Bokt.nl

Elin_ schreef:

Ik krijg vast heel bokt over me heen, maargoed het hielp wel: ik had ook zo'n merrie en ik heb het opgelost met een pelham. Dubbele teugels, zodat teugel nummer 2 (aan het onderste deel van het bit dus) mijn noodrem was.
Daarnaast aan het werk zetten. Wordt ze echt te heet? Halve ophouding met teugel nummer 2. Dan was het wel hoofd omhoog en help wat gebeurt er nu, maar geloof me dat hoef je maar 3x te doen en het is klaar bij mijn merrie dan.
Ging ik met een trens op buitenrit bleef het snel willen en ze wist gewoon op een gegeven moment als ik dan met pelham reed: nou kan het dus niet.
Heb de jaren erna (9 jaar) gewoon met een los teugeltje (zowel bovenste als onderste teugel) kunnen rijden en ik had altijd mijn noodrem eventueel 'bij me'

Elin_ schreef:

Ik krijg vast heel bokt over me heen, maargoed het hielp wel: ik had ook zo'n merrie en ik heb het opgelost met een pelham. Dubbele teugels, zodat teugel nummer 2 (aan het onderste deel van het bit dus) mijn noodrem was.
Daarnaast aan het werk zetten. Wordt ze echt te heet? Halve ophouding met teugel nummer 2. Dan was het wel hoofd omhoog en help wat gebeurt er nu, maar geloof me dat hoef je maar 3x te doen en het is klaar bij mijn merrie dan.
Ging ik met een trens op buitenrit bleef het snel willen en ze wist gewoon op een gegeven moment als ik dan met pelham reed: nou kan het dus niet.
Heb de jaren erna (9 jaar) gewoon met een los teugeltje (zowel bovenste als onderste teugel) kunnen rijden en ik had altijd mijn noodrem eventueel 'bij me'

EvaRider schreef:

neetoch O gelukkig maar, dat ik niet gevorderd in dressuur hoef te zijn om dat allemaal te snappen! Dank je voor je tip en uitleg!

Groetjes Eva

Thioro schreef:

Die riempjes vind ik persoonlijk ondingen, geeft onduidelijke signalen en je kan niet voldoende afwisselen in sterkte van de hulpen.

Een pelhalm is een goed bit, zeker voor bvb drammers. Het bit ligt heel stabiel in de mond en alleen daarvan al worden veel paarden rustiger.
Maar het dient (ideaal gezien) wel met 2 teugels gebruikt te worden.

tamary schreef:

Huis = leuker, dus snel daar naar toe. Werken thuis, rusten van huis weg. Werk voor het hek of op erf als mogelijk, in de bak als dat veiliger is, in draf erf af en minimaal 100m verder uithijgen. Terug naar huis dribbelen en weer werk. Kan tijdje duren voor kwartje valt, dus kies een rustige dag met droog weer.
https://www.youtube.com/watch?v=i2Yu-XGdTuE

Werk onderweg is zeker ook optie al is het maar om paard soepel te houden en aandacht bij jouw te houden, maar vechten verlies je altijd. Waar paard heen wil onaantrekkelijk maken door ze daar aan het werk te zetten voorkomt vechten en de bijbehorende frustraties voor beide partijen.

MirandaFuego schreef:

Als je dit wil doen wat Gini zegt moet je wel echt het goede moment uitkiezen, 'twijfelen' vind ik een beetje vaag omschreven.
Want dat betekent waarschijnlijk dat je paard juist liever niet verder wil lopen en terug wil, als je dan terug gaat leer je je paard niks goeds.

Gini schreef:

MirandaFuego schreef:

Als je dit wil doen wat Gini zegt moet je wel echt het goede moment uitkiezen, 'twijfelen' vind ik een beetje vaag omschreven.
Want dat betekent waarschijnlijk dat je paard juist liever niet verder wil lopen en terug wil, als je dan terug gaat leer je je paard niks goeds.

Dan begrijp je mijn twijfelen verkeerd. Om het minder vaag te maken even verdere uitleg:
Wat je nu hebt is een paard dat naar stal wilt. Dat is het enige doel. Als je de teugels los zou laten en het paard zijn gang zou laten gaan, dan zou het paard waarschijnlijk sneller gaan stappen, dan gaan draven en uiteindelijk in een stevige galop recht naar stal, de oprijlaan op en waarschijnlijk zo zijn box/paddock/wei in. Zonder nadenken met de kop erop met geen andere gedachte dan 'stal, stal, stal'. Cirkeltjes en zijgangen zijn leuke bezigheden voor even, maar het paard weet toch dat de eindbestemming stal is en is alleen maar daarmee bezig in zijn hoofd.

Aan de ruiter om dit te doorbreken, om ervoor te zorgen dat er in dat hoofd ook ruimte komt voor iets anders, namelijk de optie dat we niet naar stal gaan, dat de ruiter beslist waar we heen gaan. De eerste keer dat je 'mijn methode' toepast, zal het paard resoluut naar stal trekken en dan zal het best moeizaam zijn voor de ruiter om door te rijden. De tweede keer dat je langskomt zal het paard nog steeds naar stal trekken, en het is weer aan de ruiter om dan door te rijden. De derde keer zal het paard nog steeds naar stal trekken, maar in mindere mate. Het paard twijfelt. Bijna niet op te merken, maar toch is het er. Er is ruimte in het hoofd, het paard is ontvankelijk voor de mening van de ruiter. Op dat moment beloont de ruiter het paard met de heerlijkste beloning die het paard op dat moment kan krijgen: 'ja jongen, ga maar naar stal, waar je zo graag wilt zijn.'

Als je op dat moment nog verder zou gaan met de training omdat je dat kleine moment van twijfelen niet genoeg vindt, ben je het paard aan het irriteren en ben je perfectie aan het vragen en perfectie vragen vanaf de eerste training is nooit goed. De allereerste keer dat je een pirouette gaat oefenen, ben je ook niet pas tevreden wanneer het paard perfect anderhalve pirouette in perfecte verzameling uitvoert. Nee, kleine stapjes, maanden en jaren training zorgen voor perfectie. Waarom dan niet de tijd nemen voor dit? Waarom twijfel niet belonen waar je eerst halsstarrigheid had? Dat is dan toch al een stap vooruit? Nog niet perfect, uiteraard niet, maar een stap in de goede richting.
Met veel oefenen en veel geduld ben ik ervan overtuigd dat TS op den duur met los teugeltje naar stal kan rijden. En dat zonder kracht, zonder hulpteugels, zonder woede en met respect voor het paard.