Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-15 09:04

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-15 09:04

Update.
Paard gaat fijn. Ik helemaal niet. Ik ben erg bang geworden. Nog onzekerder dan vroeger. Met lesgever erop loopt het paard gewoon. Ik kan er niet eens mee aandraven, en als ik probeer kan ik daarna niet meer rondstappen ook. Hij geeft zoveel spanning, en ik ook. En ben dan vanaf hij opspant bang dat hij terug gaat bokken. En hij weet dat heeeel goed.
Heb het echt gehad. Ben bijna op het punt de handdoek in de ring te gooien. Ik weet ook niet meer voor wat ik het allemaal doe. Ik weet dat ik mijn grenzen moet verleggen, dat hij zo is doordat ik spanning geef. Maar ik heb geen motivatie meer. Ik denk dan, ok doorbijten, bloed zweet en tranen terug, dan kan ik weer beetje rijden. Maar voor hoe lang... Ik heb werkelijk waar geen enkel paard gehad waarmee ik 1jaar aan een stuk heb kunnen rijden, altijd iets. Allemaal verschillende dingen. Van blessure's naar valpartij in de wei naar stamp van ander paard, naar stofwisselingszieken... En dit al een 7 jaar lang

Weet dat jullie ook geen pasklaar antwoord hebben. Maar pfft heb het gewoon even gehad. Dit is geen hobby meer.

**Geplaatst**: 11-10-15 09:13

Geplaatst: 11-10-15 09:13

ChocooPrins schreef:
Update.
Paard gaat fijn. Ik helemaal niet. Ik ben erg bang geworden. Nog onzekerder dan vroeger. Met lesgever erop loopt het paard gewoon. Ik kan er niet eens mee aandraven, en als ik probeer kan ik daarna niet meer rondstappen ook. Hij geeft zoveel spanning, en ik ook. En ben dan vanaf hij opspant bang dat hij terug gaat bokken. En hij weet dat heeeel goed.
Heb het echt gehad. Ben bijna op het punt de handdoek in de ring te gooien. Ik weet ook niet meer voor wat ik het allemaal doe. Ik weet dat ik mijn grenzen moet verleggen, dat hij zo is doordat ik spanning geef. Maar ik heb geen motivatie meer. Ik denk dan, ok doorbijten, bloed zweet en tranen terug, dan kan ik weer beetje rijden. Maar voor hoe lang... Ik heb werkelijk waar geen enkel paard gehad waarmee ik 1jaar aan een stuk heb kunnen rijden, altijd iets. Allemaal verschillende dingen. Van blessure's naar valpartij in de wei naar stamp van ander paard, naar stofwisselingszieken... En dit al een 7 jaar lang
Weet dat jullie ook geen pasklaar antwoord hebben. Maar pfft heb het gewoon even gehad. Dit is geen hobby meer.

Sterkte TS ! Ik heb niet alles doorgelezen, dus misschien is deze raad al eens gegeven. Het is misschien een oplossing om het paard even door iemand anders te laten rijden en aan jezelf te werken. Je kan allerhande cursussen doen om meer in het nu te zijn en de spanning te laten afvloeien. En even niet meer met het paard bezig zijn en gewoon werken aan jezelf en je spanning. (Ik denk aan mindfullness, etc) Het zou zo jammer zijn om een mooie hobby op te geven waar je al zoveel jaren plezier aan beleefd.

**Geplaatst**: 11-10-15 09:17

Geplaatst: 11-10-15 09:17

ChocooPrins schreef:
Update.
Paard gaat fijn. Ik helemaal niet. Ik ben erg bang geworden. Nog onzekerder dan vroeger. Met lesgever erop loopt het paard gewoon. Ik kan er niet eens mee aandraven, en als ik probeer kan ik daarna niet meer rondstappen ook. Hij geeft zoveel spanning, en ik ook. En ben dan vanaf hij opspant bang dat hij terug gaat bokken. En hij weet dat heeeel goed.
Heb het echt gehad. Ben bijna op het punt de handdoek in de ring te gooien. Ik weet ook niet meer voor wat ik het allemaal doe. Ik weet dat ik mijn grenzen moet verleggen, dat hij zo is doordat ik spanning geef. Maar ik heb geen motivatie meer. Ik denk dan, ok doorbijten, bloed zweet en tranen terug, dan kan ik weer beetje rijden. Maar voor hoe lang... Ik heb werkelijk waar geen enkel paard gehad waarmee ik 1jaar aan een stuk heb kunnen rijden, altijd iets. Allemaal verschillende dingen. Van blessure's naar valpartij in de wei naar stamp van ander paard, naar stofwisselingszieken... En dit al een 7 jaar lang
Weet dat jullie ook geen pasklaar antwoord hebben. Maar pfft heb het gewoon even gehad. Dit is geen hobby meer.

Wat naar zeg! Kan je het paard niet maandje in training zetten ergens en dan met begeleiding van de trainer daarna zelf weer oppakken? Dit is idd niet leuk, als je zo weinig lol van je hobby hebt nu. Denk dat het goed is, gewoon even een pas op de plaats te maken. Even een breaknemen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-15 09:37

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-15 09:37

Hij wordt momenteel gereden door lesgever/ staleigenaar. Ben er niet als eerste opgegaan, omdat ik niet wou dat zijn eerste ritje een flop zou worden, haha. Wel niet in volledige training. Omdat ik nog steeds de dubbele longe wil doen. En ook zou 5 x per week toch wel zwaar zijn.
Ik dacht dat eerst dat dat de oplossing zou zijn. Hij moet eerst aan het werk, koppie terug in werkmodus. En ik zou dan zien dat hij braaf is en er zou geen probleem zijn. Nu dat is niet zo gegaan. Paard is super braaf met de lesgever. Soms spanning, soms zelfs erg veel spanning. Maar niet bokken, correct, laat zich rijden, zelfs geen aarzeling.
Met mij een ander verhaal. Hij blokkeerd op mijn spanning.
En dat zal hij blijven doen, want met hem 'mankeert' er niets meer. Maar met mij wel... Hoe goed hij ook gereden zal staan, zal hij blijven reageren op mijn gemiep.
Dusja misschien is een break wel geen slecht plan. Mss een stapritje op de galoppiste, dat durf ik. Zolang ik niets moet vragen is er niets aan de hand bij mij. Dus ben echt niet bang voor aanzetten en schrikken en ook daar kan hij bokken. Maar echt bang voor zijn reacties als ik iets ga vragen. Vooral met mijn been...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-15 09:40

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-15 09:40

En het ergste is het enige dat hij doet is hoofd en de lucht en beetje schudden haha!! En beetje over zijn schouder weglopen, en ben gewoon te bang om te corrigeren. En dat in stap...

**Geplaatst**: 11-10-15 09:54

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst: 11-10-15 09:54

O zo herkenbaar... Mijn vorige paard had ook zoveel spanning door mij en werd ook echt heel stout door mijn angst. En hij hoefde maar even zijn oor de verkeerde kant op te zetten en ik had al doodsangsten.

Ga nu iets zeggen wat iemand toentertijd tegen mij had moeten zeggen (Had mij dan jaren van verdriet en pijn gescheeld).. Als het rijden zo slecht blijft gaan door je angst en jullie combinatie, zou verkopen wellicht geen slecht idee zijn.

Geen makkelijke keuze, maar geloof me je wilt niet jaren blijven aanmodderen. En het geeft je zoveel verdriet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-15 10:16

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-15 10:16

Feit! Maar ik denk dat het met geen 1 paard meer zal lukken.
Ik heb mijn vorige merrie weggedaan omdat ik bang erop was. Heel veel mee meegemaakt, nooit gevallen wel. Maar technisch zo'n moeilijk paard, dat er voor mij gewoon geen begin aan was. En ik heb dat 5 jaar volgehouden... En dan ben ik op mijn huidig paard beginnen rijden, omdat ik in verlof was en de staleigenares zo kon helpen tijd besparen. (hij stond er voor de verkoop).
Hij was zooo bang vooral in omgang, voetjes geven, borstels nemen en we hebben elkaar precies vertrouwen gegeven. Ik had het gevoel hem te kunnen vertrouwen in het zadel. En hij mij. In 2 weken tijd waren we precies een ander mens en paard. En er kwamen toen polen op stal om paarden te kopen. Ben er letterlijk voor gesprongen en gezegd die is verkocht, hihi.
En nu ben ik helemaal bij af doordat hij plots zo begon te bokken, en is hij eigenlijk te zelfverzekerd. Hij zou nu beter nog wat bang zijn!
Maar ik verkoop hem wel als hij te brutaal blijft. Maar dan is het voor mij einde verhaal. Ik ga geen 15 paarden kopen om terug te verkopen omdat ze allemaal te brutaal worden. Het is ik die gewoon brutaal moet worden... Maar voorlopig weet ik echt niet hoe.

**Geplaatst**: 11-10-15 10:29

Geplaatst: 11-10-15 10:29

Vind je erg realistisch! We "kennen" elkaar van het aankoop topic en ken je verhaal. Geloof me, ik zat in hetzelfde schuitje. Zelfs nog erger, had eentje die steigerde en schopte. Heeft mij flink wat blessures opgeleverd (hersenschudding, gekneusd borstbeen). Maar dat was niks vergeleken met het trauma wat ik erdoor heb opgelopen. Ik ben giga fanatiek, maar zag het allemaal niet meer zitten. Wilde stoppen met rijden en was echt depressief. Achteraf gezien had het niet langer moeten duren, anders was ik er letterlijk aan onderdoor gegaan.

Nu 2 jaar later gaat het beter, die angst gaat helaas nooit meer helemaal weg en is deel van mij geworden.

Maar... Heb na dit paard een geweldig dier kunnen kopen, die mij op dit vlak echt heeft "gered".

Wat ik wil zeggen: je moet echt de juiste tegen komen en niet met je hart uitkiezen maar met je verstand.
Een paard zoals de jouwe zou echt geen goeie zet zijn voor mij. Een gevoelig en temperamentvol das en nog hengst ook. Dat zou bij mij vragen om problemen.

Heb bij mijn vorige paard ook anderen hem laten rijden en dat ging goed, maar met mij ging het alleen maar bergafwaarts. Soms opeens ging het goed en gaf het moet, maar dit verdween al gauw...

Snap dat je na al die jaren van "ellende" het niet meer ziet zitten, maar geloof me.. Er zijn er ook genoeg die je weer volledig kan maken en waar je zoveel geluk mee kan hebben.

En anders wellicht hem toch laten castreren. Ken er genoeg die daardoor veel meer rust krijgen in het lijf Omdat de hormonen minder worden, en ze worden daardoor een stuk minder gevoelig en krijgen juist een makkelijker karakter.

**Geplaatst**: 11-10-15 10:35

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst: 11-10-15 10:35

Er zijn ook echt wel paarden die je wel het vertrouwen kunnen geven, maar ik denk dat het niet erg vreemd is dat een jonge hengst dit niet kan..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-15 11:29

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-15 11:29

Cardy. Dat had ik met mijn vorige merrie ook, met uitzondering van de fysieke wonden.
Het idee dat ik terug door hetzelfde moet met dit paard... Word ik ongelofelijk triest van, zou het inderdaad gewoon niet aan kunnen. En ik was ook fanatiek. Nu weet ik niet eens als ik nog verder wil. Ben eigenlijk zelfs vergeten hoe fanatiek ik vroeger was.
Dit is inderdaad ook een keuze puur op gevoel geweest. Vond hem zo triest en angstig. Dat ik hem niet ergens in de handel zou willen zien. Zou nooit meer goedgekomen zijn met hem.

Nu zou heel goed kunnen dat jullie gelijk hebben. Dan gaat hij weg. Ga er dan niet meer aan sleutelen om te castreren en dergelijke. Geen garantie op succes, want hij is al 10.
Maar wat wou ik graag dat dit mijn maatje ging zijn. Hij is zo knap en zo stoer. Echt een goed paard ook. En eigenlijk niet echt stout. En in het begin ging het echt super!
Ofwel moet ik even met andere paarden rijden. Staan er 3 op stal die ik wel eens zou mee mogen rijden. Niet voor altijd maar zo nu en dan. Brave zielen allemaal, 1 paard heel goed gereden, aan het klaarstomen voor de wissels, een ander oudere merrie, waarvan ik weet dat ze haar eigenaar veel vertrouwen geeft. En dan nog een iets sensibelere ruin, die mij wel niet kent, dus zou wel lukken voor even. Haha.

**Geplaatst**: 11-10-15 11:49

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst: 11-10-15 11:49

Meid, je moet lol in het paardrijden hebben, mijn advies..je hebt al zo lang aangemodderd alles geprobeerd de koek is naar mij mening op. (en ja al dat in training zetten..allemaal leuk en aardig maar kost ook klauwen met geld)

Verkoop hem en ga eens rondkijken voor iets echt braaf en liefs (en nee geen hengst...) en dan maar een minder knap exemplaar. Want dit knappe exemplaar maakt jou dood ongelukkig......

**Geplaatst**: 11-10-15 12:25

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst: 11-10-15 12:25

Misschien kun je proberen om te stoppen met 'moeten'.
Vergeet wat anderen van je verwachten en wat je van jezelf verwacht.
Ga een lekker rondje stappen en klaar.
Gewoon dat doen wat wel goed voelt en recreatief aanprutsen totdat de zin om iets te doen vanzelf weer komt.
Ik weet heel goed wat je bedoelt overigens. Heb dat stadium met mijn jongste paard moeten doormaken helaas nadat ik er een keer vanaf getorpedeerd was.
Maar nu gaat het weer super.

**Geplaatst**: 11-10-15 13:12

Geplaatst: 11-10-15 13:12

Oh TS wat herken ik je verhaal!! Ik moest van mezelf zorgen dat het goed kwam, ik mocht niet bang zijn van mezelf... Heb de ogen uit mm kop gehuild. Na een traumatisch half jaar met een toenmalig paard... Ook nu ik een "nieuw" paard heb kwam de spanning weer terug, staken, steigeren... Weer kon ik alleen maar huilen, voelde mezelf een mislukkeling, ik kon zelfs dit OER brave (jonge) paard niet rijden... Ik heb mezelf over gegeven, ben bij mensen aan gaan geven dat ik dit zelf niet kon. Ook bij instructrice op dat moment. Zij raade mij iemand aan die jonge paarden inrijd, diegene is er niet op gegaan, maar heeft mij aan de longeerlijn (voelde heel knullig) weer 'opnieuw' leren rijden. En mijn paard weer in zijn vooruit leren denken (mijn angst remde hem af waarna hij ging spoken). Het had voor mij op dat moment geen zin dat ik zou zien dat hij bij iemand anders braaf zou zijn. Dit wist ik toch wel. Het zat in mij... Hij heeft mij weer leren denken. Ik dacht niet meer, voelde angst -stak mijn benen af- en het paard had vrije loop. Uit eigen ervaring zou ik niet iemand zoeken die jou kan laten zien dat hij braaf is, maar iemand die jou kan laten ervaren -leren- dat je pony braaf is... Van voor af aan...

**Geplaatst**: 11-10-15 13:18

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst: 11-10-15 13:18

Ts ben het helemaal eens met beide posters voor me.

Je hebt op je gevoel vertrouwd en hebt je paard weer in orde gekregen. Bent daar tegen de gevestigde orde in gegaan.

Leer genieten ipv te moeten. Van wie moet je fanatiek zijn. En wat is fanatiek. Kun je nog genieten als je hem in de wei ziet staan? Voel je je dan nog trots en trots dat jij hem mag verzorgen?

Doe lekker twintig stappen terug. Ik was vroeger ook fanatiek. Nu geniet ik er zelfs van om de mest uit de wei te halen en de paarden even bij me komen neuzen voor een knuffel.

Wat je ook doet, het is goed want het is jouw ding. ...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-15 13:51

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-15 13:51

Ik kan mij in iedereens post vinden.
En dat is het probleem ook wel misschien. Ik weet het zelf niet meer.
Ik was fanatiek, ben ik nu niet meer fanatiek omdat ik al jaren pech heb? Of ben ik niet meer fanatiek omdat ik het zelf niet meer wil. Nu wil ik het niet. Nu wil ik zelfs geen paard.

Ik heb nu gisteren gewoon wat rondjes gestapt. Eerst ging het ok, dus wou toch even proberen draven, ja verkeerd. Durfde niet meer en heb echt moeite moeten doen om hem gewoon nog rond te kunnen stappen. Sorry maar dat is echt niet leuk meer.
En inderdaad voel me gewoon een mislukkeling.
En ik weet dat ik echt prima kan rijden, zit goed in balans. En heb meer gevoel en inzicht dan een gemiddelde ruiter. En zie gewoon allemaal mensen die volgens mij echt haken en ogen missen in hun basis of totaal niet eerlijk tegenover het paard zijn, mij voorbij steken. Al jaaaaaren aan een stuk.
Er zijn mensen die mij alleen maar kennen als een complete prutser. En zie hun dan prutsen en doen, en allemaal steken ze mij voorbij en ze proberen mij dan uit te leggen wat ik moet doen, terwijl hun uitleg volgens mij helemaal op niets slaat. Nouja dan begin je toch echt wel te twijfelen dat het misschien beter is een shetlander te kopen om aan de hand of fiets mee te gaan wandelen.
Mijn zelfvertrouwen is gewoon helemaal weg. Maar als dat zal terugkomen door een ander paard. Geen idee.
Ik heb mijn oude merrie weggegeven in de tijd, omdat ik fanatiek was. Beestje had artrose, daar kon ik wel nog mee leven, en daar had ze in principe zelfs weinig last van, dan die pezen compleet eraan. Dus heb ik toen de keuze gemaakt om ze weg te doen, als wandelpaard. Staat ze nu nog steeds, heeft zelfs nog hier en daar een wedstrijdje gelopen. Als ik nu terugkijk zou ik gewoon haar moeten houden hebben dan. Om een wandelritje mee te maken. Maar daar zou ik totaal niet gelukkig mee zijn.
Ik denk dat ik nu zo 'op' ben door de situatie.
Maar geen idee als ik nog terug kan hoe ik zou willen of ben. Zie me geen paarden gaan proberen, zelfs totaal geen zin in.
Heb geen zin meer om zelfs iets van moeite te doen, voor gelijk wat. Geen zin in grondwerk, want daar moet ik dan ook weer hulp voor inroepen, aangezien dat voor mij ongekend terrein is.
En zeggen dat ik anders echt altijd positief ingesteld ben geweest. En echt voor iets ga als ik mijn doelen heb gezet, en nooit opgeef. Daarom dat ik zolang heb aangemodderd met mijn vorig paard... Het moest en zou lukken. En nu is mislukkeling nummer 2 daar ook weer...

**Geplaatst**: 11-10-15 14:03

Geplaatst: 11-10-15 14:03

Ik begrijp het heel goed hoor.
Elke weekkom ik bij klanten die rijtechnischechtom te huilen zijn en toch gaat hun paardje braaf zijn rondje terwijl er een zoutzak op zit.

Dan klem ik een veel met mijn bovenbenen en krijg een heus boksaldo voor mijn kiezen en durf vervolgens de galophulp niet meer te geven. Een vriendin rijdt er vervolgens zo mee weg.
Dat vreet aan je, ik heb al 20 jaar jonge paarden ervaring namelijk.
Ik ben toen maar veel naar buitengegaan, enkel in stap, wandelen, schriktraining etc.
Op een gegeven moment kwam toen vanzelf de drang weer om te rijden. Dat kwam omdat ik inmiddels elke vorm van schrikreactie heb kunnen zien en geen enkele was eigenlijk gevaarlijk. Die realisatie maakte voor mij het verschil.
Heb al die tijd ook geen les gehad omdat ik niet gepushed wilde worden.
Wel reed 1x per week een vriendin erop en keek ik toe.
Eerst frustreerd het me enorm maar op een bepaald moment kon ik er van genieten en analyseren.
Rijtechnisch zijn we hetzelfde, zij rijdt zeker niet 'beter' maar zat er onbevangen en relaxed op.
Dat was het enige verschil.
Inmiddels kan ik dat ook weer gelukkig en accepteer nu dat ik niet meer zo onbezorgd ben als vroeger.
Heb mijn doelen dan ook bijgesteld naar: we zien wel of we een keer gaan starten.

Verkopen wilde ik op dat moment niet omdat ik wist dat het probleem in mijn hoofd zat. Dan is de kans vrij groot dat je er dan met het volgende paard ook last mee krijgt.

**Geplaatst**: 11-10-15 14:23

Geplaatst: 11-10-15 14:23

Ook ik herken je verhaal. Ben na een ongeluk ook bang geworden met rijden. Het kon tijden goed gaan en dan in ene weer de kop op steken. Ik heb toen de keuze gemaakt om een heel braaf paard te kopen ipv een getalenteerd paard. Ondanks dat ik nu soms mopper dat hij traag is, ben ik in mijn hart juist erg blij, want op hem kan ik heerlijk ontspannen rijden en heb ik weer ontzettend plezier in het rijden. Zelfs in het dressuur rijden

Maar zou je toch misschien niet kunnen overwegen om hem te castreren? Ook al is hij 10 jaar, iets rustiger zal hij er toch wel van worden.

**Geplaatst**: 11-10-15 14:36

Geplaatst: 11-10-15 14:36

Ts, vat dit aub niet verkeerd op.
Maar koop een bak ben en Jerry's ijs. En een zak m&m's. En voel je gewoon even helemaal gammel. Doe niets, hang op de bank en vreet je klem in alles dat lekker is. Baal, huil, schop (liefst tegen een voetbal), scheld (evt tegen een boom). En laat evt mijn opmerking lekker links liggen

Ik heb het gevoel dat je jezelf oplegt dat je vanalles MOET omdat anderen dat ook doen of omdat je denkt dat je dat van anderen moet. Waar is de lol met en om je knol gebleven?

Al heb je een beest van 1000000 onder je kont en ga je alleen elke dag twee wortels brengen omdat JIJ daarvan geniet. Prima toch?
Al heb je de meest lelijke knok die er bestaat. Wat maakt het uit. Het is jouw maatje. Jij mag ervan genieten.

Belangrijkste is toch dat je met een warm gevoel naar je paard kunt kijken. Of dat nu op zijn rug of in de stal of in de wei is?

Leer weer genieten. Wellicht Door een tijdje niets te doen.

Ik vind je altijd met zoveel liefde over je maatje schrijven. Dat is toch niet ineens weg omdat jij je vertrouwen in jezelf kwijt bent.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-15 09:48

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-15 09:48

Bedankt voor jullie reacties. Doet wel deugd te weten dat er verschillende mensen bang zijn geweest.

Hihi rocamor. Moet lachen met je reactie. Ik doe het echt niet voor anderen. Ik ben altijd beetje vreemde eend in de bijt. Ben de enige op stal die geloofd in osteo/ fysio. Ga van west vlaanderen naar nederland om zadel aan te laten meten. Terwijl iedereen hem uit de winkel haalt. Dubbele longe had niemand nog gezien, snappen ook totaal het nut niet van. Ben de enige die mijn paard opzadelt om er een staprit mee te doen, of gewoon komen om mijn paard te borstelen en aan de hand gaan wandelen. En ben ook de enige die soms goedbedoeld advies straal kan negeren. Dus wat dat betreft kan ik toch niet meer vreemder worden haha.
Maar ik leg het wel mezelf op. Omdat ik mezelf belachelijk vind.
De liefde heeft wel een deuk gekregen ja. Had nooit gedacht dat hij nu nog stout zou zijn... Welja stout alleen met mij. Ben teleurgesteld in hem. Maar besef wel goed dat hij er niet aan kan doen. Hij reageert gewoon op mij. En dat is nu ook een vicieuze circel geworden. Hij stout, ik spanning, hij stouter, ik meer spanning.
Dus denk dat het longe idee een goed idee is voor mezelf. Gewoon lichtrijden, en alle spanning laten afvloeien. Wat bij ons ook niet helpt is dat het een open piste is. Dus hij kan gewoon wegrennen als hij dat wil. En zijn dingetje is over de schouder lopen, waar ik dan niet durf te corrigeren, en ben het meest bang dat hij met mij de piste uit rent over het beton. Dus daar moet ik dan niet aan denken...
Er is wel een gesloten piste ook maar die ligt vol putten omdat we daarin longeren.

Ik zit te denken. Vroeger had ik een paard die mij vertrouwen gaf, een sensibele merrie. Het was een paard van mezelf en mijn zus. Mijn zus is gestopt met rijden omdat er geen klik was, te sensibel. Maar ik had wel een klik. Herinner mij 1 situatie dat ze compleet aan de kletter ging. Omdat ik heel gespannen was. Het was erg druk in de piste, en ik had al mijn dag niet. Dus zelfs mijn lieve merrie reageerde op zulke dingen.
Ik kon er toen mee rijden omdat ik inderdaad relaxer was dan nu.
Nu heb ik door alle pech mijn zenuwen gewoon een slag gehad ofzo, haha. Want iets echt akeligs heb ik niet meegemaakt. De ergste dingen waren met mijn oude merrie. Ben aangereden geweest door een tractor op straat tijdens een buitenrit alleen, verschillende keren aan de kletter doordat ze over een schaduw wou springen op buitenrit haha. Maar toch bleef ik daar relatief ontspannen bij. Had toen ook wel eens stress maar belange zo erg niet. Als die iets probeerde uit te halen had ze het geweten, vond mezelf soms iets te streng! En reed toen in de tijd zonder cap. Ongelofelijk! Nu zou ik liefst een paracute aanhebben!
Dan mijn jonge merrie gekocht, vanaf de week na de aankoop was allles mis. Paard ziek en nooit meer echt netjes mee kunnen rijden. Alles wat ik deed of vroeg kreeg ik een negatief antwoord. En daar is mijn zelfvertrouwen enorm van op achteruit gegaan. Want ik dacht dat ik haar erdoor ging krijgen, en gedacht een fijn rijpaard eraan over te houden. Van hot naar her mee gereden, veel verschillende mensen erop gekropen, klinieken afgelopen, mijn verhaal gedaan om ergens een gouden tip te krijgen. Maar ze bleef gewoon heeeeel moeilijk te rijden. Dus met massaal verlies moeten verkopen, en met veel pijn in mijn hart. Maar het was houden en verzuipen van verdriet of verkopen en kijken als ik verder kon.
Moraal van het verhaal ik moet aan mezelf werken. Want het zou met geen enkel paard gaan zelfs niet met mijn oude merrie waar ik wel vertrouwen in had.
Gelukkig kan ik op stal op genoeg mensen rekenen die me aan de longe willen nemen, en die ik ook vertrouw. Ben eigenlijk stiekem enthousiast om eraan te beginnen... Hihi

**Geplaatst**: 12-10-15 10:03

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst: 12-10-15 10:03

Ahhh, kijk, je (positieve jij) bent weer terug

.

Ennuh, we balen allemaal wel een keer.

Ben jij niet gewoon hardstikke moe van jezelf keer op keer te moeten verdedigen aangezien je zo'n vreemde eend in de bijt bent?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-15 10:24

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-15 10:24

Rocamor schreef:
Ahhh, kijk, je (positieve jij) bent weer terug .

Ennuh, we balen allemaal wel een keer.

Ben jij niet gewoon hardstikke moe van jezelf keer op keer te moeten verdedigen aangezien je zo'n vreemde eend in de bijt bent?

Hihi!

Goh soms wel, maar valt wel mee. Krijg nu nog de opmerking van ik denk toch dat je paard heeft overdreven door zo te bokken met zijn blessure :')

Doe eigenlijk geen moeite mezelf te verdedigen. Laat anderen ook genoeg in hun waarde. En ben ook oprecht blij als iets goed gaat en bezorgt als het mis gaat. En omgekeerd is dat ook zo. Ze lachen waarschijnlijk wel eens onder elkaar van goh daar is ze weer, om te gaan wandelen. Ze zou beter een hond kopen haha. Zie er zelf de humor wel van in.
Ben zelf bezig met opleiding voor sport masseur JM voor paarden. Kunnen ze nog raarder kijken. Maar wil gerust wel eens oefenen op hun paard hoor. Kunnen ze maar profijt van hebben als blijkt dat het helpt.
Iedereen moet zijn eigen weg kiezen. Met alle voor en nadelen. Andere mensen missen misschien wel eens iets wat hun paard hun duidelijk maakt. En ik zie overal spoken waar ze misschien wel of niet zijn

.

Het enige lastige is van sommige mensen adviezen negeren. Want dan lijkt het alsof je het niet apprecieert. Krijg soms de opmerking en rijden he, niet dromen of slabakken gewoon doen. Heel lief dat ze aan me denkt, maar daar heb ik gewoon niets aan. Haha.

**Geplaatst**: 12-10-15 12:02

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst: 12-10-15 12:02

Even een hele gekke opmerking hoor, maar heb je al eens geprobeerd om zelf iets rustgevends te nemen? Magnesium, bach bloesem, desnoods een goede borrel voor je gaat rijden (niet altijd natuurlijk haha, maar de eerste keer)? Want ik vind het eigenlijk naar om te lezen hoeveel moeite je voor je paard doet, hoe goed je hebt gezocht naar wat hem dwars zit, om vervolgens jezelf zomaar af te schrijven met 'ik ben gewoon te gespannen'. Daar valt heus wel iets aan te doen maar ook dat is weer even zoeken en proberen wat er werkt. Het is niet alleen je paard dat die zoektocht waard was hoor, jij bent dat ook waard!!

**Geplaatst**: 12-10-15 12:30

Geplaatst: 12-10-15 12:30

0000 schreef:
Even een hele gekke opmerking hoor, maar heb je al eens geprobeerd om zelf iets rustgevends te nemen? Magnesium, bach bloesem, desnoods een goede borrel voor je gaat rijden (niet altijd natuurlijk haha, maar de eerste keer)? Want ik vind het eigenlijk naar om te lezen hoeveel moeite je voor je paard doet, hoe goed je hebt gezocht naar wat hem dwars zit, om vervolgens jezelf zomaar af te schrijven met 'ik ben gewoon te gespannen'. Daar valt heus wel iets aan te doen maar ook dat is weer even zoeken en proberen wat er werkt. Het is niet alleen je paard dat die zoektocht waard was hoor, jij bent dat ook waard!!

Hier kan ik me eigenlijk wel bij aansluiten. Begin bij jezelf ook gewoon eens vanaf 0 af aan. Gewoon niks moeten en alles is goed. Zoek er de juiste begeleiding erbij. Ikzelf heb dat ook gedaan. Toen ik mijn huidige paard net had, is ie er met mij flink vandoor gegaan. Hierdoor heb ik behoorlijk de schrik erin gekregen. Hier ging aan vooraf dat ik eerder bij een paard ging kijken en er daar ook vreselijk hard vanaf ben gevallen en daar dus de grootste deuk heb opgelopen en alles weer terug kwam toen mijn eigen paard er zo vandoor ging. Geen rem wel enigszins een stuur. Het werd zelfs zo erg dat ik niet meer durfde dan hooguit een beetje stappen en als ie dan ging klieren door verveling ging ik er maar weer snel vanaf. Vaak gedacht is ie niet teveel paard voor mij? Steeds kwam ik terug dat het probleem zich voor de volle 100% tussen mijn oren lag. Paard is goed voorwaarts (houd ik erg van, maar was tevens mijn struikelblok). Met bloed, zweet en tranen bijna ben ik er met de juiste begeleiding over mijn issue gekomen. Ik reed dan ook alleen met begeleiding erbij. Verder deed ik los veel longeren etc. Daar overigens nooit problemen gehad. Met rijden voorzichtig aan weer vrij geworden. Idd ook aan de longe. Nu 4 jaar later heb ik het nog wel eens over met mijn instructeur en moeten we allebei vreselijk hard lachen. Ik doe nu alles met hem. Dressuur, springen, cross, buiten rijden.

Mocht je zelf toch nog het een keer willen proberen, doe eerst even lekker niks en dan mondjesmaat aan met begeleiding erbij. Lessen wil niet zeggen alleen maar rijden om beter te worden, ook dit valt daar onder en uiteindelijk wordt je er beter van. Ook al voel je je nog zo knullig.

**Geplaatst**: 12-10-15 12:46

Re: Paard maakt misbruik? Of iets anders.

Geplaatst: 12-10-15 12:46

Ik denk dat jij op dit moment eens een heel erg braaf, ongecompliceerd paard nodig hebt. Eentje die zn les kent, die niet voor het minste 'anders' doet en die je niet steeds doet twijfelen aan jezelf. Je kent het verhaal van mijn merrie, die heb ik ook met veel verlies verkocht en het paard dat ik in de plaats kocht vond ik niet mooi of goed, maar was voor mij het allerbeste paard dat ik me toen kon wensen. Het heeft een jaar geduurd voor ik echt met hem durfde rijden maar in dat jaar heeft hij nooit misbruik gemaakt van mijn angst. De 2 jaar erna vertrouwde ik hem wel, maar als er eens iets gebeurde was ik snel terug bang. Nu heb ik hem 4 jaar en kan ik zeggen dat ik echt niet bang meer ben. Gisteren schrok hij en draaide hij 180 graden, de voorbije 3 jaar was ik er zonder pardon afgestapt. Nu heb ik er letterlijk om gelachen. En dat schrikken, dat heeft hij in die angstige jaren ook nooit gedaan. Ik geloof dat hij voor mij voorzichtig is geweest, tot ik weer tegen een stootje kon.
Zo'n paard kost in euro's niet veel, maar is voor ruiters als jij en ik onbetaalbaar... Dankzij hem rijd ik vrolijk rond, ook met mijn driejarige, gewoon omdat ik nu weet dat ik wel op mezelf kan vertrouwen. En oké, op wedstrijd zitten we na 4 jaar nog altijd 'maar' in L2, en mijn merrie kon met 2 hoeven in de neus naar het Z, maar met haar ben ik zelfs nooit op wedstrijd geraakt omdat ik bang van haar was..
Mijn advies is dus: ga op zoek naar een heeeeele brave sukkel waar je een tijd kan mee rijden, en dan lukt het over een tijdje met Prins ook wel weer... Succes

**Geplaatst**: 12-10-15 12:54

Geplaatst: 12-10-15 12:54

ow wat herkenbaar zeg, er spreekt een hoop verdriet uit je verhaal..

Ik ben nooit heel handig geweest met jonge paarden (als ze net zadelmak zijn zeg maar en nog doorgereden moeten worden). Dus heb er na een miskoop 10 jr geleden besloten er nooit meer aan te beginnen.
MAAR toen kwam mijn huidige paard op mijn pad, eigen fok van een kennis van me. Hij wou graag dat ik erop ging rijden. Zadelmak maken ging goed, hij was braaf (door ervaren iemand laten doen, gewoon aan huis). Daarna ik erop, ging ook goed. steeds meer grenzen verleggen natuurlijk, dus paard mee naar de les, ik vond het reuze spannend en verviel direct in mijn onzekere gevoel 'dit kan ik niet en/of durf ik niet). Tijdens de les vond hij alles spannend en opeens schrok hij, maakt een sprong en lanceerde mij over de bakrand heen, gevolg bekken zwaargekneusd. Ik was heel vastbesloten, ik zat er zo snel het weer ging weer op. Maar ik merkte dat ik bang was, eerst ging het nog wel, maar op een gegeven moment was hij alleen maar bezig met bokken (en dan ook echt onbenullig bokken) wegrennen en met alles bezig in de omgeving behalve met mij. Gevolg was dat ik nog banger werd. Totdat het punt kwam dat ik savonds in de auto stapte om te gaan rijden en mijn keel al dichtkneep omdat de angst toesloeg. Toen dacht ik"ik moet hiermee stoppen, dit is voor niemand goed", hierna raakte ik overigens zelf in de ziektewet (teveel hooi op vork genomen) en ging met mezelf aan de slag. Werd rustiger en weer zelfverzekerder en ineens ging het met het paard ook steeds beter. Hij bokt niet meer, let beter op me en ik merk dat we echt een team zijn geworden. We doen het echt samen nu. ben zo ontzettend blij dat ik heb doorgezet.

Heb overigens wel instructeur gezocht die zich ook erg bezig houdt met mij hoor, dus die me erop wijst als ik teveel in mijn "hoofd" zit, of teveel vooruit denk etc.

Mijn advies: Probeer eerlijk te zijn naar jezelf, als het aan jou ligt zoek hulp om je te ontspannen.
Als er teveel gebeurd is waarvan je denkt dat het niet meer goed komt dan moet je er mee stoppen, paardrijden hoort leuk te zijn.
Maar bovenal doe wat je gevoel je ingeeft en rustig aan.

Heel veel succes!