Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-03-10 23:25

Geplaatst: 07-03-10 23:25

francescalex schreef:
Beste Marcel,
Nog even een vraagje voor sluitingstijd.
Als beginnend ruiter heb ik de volgende vraag.
Dit gaat over het moment van de hulpen geven aan het paard.
Dus met andere woorden de hulpen op het juiste moment, in overeenstemming met de bewegingen en beenzettingen van het paard.
Voor zover net mij duidelijk is :Bij stap om hem sneller te laten lopen moet ik hem op de linker hand , links binnenbeen geven als zijn rechter schouder voor is, om zo zijn linker achterbeen te mobiliseren en een grote stap te laten maken. Mocht dit anders zijn dan hoor ik dat graag.
Kun je mij aangeven hoe dit bij draf en galop werkt.
gr. en ciao
FraLex

Whow....dit gaat me net iets te ver allemaal. Dat zijn dingen die ik me nog vaag herinner uit mijn manegetijd, maar dat doe ik al heel lang op gevoel. Ik hou me echt niet bezig met been geven als een bepaald been naar voren of naar achter gaat. Misschien een gemis is mijn rijerij, maar dat is in mijn ogen iets dat een dressuurruiter veel beter uit zou kunnen leggen. Sorry, deze vraag moet ik passen.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:27

Geplaatst: 07-03-10 23:27

besita schreef:
oh dat ben ik met je eens 2 is echt het max ..met meer gaat inderdaad de buikspieren uitrekken en komen toch veel minder terug in de oorspronkelijke vorm.. je ziet dan ook vaak dat zelfs als ze niet drachtig zijn ze een hangbuikje behouden
maar hoe sterker de bovenlijn denk ik , hoe minder ze er last van hebben ..
Mijn Libero heeft voor de sport 2 veulens gehad en dan nu 2 en ééntje op komst ..maar als ze net opnieuw drachtig is zou je ze zo terug in de sport inzetten , zie je niks van buik aan

Is ook wel logisch, want na 2 veulens zijn ze op zijn vroegst 6, en dan is het echt tijd om de springcarriere te beginnen.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:31

Geplaatst: 07-03-10 23:31

MarcelDufour schreef:
francescalex schreef:
Beste Marcel,
Nog even een vraagje voor sluitingstijd.
Als beginnend ruiter heb ik de volgende vraag.
Dit gaat over het moment van de hulpen geven aan het paard.
Dus met andere woorden de hulpen op het juiste moment, in overeenstemming met de bewegingen en beenzettingen van het paard.
Voor zover net mij duidelijk is :Bij stap om hem sneller te laten lopen moet ik hem op de linker hand , links binnenbeen geven als zijn rechter schouder voor is, om zo zijn linker achterbeen te mobiliseren en een grote stap te laten maken. Mocht dit anders zijn dan hoor ik dat graag.
Kun je mij aangeven hoe dit bij draf en galop werkt.
gr. en ciao
FraLex

Whow....dit gaat me net iets te ver allemaal. Dat zijn dingen die ik me nog vaag herinner uit mijn manegetijd, maar dat doe ik al heel lang op gevoel. Ik hou me echt niet bezig met been geven als een bepaald been naar voren of naar achter gaat. Misschien een gemis is mijn rijerij, maar dat is in mijn ogen iets dat een dressuurruiter veel beter uit zou kunnen leggen. Sorry, deze vraag moet ik passen.

Dressuurprikker meldt zich

Ik vind dat soort dingen echt onzin. Een paard moet zelf gewoon goed reageren op de hulpen en dan krijg je vanzelf goede overgangen. Als je meer ervaring krijgt dan krijg je vanzelf wel een bepaalde timing in het geven van een hulp. Een wissel gaat makkelijker als je de hulp op het juiste moment geeft en dat geldt voor meer dingen maar daar moet je je niet te druk over maken dan is gevoel en dat moet je ontwikkelen.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:41

Geplaatst: 07-03-10 23:41

Katja schreef:
Dressuurprikker meldt zich
Ik vind dat soort dingen echt onzin. Een paard moet zelf gewoon goed reageren op de hulpen en dan krijg je vanzelf goede overgangen. Als je meer ervaring krijgt dan krijg je vanzelf wel een bepaalde timing in het geven van een hulp. Een wissel gaat makkelijker als je de hulp op het juiste moment geeft en dat geldt voor meer dingen maar daar moet je je niet te druk over maken dan is gevoel en dat moet je ontwikkelen.

Hmm, als niet-dressuurprikker ben ik het hier niet mee eens. Misschien niet on topic hier, maar ik denk dat er wel degelijk een heel groot voordeel is om de hulpen op de juiste tijd te geven. Je kan daar lacherig over doen, maar het is voor het paard wel fijner. Eerst dus leren voelen waar de benen zich bevinden in iedere gang. Dan leren hoe je ze het beste kan beinvloeden. Kost niet zoveel moeite hoor. Kan een beginner al leren, alleen moet iemand je even duidelijk maken wat er onder je gebeurt en hoe je dat verbind met wat je voelt in je eigen lichaam. En daar zijn niet zoveel mensen nou echt geschikt voor.
Net als dat als je afstanden wilt leren zien, zul je toch echt eerst moeten kunnen voelen wanneer het binnenvoorbeen neerkomt. Dat moet je namelijk op de juiste afstand van de hindernis zien te krijgen.

Nu ga ik verder met m'n laarzen poetsen.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:44

Geplaatst: 07-03-10 23:44

Beste Katja,

Even inhakend op jouw mening dat het echt onzin is.

Het voorbeeld wat ik gaf inzake de stap is voor jouw dus niet relevant begrijp ik uit jouw argumentatie. Als beginnend ruiter is het denk ik van belang dan je je verdiept in deze materie. Hoe de beenzetting werkt en hoe je daar optimaal op kan inspelen.

Quote: Agnes bij topic stap naar galop:

Een paard springt altijd met het buitenachterbeen aan in de galop. Dus als je in de linkergalop aanspringt, dan begint je paard met het rechterachterbeen. Dit achterbeen duwt vervolgens het linkervoorbeen weg met een diagonale beweging en dan galoppeer je. Dat is ook de reden waarom je je binnenzitbeenknobbel bij het aanspringen belast, zo maak je het voor het buitenachterbeen makkelijker om naar voren te gaan.

Een paard kan makkelijker links aanspringen als het rechterachterbeen aan de grond is en niet duwt of draagt, anders kan ie niet zo makkelijk afzetten. In de stap is dat volgens mij het moment dat het rechtervoorbeen net is neergezet. Bekijk het anders eens aan de longe, dan kun je zelf zien op welk moment het achterbeen aan de grond is en het paard het weer op wil gaan tillen. Dit kun je als je rijdt aan de schouder zien en je kunt het ook met je zit voelen, want de rechterbil is dan hoger (dwz, dan staat het achterbeenbeen recht op de grond). Het is een heel kort moment, dus de timing is dan erg belangrijk. Verder is het alleen een kwestie van je binnenhak uitdrukken, stelling vragen, binnenhand losjes contact en aanspringen.

Als je paard het 10x goed doet en dan weer een keer verkeerd, dan kan het aan je zit liggen, of aan het feit dat het nog niet goed bevestigd is. Als je bv.inknikt in je heupen, belast je soms ongemerkt je buitenzitbeenknobbel, waardoor het paard verkeerd aanspringt. Als je op de buitenkant zit, kan je paard zijn rugspieren daar moeilijk strekken, dus zal hij liever in de andere galop gaan.
Teveel stelling of inwerking met je binnenteugel, zorgt voor blokkering van het binnenachterbeen, waardoor je paard geen sprong kan maken, dus dit ook niet doen. Als je eerst schoudervoor doet en dan aanspringt (hele goede oefening!!), zorg dan dat je paard echt om je binnenbeen buigt en dat je de stelling controleert met je buitenteugel. Ook moet de hoek niet te groot zijn, want dan zal je paard misschien eerder de neiging hebben om op het binnenachterbeen aan te springen. Verder kan het ook zijn dat je paard toch net niet recht genoeg is voor deze oefening.

Let ook op je eigen houding, je schouders volgen de schouders van het paard, dus je kijkt zelf licht naar binnen. Je heupen volgen de heupen van je paard.

Als beginnend ruiter, nogmaals ik ben niet als GP ruiter geboren, zal het zeker helpen om bovengenoemd advies op te volgen om het paard sneller in galop te krijgen.

gr.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:49

Re: Springen met Marcel Dufour. Stel uw vragen hier.

Geplaatst: 07-03-10 23:49

Juist een beginnend ruiter moet gevoel ontwikkelen en dat doe je naar mijn mening niet door teveel volgens regels te denken. Als je een goede ruiter ziet rijden dan geeft die vrijwel altijd de hulp op het juiste moment terwijl ze je vaak niet kunnen vertellen wat dat moment is.
Wel vind ik het belangrijk om ruiters te leren voelen welk been waar zit maar ik probeer ze vrijwel nooit dingen op een bepaald moment op te leggen omdat bijna iedereen dat vanzelf gaat doen en het dan een stukje meer gevoel heeft en niet geforceerd wordt.

**Geplaatst**: 07-03-10 23:55

Re: Springen met Marcel Dufour. Stel uw vragen hier.

Geplaatst: 07-03-10 23:55

Voor mij nog een lange weg te gaan. Deze week zal ik mij in deze materie verdiepen en het proberen in praktijk brengen.

Laat je weten of de kennis in combinatie met het moment van hulpen heeft bijgedragen tot een bevredigend gevoel.

gr.

**Geplaatst**: 08-03-10 00:02

Geplaatst: 08-03-10 00:02

francescalex schreef:
Voor mij nog een lange weg te gaan. Deze week zal ik mij in deze materie verdiepen en het proberen in praktijk brengen.
Laat je weten of de kennis in combinatie met het moment van hulpen heeft bijgedragen tot een bevredigend gevoel.
gr.

Als je zorgt dat je zoals jij de kennis vergaart en vooral als bagage meeneemt tijdens het rijden.
Af en toe bewust ermee bezig bent, welk been is waar en gaat wat doen.
En dan proberen dat te voelen ipv zien, dan komt het gevoel vanzelf en wordt het uiteindelijk een automatisme.
Niets mooier dan samen met je paard die lange weg te bewandelen en samen te leren.

(ik beken meteen dat mijn automatisme met mijn doorgewinterde pony werkt, maar met mijn nieuwe paard,
ik wederom het gevoel moet gaan ontwikkelen. Had vanavond balkje in gedachten, maar paard had na 3 wkn,
de spiegels ontdekt

en bakspook Casper zat nog in de hoek bij de deur. _O-

)

Zeer angstaanwekkend spook...

Laatst bijgewerkt door Sjolvir op 08-03-10 00:12, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-03-10 00:03

Geplaatst: 08-03-10 00:03

Katja schreef:
Juist een beginnend ruiter moet gevoel ontwikkelen en dat doe je naar mijn mening niet door teveel volgens regels te denken. Als je een goede ruiter ziet rijden dan geeft die vrijwel altijd de hulp op het juiste moment terwijl ze je vaak niet kunnen vertellen wat dat moment is.
Wel vind ik het belangrijk om ruiters te leren voelen welk been waar zit maar ik probeer ze vrijwel nooit dingen op een bepaald moment op te leggen omdat bijna iedereen dat vanzelf gaat doen en het dan een stukje meer gevoel heeft en niet geforceerd wordt.

Ik denk juist dat het een perfect middel is om gevoel te leren ontwikkelen. Als de instructeur zegt, "nu, nu, nu" dan voel je als ruiter automatisch het juiste tijdstip om de hulp te geven. Hoeveel ruiters geven hun paard niet de schuld als ze niet reageren op de hulpen? Lees dit forum maar eens. Een heleboel. Een paard kan soms niet reageren omdat de hulp op het verkeerde tijdstip wordt gegeven. Hoeveel instructeurs besteden daar nou echt aandacht aan? Ik denk te weinig. Rijden wordt veel makkelijker als je de hulpen op het juiste moment geeft. Ten minste, dat is mijn ervaring.

**Geplaatst**: 08-03-10 00:15

Re: Springen met Marcel Dufour. Stel uw vragen hier.

Geplaatst: 08-03-10 00:15

Ik denk dat we het volledig eens zijn over het einddoel clarence alleen zie ik de route iets anders.
Ik zie hier veel te veel instruceurs die "nu, nu, nu" roepen (sommige ook nog op het verkeerde moment) maar zonder dat de leerlingen daar echt iets mee kunnen. Juist in die gevallen leren ze niet te voelen maar gaan ze met verstand gokken.
In sommige gevallen kan een "nu" heel goed helpen maar ik ben er gewoon geen voorstander van om teveel na te denken in het rijden.
Had vandaag tijdens een les nog een mooi voorbeeld. Meisje rijdt heel netjes en het paard landt na de sprong in de verkeerde galop, zij doet alles goed inclusief de goede timing om hem goed te laten landen.
Op mijn advies doet ze gewoon even niets om daarmee de rust en balans te herstellen en daarna landt het paard iedere sprong goed.

Dat is eigenlijk eenzelfde idee als wat ik me de hulpen geven probeer te bereiken en zolang een ruiter weet dat hij fout kan zitten krijg je ook minder frustratie.

**Geplaatst**: 08-03-10 00:17

Re: Springen met Marcel Dufour. Stel uw vragen hier.

Geplaatst: 08-03-10 00:17

Zou willen zeggen, dat de instructeur behalve nu nu nu roepen,
ook af en toe even de theorie doorneemt, dus eerst uitleggen hoe de beenzetting is, hoe hij verwacht dat de hulpen gegeven worden.
En dan nu nu nu gaan roepen...
Dat van die theorie is hier en daar nog wel eens de manco...

**Geplaatst**: 08-03-10 00:20

Geplaatst: 08-03-10 00:20

Katja schreef:
Juist een beginnend ruiter moet gevoel ontwikkelen en dat doe je naar mijn mening niet door teveel volgens regels te denken. Als je een goede ruiter ziet rijden dan geeft die vrijwel altijd de hulp op het juiste moment terwijl ze je vaak niet kunnen vertellen wat dat moment is.
Wel vind ik het belangrijk om ruiters te leren voelen welk been waar zit maar ik probeer ze vrijwel nooit dingen op een bepaald moment op te leggen omdat bijna iedereen dat vanzelf gaat doen en het dan een stukje meer gevoel heeft en niet geforceerd wordt.

Dat is dus inderdaad iets dat ik tot in den treurde oefende toen ik jong was. Aanvoelen op welk been ik rij, zonder te kijken. Heeft ff wat tijd gekost maar toen kon ik dat met mn ogen dicht. Dat was iets dat moest en zou ik kunnen.

**Geplaatst**: 08-03-10 00:38

Geplaatst: 08-03-10 00:38

Ooit een artikelreeks voor de Hoefslag geschreven, dit ging over instructie:

De kunst van het coachen (1)

In de paardensport zijn er zeer velen actief in het begeleiden, trainen, coachen en instrueren van paardensportbeoefenaars. En, zoals een columnist in dit blad onlangs ook al vaststelde, iedereen mag zonder al teveel beperkingen deze activiteiten uitvoeren. Sterker nog, iedereen die begeleidt, is in zekere zin (mental) coach, aangezien de tips en trucs, die overgebracht worden, nooit los kunnen worden gezien van de psyche van de persoon, die ze ontvangt.
Er lijkt in instructieland een zekere wildgroei te zijn ontstaan. Iedereen die wil, kan zich aanbieden voor instructie. Hierbij liggen diverse gevaren op de loer. Juridische aansprakelijkheid bij ongelukken, de kwaliteit van de instructie en inzicht in de complexe psychologie van het paard, kan en is in veel gevallen onvoldoende gewaarborgd (zijn). Waar het in de komende bijdragen over zal gaan is hoe men effectief kan coachen en instrueren, waarbij met name de psychologische invalshoek belicht zal worden. De doelgroep hierbij omvat een ieder, die anderen adviseert, traint, instrueert, begeleidt en coacht, zowel op incidentele- als op langdurige basis. Waar in de komende bijdragen coaching wordt genoemd, worden al deze activiteiten bedoeld. Het beoogt vooral een spiegelfunctie te hebben, waardoor bewustwording gecreëerd zal worden, die hopelijk zal leiden tot een betere kwaliteit van de coaching.

Een doorsnee les
De instructeur is gearriveerd, er worden handjes geschud en de les begint. Al snel begint de instructeur met het spuien van het eigen referentiekader in de vorm van tips. “Houd je handen iets lager, Als je iets meer been geeft, zal ie wat fanatieker stappen, druk ‘m iets meer de hoeken in” galmt het op monotone toon door de manege. Na een uur, van tips en trucs, wordt er ergens 25 euro uit een achterzak getoverd, een volgende afspraak gemaakt en dat was het. Jammer geld zou je bijna zeggen, want wat blijft er hangen van zo’n les en hoe effectief was deze? Vele coaches zijn er uitermate bedreven in geraakt elke vorm van (na)denken bij de leerling uit te schakelen en dit zelf in te vullen. Voorbeeld; i.p.v. te vragen “Waarom valt ie je nou in draf terug” , meteen te roepen “als je je been er niet aanhoudt, valt ie jou in draf terug”.
Een reeks van aspecten ontbreekt in zo’n doorsnee les. Inzicht in de beginsituatie (hoever zijn ruiter en paard ontwikkeld), inzicht in de optimale manier van leren van de leerling en kennis van specifieke leerdoelen van de leerling, hadden het uur vele malen effectiever gemaakt. En, door de leerling te laten nadenken, ook na de les, wordt reflectie op gang gebracht. Maar, dit alles is eigenlijk fase 2 van effectief coachen, fase 1 begint bij de coach zelf.

Je leest soms in de vakbladen uitspraken van gerenommeerde trainers, die stellen dat een goede coach zich optimaal verdiept in leerling en paard. Dat is zeker waar, al vergeten ze erbij te vermelden dat verdieping in jezelf een misschien nog belangrijker voorwaarde is om optimaal te kunnen coachen. De persoonlijkheid en waarden/normen stelsel van de coach zal uiteindelijk in de manier van coaching zichtbaar worden. Het is dan de vraag of deze manier effectief is en aansluit bij de situatie. McClelland heeft hiervoor het zogenaamde Ijsbergmodel ontwikkeld. Het geeft aan, dat wat bij mensen uiteindelijk zichtbaar wordt, (dus boven de waterspiegel), zijn oorsprong vindt in het gedeelte onder waterspiegel. Voorbeeld; een coach die vanuit de persoonlijkheid verdraagzaam en inlevend is, zal conflicten willen vermijden en daardoor een leerling niet snel confronteren. Of een coach die erg ordelijk is en kwaliteit wil nastreven, zal zich ergeren aan een onvoldoende vastgegespt halsriempje. Waar het dus omgaat is bewustwording van eigen het waarden/normen patroon en de volgende vragen te stellen:
a. In hoeverre werken deze door in de coaching ?
b. In hoeverre is dit effectief en draagt het bij tot ontwikkeling van mijn leerling ?
c. In hoeverre kan ik wisselen van stijl, waarbij ik dus ook gedrag laat zien, dat niet zo zeer bij mij past ?
d. In hoeverre ben ik allergisch voor gedrag dat het tegenovergestelde is van wat ik doe, en hoe beïnvloedt dat mijn coaching?

Om deze bewustwording gestalte te geven is feedback vragen aan de leerling een goede manier. Echter, dit is ongebruikelijk voor een coach, die eigenlijk alleen maar feedback geeft, maar kan wel tot bepaalde inzichten leiden. Een andere manier is reflectie. Stilstaan bij hoe zit ik in elkaar, hoe uit ik dat en daarover nadenken. Voorts kan het nog te behandelen model over leerstijlen van Kolb, ook inzicht geven in hoe men coacht, daarover later meer. Valkuil voor een coach is dat men uiteindelijk, op basis van succes bij een aantal leerlingen, zich een bepaalde stijl van coaching eigen maakt en deze wat eendimensionaal op alle leerlingen toepast. Vervolgens wordt de schuld van een onvoldoende ontwikkeling bij de leerling gelegd, immers, de anderen ontwikkelen zich wel bij deze gekozen aanpak. Ook hier geldt weer; ben ik in staat om situatieafhankelijk (dus per leerling verschillend) te coachen en mensen te inspireren.

Feedback geven
Als coach zijn er vele momenten waarop de leerling terugkoppeling (feedback) op gedrag krijgt. Doel hierbij is om de leerling te wijzen op verbeterpunten in houding of (rijtechnisch) gedrag en dit op een zodanige manier te brengen, waarbij de relatie in tact blijft en er toch ontwikkeling plaats vindt. Ook hier geldt weer dat bewustwording voorafgaand aan de feedback dringend gewenst is. Immers, wanneer een coach iets niet goed vindt, zal dit voor een deel ook weer terug te voeren zijn op het gedeelte onder de waterspiegel. Feedback is een mededeling aan iemand, die de persoon in kwestie informatie geeft over hoe zijn/haar gedrag wordt ervaren, begrepen en waargenomen.

Goede en effectieve feedback heeft een aantal kenmerken:
• Timing, wacht niet te lang met het geven van de feedback
• Concentreer de feedback op concrete feiten, niet op oordelen of meningen
• Geef feedback die bruikbaar is en richt je niet op zaken, die niet te veranderen zijn.
• Houd rekening met de wensen van de ontvanger, feedback die alleen maar eigen behoeften dient, kan verkeerd uitpakken.
• Praat vanuit de ik-persoon, jij-zinnen hebben iets aanvallends in zich en roept defensieve reacties op, waardoor het doel voorbij wordt geschoten.
• Richt de feedback ook op positieve aspecten.

Het proces van feedback:
1. Beschrijf nauwgezet wat je hebt geobserveerd
Feedback is alleen dan effectief, wanneer de ontvanger gelooft dat wat je zegt waar is. Dat zal sneller gebeuren als je de feedback richt op concrete feiten.
Voorbeeld: Ik zie dat je je paard hardhandig bestraft bij een eerste weigering.

2. Geef aan wat de impact is van het gedrag of de actie op jou, maar ook op de effectiviteit van het paardrijden.
Het aangeven van de impact van het getoonde gedrag zorgt voor een wederzijds belang in een goede uitkomst. Het helpt ook om de discussie objectief te houden.
Voorbeeld: ik vind dat veel te intensief en je schiet je doel er mee voorbij.

3. Vraag de andere persoon om een reactie
Aangezien feedback bedoeld is om iemand iets te laten inzien, moet je weten wat die ander denkt.
VB:Hoe zie jij dat, of hoe denk jij daarover?

4. Focus een discussie op oplossingen, niet op problemen en maak afspraken.

Wanneer je feedback ontvangt:
• Concentreer je op de inhoud van het signaal en ga uit van een positieve insteek bij de gever.
• Luister en vraag nog naar meer voorbeelden
• Ga niet in de verdediging, dit remt feedback op andere momenten.
• Vraag de gever om advies en bedank hem/haar voor de tip en feedback.

**Geplaatst**: 08-03-10 01:04

Geplaatst: 08-03-10 01:04

Ik als "dressuur prikker" ben ook meer een mens van voelen als van regeltjes. Door te voelen en dan maar 100x mis te grijpen leer je in mijn ogen vaak meer dan op commando van je instructeur een truckje uit te voeren zonder te weten wat je nu precies doet.

Ik heb de bovengenoemde doorsnee les ook jaren lang gehad. Ging goed hoor, totdat ik met mijn huidige paard aan de slag ging. Ik sloeg de plank volledig mis met gevolg dat mijn paard gewoon ging staken! Dit lag niet aan het paard, maar aan mijn manier van rijden. Toen ik bij iemand anders ging lessen werd het me duidelijk. Ik heb hard moeten werken, moeten incasseren en in leren zien hoe een paard werkt. Ik moet vaak genoeg nog uitleggen wat ik doe, waarom ik het doe en of het resultaat daarvan goed is in mijn les. En tja ik ben eerlijk als ik zeg dat ik echt opnieuw heb moeten leren rijden.

**Geplaatst**: 08-03-10 01:39

Re: Springen met Marcel Dufour. Stel uw vragen hier.

Geplaatst: 08-03-10 01:39

Hmm, ik denk dat ik me niet echt duidelijk genoeg uitgedrukt heb.
De vraag werd gesteld door Franscescalex, die net weer begonnen is met rijden. Ik vind ook geenszins dat een instructeur een leerling afhankelijk moet maken of trucjes aan moet leren.
Zoals ik het zie zijn de stappen dan ook zo:
1. Leg uit hoe de beenzetting werkt
2. Leg uit hoe de hulpen daar het beste op inspelen
3. Leer de leerling te voelen hoe de beenzetting werkt (ogen dicht helpt vaak)
4. Leer de leerling hoe je de beenzetting kunt beïnvloeden (nu, nu, nu)
5. Leer de leerling zelf de timing te voelen
6. De leerling is nu in staat zelf de juiste hulpen te geven en onafhankelijk van de instructeur (op dat gebied)

Deze fases lopen, naar mijn idee, vloeiend in elkaar over. Ik pleit dan ook geenszins voor zombie-leerlingen en automatische trucjes waar zowel paard als ruiter niets aan heeft. Ik denk echter dat mensen veel beter kunnen leren rijden en voelen (dan vaak aangenomen wordt) als ze duidelijk uitgelegd wordt wat er onder ze gebeurt.
Gevoel is vaak heel goed te ontwikkelen met genoeg ervaring en de juiste instructie (op de manier die Excuseme net heeft beschreven). Daar is genoeg wetenschappelijk onderzoek naar gedaan.
Wel interessante materie vind ik zo.

**Geplaatst**: 08-03-10 08:46

Geplaatst: 08-03-10 08:46

MarcelDufour schreef:
Katja schreef:
Juist een beginnend ruiter moet gevoel ontwikkelen en dat doe je naar mijn mening niet door teveel volgens regels te denken. Als je een goede ruiter ziet rijden dan geeft die vrijwel altijd de hulp op het juiste moment terwijl ze je vaak niet kunnen vertellen wat dat moment is.
Wel vind ik het belangrijk om ruiters te leren voelen welk been waar zit maar ik probeer ze vrijwel nooit dingen op een bepaald moment op te leggen omdat bijna iedereen dat vanzelf gaat doen en het dan een stukje meer gevoel heeft en niet geforceerd wordt.

Dat is dus inderdaad iets dat ik tot in den treurde oefende toen ik jong was. Aanvoelen op welk been ik rij, zonder te kijken. Heeft ff wat tijd gekost maar toen kon ik dat met mn ogen dicht. Dat was iets dat moest en zou ik kunnen.

Ik kan alleen maar voelen op welk been ik lichtrij niet zien :oo

**Geplaatst**: 08-03-10 09:36

Geplaatst: 08-03-10 09:36

Oke, even geen vraag, maar een bedankje!
Ik heb hier een paar weken geleden een aantal tips gekregen om mijn weigerende pony weer aan het springen te krijgen. Gisteren ben ik er voor het eerst uitgebreid mee bezig geweest, en het had onmiddelijk resultaat! Ik ben begonnen met wat balkjes, zoals me ook werd aangeraden. Maar omdat hij ze spannend bleef vinden ben ik er maar creatief mee gaan doen: schuin erover, vooruit
én achteruit er tussendoor, recht erover, ik stap draf, mislukt galopje enz. enz. Maar toen hij uiteindlijk besloot dat de balkjes niet beten en het buiten allemaal véél interessanter was, begon het toch te kriebelen, er werd een Hindernis gebouwd! Weliswaar met de lepels op het allerlaagste gaatje, maar toch, een Hindernis! En met een beetje aarzeling sprong hij er toch overheen! Het ging zo goed, dat we nu een hindernis hebben gesprongen van 50 cm!

**Geplaatst**: 08-03-10 12:59

Geplaatst: 08-03-10 12:59

Simoontjeh schreef:
Oke, even geen vraag, maar een bedankje!
Ik heb hier een paar weken geleden een aantal tips gekregen om mijn weigerende pony weer aan het springen te krijgen. Gisteren ben ik er voor het eerst uitgebreid mee bezig geweest, en het had onmiddelijk resultaat! Ik ben begonnen met wat balkjes, zoals me ook werd aangeraden. Maar omdat hij ze spannend bleef vinden ben ik er maar creatief mee gaan doen: schuin erover, vooruit
én achteruit er tussendoor, recht erover, ik stap draf, mislukt galopje enz. enz. Maar toen hij uiteindlijk besloot dat de balkjes niet beten en het buiten allemaal véél interessanter was, begon het toch te kriebelen, er werd een Hindernis gebouwd! Weliswaar met de lepels op het allerlaagste gaatje, maar toch, een Hindernis! En met een beetje aarzeling sprong hij er toch overheen! Het ging zo goed, dat we nu een hindernis hebben gesprongen van 50 cm!

Heel goed! En kun je nagaan als je dit een paar weekjes doet, dan is ie weer helemaal aan de praat.
Dit soort oefeningen kan je rustig 7 dagen in de week doen, lijdt ie helemaal niks van, maakt alleen maar dat het leerproces sneller gaat.

**Geplaatst**: 08-03-10 13:02

Re: Springen met Marcel Dufour. Stel uw vragen hier.

Geplaatst: 08-03-10 13:02

Mijn weekend was weer goed , 1 paard heb ik weer gestofzuigerd was 3e in het ZZ, andere stofzuiger ik niet, die was 5e in het Z :-)

**Geplaatst**: 08-03-10 13:11

Geplaatst: 08-03-10 13:11

haha verschil moet er zijn

**Geplaatst**: 08-03-10 13:28

Re: Springen met Marcel Dufour. Stel uw vragen hier.

Geplaatst: 08-03-10 13:28

Precies!! Hahaha, gelijk het nut van stofzuigeren aangetoond!

Afbeelding

**Geplaatst**: 08-03-10 14:43

Re: Springen met Marcel Dufour. Stel uw vragen hier.

Geplaatst: 08-03-10 14:43

goed bezig frans!
mijn stofzuiger paard was van het weekend 1e in het Z. die ander is anti stofzuiger

**Geplaatst**: 08-03-10 17:12

Geplaatst: 08-03-10 17:12

okee nu eens een vraag van mij.

ik ben in het bezit van een volbloed ruin die eigenlijk heel goed kan springen.
helaas heb ik de neiging om hem strak te houden in zijn hals voor/boven/na de sprong waardoor hij eigenlijk niet goed kan basculeren (maakt zich vlak) en daardoor balken er af gaat tikken waardoor hij al snel als respectloos werd bestempeld door instructeurs terwijl ik eigenlijk 99,99% zeker weet dat de fout bij mij ligt

.
hoe kan ik er voor zorgen dat ik me niet vast hou, waardoor mijn paard weer goed rug gebruik gaat vertonen?

**Geplaatst**: 08-03-10 20:19

Geplaatst: 08-03-10 20:19

Franske schreef:
Mijn weekend was weer goed , 1 paard heb ik weer gestofzuigerd was 3e in het ZZ, andere stofzuiger ik niet, die was 5e in het Z

wat een massa deze week in Asten :wow:

...donderdag 203 ruiters in de eerste rubriek 1.30 en dat zeggen ze op papier van 8.30 tot 13.30

vraag me af hoe ze dat voor elkaar willen hebben

..bij ons rekenen ze 30 combi's per uur

**Geplaatst**: 08-03-10 22:16

Geplaatst: 08-03-10 22:16

Hoi Marcel ,

Ik heb een 7 jarige ruin van 1,83 , hij heeft bijna niet gesprongen , nu wil ik gaan beginnen met een aantal drafbalkjes met daarachter een sprongetje, op welke afstand moet ik de balken van elkaar houden.
BVD