joyce B schreef:Ik quote jou omdat jij beweert dat van loslaten, je paard van voor de ruimte geven en eerst eens echt van achter naar voor gaan rijden naar je hand toe in plaats van met weerstandbiedende hand niets komt dan sloffen en dat je dat niet moet verwarren met ontspanning.
Blijkbaar is dat jouw beeld. "Lange/losse teugel bij losrijden is sloffen en nutteloos"
En als jij vind dat je een paard niet eerst mag losgooien om hem lekker aan het lopen te krijgen omdat in jouw ogen dat nooit tot een goed (ontspannen) resultaat kan zleiden, dan ben ik het dus niet met je eens. Dat komt omdat ik met meerdere paarden wel goede resultaten zie als de ruiters eerst eens die voorkant vergeten en gewoon lekker voorwaarts gaan denken zonder zich druk te maken om die voorkant!
De reactie ging om het alleen maar met losse teugel rijden Joyce B. En ik denk niet, dat een uur lang aan een los teugeltje rijden iets gaat uit halen nee. Een paard weet niet wat wij willen, die weet niet hoe wij willen dat ie loopt. Dus dat moeten we hem vrágen en we moeten hem daar naar toe begeleiden.
Citaat:Het proberen en kijken of ze je hand opzoeken is niets mis mee!
Zoveel paarden die vooral blokkeren omdat ze tegen een vaste hand aangereden worden, of daar vanuit het verleden negatieve ervaringen mee hebben en zich daarom van te voren maar alvast strak maken uit verdediging, of die gewoon stijf zijn en langer de tijd nodig hebben om op te warmen, maar wel voorwaarts neerwaarts gaan lopen als je ze de tijd en de ruimte geeft en werkt aan de basisvoorwaarden van gehoorzaam aan zit en been en het zoeken van de juiste tact/balans...
Jij adviseert een manier waar je al moet kunnen samenwerken met been, zit en hand en vooral mee moet kunnen zijn, als iemand dat samenspel nog niet goed aanvoelt, dan kun je heel lang blijven vastzitten op datzelfde punt van tegen de hand zijn.
Dan moet zo iemand of intensief les nemen, of niet beginnen aan een paard dat al zo ver vast zit dat ie teugelkreupel is.
Citaat:Wat ik uitleg is hoe je de aparte basisvoorwaarden kunt trainen (voor het been, op je zit te controleren) die je nodig hebt om in samenwerking met die hand aan een fijne aanleuning te kunnen werken, zonder het risico dat je gelijk verzet en weerstand oproept met je hand!
Hoe kan je iets wat samen behoort te gaan nu correct aanleren door het apart aan te leren? dán krijg je juist een strakke die er tegen in komt of een strakke die in zijn eigen houding kruipt en die na verloop van tijd welliswaar leuk in de krul loopt maar alsnog zo vast zit als ie groot is.
Citaat:Als je niet voelt wanneer je paard tegen het been komt (met als gevolg dat hij in kan houden en niet meer je hand op zoekt of ruimte krijgt om omhoog te komen) of niet op je zit terug te rijden is (met als gevolg dat hij van het achterbeen af kan lopen, op de voorhand kan vallen, of je hem met teugelhulpen bij je moet houden zodat je geen stil neutraal contact meer hebt om je halve of hele ophoudingen in door te laten komen, dan krijg je toch nooit die aanleuning goed?
Inderdaad. Dús intensief lessen en niet op een forum vragen want wij kunnen niet zien wanneer dat dier wat doet en bijgevolg kan ze ook nooit juist en op tijd reageren.
E
Citaat:n als je paard al verwacht dat je de teugel op pakt en zich daar tegen wapent door zich strak te maken in de hals of zelfs het hele lijf (gevoel van op de handrem lopen, huppelpasjes bij meer been geven maar niet naar voren doorlopen) of het bit vast te pakken, dan heb jij je basisvoorwaarden tact en ontspanning toch nog niet voor elkaar? En kun je dus ook nog niet een goede aanleuning krijgen.
Waarom dus je focussen op dat teugelcontact als dat mogelijk vooral nog storend werkt en niet in samenhang met de rest?
Hoe kan dat nu níet samen hangen met de rest? Als een paard vanvoren niks accepteerd kán je hem ook niet van achteren naar voren rijden. Dan kan je hem enkel vooruit rijden en loopt hij onvoorwaardelijk, van dat achterbeen af. Waarom zou hij ook niet? Is makkelijker voor een stijve en er is toch niks wat hem tegen houdt.
Citaat:Zoals ik later al schreef, en jij ook aan gaf, soms heb je paarden die blijven "sterrenkijken" in hun eigen houding, maar ook die paarden geef je eerst de tijd om vrij op te warmen, en dan kun je ze misschien even er door rijden.
Maar dan moet je rijtechnisch wel zoveel ervaring hebben dat je dat kunt. Want je kunt het paard er vaak wel even "doorheen vragen" maar wat doe je daarna? Gaat het paard dan ineens vanzelf zijn hals/hoofd in je handen laten vallen en ontspannen? Of wordt het een touwtrek of judo wedstrijd waarbij je het paard daar in die houding in de houdgreep probeert te houden...
Jep maar doe dat dan in stap. En ja, per definitie als je hem er "doorheen" vraagt zou ie in je hand moeten komen. Anders vraag je hem er niet doorheen maar trek je gewoon harder.
Citaat:Op het moment dat je het vinden van die aanleuning niet rijtechnisch correct kunt, grijpt men makkelijk naar meer druk of sterkere ophoudingen (zie heen en weer schuddende hoofden, of sterrenkijkende hoofden, of hippende paarden met tactfouten, of teugelkreupel lopende paarden, of kantelende hoofden, noem ze maar op.
Er zijn mensen die opstappen en het paard moet gelijk nagevelijk in de krul lopen. Dat dat alleen lukt met een correct gereden paard klopt niet. Er zijn zat paarden die zich in allerlei bochten en houdingen laten wringen.
Of dat een correcte aanleuning als resultaat geeft, nee, meestal niet, maar als je dat verschil nog niet weet voel je dat toch ook niet? En als je het wel voelt, is het al moeilijk genoeg om het op te lossen.
Het voorkomen van spanning helpt ook om die problemen te voorkomen of zo klein mogelijk te houden.
En geen van die paarden doet dat langer dan 2 maanden zonder blessures of protest of "teugelkreupelheid". Er loopt hier een prachtig voorbeeld in de buurt. Paard is een deurmat. Iedereen loopt er overheen. Baaslief rijdt 'm in de krul en dat doetie dan ook braaf maar 2 maanden later ging ie onvermijdelijk teugelkreupel lopen. Hóe dan ook draag je daar vroeg of laat de gevolgen van.
Leer ik enorm veel van!)
zegt mijn lesgeefster 

