Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-09-20 12:47

Geplaatst: 12-09-20 12:47

"Make the wrong thing hard and the right thing easy". Deze uitspraak kan je op het veel verschillende manieren interpreteren. Het is absoluut niet de bedoeling dat "the wrong thing" gestraft wordt, het is juist de bedoeling dat de "right thing" heel erg easy wordt gemaakt.
Dit geldt helemaal als het gedrag door spanning/angst veroorzaakt wordt. Hoge druk maakt die spanning alleen maar erger.

Dit soort angst aan één zijde van de bak, heeft meestal niet te maken met angst voor een specifiek voorwerp. De enge plek is meestal aan de kant van de bak het verst van de opening of het verst van waar de andere paarden zich bevinden. Paarden zijn zich altijd bewust van waar de veilige plek en de meest comfortabele plek is. Rijden ervaren ze vaak als veel druk en die druk gaat altijd weg als je weer terug de bak uitgaat, dus paarden trekken vaak naar de opening toe.
Als je ernaast loopt, voelen de meeste paarde zich veel veiliger. Ze hebben een maatje om te volgen, wat veilig is, plus dat de meeste mensen aan de hand veel minder druk geven dan in het zadel.

Dit is een goed filmpje als je wilt zien hoe je dit praktisch kan oplossen.
https://www.youtube.com/watch?v=LlIkKC8O1HE

Uiteraard werkt het ook prima om met stelling en buiging er langs te rijden en je paard goed bezig te houden, alleen lost dit vaak de kern van het probleem niet op. Deze aanpak lijkt in het begin meer tijd te kosten, maar is op de langere termijn echt veel fijner.

**Geplaatst**: 12-09-20 13:01

Geplaatst: 12-09-20 13:01

Wat ik zou doen, maar ik weet dat het een heel specifieke methode is en dat je "ervoor moet zijn" en dat het ook op nuances aankomt, maar goed, ik deel het toch.
In het kort komt het neer op: erken de ontevredenheid of angst van het paard. Wij zijn als mens altijd zo hard bezig met het dier onze zin te laten doen. Negatievere gevoelens zoals angst, ontevredenheid, woede, geen zin, verveling, verdriet, worden wel herkend, maar moeten altijd gecorrigeerd worden. "Ongewenst" gedrag moet aangepast worden. Is het paard angstig of heeft die gewoon geen zin om langs de lange zijde te lopen, dan is dat iets wat opgelost dient te worden en men is er op gebrand om dat dier toch langs de lange zijde te krijgen. De gevoelens en wensen van het paard worden genegeerd van zodra het de mens niet uitkomt. Het paard wordt eigenlijk voortdurend beknot.

Ik heb geleerd dat het fijner is om naar mijn paard te luisteren en haar negatieve gevoel niet alleen te herkennen, maar ook te erkennen en haar daar zelfs af en toe mee te volgen. Dit houdt in dat ik in bepaalde situaties inderdaad het o zo gevreesde 'mijn paard haar zin geef'.

Vindt het paard bv. een bepaalde lange zijde eng, dan zou ik 1 les die lange zijde zelf op eigen initiatief vermijden. Gaan we lekker werken op de volte of wordt de middellijn de nieuwe lange zijde. Kan goed zijn dat je dan beiden zo met je werk bezig bent en niet met het "Kom op, je moet en zal langs die zijde, luister nou, *been* *teugel* *vecht*" dat je voordat het goed en wel beseft zo de lange zijde op draaft. Geef je paard af en toe het teken van 'I hear you' en handel daar ook naar.

**Geplaatst**: 12-09-20 13:32

Geplaatst: 12-09-20 13:32

Het vermijden van een kant, zeker met een jong paard, zou ik nu juist niet gaan doen. Voordat je het weet, kom je niet meer van de volte 10m in het midden van de bak vandaan.

Ik zeg niet dat je maar meteen de hele bak/hoeken door moet, maar ik zou daar wel naartoe willen. Dus op de volte voor je binnenbeen naar buiten. Stukjes rechtuit aan de enge kant, bij spanning weer de volte op en afvloeien. Als hij er braaf langs gaat, zo min mogelijk doen en belonen.

**Geplaatst**: 12-09-20 13:32

Geplaatst: 12-09-20 13:32

Zo een grapjas heb ik ook gehad.
Maanden bezig geweest om het er uit krijgen omdat ik niet mocht lessen van zijn eigenaar. Maar die ik reed ging niet alleen heel hard maar als hij het echt te spannend vond draaide die op z'n achterbeen 180 graden om en piepte er tussen uit.

Ik ben elke keer zodra ik die langs die enge zijde moest Travers gaan rijden.
Hij kon niet anders dan opletten waar die zijn voeten neer zette want anders ging ie op z'n waffel.

Bij mij was de oorzaak overigens dat ie steeds een buurmeisje in de bosjes zag spelen en er een konijnen hol zat. Dat was een zeer geschikte reden om onder het saaie bak werk uit te komen volgens hem. In het bos vrijwel geen problemen namelijk. Zelden schrikken. En anders weer goed terug te nemen.

**Geplaatst**: 12-09-20 13:38

Geplaatst: 12-09-20 13:38

Je zou tijdens de les de instructrice kunnen vragen om eens uit het zicht te lopen.
Dan kan ze zien wat er gebeurt.

En ik zou wat korter gaan rijden en stoppen als het nog goed gaat. Dit omdat je zelf aangeeft dat je wat kracht mist.

**Geplaatst**: 12-09-20 14:03

Geplaatst: 12-09-20 14:03

Gini schreef:
Wat ik zou doen, maar ik weet dat het een heel specifieke methode is en dat je "ervoor moet zijn" en dat het ook op nuances aankomt, maar goed, ik deel het toch.
In het kort komt het neer op: erken de ontevredenheid of angst van het paard. Wij zijn als mens altijd zo hard bezig met het dier onze zin te laten doen. Negatievere gevoelens zoals angst, ontevredenheid, woede, geen zin, verveling, verdriet, worden wel herkend, maar moeten altijd gecorrigeerd worden. "Ongewenst" gedrag moet aangepast worden. Is het paard angstig of heeft die gewoon geen zin om langs de lange zijde te lopen, dan is dat iets wat opgelost dient te worden en men is er op gebrand om dat dier toch langs de lange zijde te krijgen. De gevoelens en wensen van het paard worden genegeerd van zodra het de mens niet uitkomt. Het paard wordt eigenlijk voortdurend beknot.

Ik heb geleerd dat het fijner is om naar mijn paard te luisteren en haar negatieve gevoel niet alleen te herkennen, maar ook te erkennen en haar daar zelfs af en toe mee te volgen. Dit houdt in dat ik in bepaalde situaties inderdaad het o zo gevreesde 'mijn paard haar zin geef'. Vindt het paard bv. een bepaalde lange zijde eng, dan zou ik 1 les die lange zijde zelf op eigen initiatief vermijden. Gaan we lekker werken op de volte of wordt de middellijn de nieuwe lange zijde. Kan goed zijn dat je dan beiden zo met je werk bezig bent en niet met het "Kom op, je moet en zal langs die zijde, luister nou, *been* *teugel* *vecht*" dat je voordat het goed en wel beseft zo de lange zijde op draaft. Geef je paard af en toe het teken van 'I hear you' en handel daar ook naar.

$*\o/*$ $*\o/*$ Helemaal eens $_/-\o_$ Ik denk voor heel veel mensen misschien een brug te ver.
Het werkt ook nog eens enorm paradoxaal: hoe meer je luistert naar wat je paard wil, hoe makkelijker hij ook naar jou luistert.
Dit soort "problemen" verdwijnen als sneeuw voor de zon, als je de druk eraf haalt. Niet alleen erg prettig voor jezelf (zeker als je lijf niet mee werkt), maar ook fijn voor je paard. Paarden zijn ook alleen maar op zoek naar ontspanning en comfort

**Geplaatst**: 12-09-20 14:21

Geplaatst: 12-09-20 14:21

Ooit een paard getraind die dat ook had met een bepaald stuk in de bak. Die liet ik er juist net zolang lopen tot het ging ontspannen. Dus één volte op het 'prettige' stuk en twee voltes op het 'enge' stuk. Eerst in stap, net zolang erlangs rijden en later een stukje draf en voor ik het wist waren de bakkabouters spontaan verdwenen (beide kanten). Zelf rustig blijven en doorzetten.

**Geplaatst**: 12-09-20 14:30

Geplaatst: 12-09-20 14:30

Absolem schreef:
Ik ben elke keer zodra ik die langs die enge zijde moest Travers gaan rijden.
Hij kon niet anders dan opletten waar die zijn voeten neer zette want anders ging ie op z'n waffel.

Bij mij was de oorzaak overigens dat ie steeds een buurmeisje in de bosjes zag spelen en er een konijnen hol zat. Dat was een zeer geschikte reden om onder het saaie bak werk uit te komen volgens hem. In het bos vrijwel geen problemen namelijk. Zelden schrikken. En anders weer goed terug te nemen.

....

Paarden zijn prooidieren en het gevaar zit in de struiken.
Jouw dier was gewoon bang.
Instinct enzo.

Spaar mij gepraat over 'onder het werk uit willen komen' van brave paarden.

Struikgewas in het bos is wellicht verdacht, maar zolang een dier er geen verdachte dingen heeft gezien (en er ook geen 100x langs moet met druk en gedoe) is vaak niet zo'n issue.
(Ziet het dier iets wat gevaarlijk kan zijn : op een buitenrit laat je dat bosje letterlijk achter je, scheelt enorm.)

(Travers, renvers, schouderbinnenwaarts / buitenwaarts: het zijn de "moeilijker varianten" op de volte. Het stretchen aan de buitenkant van de correcte volte, SB, travers etc. geeft ontspanning.
Het moeilijke leidt af - en wat leiders doen is onder andere opdrachten geven.)

**Geplaatst**: 12-09-20 14:58

Geplaatst: 12-09-20 14:58

De tip van ibbel werkt inderdaad.
Ik heb het nooit bekeken als hij wil zijn waar de rust is.

Ik heb het altijd meer beredeneerd als gaan aandacht schenken aan de enge plek.
En dan rijden waar het wel goed gaan en dan steeds met kleine beetjes op schuiven naar het enge, telkens net tegen de grens van het punt waar hij het eng vind.
Maar geen extra binnenbeen, niet extra begrenzen, want dan geef je het enge aandacht.
En als je dan een poosje aan het rijden bent merk je wel dat je steeds verder bent opgeschoven en uiteindelijk overal kunt rijden.

**Geplaatst**: 12-09-20 15:04

Re: Ik vind het soms zo moeilijk.....

Geplaatst: 12-09-20 15:04

Ik lees veel nuttige tips hier. Wat ik er nog aan zou willen toevoegen: iedere combinatie heeft wel eens een dag waarop het rijden niet gaat zoals je wilt. Zo lang dat echt sporadisch is (zoals TS zegt) dan is er ook niks mis mee om een goed moment op te zoeken en te stoppen. Zeker als je het zelf fysiek niet aan kan om lang genoeg consequent te blijven reageren.

Je schrijft dat er volgende keer dat je opstapt waarschijnlijk niks aan de hand is. Dus nu even een diepe zucht, balen, en volgende keer weer lekker oppakken

**Geplaatst**: 12-09-20 15:05

Geplaatst: 12-09-20 15:05

Consequent zijn is het toverwoord. En paarden zoeken altijd de weg van de minste weerstand. Als hij door heeft dat hij op deze manier een makkie heeft en onder het werk uitkomt dan zal hij dit vaker doen. Want hij wordt beloond voor zijn gedrag.
De manier van Ibbel werkt meestal wel, niet voor alle paarden. En ik heb er eentje gehad die echt raar afwijkend gedrag vertoonde qua schrikken, zo erg dat ik echt alleen nog maar 1 kleine volte ergens kon rijden en verder nergens kwam. Of alleen maar op 1 hand en dan elke keer op dezelfde lange zijde echt enorm wegspringen dat je er bijna naast lag. Achteraf had dit paard kissing spines en uitte het zich op deze manier. Schijnt bij werkwillige paarden ook een manier te zijn om dit te uiten/onder de belasting uit te komen. Niet allemaal gaan ze staken of rennen.

**Geplaatst**: 12-09-20 17:38

Geplaatst: 12-09-20 17:38

Janneke2 schreef:
Absolem schreef:
Ik ben elke keer zodra ik die langs die enge zijde moest Travers gaan rijden.
Hij kon niet anders dan opletten waar die zijn voeten neer zette want anders ging ie op z'n waffel.

Bij mij was de oorzaak overigens dat ie steeds een buurmeisje in de bosjes zag spelen en er een konijnen hol zat. Dat was een zeer geschikte reden om onder het saaie bak werk uit te komen volgens hem. In het bos vrijwel geen problemen namelijk. Zelden schrikken. En anders weer goed terug te nemen.

....

Paarden zijn prooidieren en het gevaar zit in de struiken.
Jouw dier was gewoon bang.
Instinct enzo.

Spaar mij gepraat over 'onder het werk uit willen komen' van brave paarden.

Struikgewas in het bos is wellicht verdacht, maar zolang een dier er geen verdachte dingen heeft gezien (en er ook geen 100x langs moet met druk en gedoe) is vaak niet zo'n issue.
(Ziet het dier iets wat gevaarlijk kan zijn : op een buitenrit laat je dat bosje letterlijk achter je, scheelt enorm.)

(Travers, renvers, schouderbinnenwaarts / buitenwaarts: het zijn de "moeilijker varianten" op de volte. Het stretchen aan de buitenkant van de correcte volte, SB, travers etc. geeft ontspanning.
Het moeilijke leidt af - en wat leiders doen is onder andere opdrachten geven.)

Ja zoveel instinct en zo bang dat ie er als hij los liep wel gewoon langs ging :')

. Hij zal best iets van spanning gehad hebben in het begin.

Maar als hij rechtsom er wel langs wil en linksom niet ga je mij niet wijsmaken dat dat dier doodsbang was voor iets wat in die bosjes heeft gezeten. Het was vanaf beide zijdes even goed zichtbaar. Dus dan had de reactie op beide zijdes hetzelfde moeten wezen als het echte angst was geweest.

**Geplaatst**: 12-09-20 18:08

Re: Ik vind het soms zo moeilijk.....

Geplaatst: 12-09-20 18:08

Een paard kan linksom en rechtsom niet als hetzelfde zien. Ze nemen heel anders waar.
https://www.bitmagazine.nl/medisch/het- ... dat/92956/

**Geplaatst**: 12-09-20 21:00

Re: Ik vind het soms zo moeilijk.....

Geplaatst: 12-09-20 21:00

'..en los gaat hij er wel langs', tja: dan is hij los. En beslist zelf.
Dat is toch anders met een ruiter op de rug.

Ook is er het spelletje: zet een andere ruiter in het zadel, die niets weet van het gedoe op plek X.
...soms zijn paarden gewoon bang van de onbewuste 'ik zet mij schrap' reactie van de mens.

**Geplaatst**: 12-09-20 21:39

Geplaatst: 12-09-20 21:39

Janneke2 schreef:
'..en los gaat hij er wel langs', tja: dan is hij los. En beslist zelf.
Dat is toch anders met een ruiter op de rug.

Ook is er het spelletje: zet een andere ruiter in het zadel, die niets weet van het gedoe op plek X.
...soms zijn paarden gewoon bang van de onbewuste 'ik zet mij schrap' reactie van de mens.

Leuk geopteerd maar dat hebben we dus idd uitgeprobeerd. Had geen effect. Gedrag bleef het zelfde met een andere ruiter. Iets vriendelijkere toon mag wel.

**Geplaatst**: 12-09-20 22:27

Geplaatst: 12-09-20 22:27

Ik rijd er nu net zo een.
De stal zei dat het aanstellerij was en dat je gewoon goed met stelling moet rijden en streng zijn.
Dat werkte gewoon niet, het werd alleen maar erger.

Maar ik ben er nu wel van overtuigd dat hij gewoon echt een beetje een angst-haas is.
Loopt er een paard 5 meter voor hem er gewoon voorbij, is er ook niks aan de hand.

Als hij er nu last van heeft, ga ik op de veilige zijde een soort van 1/2 voltes 3/4 baan rijden en dan langzaam uitbreiden naar de enge zijde en uitbundig toejuichen als hij weer een metertje verder durft en dan gaat hij uiteindelijk (wel even volhouden hoor) wel weer rustiger over de 'enge' zijde.

**Geplaatst**: 12-09-20 23:25

Geplaatst: 12-09-20 23:25

Ik denk dat een paard het ten alle tijden belangrijk vindt om te weten wie de uiteindelijke leiding heeft om te kunnen reageren bij gevaar.
Als er echt gevaar is, dan moet je niet eerst gaan overleggen wie beslist wat er gaat gebeuren, maar moet dat duidelijk zijn zodat er meteen overgegaan kan worden tot actie.
Daarom testen paarden hun ruiters uit als de verstandhouding nog niet helemaal duidelijk is, zodat ze het niet aan laten komen op een noodsituatie.
Timing, rust en overtuiging zijn hierin de belangrijkste factoren!

Bedenk zelf in welke personen je het meeste vertrouwen hebt en probeer zo'n persoon te zijn voor je paard.
En probeer het stukje "ongehoorzaamheid" in stukjes op te delen.
Stel je paard valt naar binnen en verhoogt het tempo, ga terug naar stap en plaats de schouders weer naar buiten. Wordt nooit boos om het totaal plaatje, maar wees wel duidelijk met bijvoorbeeld je binnenbeen dat je met je been tegen je paard zegt; hey, ik vraag buiging, reageer eens!
Door meteen te belonen op het moment van reactie op je been, haal je de aandacht van je paard weer naar jou en ontspan je samen weer bij een correcte reactie.

Zelf begin ik aan de makkelijke kant als een paard heeft bedacht een bakkabouter te hebben gezien, als ik daar al niet de juiste reacties krijg, ga ik dat in de moeilijke kant sowieso niet krijgen en bouw dat rustig uit, als je dat in behapbare stukjes aan blijft bieden, dan krijgt een paard steeds meer vertrouwen in jou als leider en zal je zien dat die discussies op den duur niet meer nodig zijn.
Over blijven dan de dingen die een paard eventueel echt eng vindt, met even rust en een kriebel moet een paard te overtuigen zijn om zijn angst te overwinnen, is dat niet zo, dan heb je wat stappen over geslagen in je training en bied je geen behapbaar stuk aan op dat moment en daar mogen wij als ruiter nooit het paard de schuld van geven.

**Geplaatst**: 12-09-20 23:30

Geplaatst: 12-09-20 23:30

Het ligt er maar net aan wat voor paard het is. De mijne heeft hier ook een handje van aan en mijn reactie was ook, aan het werk ermee. Maar dat werkte averechts. Hij werd dan alleen maar heter en moeilijker. Toen eens aangepakt heeft hij 3 weken niet normaal langs die plek willen lopen. Bij mijn paard is het de oplossing om het gewoon glashard te negeren. Springt hij weg, ik doe gewoon alsof er niks gebeurd is en rij rustig verder. Na 3x stopt hij en loopt hij er netjes langs

Tip van mijn instructeur trouwens, volgens hem deed hij dit altijd met zijn (vele) paarden die bak kabouters zagen..

Vanaf hier is het moeilijk om je zeggen wat je het beste kan doen dat merk je vanzelf wel met proberen. Succes!