Agossie schreef:Dus, ja, de ruiter is hier zeker aan toe en het paard ook. Het begint allemaal met de verticale balans. Als die balans in orde is, kun je verder met de horizontale balans en dan kun je snel verder, maar dáár is de ruiter inderdaad nog niet aan toe.
Babootje schreef:Wil toch niet zeggen dat de instructeur/trice van de TS hier niet mee bezig is omdat ze het misschien anders benoemt?
Agossie schreef:Ik krijg niet de indruk dat de instructeur weet hoe ze dit moet oplossen, anders zou ze dit wel aan het doen zijn of al lang gedaan hebben. Het hoeft niet moeilijk te zijn, maar je moet even weten hoe en even iemand ernaast hebben die weet hoe het op is te lossen. Wat ik al zei, afhankelijk van de locatie van TS wil ik komen kijken, vooralsnog belangeloos, om haar en haar instructrice op de juiste weg te helpen.
Ik denk zeker dat de instructeur van TS weet hoe dit op te lossen en er ook (allang) mee bezig is. Alleen is de term "verticale balans" waarschijnlijk nieuw voor TS.
Elvirawortel schreef:Verticale balans is geen hot item omdat het een trend is, maar omdat deskundigen het belang ervan aangetoond hebben en het feit dat zij daar onderzoek na doen de laatste tijd komt omdat de paarden de laatste Tijd zo Hoogbenig, opwaarts en daarmee makkelijk uit balans gefokt worden. Veel problemen kunnen ook worden opgelost door hier aan te werken
Babootje schreef:Sorry maar ik snap je zin niet helemaal...
Agossie schreef:Wat Elvirawortel hier bedoelt is dat tegenwoordig de paarden zo gefokt worden dat ze moeilijk balans kunnen vinden. Ze zijn hoogbenig en smal en hebben 'veel beweging' (omhoog en stuwend), waardoor ze minder 'stevig in de schoenen staan'. Dat deze paarden hypermobiel en vaak intelligent zijn, helpt daar ook niet bij.
Ik vroeg me hier even af of de door ElviraWortel genoemde deskundigen het belang van de "verticale balans" hebben aangetoond of dat ze doelt op de hedendaags gefokte paarden.
Bij dat laatste ben ik dan toch benieuwd naar de onderzoeksrapporten daarover.
Dat een dressuurpaard verschilt van een springpaard of een menpaard is duidelijk passend bij het gebruiksdoel. Ik vind dat als ik de hedendaagse dressuur gefokte paarden met elkaar vergelijk juist nog veel verschillen in bouw. Kortere zo op het oog meer bergop gebouwde paarden t.o.v. paarden met een wat langere rug, chique of wat stoerder, rank of met massa; in de (top) sport kom je nog steeds veel verschillen tegen. En voor alles valt wat te zeggen. ik denk niet dat paarden die meer bergop gebouwd zijn kwetsbaarder zijn; ik denk wel dat ze makkelijker sluiten hetgeen de valkuil met zich brengt dat ze eerder, zwaarder worden belast.
Maar dat is helemaal voor conto van degene die het paard traint.
Agossie schreef:Om zichzelf goed staande te houden, zijn deze paarden vaak scheef in het lijf en vallen ze over het algemeen op één voorkeurbeen (voor) (wat dus resulteert in 'over de schouder weglopen' of 'moeilijke of makkelijke kant'). Deze paarden hebben dus moeite om hun verticale balans te vinden (dus evenveel gewicht op beide schouders). Hier is veel onderzoek naar gedaan en ook door diverse dierenartsen, die anders durven te denken, en trainers.
Dit vind ik echt onzin. Ieder jong paard is in zekere mate van nature scheef. Net zoals mensen links- of rechtshandig zijn. Heeft niets te maken met hoe ze zijn gefokt.
Daarnaast heb je natuurlijk paarden die scheef gereden worden en paarden die niet helemaal gezond zijn en zich scheef belasten,
Agossie schreef:Verticale balans wil aangeven dat het paard op 2 voorbenen gelijk gewicht draagt. Hij valt niet op één kant, bij KWPN'ers vaak de linkerkant.
Niet waar. Ook bij KWPN-ers kan dit verschillen. Links- of rechtsgebogen heeft te maken met hoe het veulen in de baarmoeder heeft gelegen. Bij de meeste paarden is dit linksom.
Agossie schreef:Rechtgerichtheid en verticale balans vind ik persoonlijk 2 verschillende dingen.
Ik vind dat ook maar een beetje anders dan hoe jij het uitlegt.
Agossie schreef:Je merkt dit als ruiter heel goed dat het paard aan de ene kant de teugel veel zwaarder aanneemt, dat hij één kant wel gemakkelijk de volte op gaat en zelfs naar binnen valt en de andere kant veel moeite heeft met de volte op gaan.
Rechtgerichtheid is dat een paard recht kan lopen op de rechte lijn. Een paard kan ook recht op de volte lopen, maar we willen juist dat hij in het lijf gaat buigen, dit is in mijn ogen dus géén rechtgerichtheid, maar verticale balans, gelijk gewicht op 2 schouders.
Poeh, ik kan hier echt over doorgaan, prachtige materie en mooi discussiemateriaal.

De verticale balans kun je beter vertalen met rechtgesteldheid. Je paard is rechtgesteld als het spoort; op een rechte lijn heb je evenveel druk op beide teugels. Met andere woorden, heel simpel: de voorhand voor de achterhand gezet.
Bij het recht richten werk je naast de rechtgesteldheid ook aan de horizontale balans. Bij een rechtgericht paard zijn alle vier de benen (op de rechte lijn) even zwaar belast en is de druk op 2 teugels eveneens gelijk.
Door rechtrichtende oefeningen zoals schouder voor, wijken, schouder binnenwaarts, travers etc maak je het paard aan beide zijden even sterk en soepel.