Tact schreef:Als de stelling goed is, ziet je vanuit het zadel een stukje van het oog en een neusgat van je paard. Als je meer stelling zou vragen, leidt dit meestal tot het weglopen over de buitenschouder (de schouder aan de kant waar je geen stelling vraagt) en tot onregelmatig gaan. (taktfouten).
Ik vraag in de training regelmatig overdreven veel stelling en buiging. Bijvoorbeeld in de travers en de appuyementen. Daarmee gymnasticeer ik mijn paard en voorkom je dat je paard in 1 vaste stelling/buiging zijn appyumenten maakt. Zo van: ik buig tot hier en geen mm verder. Door te varieren vergroot je ook de controle. Je bepaald zelf de mate van stelling [en buiging].
Omdat mijn paard goed gegymnasticeerd is en veel souplesse heeft [mede door die aanpak] heb ik geen tactfouten. Want natuurlijk mogen de gymnasticerende oefeningen niet te koste van de beweging gaan.
....
Ik geloof dat jou reactie ook een buiten proportionele reactie is...
Dank je!!
Het is jouw manier van denken, alleen die denken er gelukkig maar heel weinig zo. Je zoekt overal wat achter.
.... En katten kunnen we allemaal hoor, maar houdt het alsjeblieft wel even 18+, als dat niet een teveel moeite voor je is!
cool zeg, happen happen happen, schoppen. Kinderachtig hoor.