Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-11-12 18:02

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 25-11-12 18:02

he niet zo snelll joh ..

**Geplaatst**: 26-11-12 11:16

Geplaatst: 26-11-12 11:16

WiskyBokjes schreef:
Als ik de foto's zie wil ik ook weer heel graag rijden, maar al snel komen er weer ramp-beelden in mij op waardoor ik niet meer durf.. Eigenlijk zit ik mijzelf helemaal gek te maken.. $:\$ Op mijn andere pony rij ik trouwens zonder problemen!

Iemand enig idee hoe ik dit op kan gaan lossen? Eigenlijk wil ik wel weer op hem rijden, maar angst heeft momenteel overmacht.. $:\$

Ik heb hetzelfde meegemaakt... ook opstap problemen met mijn paard. Ik ben hier samen met mijn instructeur mee aan de slag gegaan. Hij heeft veel ervaring met jonge paarden en ik heb vertrouwen in hem, dus dat was wel een goede combinatie. Mijn paard was angstig met opstappen. Wilde er al in volle galop vandoor terwijl ik net mn been over hem heen zwaaide. Wij hebben dit geoefend door het opstappen in hele kleine stukjes te knippen. Dus eerst er naast staan en paard en mezelf laten ontspannen. Vervolgens voet in de beugel en weer ontspannen. Vervolgens hangen enz. enz. Steeds een rustmoment inbouwen. Kostte me in het begin een uur, omdat hij niet wilde stilstaan, maar uiteindelijk ging dat steeds beter. Wat ik ook doe is mijn linker teugel kort nemen, zodat mijn paard linker stelling heeft en alleen om mij heen kan draaien en ook niet weg kan rennen (uiteraard moet je ook rechts op maat houden, anders trek je het bit door zijn mond heen). Op die manier heb ik weer vertrouwen gekregen en nu stap ik er weer zonder problemen op.

Helaas ben ik zelf gisteren tijdens de springles van mijn paard af gevallen. Ik kwam niet goed uit in een dubbelsprong waardoor mijn paard vol op de noodrem ging en ik er voorover af viel. Mn schouder flink bezeerd, dus dat wordt even niet paardrijden. Ik ben er nog wel opgegaan en heb het lijntje overnieuw gesprongen ondanks de pijn. Dus ik hoop dat ik er straks weer gewoon zonder zenuwen op kan stappen en kan gaan springen. Heb er wel vertrouwen in.

**Geplaatst**: 26-11-12 11:30

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 26-11-12 11:30

Ja in stapjes is een goed idee. Maar het moment van het been zwaaien word ik gewoon bang aangezien dat een punt is waarbij je onstabiel bent. Maar goed als ik zit, dan heb je t wegstappen nog.. Maar goed eerst helemaal van voor af aan beginnen!

**Geplaatst**: 26-11-12 15:59

Geplaatst: 26-11-12 15:59

WiskyBokjes schreef:
Ja in stapjes is een goed idee. Maar het moment van het been zwaaien word ik gewoon bang aangezien dat een punt is waarbij je onstabiel bent. Maar goed als ik zit, dan heb je t wegstappen nog.. Maar goed eerst helemaal van voor af aan beginnen!

Heb je wel eens geprobeerd op een andere manier op te stappen? Wij stappen altijd met opstapjes van ong 80 cm hoog op of iemand hupt ons erop. Wij doen dit voor de ruggen van de paarden, maar misschien helpt het ook voor jouw opstapprobleem. Je hebt dan geen onstabiel moment waar je al aan je paard hangt.

Verder een update, ik heb zaterdag les gehad en na de les een korte staprit gemaakt buiten! Voor de zekerheid hield iemand Reus vast maar na 5 min heb ik zelf verder gereden. We zijn alleen in stap gebleven en maximaal een kwartiertje, maar het voelde heel goed en vertrouwd! Het grondwerken gaat ook heel goed en heb steeds meer vertrouwen in hem

**Geplaatst**: 26-11-12 18:50

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 26-11-12 18:50

Ik denk dat ik me hier ook maar meld

Heb me in deel 1 ook al eens gemeld, maar ik ben nog steeds angstig aangelegd, dus kan hier nog een hoop tips uit halen

Mijn probleem is dat ik van te voren al een heleboel mis zie gaan en dat ik mijn spanning overbreng op mijn pony, waardoor er spanning bij hem ontstaat, waardoor er nog meer spanning bij mij ontstaat etc etc.
Ik zie vaak beren op de weg en durf dan eigenlijk al niet te gaan rijden. Met name nu het weer kouder wordt, staat het weer me tegen. Ben bang dat Stoffel dan fris is etc.

Desalniettemin ben ik al een hoop vooruit gegaan hoor

Toen ik begon met Stoffel 2,5 jaar geleden durfde ik geen stap van het erf af en nu heb ik afgelopen zomer mijn eerste endurance gereden

**Geplaatst**: 26-11-12 21:52

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 26-11-12 21:52

Corelli: welkom in dit draadje, we praten je hier wel van je llaatste angsten af ;-)

Het is vele al gelukt om zich te ontspannen , dus waarom zou jou het niet lukken ?
Het genieten voor ruiter en paard/pony begint met de ontspanning.

**Geplaatst**: 26-11-12 22:15

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 26-11-12 22:15

En daar wordt in de les ook veel aandacht aan besteed

Voelen, ontspannen, loslaten
Thanks voor je mooie woorden!

**Geplaatst**: 27-11-12 08:24

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-11-12 08:24

Corelli, missschien zou het je kunnen helpen om iedere keer na het rijden minimaal 2 dingen op te schrijven die goed zijn gegaan. Dan kun je dat erbij pakken op het moment dat je weinig zelfvertrouwen hebt of angstig bent. Door meer de nadruk te leggen op wat er allemaal wél goed gaat, krijg je meer vertrouwen en gaat het vanzelf allemaal wat makkelijker

**Geplaatst**: 27-11-12 09:17

Geplaatst: 27-11-12 09:17

Hallo Corelli! Voor mij is het heel herkenbaar wat je schrijft. Ik vind zeker nu in de herfst altijdcwel iets om zenuwachtig van te worden van te voren... Het waait hard, de bak klappert, het is donker, het regent, het is koud dus hij is fris... :roll:

Ik pak mezelf dan nog maar eens aan en stap gewoon op en probeer mijn zenuwen weg te zuchten

van de week gaan rijden met die storm en natuurlijk reageerde mijn paard op de rare bakgeluiden, maar het ging goed. Hij ging er niet van door en na een half uur ben ik gewoon gestopt om te voorkomn dat het alsnog mis zou gaan en ik de volgende keer weer niet zou durven. Elke positieve ervaring is er weer een +:)+

**Geplaatst**: 27-11-12 09:26

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-11-12 09:26

Wauw polderpaard wat knap dat je durfde rijden met die storm!! En helemaal goed dat het een positieve ervaring is gebleven! Als het zulk weer is gaan wij eigenlijk nooit rijden maar bijv. grondwerk oid doen. Al die spoken die ze dan horen.. Knap hoor!

**Geplaatst**: 27-11-12 20:39

Geplaatst: 27-11-12 20:39

Dank je wel, Reusje, lief van je

ik voelde me niet zo heldhaftig hoor toen ik opstapte

, maar gaandeweg ging het beter. Ik merk dat als ik het rijden uit ga stellen, de drempel voor mij steeds hoger wordt er weer op te gaan. Dat wil ik voorkomen door toch door te zetten al durf ik niet zo goed. Bovendien merk ik het zo goed aan mijn paardje als hij te weinig beweging krijgt. Op een paddockje staan is toch echt wat anders dan op de wei, hij moet zijn ei echt kwijt met rijden en longeren. Dat laatste wil ik nu ook echt gaan leren. Tot nu toe is het gewoon rondjes laten lopen om energie kwijt te raken, maar ik wil echt gaan leren longeren!
Vandaag lekker gereden, zonder veel schrikkerige fratsen van paardmans. Ook gegalopeerd, dat is toch elke keer een overwinning op mezelf. Het ging vandaag best goed, al ben ik zo met mezelf en mijn houding bezig dat ik het sturen af en toe vergeet in de galop

maar dat komt ook wel.

**Geplaatst**: 29-11-12 11:09

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 29-11-12 11:09

Bij mij ging het gisteren niet zo schitteren. Paardje hoest nog steeds (veearts moet terug langskomen) en ik merkte dat ze wel wilde werken, maar gewoon niet kon) Vooral de galop (waar we op werken) ging haar niet.
Ik was echter wel verbaasd van het wijken in stap. Normaal wijken wij op de middelijn AC en zo naar 1 van beide kanten. Ik weet dat ze dit niet graag doet, dus ik dacht ik probeer eens wat anders, een diagonaal. op 1 van beide kanten liep ze bijna een rechte lijn naar de andere kant, dus wijken met amper voorruit te gaan. Ik was verbaasd. Haar slechte kant ging natuurlijk minder, maar toch was ik trots, en dat terwijl ze toch wat ziek is. Gelukkig had ze van het stappengeen last

**Geplaatst**: 29-11-12 11:09

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 29-11-12 11:09

Als ik al jullie verhalen lees, merk ik dat er veel vooruitgang gemaakt is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-12 20:20

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-12 20:20

Hoooi! Heb toch nog even een lesje kunnen fiksen. Zoals ik eerder zei kon ik een tijdje niet rijden ivm schoolactiviteiten. Ik kom net van 't ponytje af en mijn nieuwe thermolaarzen zijn goedgekeurd. De les ging best goed,nou ja eigenlijk heel goed want ik moest even op een andere omdat rochelle haar zadel niet goed ligt en ze daar best last van heeft. Dus voor mij op een 'onbekend' paard is het heel goed gegaan.

Debra, veel beterschappies voor je paard!wat moet dat wijken je toch een goed gevoel hebben gegeven. Super hoor!

**Geplaatst**: 29-11-12 20:42

Geplaatst: 29-11-12 20:42

Roxyi schreef:
Ik wil me ook even melden..
Mijn angst ja ik weet het niet precies.
Ik reed voor de 4de keer op mijn oude verzorgpaard.
Ik stond met 1 voet in de beugel en mij andere been wou ik over het paard doen. Het paard schrok en galoppeerde weg en deed er alles aan om mij eraf te laten vallen wat uiteindelijk gebeurde. Resultaat ik op de grond kreeg geen adem en alles deed pijn. Toch nog even op het paard gestapt en 2 a 3 rondjes gestapt. Dit ging wel goed maar had teveel pijn. Later toch even na de ehbo gegaan en had verschillende ribben gekneusd en me long en nier gekneusd ( ik wist niet dat dit kon). Naar enkele weken kwam ik weer op stal en mocht niet meer rijden van de eigenaar omdat ik volgens hem me eigen aanstelde om te stoppen op dat moment. Hierdoor ben ik erg onzeker geworden. Aanstaande dinsdag ga ik weer voor de eerste keer rijden en ben bang maar waarvoor weet ik niet. Of het het opstappen is of de angst om te vallen of misschien wel dat de eigenaren vinden dat ik te angstig/onzeker ben.
Ik heb voor me eigen bedacht dat ik veel aandacht aan het paard wil geven door middel van grondwerken, knuffelen en er veel aandacht aan te besteden.
Hebben jullie misschien nog tips voor mij...?

Hoi, ik meld me ook weer even. De quote hierboven heb ik laatst gepost.
En best wel veel verandering in tussentijd.

Ik had dus een verzorgpaardje gevonden, maar is niet gelopen als ik had gehoopt. De klik was er toch niet en de eigenaren reden alleen maar aangespannen, dus ik was de enigste die zou gaan rijden en dat zat me niet helemaal lekker. Waarom dat durf ik niet te zeggen.

Ondertussen is er een andere pony een geweldig leuke haflinger op me pad gekomen.
En daar ben ik gister voor de eerste keer geweest. En vanaf het moment dat ik aan het poetsen was, had ik geen schrik meer.
De eigenaresse ging er eerst even op en de pony had wel een paar kuurtjes beetje bokken, ze had ook al ff stilgestaan. Uiteindelijk ben ik toch met volle vertrouwen opgestapt en hebben we rustig aan gestapt en paar rondjes draf gedaan. Vervolgens zijn we buiten een blokje om gegaan om uit te stappen. Het ging allemaal heel goed.
Het moment dat ik aftstapte dacht ik pas, ooh ja ik dacht dat ik bang was.
Het was dus allemaal goed gegaan en ben er zeer positief over, maandag ga ik weer $*\o/*$

**Geplaatst**: 30-11-12 21:43

Geplaatst: 30-11-12 21:43

Wat fijn zeg, Roxyi! Super dat je zo'n leuk paardje gevonden hebt waar je je ngst mee vergeet

heel veel plezier met hafje $*\o/*$

**Geplaatst**: 30-11-12 21:45

Geplaatst: 30-11-12 21:45

Wat goed dat de les zo goed ging, Lies $*\o/*$ hartstikke knap dat het opeens op een vreemd paard zo goed liep!
En Debra, veel beterschap met je paard. Hopelijk knapt hij snel weer op Y;(

**Geplaatst**: 30-11-12 22:04

Geplaatst: 30-11-12 22:04

Deze ruiter meld zich

Jaren lang ben ik de meest bange manege-ruiter geweest... nu is dat al weer een aardige tijd geleden en had ik alleen last van de 'gebruikelijke' minimale rilling over de rug die je soms gewoon al mens kunt hebben.

Alleen een paar week terug heb ik een ongeluk gehad met mijn haflinger(waarschijnlijk kopstoot) waardoor ik een zware hersens-schudding heb opgelopen. Met als gevolg dat ik nooit zeker zal weten of t zo is gegaan want dat stukje was en blijft zwart én er was niemand bij

Nu heb ik laatst weer voor t eerst op een paard gezeten en voelde ik dezelfde rillingen als die ik vroeger ook had..

mijn vertrouwen heeft dus een kleine deuk opgelopen.. mede door dit topic hoop ik die angst alsnog weer de das om te doen. Ervaringen uitwisselen kan heel goed werken !

**Geplaatst**: 30-11-12 23:03

Geplaatst: 30-11-12 23:03

Jeetje, dat is een behoorlijk heftig ongelukje geweest zeg, Slagchoco! Ben je weer helemaal opgeknapt van de hersenschudding? Ik kan me je vernieuwde onzekerheid wel voorstellen na zoiets. Het lijkt me dat het weer rustig oppakken in kan klein stapjes het beste zal werken. Doe vooral wat goed voelt en overhaast het ook niet, zou ik zeggen +:)+

**Geplaatst**: 30-11-12 23:52

Geplaatst: 30-11-12 23:52

slagchoco_91 schreef:
Alleen een paar week terug heb ik een ongeluk gehad met mijn haflinger(waarschijnlijk kopstoot) waardoor ik een zware hersens-schudding heb opgelopen. Met als gevolg dat ik nooit zeker zal weten of t zo is gegaan want dat stukje was en blijft zwart én er was niemand bij

Hopenlijk is je gebit niet beschadigd ? en kwam de klap vanaf zijkant ?
Ben zelf niet vlot bij anderen bemoeizuchtig op stal , maar als ik iemand met z'n eigen hoofd boven paardenhoofd zie frutten waarschuw ik wel.... in een flits kan je gebit aan gruzels liggen en/of je kaak.
Je kent het wel: pony is realexed aan het happen in ruwvoer, kids zijn aan het invlechten hangend pal boven z'n hoofd...

Heb een opgezadeld paard zomaar uit schrik met z'n hoofd tegen bovenkant staldeur zien knallen, terwijl ruiter ernaast stond te wachten, heel sneu voor paard .. die zal wel koppijn hebben nog.... maar wat een kracht $_/-\o_$
Zet dus zelf nooit meer paard met hoofd ergens vlak onder.

==
Rustig aan de boel weer oppikken met de voor jou vertrouwde paarden, (misschien wel even niet je eigen paard) ook al voelt dat als 10 stappen terug doen.
Beter maanden lang fijn gevoel en zelfvertrouwen voelen na afstappen als die rillingen weer te moeten ervaren maar technisch goed te hebben gereden.
(volgens mij gaat dat niemand lukken: technisch goed rijden met rillingen van angst op je rug.... ? )

**Geplaatst**: 01-12-12 14:32

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-12-12 14:32

Mag ik me ook melden?

Eigenlijk heb ik sinds 2 jaar een probleem met rijden. Ongeveer 2 jaar terug liep ik zelf tegen een aantal problemen aan (ben hiervoor ook meer dan een jaar in therapie geweest) Op dat moment ging alles nog goed, met paardrijden dan, het paardrijden was het enige waar ik nog wel vertrouwen in had. Helaas veranderde dit algauw en ben er ook een aantal keer afgevallen. Elke keer stapte ik met goede moed op, maar dit werd helaas (altijd) weer verpest doordat er wel weer iets gebeurde. Hierdoor was mijn vertrouwen weg en durfde ik niet meer te rijden omdat mijn pony heftig op mijn negatieve gevoelens reageerde. Ik heb toen ongeveer ook een halfjaar tot een jaar niet meer gereden. Mijn zusje rijd ook onze pony en die kan wel normaal met haar rijden. In die tijd heb ik ook hulp gehad om het rijden weer langzaam aan weer op te bouwen. Dit heeft tijdelijk geholpen. Maar de angst is altijd gebleven en zelfs al keek mijn pony met de oortjes naar voren naar iets, had ik allang weer bedacht dat ze van iets ging schrikken etc.
Ik weet dus nu echt niet meer wat ik moet, omdat voor mijn gevoel het rustig opbouwen van het rijden ook niet geholpen heeft. Vroeger had ik zoiets van: Geef mij het moeilijkste paard maar. Dat heb ik nu niet maar ik zou heel graag weer op mijn eigen pony durven zonder dat ik al 10000 rampscenario's heb bedacht.
Ik hoop dat jullie een paar goede tips voor me hebben

**Geplaatst**: 01-12-12 15:04

Geplaatst: 01-12-12 15:04

Ik herken mezelf heel erg in je verhaal, Ange29.

Ik heb ook een periode gehad dat ik niks met mijn pony kon, doordat hij mijn onrust spiegelde. Ik kon hem niet eens meer poetsen, want als ik in de buurt was raakte hij in paniek.

Heb hem willen verkopen zelfs. Inmiddels zijn we een paar jaar verder en kan ik in de omgang weer alles. Rijden is nog steeds lastig, ik ga er sinds niet zo lang wel weer op. Heb zelfs les, en afgelopen week voor het eerst alleen op hem gereden!

Ook heel herkenbaar wat je zegt over die oortjes. Ik ben ook steeds bang dat mijn pony gaat schrikken. het hielp wel dat mijn instructrice laatst zei dat mijn pony echt heel braaf op me reageerde. Of beter gezegd, niet reageerde. Hij verstapte zich, ik schrok en dook verkrampt voorover. Ze zei dat haar paard, als ik hetzelfde gedaan had, een enorme galopsprong had gemaakt. Wat deed mijn pony? Hij negeerde zijn gekke baasje en stapte rustig verder

En dan denk ik dat hij niet braaf is.

Mijn boodschap: het kan goed komen! Misschien een proces van een lange adem, maar dit soort paardjes leer je het meeste van. Ik ben heel blij dat ik het tijd heb gegeven. Doorzetten is het niet, want doorgaan als je bang bent (en je paard je angst spiegelt) werkt niet.
Steeds opnieuw een kans geven, de tijd nemen en ministapjes maken helpt wél

Misschien durf je er wel aan de longe op? Of je besluit het rijden nog even te laten en volgt een cursus longeren met je beestje. Ik zeg maar wat. Er zijn gelukkig veel meer leuke dingen die je kunt doen. Zoek de succeservaringen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-12 17:27

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-12 17:27

Polderpaard schreef:
Wat goed dat de les zo goed ging, Lies $*\o/*$ hartstikke knap dat het opeens op een vreemd paard zo goed liep!
En Debra, veel beterschap met je paard. Hopelijk knapt hij snel weer op

Ja ben er stiekem ook best trots op. Een jaar geleden zag je mij echt niet zo ontspannen op een ander paard zitten

Hoe gaat het met jou?

**Geplaatst**: 01-12-12 20:13

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-12-12 20:13

Fijn dat je me in me herkent Safiera,
Ik vind het best wel lastig omdat het longeren enzo ook niet zo goed gaat, ze is wel vaker lastig met longeren maar nu koppel ik het steeds aan het feit dat het rijden ook niet goed gaat. Dus dat gaat OOK al niet goed. Ik weet dat ik het los van elkaar moet zien en dat doe ik nu ook wel maar op het moment zelf niet. Helaas krijg ik ook niet zo veel begrip van mijn ouders: ze moet weer even weten wie de baas is, volgens hun. Maar hier ligt het probleem niet denk ik.

Dat van het verstappen en dat je dan verkrampt en schrikt heb herken ik ook.
Het is ook zo dat ze bij mij dus gaat bokken en stijgeren als ik op wil stijgen. Ik heb bij mn zusje gezien dat dit bij haar niet het geval is.

Ik weet niet of ik eerst gewoon voor mezelf af ga spreken dat ik gewoon een bepaalde tijd niet rijd en dat ik het daarna weer rustig opbouw met iemand erbij (eventueel eerst aan de longe) of dat ik het nu weer ga oppakken. Ook heb ik er wel over nagedacht om helemaal te stoppen, maar ik weet ook hoe leuk ik het rijden 'vroeger' vond..

Ik vind het heel fijn dat het bij jou nu weer de goede kant op gaat en ik hoop dat het bij mij ook ooit weer gaat gebeuren

.

**Geplaatst**: 01-12-12 20:25

Geplaatst: 01-12-12 20:25

Ange29 schreef:
Dat van het verstappen en dat je dan verkrampt en schrikt heb herken ik ook.
Het is ook zo dat ze bij mij dus gaat bokken en stijgeren als ik op wil stijgen. Ik heb bij mn zusje gezien dat dit bij haar niet het geval is.

Mijn pony begon te draaien, tegen me aan te knallen en te steigeren. Ik hoefde maar binnen zijn 5m cirkel te komen en hij werd 'gek'. Ik kon dus niks met hem, en al helemaal niet opstappen.

Misschien is het een goed idee om het rijden even te laten, en eerst met het longeren en zo aan de slag te gaan? Daar kun je ook les in krijgen :)*

En dan heb je het voordeel dat het vertrouwen misschien wat terugkomt. "Wie de baas is" is het probleem denk ik ook niet. Je paard ziet jou al als leider, alleen ben je geen 'veilige' leider. Als de baas bang/onrustig is moet er wel iets heel ergs zijn dus moet je vluchten als paard.

Citaat:
Ook heb ik er wel over nagedacht om helemaal te stoppen, maar ik weet ook hoe leuk ik het rijden 'vroeger' vond..

Dat heb ik ook lang gehad. Ik wilde mijn pony verkopen en een braver exemplaar kopen. Nu nog denk ik wel eens: "geniet er nou toch van, je vond het rijden vroeger toch geweldig?"

Vandaag ging mijn les redelijk. Ik had wat spanning (het waaide en er waren vuurwerkknallen). Het lukte me niet goed om ontspannen te blijven zitten. Pony deed ook nog eens moeilijk, hij hield zijn hoofd overal en nergens, waardoor hij niet eens meer fatsoenlijk kon draven. En dan moet ik eigenlijk flink been geven, maar dat durf ik niet zo heel goed.
Gelukkig heb ik een fijne instructrice gevonden, en ging het uiteindelijk toch beter. Ik hoop komende week nog eens op te durven stappen als ik alleen ben. Moet alleen dat vuurwerk gedoe ophouden, en de jagers moeten ook weg blijven!!