Geplaatst: 25-08-08 16:03 Alicia2u schreef:Nee, op het moment heb ik genoeg zelfkennis dat ik met genoeg zekerheid kan zeggen dat ik mezelf in de hand hebt. Zelfkennis kan ook een bron zijn van zelfvertrouwen. Bovendien ken ik mijn paard en heb ik een belangrijk princiepe: relatie gaat voorop.
Zo dek ik mezelf een beetje in: als ik de best mogelijke relatie wil met mijn paard, moet ik hem respecteren. Zo ook de (lichamelijke)beperkingen die hij heeft. We doen niet voor nietss samen parelli; zodra ik zonder zadel en hoofdstel opstijg moet de relatie toch echt goed zijn, hetzelfde als ik vanaf de grond zonder halster en touw dingen van hem vraag. Wil hij niet, dan doet hij het ook niet. Wat dat betreft heb ik het perfecte paard: hij is net zo perfectionistisch als ik :p
Ik heb er vertrouwen in dat de mensen om mij heen zullen ingrijpen als ik te ver ga, ik sta onder goede begeleiding. Bovendien ben ik behalve ambitieus ook erg leergierig, dus zoek ik automatisch mensen op van wie ik meer kan leren en die meer ervaren zijn dan ik. Dat dekt me een beetje in. Ik ken de valkuilen maar al te goed, ben er meer dan eens ingestapt. Maar, zoals al eerder gezegd, van fouten leer je (en ik heb gelukkig geleerd mezelf die fouten te vergeven, al was dat erg moeilijk), volgende keer beter
Dus jij raakt nooit gefrustreerd, ben altijd geduldig, alert, vriendelijk en professioneel in het zadel?
Mmm.. Ik wou dat ik dat kon.
Denk je echt dat je paard alles doet vanuit perfectionisme?
Welke valkuilen waren dat? Zulke als Kim hier beschrijft?
