerder tegen een hek aangerend (met een andere ruiter) en dat wil ik uiteraard voorkomen.

Elsemiekex schreef:

Ik probeer haar zoveel mogelijk met mijn zit terug te rijden, maar op het moment is dit nog geen doen. Als ik haar alleen met mijn zit zou gaan rijden schiet ze er tot nu toe iedere keer van door, zeker in het begin. Als ik al een tijdje aan het rijden ben verminder ik vanzelf wel de druk op mijn handen, maar eerder durf ik dat niet toe te laten. Ze is enorm sterk en ik ben bang dat als ik haar niet tegen houd, zij dat zelf ook niet doet. Ze is al een keer eerder tegen een hek aangerend (met een andere ruiter) en dat wil ik uiteraard voorkomen.

Gerritt schreef:

hoi allemaal.
Wil toch even jullie mening over het volgende.
vorig jaar heb ik een paard gekocht (januari 2013/dec 2012) en ik kon in princiepe niet eens normaal paardrijden ik reed voor 4 jaar terug op een manege paard en in de tussentijd op een oude knol buitenritjes hihi.
Ik heb een eigen paard gekocht van al mijn gespaarde geld en ben weer gaan leren rijden, in stapjes zelfs eerst aan de longe en langzaam door tot los.
Mijn paard vond het heerlijk om altijd maar te lopen hoe zij dat wou gewoon lekker als een kameel en toen ik in de zomer op les ging is er een boel veranderd. De lesgever was nogal van de harde hand, ik moest maar doorpakken en als het niet lukte goed been. We gingen al eens naar een scherper bit (dunner gebroken trens), andere sporen. ik dacht o hier moeten we even doorheen dat komt wel goed, ze zal wel weten waar ze het over heeft. paard had trouwens ook geen manieren in de donder geen centje respect (ook niet toen we een vriendelijk bit en zonder sporen reden) ook thuis in de omgang niet. Ik was niet consequent genoeg.
Toch was mijn paard het zat en op het gegeven moment had mijn lesgeefster geen voldoening meer uit haar les met mij, ongelukkig zijn we van haar afgekomen maar toch is dat het beste wat er gebeurt is. de vrouw waar ik altijd de bak gebruikte opende min of meer. mijn ogen met een andere manier vna rijden; ontspanning komt en dat dwing je niet af.
Zo doende...

hier een foto weergave
[ Afbeelding ]

ik heb een heel ander paard onder mijn kont. de enige minpunten zijn wel te benoemen; ik duik snel naar voren, trek de hakken op, recht zitten etc. maar goed we zijn al wel een eind gekomen.
Paard was heel scheef geraakt (was ze ook al een beetje) ze zwaait echt uit en loopt snel weg over de buitenschouder. hier werken we allemaal nog aan. de laatste 3 maanden ben ik zo aan het rijden.
Nu na 15 min rijden hoor ik een luid gebries en laat ze los en ontspant.

Fransje_70 schreef:

Elsemiekex schreef:

Ik probeer haar zoveel mogelijk met mijn zit terug te rijden, maar op het moment is dit nog geen doen. Als ik haar alleen met mijn zit zou gaan rijden schiet ze er tot nu toe iedere keer van door, zeker in het begin. Als ik al een tijdje aan het rijden ben verminder ik vanzelf wel de druk op mijn handen, maar eerder durf ik dat niet toe te laten. Ze is enorm sterk en ik ben bang dat als ik haar niet tegen houd, zij dat zelf ook niet doet. Ze is al een keer eerder tegen een hek aangerend (met een andere ruiter) en dat wil ik uiteraard voorkomen.

Hoe rijd je haar terug op zit?
Ik heb ook geleerd mijn paard op zit terug te rijden. Ik maak mijn bewegingen kleiner en 'stijver'. Als het paard het juiste tempo heeft ga ik weer mee in de beweging, word ik losser. Als mijn paard loperig is, dan gebruik ik mijn binnenkant van mijn bovenbenen, die druk ik iets aan, daar kan je halt op houden of ook tempo mee bepalen. Ik noem het 'de notenkraker'. Je kan daar heel subtiel mee werken op den duur. En het paard vindt het prettiger dan de hele tijd ophoudingen in zijn mond terwijl de rest van de ruiter meedendert in zijn tempo. Beter met jouw lijf ook aanduiden welk tempo moet komen.

Simpelman schreef:

Begin met het laatste en je hebt geen hulpteugel meer nodig....
Hulpteugels worden in de praktijk alleen maar fout gebruikt omdat degeen die hem gebruikt er niet mee om kan gaan.

Iemand die dat wel kan heeft geen hulpteugel nodig.
In ontspanning en vertrouwen doet een paard alles dat je van hem vraagt, mits dit redelijk is....

Met een hulpteugel kun je het paard iets afdwingen dat het niet kan of wil geven.
Het is slim hier eerst over na te gaan denken.

sneeuwpop schreef:

Simpelman schreef:

Begin met het laatste en je hebt geen hulpteugel meer nodig....
Hulpteugels worden in de praktijk alleen maar fout gebruikt omdat degeen die hem gebruikt er niet mee om kan gaan.

Iemand die dat wel kan heeft geen hulpteugel nodig.
In ontspanning en vertrouwen doet een paard alles dat je van hem vraagt, mits dit redelijk is....

Met een hulpteugel kun je het paard iets afdwingen dat het niet kan of wil geven.
Het is slim hier eerst over na te gaan denken.

Jij gaat dus bij voorbaat uit van verkeerd gebruik.
Daar zitten we al niet op 1 lijn

sneeuwpop schreef:

De posten van simpelman vind ik vaak zeer waardevol. Goed en duidelijk onschreven.
Echter is me wel opgevallen dat hij erg zwart en wit ziet.
Dat er maar 1 manier de juiste is...
Daar ben ik het dus niet mee eens. Soms kun je waardevolle dingen halen uit de trainingsmanieren van anderen terwijl je het niet met alles eens hoeft te zijn.

Ninx schreef:

Ik wil wel een casus toevoegen:

1 van mijn paarden wil niet graag 'zakken'.
Hij doet dingen die je verwacht van een jong paard: hij is niet recht, niet in balans. Daar kun je aan werken.
Maar in vrijwel alle vormen van arbeid schiet hij in een 'houding' waarin hij niet kan ontspannen: hoofd omhoog, en dus met weggedrukte rug, en toen ik hem kocht ook nog met een loeier van een onderhals.
Ik heb hem toch maar eens helemaal laten doorlichten, en zijn lijf is weer op alfabetische volgorde gezet
De arts kwam echter schiefels tegen in zijn mond, en dat verklaart natuurlijk wel waarom een hoofdstel/ een bit/ het rijden spanning oproept. Maar ook in het loswerken, of rijden zonder bit schiet hij in de houding die hij zichzelf blijkbaar heeft aangeleerd om overeind te blijven.

Ik heb hem eerst geleerd te zakken aan de hand. Dit oefen ik al een hele lange tijd. Hem laten ervaren dat loslaten prettig is.
Ik heb gewerkt met kaptoom, met een bitloos hoofdstel, en zo nu en dan met bit.
In stap wil hij nu zakken, dat doet hij vrij aardig. Hij zakt mooi, en blijft toch actief... netjes. Zodra je echter wil versnellen of een oefening wil doen schiet hij weer in zijn zelfgekozen houding.
Zo ook aan de longe, of dubbellonge of zelfs in het loswerken.
Hij vind het fantastisch op om stap te gaan, iets te doen.
Maar ik wil graag dat hij leert zijn lijf goed te gebruiken, ik ben zuinig op hem.

Hoe leer ik dit paard te zakken, los te laten? 'Aan de teugel' droom ik alleen nog maar van.
Ontspannen voorwaarts neerwaarts zou al een heeeeele prestatie zijn.
Zijn er mensen met ideeën?

calippe schreef:

Elsemiekex schreef:

Ik probeer haar zoveel mogelijk met mijn zit terug te rijden, maar op het moment is dit nog geen doen. Als ik haar alleen met mijn zit zou gaan rijden schiet ze er tot nu toe iedere keer van door, zeker in het begin. Als ik al een tijdje aan het rijden ben verminder ik vanzelf wel de druk op mijn handen, maar eerder durf ik dat niet toe te laten. Ze is enorm sterk en ik ben bang dat als ik haar niet tegen houd, zij dat zelf ook niet doet. Ze is al een keer eerder tegen een hek aangerend (met een andere ruiter) en dat wil ik uiteraard voorkomen.

Heel goed dat je haar met zit probeert te rijden maar je MOET echt loslaten. Anders heeft jouw druk geen effect meer.
Als ze dan onder je vandaan vlucht, dan kun je haar weer opvangen maar dan altijd weer loslaten. Anders zal ze nooit ontspannen. Je hebt geen keus.

Desnoods vang je haar 50 x achter elkaar op, maar je moet tussendoor echt loslaten, en zo snel mogelijk op een reactie van haar kant.

Fransje_70 schreef:

Elsemiekex schreef:

Ik probeer haar zoveel mogelijk met mijn zit terug te rijden, maar op het moment is dit nog geen doen. Als ik haar alleen met mijn zit zou gaan rijden schiet ze er tot nu toe iedere keer van door, zeker in het begin. Als ik al een tijdje aan het rijden ben verminder ik vanzelf wel de druk op mijn handen, maar eerder durf ik dat niet toe te laten. Ze is enorm sterk en ik ben bang dat als ik haar niet tegen houd, zij dat zelf ook niet doet. Ze is al een keer eerder tegen een hek aangerend (met een andere ruiter) en dat wil ik uiteraard voorkomen.

Hoe rijd je haar terug op zit?
Ik heb ook geleerd mijn paard op zit terug te rijden. Ik maak mijn bewegingen kleiner en 'stijver'. Als het paard het juiste tempo heeft ga ik weer mee in de beweging, word ik losser. Als mijn paard loperig is, dan gebruik ik mijn binnenkant van mijn bovenbenen, die druk ik iets aan, daar kan je halt op houden of ook tempo mee bepalen. Ik noem het 'de notenkraker'. Je kan daar heel subtiel mee werken op den duur. En het paard vindt het prettiger dan de hele tijd ophoudingen in zijn mond terwijl de rest van de ruiter meedendert in zijn tempo. Beter met jouw lijf ook aanduiden welk tempo moet komen.

Elsemiekex schreef:

Oké! Ik ga vanavond weer rijden dus dan ga ik het zeker proberen, eens zien hoe het gaat. Dankjewel voor de tips in ieder geval!

Elsemiekex schreef:

Ik ga zeker proberen te doen wat je hier nu zegt. Hoe ik normaal gesproken terugrijd met mijn zit is dus door echt zwaar te gaan zitten en mezelf helemaal lang te maken, hakken goed uitdrukken etc. Mezelf zo zwaar mogelijk maken, dit is wat ik geleerd heb op de manege.

calippe schreef:

Ninx schreef:

Ik wil wel een casus toevoegen:

1 van mijn paarden wil niet graag 'zakken'.
Hij doet dingen die je verwacht van een jong paard: hij is niet recht, niet in balans. Daar kun je aan werken.
Maar in vrijwel alle vormen van arbeid schiet hij in een 'houding' waarin hij niet kan ontspannen: hoofd omhoog, en dus met weggedrukte rug, en toen ik hem kocht ook nog met een loeier van een onderhals.
Ik heb hem toch maar eens helemaal laten doorlichten, en zijn lijf is weer op alfabetische volgorde gezet
De arts kwam echter schiefels tegen in zijn mond, en dat verklaart natuurlijk wel waarom een hoofdstel/ een bit/ het rijden spanning oproept. Maar ook in het loswerken, of rijden zonder bit schiet hij in de houding die hij zichzelf blijkbaar heeft aangeleerd om overeind te blijven.

Ik heb hem eerst geleerd te zakken aan de hand. Dit oefen ik al een hele lange tijd. Hem laten ervaren dat loslaten prettig is.
Ik heb gewerkt met kaptoom, met een bitloos hoofdstel, en zo nu en dan met bit.
In stap wil hij nu zakken, dat doet hij vrij aardig. Hij zakt mooi, en blijft toch actief... netjes. Zodra je echter wil versnellen of een oefening wil doen schiet hij weer in zijn zelfgekozen houding.
Zo ook aan de longe, of dubbellonge of zelfs in het loswerken.
Hij vind het fantastisch op om stap te gaan, iets te doen.
Maar ik wil graag dat hij leert zijn lijf goed te gebruiken, ik ben zuinig op hem.

Hoe leer ik dit paard te zakken, los te laten? 'Aan de teugel' droom ik alleen nog maar van.
Ontspannen voorwaarts neerwaarts zou al een heeeeele prestatie zijn.
Zijn er mensen met ideeën?

Eerst het paard herstellen in de balans en dat doen je door de buitenteugel erbij te pakken en hem daar met de benen tegen aan te rijden. Met die stelling naar buiten herstel je de balans en durft hij los te laten. Pas in de losgelatenheid kun je werken aan stelling en lengtebuiging naar binnen. Laat je niet tot andersom verleiden.

Fransje_70 schreef:

Elsemiekex schreef:

Ik ga zeker proberen te doen wat je hier nu zegt. Hoe ik normaal gesproken terugrijd met mijn zit is dus door echt zwaar te gaan zitten en mezelf helemaal lang te maken, hakken goed uitdrukken etc. Mezelf zo zwaar mogelijk maken, dit is wat ik geleerd heb op de manege.

Lang maken en zwaar worden is niet terugrijden op zit. In stap beweegt je bekken links rechts links rechts met het bewegen van het achterbeen. Je moet deze schommelbeweging met meerdere of mindere druk tegenrijden ahw. Zwaar maken/lang maken is gewoon als een aardappelzak gaan zitten, het paard kan daar niets mee. Als ie bokt oid dan heb je daar wel wat aan. In draf is het klein maken van je lichtrijden, ahw wat 'verstijven'.