Ik meld me ook even in dit topic. Lees vanaf het begin al af en toe mee, en heb via PB contact gehad met TS. Via haar ben ik ook bij Japeloup terecht gekomen, en heb inmiddels mijn eerste les bij haar gehad.
Ik had het helemaal gehad met mijn "oude" manier van rijden, en mijn paard ook. Het was inmiddels zover gekomen dat ik zoveel spierpijn kreeg van het paardrijden, dat ik zo uitgeput was na een uur dressuur, dat ik aardig wanhopig begon te worden. Mijn manier van rijden zoals ik het geleerd was, na instappen, beginnen met "teugels opnemen" en tijdens het rijden werken aan losrijden/laten, ontspanning etc. Mijn gevoel hierbij werd steeds minder goed, en uiteindelijk had ik nog maar 1x in de twee a drie weken een keer een fijne rit. Op een gegeven moment drong een gedachte zich bij mij op: als ik spierpijn krijg in mijn armen, wat moet mijn paard dan wel niet in zijn mond voelen. Heb ik nog wel lol in het paardrijden/ maken mijn paard en ik nog plezier samen? Het antwoord was overduidelijk NEE. Bij mij is toen een knop omgegaan, "dit wil ik niet meer".
Maar wat en hoe dan wel? Het was voor mij wel duidelijk dat ik een flinke turn moest gaan maken. Lesnemen bij iemand anders die volgens het zelfde principe werkt zou geen zin hebben. Western is ook niet echt mijn ding. Centered riding had ik vorig jaar tijdens een cursusweek mee kennis gemaakt en dat vond ik helemaal geweldig. Zo ontzettend interessant, zo'n goede "theorie" erachter, maar er zijn maar heel weinig centered riding instructeurs in NL.
Toevallig stuitte ik op dit topic. En in de openingspost stond Citaat:
Zij hangt de theorie aan, dat als het paard recht is, het vanzelf zal willen nageven. Het paard moet zélf de onderkaak tegen het bit leggen
Dit sluit compleet aan bij mijn verlangen. Ik verder gelezen in het topic en mijn interesse was gewekt.
Een mail gestuurd naar Japeloup en drie dagen later had ik al les
Na de les dacht ik: eindelijk eens gereden zonder dat ik mijn paard in zijn mond heb zitten harken
Wat een heerlijke manier van rijden. Mijn paard reageerde ook goed op mij en gaf duidelijk aan wanneer ik het goed deed en wanneer niet. Een goede spiegel zoals Japeloup zei.
Gisteren had mijn bijrijder gereden en die zat echt met een heel groot vraagteken op Janus (mijn paard), want hij reageerde toch echt wel anders op haar hulpen. Slim peerd heb ik toch
. Dus bijrijdster komt bij volgende les kijken.
Ik heb vanavond gereden en geoefend aan de dingen die we in de les gedaan hebben. Het is net alsof er een nieuwe wereld voor me is open gegaan. Sommige dingen gaan nog vreselijk stuntelig, en sommige dingen vallen op hun plek. Maar ik merk dat mijn paard tevreden is, hij vind het leuk, hij is mee aan het denken, en we werken nu tenminste weer samen. Ik ben heel benieuwd hoe ik over een tijd terugkijk op de grote switch die ik gemaakt heb.
TS bedankt dat je je ervaringen op Bokt gedeeld hebt!