Bokt.nl

thembi schreef:

nombrado schreef:

het zou je beter helpen om je bekken iets te kantelen met lopen.
dan kan je buikspier weer de functie overnemen (en je rugspier) waarvoor het bedoeld is

Inderdaad het bekken kantelen waardoor je automatisch de buikspieren aanspant, zodat het losser wordt in mijn rug

Ansie schreef:

Veel uitleg weer over de constante aanleuning.
De pure noodzaak van constante aanleuning, voor de verzameling, is me alleen nog steeds niet duidelijk.

nombrado schreef:

Ik hoop echt niet dat je met aangespannen buikspieren gaat bewegen
dan zal je weer je skelet uit balans gebruiken.

thembi schreef:

nombrado schreef:

Ik hoop echt niet dat je met aangespannen buikspieren gaat bewegen
dan zal je weer je skelet uit balans gebruiken.

Ik zal tegen de revalidatie artsen zeggen dat zij het fout hebben en dat ze voor tips en bijles bij ene Nombrado op Bokt.nl moeten zijn.

thembi schreef:

Ansie schreef:

Veel uitleg weer over de constante aanleuning.
De pure noodzaak van constante aanleuning, voor de verzameling, is me alleen nog steeds niet duidelijk.

Aanleuning vertegenwoordigt de controle over het gehele paard. Aanleuning is een wisselwerking. Er is een actieve achterhand nodig om tot aanleuning te komen en er is aanleuning nodig om de achterhand in tweede instantie tot vermeerderde activiteit te laten komen.[/i]

Lijkt me toch een basisvoorwaarde voor de verzameling

Citaat:

@Arie, onder "bovenlijn loslaten" versta ik "rugspieren ontspannen". Is dat volgens jouw biomechanica dan ook niet mogelijk?

Citaat:

En wat de natuur betreft: een paard is van nature niet gemaakt om een ruiter te dragen, dus moet dit door middel van ontwikkeling van de juiste spieren aanleren. Dus een paard ohz is idd tegen zijn natuur, als er een tijger op zijn rug springt, zal ie zich ook geen zorgen maken hoe ie netjes in balans kan blijven lopen, hij zal op alle mogelijke manieren proberen dat beest af te schudden.

Citaat:

Denk aan een soepele liniaal:
deze is in eerste instantie licht of sterker hol ingebogen (hol) aan de bovenzijde (de rug van het paard)

nombrado schreef:

kweet anders nog wel een goede specialist voor je, die je het precies zo uitlegt als ik.
Ze werkt in het VU amsterdam.

arie53 schreef:

In de natuurlijke beweging, met of zonder ruiter, is dit de natuurlijke stand van het skelet in de verzamelde oefeningen waarbij het gewicht te allen tijde gelijk over diagonaal dragende benen dient te zijn verdeeld.

arie53 schreef:

De rugspieren van een paard hebben geen functie in het bewegingsproces. Ze hebben alleen een beschermende functie. Een mager paard heeft immers geen rugspieren en zou dan niet meer bewegen kunnen.

cherie78 schreef:

thembi schreef:

Aanleuning vertegenwoordigt de controle over het gehele paard. Aanleuning is een wisselwerking. Er is een actieve achterhand nodig om tot aanleuning te komen en er is aanleuning nodig om de achterhand in tweede instantie tot vermeerderde activiteit te laten komen.[/i]

Lijkt me toch een basisvoorwaarde voor de verzameling

Waar bestaat de "eerste instantie" dan uit?

bromfiets schreef:

Een van de duizenden meelezers meldt zich.

Wil even zeggen dat ik de posts van Simpelman erg fijn vind om te lezen en de discussie over de verschillen en overeenkomsten tussen KD en AR erg interessant om te lezen. Ik vind mezelf niet goed genoeg om me volledig in de discussie te mengen aangezien ik ook maar een achtertuinruiter ben en er soms als een malloot op zit.

Maar ik wil wel graag iets kwijt over aanleuning.
Hier wordt veel gezegd over aanleuning en contact, maar ik heb het idee dat daar door mensen anders over gedacht wordt.
Dat er contact gehouden moet worden om de aanleuning voor elkaar te krijgen, maar wat voel je dan in je handen?
Hou ik het contact of geef ik mijn paard daar de controle over?
Als ik naar mijn merrie kijk wordt al het gewicht in mijn handen veroorzaakt door mijn paard die mijn hand naar voor haalt.
Daarbij geef ik wel ophoudingen als ze probeert het contact te verbreken maar over het algemeen is dat mijn fout
Of ik werk onbewust terug met mijn hand of ik blokkeer haar schouder door hem vast te zetten.
Alleen als ik mijn paard het contact laat regelen heb ik een ontspannen paard, als ik zelf te veel wil raak ik haar kwijt.

Dus eigenlijk is mijn vraag: Wat is jullie definitie van contact? Doe je dat zelf of laat je dat aan je paard over?

arie53 schreef:

Citaat:

@Arie, onder "bovenlijn loslaten" versta ik "rugspieren ontspannen". Is dat volgens jouw biomechanica dan ook niet mogelijk?

De rugspieren van een paard hebben geen functie in het bewegingsproces. Ze hebben alleen een beschermende functie. Een mager paard heeft immers geen rugspieren en zou dan niet meer bewegen kunnen.

Hermelientje schreef:

arie53 schreef:

In de natuurlijke beweging, met of zonder ruiter, is dit de natuurlijke stand van het skelet in de verzamelde oefeningen waarbij het gewicht te allen tijde gelijk over diagonaal dragende benen dient te zijn verdeeld.

Deze voorwaarde in acht nemend bestaat verzamelde galop volgens mij helemaal niet. Als ik het fout zie graag een plaatje.

[***] schreef:

arie53 schreef:

De rugspieren van een paard hebben geen functie in het bewegingsproces. Ze hebben alleen een beschermende functie. Een mager paard heeft immers geen rugspieren en zou dan niet meer bewegen kunnen.

Ik trek weinig van hetgeen er hier gezegd wordt in twijfel(dat wil niet zeggen dat ik alles voor waarheid aanneem), maar waarom zou een mager paard in eens geen rugspier meer hebben?

Volgens mij heeft elk paard dezelfde spieren. Elk mens ook. Mager of dik. Bij dikke mensen zijn de spieren slecht te zien omdat er vaak een laag vet over zit. Bij paarden ontstaat vaak de verwarring dat dikke, te vette paarden heel mooi en goed gespierd zouden zijn.

En volgens mijn bescheiden mening zou een paard inderdaad NIET kunnen bewegen als hij geen rugspieren zou hebben.

arie53 schreef:

Citaat:

@Arie, onder "bovenlijn loslaten" versta ik "rugspieren ontspannen". Is dat volgens jouw biomechanica dan ook niet mogelijk?

De rugspieren van een paard hebben geen functie in het bewegingsproces. Ze hebben alleen een beschermende functie. Een mager paard heeft immers geen rugspieren en zou dan niet meer bewegen kunnen.

Citaat:

Even een citaat uit het boek "Van ruiter naar trainer" van Leandra Theunissen: "De rugspieren hebben een andere belangrijke functie, ze beïnvloeden de bewegingen van het hele lichaam. Over de rugspieren liggen brede fasciae. Fasciae zijn de verbindingszones tussen verschillende structuren, overal in het lichaam. De fasciae over de lange rugspieren verbinden de spieren van de voorhand met die van de achterhand. De lange rugspier moet dus beweeglijk blijven om de beweging van voor- en achterhand in harmonie te houden."

bromfiets schreef:

Nombrado: Heb je materiaal gezien dat je weet dat ik een slim paard heb dat mijn hand moet ontduiken? Alles wat voor jou zichtbaar is, is van meer dan een jaar geleden en er is wel wat veranderd. Maar eerlijk gezegd denk ik dat je niks bekeken hebt en er maar gewoon vanuit gaat dat het zo is? Aanleuning voelt voor mij alsof ik twee stokjes vast heb waarmee mijn paard zijn neus naar voor wordt geduwd. Voor de rest zijn we er nog láng niet, daar wordt aan gewerkt met twee fijne instructeurs die beide richting klassiek werken maar toch echt iets anders zeggen dan jij.

Simpelman schreef:

Na het zadelmak maken is er voor het paard een gewenningsfase nodig, de Campagneschool.
Deze periode duurt één tot anderhalf jaar.

Tijdens de Campagneschool laten we het paard bewegen in een door hem zelf gekozen houding.
"We blijven van de kop af", we gebruiken slechts een contactteugel.
Een contactteugel wil zeggen het door de ruiter onderhouden permanente lichte, soepele contact met de mond van het paard.
De ruiter volgt alle bewegingen van het paard en stoort hem zo min mogelijk.
De hand nodigt slechts uit om tempo te vertragen en te wenden.
Een paard hoort onberispelijk halt te houden op de stem.
Alles dat we zoeken is gewenning, vertrouwen en het daarmee als vanzelf aanvaarden van de leiding van zijn ruiter.

Stapritten, draf reprises buiten door het terrein, kleine sprongetjes, galop op de rechte lijn, het doormaken van alle mogelijke "gevaren" die een jong paard buiten ontmoeten kan.
Het paard leert in de Campagneschool zelf om zijn door het ruitergewicht verstoorde evenwicht te hervinden, vertrouwen te krijgen in zijn ruiter, in zijn aanwijzingen en in de leidende hand.
Twee keer per week 20 minuten in de rijbaan om in stap en draf, onder de ruiter, te leren bewegen op gebogen lijnen.

Van hier uit, verglijdend, zal het paard zich steeds meer ontspannen, loslaten.
We leren het de hals te strekken, direct voorwaarts(=de passen uit te strekken) te gaan op aandrijvende hulpen en te buigen op gebogen lijnen.
Als vanzelf gaat het al de hand opzoeken, wel eerst nog ongelijk op links en rechts, omdat het de gegeven leiding op prijs stelt en er vertrouwen in heeft.

Alles aan een contactteugel, aanleuning en nageeflijkheid vloeien hier als vanzelf uit voort.

arie53 schreef:

Citaat:

@Arie, onder "bovenlijn loslaten" versta ik "rugspieren ontspannen". Is dat volgens jouw biomechanica dan ook niet mogelijk?

De rugspieren van een paard hebben geen functie in het bewegingsproces. Ze hebben alleen een beschermende functie. Een mager paard heeft immers geen rugspieren en zou dan niet meer bewegen kunnen.

Alleen de lange rugspier die het bekken met de halswervels verbindt, vormt bij het aantrekken de stabilisatie van de kwetsbare en flexibele rugwervels en tevens de noodzakelijke en stabiele verbinding tussen het bekken en de romp. Eerst als die natuurlijke werking van het skelet tot stand komt, kan het paard door buiging van de ledematen de massa heffen en voorwaarts bewegen.

De hele klassieke rijkunst is hierop gebaseerd en er kan pas van rijkunst worden gesproken als de ruiter dit proces te activeren.

[ Afbeelding ]

[ Afbeelding ]

Citaat:

En wat de natuur betreft: een paard is van nature niet gemaakt om een ruiter te dragen, dus moet dit door middel van ontwikkeling van de juiste spieren aanleren. Dus een paard ohz is idd tegen zijn natuur, als er een tijger op zijn rug springt, zal ie zich ook geen zorgen maken hoe ie netjes in balans kan blijven lopen, hij zal op alle mogelijke manieren proberen dat beest af te schudden.

Het dragen van de ruiter betekent nog niet dan zijn wervels in een onnatuurlijke boog moeten worden getrokken. Voor zover dit al mogelijk is. Dat zou direct schade opleveren en daar kampen juist al zoveel paarden mee omdat de ruiters niet de natuurlijke biomechanica volgen.

Citaat:

Denk aan een soepele liniaal:
deze is in eerste instantie licht of sterker hol ingebogen (hol) aan de bovenzijde (de rug van het paard)

Daarom deugt deze uitleg ook van geen kanten. De rugwervels van een paard vormen geen vaste buigzame liniaal maar zijn een reeks van heel licht flexibele, om de schokken in de beweging van de romp op te vangen, wervels. De ruimte tussen de rugwervels is zo miniem dat ze bij de minste buiging elkaar al zouden raken. Hetgeen buitengewoon pijnlijk is en veel schade oplevert. Alleen de lendenwervels zich licht buigbaar en dat heeft weer een specifiek doel.

Bovendien zijn de rugwervels met de romp (ribben) verbonden die vervolgens met de vaste ribben een hermetische verbinding met het borstbeen vormen. Daar valt niks aan te buigen en al helemaal geen buigzame liniaal van te maken.

In de natuurlijke beweging, met of zonder ruiter, is dit de natuurlijke stand van het skelet in de verzamelde oefeningen waarbij het gewicht te allen tijde gelijk over diagonaal dragende benen dient te zijn verdeeld.

[ Afbeelding ]