Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Elvirawortel schreef:Ja, dat vind ik ook onvriendelijk. Want ik vind het onvriendelijk om een paard in een houding te dwingen. Een paard kan wanneer hij goed in balans gereden wordt prima zelf een goede houding aannemen. Dus alsjeblieft geen kneepjes of dat soort dingen.
Even een beetje beknopt uitgelegd: de lange rugspier van een paard zit aan de halswervels vast. Wanneer Dus de lange rugspier zich aanspant, gaat het hoofd omhoog. Wanneer het hoofd van het paard dicht bij het lichaam is kan hij makkelijker in balans blijven, net als wanneer je zelf een emmer water optilt en die dicht bij je Lijf houdt, dat gaat makkelijker dan Wanneer je je arm strekt en de emmer ver van je vandaan houdt. Je paard is scheef, elk paard is scheef, en die scheefheid houdt in dat hij op een voorbeen meer gewicht gooit dan op het andere. Wanneer hij los loopt is dit niet erg, maar wanneer jij er op zit vergroot je die scheveheit en raakt je paard nog meer uit balans waardoor hij in paniek gaat raken en zijn lange rugspier aanspant. En dan gaat zijn hoofd dus omhoog. Wanneer je zijn hoofd, op welke manier dan ook, kneepjes constante druk hulpteugel oid, naar beneden trekt geef je hem twee problemen. 1. hij kan zijn hoofd niet meer dicht bij zijn lichaam houden om in balans te blijven en moet dus op een andere manier in balans zien te blijven. Twee. Hij is nog steeds uit balans dus de lange rugspier is nog steeds aangespannen dus het hoofd kan niet ontspannen zakken en hij kan zijn hals niet laten vallen. Hij gaat op allemaal manieren compenseren rug hol maken, op de voorhand lopen, blessures creëren dus
D_M_L schreef:Elvirawortel schreef:Ja, dat vind ik ook onvriendelijk. Want ik vind het onvriendelijk om een paard in een houding te dwingen. Een paard kan wanneer hij goed in balans gereden wordt prima zelf een goede houding aannemen. Dus alsjeblieft geen kneepjes of dat soort dingen.
Even een beetje beknopt uitgelegd: de lange rugspier van een paard zit aan de halswervels vast. Wanneer Dus de lange rugspier zich aanspant, gaat het hoofd omhoog. Wanneer het hoofd van het paard dicht bij het lichaam is kan hij makkelijker in balans blijven, net als wanneer je zelf een emmer water optilt en die dicht bij je Lijf houdt, dat gaat makkelijker dan Wanneer je je arm strekt en de emmer ver van je vandaan houdt. Je paard is scheef, elk paard is scheef, en die scheefheid houdt in dat hij op een voorbeen meer gewicht gooit dan op het andere. Wanneer hij los loopt is dit niet erg, maar wanneer jij er op zit vergroot je die scheveheit en raakt je paard nog meer uit balans waardoor hij in paniek gaat raken en zijn lange rugspier aanspant. En dan gaat zijn hoofd dus omhoog. Wanneer je zijn hoofd, op welke manier dan ook, kneepjes constante druk hulpteugel oid, naar beneden trekt geef je hem twee problemen. 1. hij kan zijn hoofd niet meer dicht bij zijn lichaam houden om in balans te blijven en moet dus op een andere manier in balans zien te blijven. Twee. Hij is nog steeds uit balans dus de lange rugspier is nog steeds aangespannen dus het hoofd kan niet ontspannen zakken en hij kan zijn hals niet laten vallen. Hij gaat op allemaal manieren compenseren rug hol maken, op de voorhand lopen, blessures creëren dus
Bedankt voor de reacties! Als ik dit lees, concludeer ik dat er van voren niets extra gestimuleerd moet worden en het paard dus vanzelf een goede houding aan zal nemen. Daar kan ik me ergens wel in vinden, maar ik vraag me af of een paard dan wel verzameld kan lopen?
Elvirawortel schreef:Natuurkunde heeft weinig met emotie te maken Maar ik ben erg benieuwd wat jij er mis mee vind? Ken je de atletische rijkunst trouwens ook?
D_M_L schreef:Wilde een topic openen met daarin losse vragen over het rond rijden. Dit topic gaat meer over de manier van mijn instructrice, maar op het nieuwe topic werd toch een slotje gezet vanwege het dubbeltopic. Daarom hier wat losse vragen:
1-Wat is de definitie en het verschil van ‘rond rijden’ en ‘aan de teugel’?
2-Gaat het hier dan om ‘een ontspannen rug’ of om ‘het strekken van de rug’?
3-Kan een paard ook zijn rug juist gebruiken zonder aan de teugel te lopen?
4-In hoeverre wordt er schade aangericht aan het paard wanneer hij niet over de rug wordt gereden? (in hoeverre is aan de teugel rijden noodzakelijk, en in hoeverre gaat het om ‘het plaatje’?)
5-Komt het aan de teugel rijden altijd voort uit actief rijden, goed aan de hulpen, juiste druk van voor, etc. of mag er aan de voorkant nog extra gestimuleerd worden?
6-Kun je het zo stellen dat een paard dat ontspant tijdens het rijden altijd ook zijn rug ontspant en -dus- goed gebruikt, ongeacht de hoofdhouding? Als je een paard goed rijdt gaat hij vanzelf in een mooie en voor hem goede houding lopen (naar mijn mening); maar is dit niet voldoende voor juist ruggebruik?
Ben benieuwd!
D_M_L schreef:Bedankt voor je reactie! Aanleuning is dus eigenlijk (bijna) helemaal geen zaak aan de voorkant, maar meer aan de achterkant. Als je paard aan de teugel loopt doordat die daar ingetrokken wordt, lijkt mij dat los te staan van de achterhand/rug. Klopt dat? Kan het paard dan het ruitergewicht ook niet beter dragen, of is dat wel het geval, ondanks een valse aanleuning?
D_M_L schreef:Kleine toevoegende vraag: Als aanleuning/aan de teugel lopen dus puur vanuit de achterhand moet komen en een gevolg is van ontspanning, is het dan beter -als een paard uit zichzelf niet komt- het dier zo te laten lopen, zonder dat het zijn rug juist gebruikt, of is het beter om het dan naar beneden te vragen met kneepjes om hem zo althans wel zijn buikspieren aan te spannen, ook al komt hij niet uit zichzelf?
En: Als een paard aan de teugel gevraagd wordt, kan hij dan alsnog zijn rug juist gebruiken daardoor, ook al komt de aanleuning niet voort uit ontspanning?
Kelly_ann schreef:Nu lijkt het net of je met je handen niets kan en mag doen. Dat lijkt me niet juist.
Kelly_ann schreef:Nu lijkt het net of je met je handen niets kan en mag doen. Dat lijkt me niet juist. Het is een beetje taboe om de hand een rol te geven.
Maar een prettig contact en de leiding die je neemt met je hand zijn essentieel. Een keer je hand dichtknijpen of loslaten op het juiste moment is zo belangrijk!
Gevoel voor aanleuning en hoe daar te komen moet je leren.
Dat je daar als beginnend ruiter nog een keer teveel of te weinig doet met je hand is heel normaal!
Neem goede les, rijd veel (verschillende paarden) en leer voelen!
Geryon schreef:Kelly_ann schreef:Nu lijkt het net of je met je handen niets kan en mag doen. Dat lijkt me niet juist. Het is een beetje taboe om de hand een rol te geven.
Maar een prettig contact en de leiding die je neemt met je hand zijn essentieel. Een keer je hand dichtknijpen of loslaten op het juiste moment is zo belangrijk!
Gevoel voor aanleuning en hoe daar te komen moet je leren.
Dat je daar als beginnend ruiter nog een keer teveel of te weinig doet met je hand is heel normaal!
Neem goede les, rijd veel (verschillende paarden) en leer voelen!
Helemaal mee eens. Op de juiste manier kun je daarmee juist een paard uitnodigen tot ontspanning, verlengen enz. Maar dat is moeilijk, vergt veel gevoel.
Ik vind daarom een uitleg als buitenkant eraan binnenkant kneepjes wel te simpel. Je ziet vaak ook ruiters een beetje krampachtig constant dit doen juist omdat het zo een stellige uitleg is. Ik ben het er ook niet helemaal mee eens ook.
D_M_L schreef:Bedankt voor de uitleg! Ik probeer het goed te snappen, dus vandaar dat ik telkens doorvraagAls ik het zo begrijp is aanleuning dus eigenlijk ook iets van later zaak. Een beginnend ruiter die nog niet het nodige ruitergevoel en de ontspanning heeft, zal dus niet een paard zodoende kunnen rijden dat die als gevolg van de ontspanning e.d. aan de teugel gaat, lijkt mij?
Ik ben zelf ook nog niet zo ver in het paardrijden, maar waarom ik zo inga op dit onderwerp is omdat ik bang ben dat mijn paard haar rug niet goed zal gebruiken en ik daardoor haar rug verkeerd belast. Daarom vind ik het zo belangrijk dat ze rond loopt; maar hoe meer ik me hierin verdiep, hoe meer ik begin in te zien dat aanleuning helemaal niet zo simpel is en ook niet af te dwingen is. Een correcte aanleuning komt uit een correct gereden paard. Vinden jullie dit dan iets waar een beginnend ruiter zich juist mee bezig moet houden omdat dit om het behoud van het paard gaat, of vinden jullie het iets wat later in het proces thuishoort omdat er veel ervaring en kunde komt kijken bij de aanleuning?
D_M_L schreef:Bedankt voor de uitleg! Ik probeer het goed te snappen, dus vandaar dat ik telkens doorvraagAls ik het zo begrijp is aanleuning dus eigenlijk ook iets van later zaak. Een beginnend ruiter die nog niet het nodige ruitergevoel en de ontspanning heeft, zal dus niet een paard zodoende kunnen rijden dat die als gevolg van de ontspanning e.d. aan de teugel gaat, lijkt mij?
Ik ben zelf ook nog niet zo ver in het paardrijden, maar waarom ik zo inga op dit onderwerp is omdat ik bang ben dat mijn paard haar rug niet goed zal gebruiken en ik daardoor haar rug verkeerd belast. Daarom vind ik het zo belangrijk dat ze rond loopt; maar hoe meer ik me hierin verdiep, hoe meer ik begin in te zien dat aanleuning helemaal niet zo simpel is en ook niet af te dwingen is. Een correcte aanleuning komt uit een correct gereden paard. Vinden jullie dit dan iets waar een beginnend ruiter zich juist mee bezig moet houden omdat dit om het behoud van het paard gaat, of vinden jullie het iets wat later in het proces thuishoort omdat er veel ervaring en kunde komt kijken bij de aanleuning?
D_M_L schreef:Bedankt voor de uitleg! Ik probeer het goed te snappen, dus vandaar dat ik telkens doorvraagAls ik het zo begrijp is aanleuning dus eigenlijk ook iets van later zaak. Een beginnend ruiter die nog niet het nodige ruitergevoel en de ontspanning heeft, zal dus niet een paard zodoende kunnen rijden dat die als gevolg van de ontspanning e.d. aan de teugel gaat, lijkt mij?
Ik ben zelf ook nog niet zo ver in het paardrijden, maar waarom ik zo inga op dit onderwerp is omdat ik bang ben dat mijn paard haar rug niet goed zal gebruiken en ik daardoor haar rug verkeerd belast. Daarom vind ik het zo belangrijk dat ze rond loopt; maar hoe meer ik me hierin verdiep, hoe meer ik begin in te zien dat aanleuning helemaal niet zo simpel is en ook niet af te dwingen is. Een correcte aanleuning komt uit een correct gereden paard. Vinden jullie dit dan iets waar een beginnend ruiter zich juist mee bezig moet houden omdat dit om het behoud van het paard gaat, of vinden jullie het iets wat later in het proces thuishoort omdat er veel ervaring en kunde komt kijken bij de aanleuning?