Samantha89 schreef:Hij wisselde ook steeds van kant(de ene week ging rechts beter en de andere week links en dat betekent dat je paard beide kanten steeds ontwikkeld en niet steeds aan 1 kant vast zit en dus soepel door het lijf is).
Wisselen van moeilijke kant geldt idd als een teken van vooruitgang.
(Zij het dat we het dan doorgaans hebben over een paard dat al wat balans in het lijf heeft, soepel met zijn ruiter samenwerkt, etc.)
Bij grand prix niveau kan het idd per week verschillen, bij de lagere luitjes zoals ik duurt het een paar maanden, een half jaar etc.
Citaat:
Als paard dus harder gaat in gallop betekent dat dat hij het lastig vind om goed in balans te blijven (hoe sneller hoe makkelijker voor een paard).
....het is net zoiets als langzaam fietsen.
Ben je bang om om te vallen, dan heeft snelheid zin.
Bedenk ook dat het ruitergewicht het zwaartepunt van de combinatie naar voor haalt (verder naar voren dan het zwaartepunt van het dier zelf) - en dat het dier een vluchtinstinct heeft.
Citaat:
Merk je misschien ook dat, als je draaft en jij gaat af en toe wat verruiming vragen, hij graag in gallop aanspringt? (is namelijk ook onbalans).
Dat is een grappig proefje: 'wat gebeurt er als je dit doet?'
Sommige paarden hebben als galophulp geleerd: 'als je draaft en ze beginnen enorm in je ribben te trappen, moet je in galop'. - Zo'n verleden/ opvoeding kan de zaak wat vertroebelen.
Persoonlijk vind ik het begin van verzamelen en uitstrekken een basisvaardigheid voor alle paarden.
Een paard dat de draf niet kan verruimen is of erg slecht in balans, of mist botweg de kracht - of er is werk voor de dierenarts, fysio of osteopaath.
Citaat:
Ik zou inderdaad veel overgangen gaan rijden. Lange zijde bijvoorbeeld goed door laten stappen, korte zijde rustiger stappen, een aantal rondes doen. Dan doe je hetzelfde in draf een aantal rondes en dan in gallop een aantal rondes. Doe dit alleen niet te lang, Max een half uur, want dit is best lastig voor een paard/pony in het begin.
[/quote]
Ik citeer met instemming, maar ik voorzie 2 valkuilen.
Nummer 1: leer je paard geen dingen waar je last van krijgt.
....mijn arabiertje kreeg ooit van een uitstekende instructrice de opdracht: 4 pas verruimen, 4 pas terug, 4 pas verruiming etc.
Ik ben er SNEL mee gestopt!
Lief beest dacht "Oh, Janneke wil, dat ik elke 4 pas schakel..!"
Varieer dus plekken en lengte!
En: terugrijden (draf naar stap, stap halt, etc.) heeft als we het over balans hebben alleen zin als je het met een los teugeltje doet.
Als signaal kan een knijpje van een halve gram gedurende een halve seconde er mee door, maar het liefst met een boog in de teugels, zodat je zeker weet dat het dier niet jouw handen als stootblok gebruikt.
Bekken terugkantelen, been lang en een beetje terug, "zwaar zitten", uitademen, ietsje minder meebewegen - en "hooooo" (gevolgd door "braaf").
Je kunt je paard ook helpen om het bij grondwerk al in te oefenen: wat wij mensen willen, is dat een overgang terug door het dier gedaan wordt door gewicht op de achterhand te nemen. (Denk aan de slide stop in western.)