Tja, ik ben zo'n volwassene en ik wil altijd overal zoveel mogelijk vanaf weten en mijn ervaring is dat teveel aan theorie vooraf niet goed is. Ik was meer bezig met die theorie dan leren rijden. Vandaar dat ik het gevoel heb dat je beter gewoon kan beginnen en de theorie komt dan in de loop van de tijd wel.
maar het is altijd wel fijn te weten wat de volgende stap kan zijn
Het is eigenlijk ook maar net met wat voor doel je wilt gaan rijden. Als je 1 x in de week op een manegepaard wilt rondhobbelen is meer theorie idd niet nodig.
Maar wil je toch de serieuzere kant op gaan, is je interesse natuurlijk ook veel groter op de kleinere details.
Ik ben bv ook niet echt een boekentype. Heb alles in praktijk geleerd. Echter, nu gaat alles me toch wel enorm boeien en volg ik diverse opleidingen, meetings en clinics om het naadje van de kous te leren.
Teveel kennis is nooit verkeerd volgens deze informatiejunk .
Het probleem is dat je die kennis even moet vergeten als je op het paard zit en je gewoon met de basis bezig moet houden. En vooral luisteren naar wat je instructrice zegt ipv van al die grootheden die de boeken volgeschreven hebben.
En in de manege rondhobbelen is leuk, maar in december rijd ik mijn eerste wedstrijd
Tja en dat voor iemand die er van overtuigd was dat je je na twee lessen in de binnenbak je wel ontzettend zou gaan vervelen en die als doel had zo snel mogelijk buiten te gaan rijden .
Maar nu weer even on topic, de theorie achter het rijden krijgt volgens mij pas zin als je weet waar je mee bezig bent.
Haha Tyrza, jij grijpt alles aan om maar een excuus te hebben om te gaan skieën, of niet
Aimee verwoord prachtig wat ik bedoelde.
Ik vind de kreten gewoon zo vaag. Hoe kun je nou uitleggen hoe een goedgaand paard loopt? Dat moet je een keer aanvoelen en dan weet je meteen waar je naartoe werkt.
Okee, dat is wel zo, Zep. Maar zoals bij alles worden dingen vastgelegd. Er moet een bepaalde basis zijn, los van praktijk. Je moet immers ergens van uit kunnen gaan, buiten het rijkunstig gevoel om.
maar ik wil meer weten over de duitse training, en als anderen vinden te veel theorie vooraf leren niet goed is...dan moeten zei dat niet doen, ik wil er iets over weten....... heel graag!! Houd het onderwerp dus aub centraal...
Er zijn inderdaad genoeg boeken over geschreven, zoveel en zo gedetailleerde info kan haast niet via een forum gegeven worden. Als iemand dan theoretische kennis op wil bouwen zijn boeken als De eenvoud van dressuur (Coby van Baalen en Johann Hinnemann) en Das Gymnasium des Pferdes (Gustav Steinbrecht, nl. vertaling) goed leesmateriaal, of het Basisboek dressuur van Tineke Bartels. Wat ik ook een erg goed boek vind is Rijden met gevoel van Mary Wanless, al is het wat onconventioneler
Ik zou het overigens niet echt de duitse manier van rijden willen noemen. Het is gewoon klassieke dressuur, waarbij je een handvat wordt gegeven om mee te nemen in de training. Noem het maar een sumiere gids.
En het boek van Coby van baalen is echt een aanrader in dat opzicht. makkelijk geschreven. Een instructeur/trice zoeken die volgens dat systeem les geeft is ook handig.
Hoe groter de kennis hoe meer behoefte aan informatie
Daar moet ik je gelijk in geven, je wilt altijd meer. Eerst wil je weten hoe ongeveer en dan wil je precies weten en dan excact. Dat maakt paardrijden leuk. Je bent nooit uitgeleerd.
Leuke discussie! Mensen leren op verschillende manieren. Bij de 'Professor' hoeven we er niet aan twijfelen hoe zij zaken benadert en leert. Maar dat geldt niet voor iedereen. Er zijn mensen die erg op hun gevoel rijden en ook via dat gevoel leren, en voor anderen geldt dat 'drillen' het beste werkt. Rationeel leren ('weten waarom') past idd het beste bij de professoren onder ons. En dat verhaal van Tyrza over kinderen klopt natuurlijk ook, kinderen leren anders (en ook sneller) dan grote mensen.
Instructeur en ruiter moeten in dat opzicht bij elkaar passen. Een instructeur die vooral probeert jou 'het goede gevoel' bij te brengen, is ws niet geschikt voor iemand die erg rationeel leert. Iemand die vooral leert door drill (inslijping) heeft het meeste aan een instructeur die 100 keer roept wat je met je handen en benen moet doen, net zo lang tot het goed gaat. Enz enz. Vanzelf zijn allerlei combies mogelijk, maar leerstijlen verschillen net zo veel van elkaar als paarden!
Rijden is voornamelijk een kwestie van gevoel. Het probleem is alleen voor de gemiddelde ruiter hoe ontwikkel je een goed gevoel. Een goed gevoel ontwikkel je alleen door herhalingen vanuit een goed gevoel. Dat gevoel moet je door een paard gegeven en door een instructeur bevestigd worden. Bij paardrijden denk je heel snel goed te voelen terwijl het verkeerd kan zijn. Alleen als je veel op goed gereden paarden gereden hebt, ontwikkel je een goed gevoel. Als je dat als referentie in je lijf hebt zitten, dan kun je pas op minder goede paarden zo gaan rijden, dat je via je gevoel kan voelen, of het rijden goed gaat. Er komt dus nog wel het een en ander voor kijken. Door op veel paarden te rijden, ontwikkel je wel gevoel, maar ontwikkel je het juiste gevoel ? In ons hoofd ontwikkelt zich alleen maar een correct gevoel als je op meerdere goed gereden paarden langduringe ervaring hebt opgedaan. Het aantal herhalingen dat nodig is om een goed gevoel te ontwikkelen, is neurologisch meer dan 10.000 x per beweging. Je hoofd maakt geen onderscheid tussen goed of fout, dus een groot aantal herhalingen leren op een niet goed gereden paard, programmeert je hoofd verkeerd. Je kan leren uit een boek als Brugman, je reacties veranderen er niet door. Door je in het wezen van het paard en de ruiter te verdiepen, krijg je een beter inzicht (verstand) en dat kun je aanwenden om op een verstandige manier jezelf als ruiter te scholen en daarna ook het paard.
Hoe meer kilometers je in het zadel van een goed gereden paard onder begeleiding van een goede instructrice/instructeur/trainster/trainer maakt, hoe beter dat voor de ontwikkeling van je ruitergevoel is. De andere weg, via veel paarden die niet goed gereden zijn, ontwikkelt bij de ruiter een minder goed ontwikkeld gevoel om "pefect"te kunnen rijden. Daarom is een systematische aanpak in zowel de scholing van het paard als de ruiter zo belangrijk.
Toch blijf ik er bij dat er meer wegen zijn die naar Rome leiden - natuurlijk klopt het dat 'veel kilometers met een goed paard en goede instructie', tot goede resultaten leidt. Maar dan nog blijkt de manier waarop je in zo'n situatie het meeste leert, niet voor iedereen gelijk te zijn. Gelukkig zijn er daarom ook verschillen in instructie. Waar de ene instructeur de nadruk meer legt op het gevoel, zal de andere meer meer uitleggen. Bij ons op stal geven 2 mensen les, en de een vraagt heel vaak: 'Voel je dat?', terwijl de andere vaak zegt: 'Begrijp je dat?' Het zijn allebei goede ruiters en goede instructeurs en het is veel meer de leerstijl van de klant, die bepaalt wie waar gaat lessen. Ik vind dat ook wel leuk, als je dit soort zaken onderkent, kun je beter begrijpen waarom het soms wel klikt met de ene instructeur en niet zo goed met de andere.