Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-12-16 11:44

Geplaatst: 05-12-16 11:44

Simpelman heeft ergens wel een punt natuurlijk, als je de circel in waar het paard zich goed voelt steeds ietsje pietsje vergroot (zulke kleine stappen dat paard het niet echt door heeft) kom je vanzelf een keer op de club zonder stress.

Maaaaaar toch denk ik dat het niet zo zeiken en gewoon gaan mentaliteit ook goed doet, want een echt leider neemt gewoon leiding en door die standvastigheid volgen paarden vanzelf ontspannen omdat ze volledig vetrouwen op de leider, of degene die leiding neemt.
Alleen is TS niet helemaal de leider, want die is onzeker en vind het eng/vervelend dat het paard zo doet, waardoor paard alleen maar meer het idee heeft dat ie zelf voor zijn veiligheid moet zorgen en nog 'vervelender' wordt.

Ernaast heeft TS blijkbaar wel de leiding want paard is meteen weer ontspannen. Oplossing? afstappen! Zodra je ook maar iets van spanning voelt, afstappen.
Als het goed is groeit het vertrouwen vanzelf dat je opgegeven moment een keer thuis komt en denkt, he, ik zit er nog op en we hebben aan lange teugel gestapt ;-)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-16 11:48

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-16 11:48

Toydoll schreef:
Simpelman heeft ergens wel een punt natuurlijk, als je de circel in waar het paard zich goed voelt steeds ietsje pietsje vergroot (zulke kleine stappen dat paard het niet echt door heeft) kom je vanzelf een keer op de club zonder stress.

Maaaaaar toch denk ik dat het niet zo zeiken en gewoon gaan mentaliteit ook goed doet, want een echt leider neemt gewoon leiding en door die standvastigheid volgen paarden vanzelf ontspannen omdat ze volledig vetrouwen op de leider, of degene die leiding neemt.
Alleen is TS niet helemaal de leider, want die is onzeker en vind het eng/vervelend dat het paard zo doet, waardoor paard alleen maar meer het idee heeft dat ie zelf voor zijn veiligheid moet zorgen en nog 'vervelender' wordt.

Ernaast heeft TS blijkbaar wel de leiding want paard is meteen weer ontspannen. Oplossing? afstappen! Zodra je ook maar iets van spanning voelt, afstappen.
Als het goed is groeit het vertrouwen vanzelf dat je opgegeven moment een keer thuis komt en denkt, he, ik zit er nog op en we hebben aan lange teugel gestapt

Dat is het ook. Mijn vent heeft nooit leren rijden maar is zoon van een paardenhandelaar. Die stapt op en rijdt weg geen flauwekul. Geen spanning. Dus de eerste buitenrit waarbij ik mee gewandeld ben was ook geen probleem dus. Maarja ik kan mijn eigen spanning niet uitschakelen.

**Geplaatst**: 05-12-16 11:51

Re: nieuw paard dramt naar huis op buitenrit

Geplaatst: 05-12-16 11:51

Nouja dat kan je dus wel, door af te stappen ;-)

Dan moet je dat dus ook doen!

**Geplaatst**: 05-12-16 11:53

Geplaatst: 05-12-16 11:53

Ik ga helemaal mee met wat "Simpelman" al gezegd heeft.
De rust , moet door de ruiter aangeboden worden, maar er moet een duidelijk wederzijds vertrouwen groeien in de eerlijke leiderschap die de ruiter constant kan aanbieden, begrip voor wat het paard aanvoelt is hier heel duidelijk echt een noodzaak, belonen is heel belangrijk maar dit moet precies wel op het juiste moment gebeuren zodat het paard het ook kan begrijpen.
Dit klinkt allemaal vrij vaag en zelfs een beetje op de rand van melig, maar dit is hoe paarden leren, en om dit als ruiter juist te gaan toepassen is het niet voldoende een beetje te kunnen paardrijden, maar moet je als het ware een deel zelf paard zijn en dit is een hele lange weg van leren en oefenen en heel veel jaren. Ik zou je adviseren zoek een trainer die jou kan begeleiden in dit leerproces.

**Geplaatst**: 05-12-16 11:58

Re: nieuw paard dramt naar huis op buitenrit

Geplaatst: 05-12-16 11:58

Afstappen of iemand er naast laten lopen , geeft idd meestal een veel rustiger gevoel zowel bij ruiter als bij het paard, maar dit is enkel een vorm van symtoom behandeling, dit lost het probleem dat je nu hebt echt niet op.
Zo'n probleem moet je altijd met jullie beiden oplossen, dus niet met anderen er bij, jij en het paard, als die tot een goed gesprek kunnen komen en elkaar echt begrijpen dan is je probleem ineens opgelost, raar maar waar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-16 12:00

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-16 12:00

aeolusnr1 schreef:
Afstappen of iemand er naast laten lopen , geeft idd meestal een veel rustiger gevoel zowel bij ruiter als bij het paard, maar dit is enkel een vorm van symtoom behandeling, dit lost het probleem dat je nu hebt echt niet op.
Zo'n probleem moet je altijd met jullie beiden oplossen, dus niet met anderen er bij, jij en het paard, als die tot een goed gesprek kunnen komen en elkaar echt begrijpen dan is je probleem ineens opgelost, raar maar waar.

We moeten nog meer een team vormen natuurlijk. Met mijn oude merrie kon ik lezen en schrijven na 12 jaar.

**Geplaatst**: 05-12-16 12:06

Geplaatst: 05-12-16 12:06

idd, je begrijpt wat ik bedoel.
Zo'n team vormen met je paard is iets heel speciaals, en dit vraagt heel wat verschillende delen die opgelost moeten worden.
Veel ruiters doen daar idd jaren over, maar het kan echt vrij snel ook wel hoor, uiteraard is dat wel iets dat heel verschillend is van paard tot paard, maar op een maand training kan echt al heel veel, dan is het nog een beetje bijtrainen en oppoetsen maar denk eerder in maanden dan in jaren zou ik toch wel durven te stellen.
succes er mee.

friesam schreef:
aeolusnr1 schreef:
Afstappen of iemand er naast laten lopen , geeft idd meestal een veel rustiger gevoel zowel bij ruiter als bij het paard, maar dit is enkel een vorm van symtoom behandeling, dit lost het probleem dat je nu hebt echt niet op.
Zo'n probleem moet je altijd met jullie beiden oplossen, dus niet met anderen er bij, jij en het paard, als die tot een goed gesprek kunnen komen en elkaar echt begrijpen dan is je probleem ineens opgelost, raar maar waar.

We moeten nog meer een team vormen natuurlijk. Met mijn oude merrie kon ik lezen en schrijven na 12 jaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-16 12:08

Re: nieuw paard dramt naar huis op buitenrit

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-16 12:08

@ aeolusnr1

dank u wel!

Ja ik mag ook niks zeggen na 4 weken met kou en regen en donker weer dus helaas pas 4x samen kunnen rijden en ook weinig quality time met poetsen enz.

**Geplaatst**: 05-12-16 12:43

Geplaatst: 05-12-16 12:43

Toydoll schreef:
Simpelman heeft ergens wel een punt natuurlijk, als je de circel in waar het paard zich goed voelt steeds ietsje pietsje vergroot (zulke kleine stappen dat paard het niet echt door heeft) kom je vanzelf een keer op de club zonder stress.

Maaaaaar toch denk ik dat het niet zo zeiken en gewoon gaan mentaliteit ook goed doet, want een echt leider neemt gewoon leiding en door die standvastigheid volgen paarden vanzelf ontspannen omdat ze volledig vetrouwen op de leider, of degene die leiding neemt.

Kleine stapjes cumuleren, ze worden op een ontspannen, natuurlijke manier steeds groter omdat het paard zijn zefvertrouwen toe neemt.

**Geplaatst**: 06-12-16 23:42

Re: nieuw paard dramt naar huis op buitenrit

Geplaatst: 06-12-16 23:42

Ik heb dit "probleem" al 5 jaar met mijn paard. Het wordt wel minder, maar als ik een lange periode niet op stap ben geweest wordt het erger. Wat ik vooral heb geleerd in de afgelopen jaren is dat het met trekken alleen maar erger wordt.
Wat wel werkt is aan het werk zetten, dus dezelfde gehoorzaamheid vragen in de bak en buiten en daar heel consequent in zijn. Dat is iets wat moet groeien en waar je met de tijd gaat komen.

**Geplaatst**: 08-12-16 10:02

Geplaatst: 08-12-16 10:02

Simpelman schreef:
Je hebt je paard onder voor jou vanzelfsprekende maar voor hem bepaald niet vanzelfsprekende omstandigheden gebracht.
Hij is daar IN GEBRACHT zonder enige inspraak.
Alles dat je paard je vertelde over ZIJN gevoelens en angsten heb je genegeerd waardoor hij nog angstiger werd en zich aan zichzelf overgeleverd voelde.
Eenmaal terug op weg naar voor hem bekende en veilige omstandigheden wilde hij daar logischerwijze zo snel mogelijk naar toe, weg van het gevaar en van jou.

Dat is waar je mee te maken had.

De enige goede en durende oplossing voor dit soort van problemen is klein stapje voor stapje uit de veilige omgeving weg gaan, net zover als dat je paard aangeeft aan te kunnen, hoe weinig dit ook is, dan één pasje verder te gaan, overdadig belonen en terug naar "huis".
Niet willen scoren, niet naar de club moeten.
Jouw vriendelijkheid, geduld en waardering maken dat hij vertrouwen gaat krijgen in jou en in zichzelf, dat hij stapje voor stapje leert dat van "huis" weg gaan niet gevaarlijk is.

Ik vind dat het weg gaan in jouw beredenering wel echt te veel aandacht krijgt. Je kunt er los van de omgeving en locatie op oefenen dat je paard weet waar hij aan toe is en vertrouwen in jou heeft. Dat mag van mij volledig los staan van hoe dichtbij of veraf je van huis bent.
Dat kun je dus ook thuis doen, als dat voor elkaar is kun je linea recta naar timboetoe rijden wat mij betreft.

ts: gewoon thuis lekker met hem blijven teuten en even extra opletten dat hij goed naar je luistert als je iets van hem vraagt. Bewust eens thuis de grenzen opzoeken van wat hij spannend vind (iets met plastic oid) en daar netjes toe werken naar een gehoorzaam paard wat op jouw blijft letten en ontspannen kunnen afsluiten. Daar waar nodig nog even er naast lopen op weg van en naar de club en je grens telkens een heel klein beetje verleggen. Komt vanzelf goed dan.

**Geplaatst**: 08-12-16 11:05

Geplaatst: 08-12-16 11:05

Er spelen hier een paar belangrijke aspecten mee.

De meeste paarden "wonen" volstrekt tegennatuurlijk 24 uur in een "doos", afgesloten van de buitenwereld dus zonder de normale, voortdurende wisselwerking hiermee.
Dit komt tot uiting wanneer ze van "huis" weg gaan en dan op een paar km afstand losgelaten, het merendeel gaat dan naar "huis", ze zijn op onbekend=onveilig gebied.
Het "huis" is voor een paard in de omgeving zijn van zijn kudde en in een omgeving waarin zij ervaren hebben dat ze er veilig zijn voor roofdieren, ze kennen alle hoekjes en gaatjes, paarden hebben geen huizen.
De omgeving van een box is heel klein en dat leidt er dan toe dat dieren die hierin moeten leven heel beperkt in hun omgeving zijn ingebed, ze zijn ervaringsarm.

Het merendeel van de paarden heeft geen koppelband met hun ruiter, ze zijn slechts gewend aan zijn dominantie, ze zijn in overgave.
Die dominantie is vaak de domantie van de hengst die nieuwe dieren bij zijn kudde inlijft, het is dominantie zonder band, zolang de hangst zijn dominantie doet gelden houdt hij zijn kudde bij zichzelf, als hij even niet oplet dan gaan de moedigere dieren er vandoor, ze vestigen zich bij voorkeur koppelsgewijs om de leidmerrie.
De hengst dwingt slechts overgave af, paarden wijken voor overgave.
Overgave werkt tot degeen die zich overgeeft een oplossing heeft gevonden om eraan te ontkomen.

Wanneer er echter een koppelband bestaat dan ontstaat er hechting en bijft de lagere in rangorde bij de ander.

Door er de tijd voor te nemen aan het begin van de africhting, voor we gaan zitten te dressuren, heel veel te gaan wandelen en allerlei verschillende dingen te ondernemen, eerst aan een halster, bouwt de ruiter een koppelband op met zijn paard.

De kunst is het tijdens het wandelen die groeiende band niet te verbreken door "hengstendominantie".

We nodigen het paard uit met ons mee te gaan, zover als het aankan.
Komen we bij zijn grens dan vragen we hem met vriendelijkheid en geduld een héél klein stukje verder te gaan, één pas.
Hier leert het paard dan zichzelf te vertrouwen en de vraag van zijn ruiter te vertrouwen.
Het één pasje verder gaan loopt namelijk goed af, er blijkt een meter verder geen leeuw te zitten, de grond houdt het, de hemel stort er niet in én zijn ruiter stelt zijn moed heel erg op prijs, beloont met een klontje en waardering.
Hier stoppen we dan, eind goed al goed een korte, duidelijke, positieve ervaring voor paard én ruiter.
Morgen verder.

Het aardige van deze benadering is dat na twee /drie herhalingen het paard moed heeft gekregen om verder te gaan en dit is een cumulerend iets, iedere volgende fase is gemakkelijker, groter, lichter.
Mits we maar niet over die grens van vertrouwen gaan, er is niets gemakkelijker dan het vertrouwen van ons paard te verliezen en niets is moeilijker om het te winnen.

Maar het resultaat is als het zorgvuldig wordt opgebouwd en beheerd een oneindig vertrouwen, een paard dat "goed in zijn hoofd is" en daarmee in zijn vel.
Een paard dat mee durft te gaan in nieuwe dingen, alert, met nieuwsgierigheid zonder te vluchten of te blokkeren.

"Aan een lang teugeltje over de kermis." Samen.
Paarden kunnen onvoorstelbaar fijn samenwerken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-16 11:08

Re: nieuw paard dramt naar huis op buitenrit

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-16 11:08

Mijn paarden hebben wel 24/7 weidegang dus het eerste stukje gaat niet op.

Verder wel een mooie uitleg.

**Geplaatst**: 08-12-16 11:16

Re: nieuw paard dramt naar huis op buitenrit

Geplaatst: 08-12-16 11:16

Simpelman; hier kan ik mij dan weer wel helemaal in vinden.
Dat is ook waarom ik zeg dat je het weg gaan niet hoeft op te bouwen in steeds verder weg gaan maar in vertrouwen in jou.

**Geplaatst**: 08-12-16 11:20

Geplaatst: 08-12-16 11:20

Oeff

**Geplaatst**: 08-12-16 11:23

Geplaatst: 08-12-16 11:23

Mooi simpelman, je stukje over een andere benadering en die hengstendominatie. Veel mensen kennen dat en willen dat toepassen. Hun idee is dat ze leider en van hun paard eisen dat het volgt. Leidmerries of koppelgenoten doen dat op een heel andere manier. Van die manier wordt ik zelf in ieder geval veel gelukkiger. En ik denk te zien mijn paard ook

**Geplaatst**: 08-12-16 11:28

Geplaatst: 08-12-16 11:28

Wat heb je dat mooi uitgelegd simpelman!
Die koppelband kende ik niet.

Ik kan me hier uit ervaring bij aansluiten. Ik heb een rot eigenwijze fjord, zelf opgeleerd. Maar het is een held op sokken, hij heeft veel steun nodig. Alleen buitenrijden was dan ook erg vervelend. Maar ik stapte af als het echt niet ging, liet hem snuffelen, beloonde en dan was hij weer trots op zichzelf. Nu hebben we geen problemen meer. Doorheen de jaren sluipt het er in, je doet dingen telkens op dezelfde manier en je paard leert zo ook vertrouwen in je hebben. Ik merkte het op toen iemand anders hem wou optuigen en ik hem plots voorbij de wei zag galopperen, hij had het vertrouwen niet.

Ts, jullie kennen elkaar nog maar net. Liever dat je af stapt wanneer zij druk/bang wordt en dat je het zo positief overwint ipv te gaan vechten. Zo leert zij dat het rustig ook kan, en dat zal ze steeds meer gaan onthouden. Uiteindelijk heb je er geen problemen meer mee dan, daar ben ik zeker van. Je paard moet van dat stresskopje even de kans hebben terug te kalmeren. Paarden zijn sowieso liever kalm dan druk, dus wanneer ze doorgeeft dat ze kalm kan zijn bij je, lukt het je wel.

**Geplaatst**: 08-12-16 11:30

Geplaatst: 08-12-16 11:30

Zeker mooie uitleg van Simpelmans, om te begrijpen wat er in het paard omgaat is in feite het belangrijkste. Maar wat ik van 'nog een stapje' lastig vind is dat je dan moet omkeren. ik heb ooit geleerd liever een rondje rijden dan op je route zo omkeren. Dat heb ik ook meestal aangehouden, totdat ik mijn paard zolang had en nu ze op leeftijd is ze weet dat omkeren niet betekent dat zij de leiding overneemt en gehaast teruggaat. Ik zou zeker nooit omkeren op een moment van onrust van je paard. En iets 'vragen' is mooi maar soms zit je ook nog in het verkeer en kan je niet op elk moment maar omdraaien/teruggaan en zul je toch de leiding moeten nemen.

Afstappen heb ik ook geen probleem mee, heb het regelmatig gedaan en doe het zelfs na 20 jaar met hetzelfde paard nog wel eens. Ik vind dat je afstappen ook niet moet zien als een afgang, maar gewoon iets wat even nodig is.

**Geplaatst**: 08-12-16 11:46

Geplaatst: 08-12-16 11:46

Het stoppen na een kleine stap voorwaarts is een beproeving voor de ruiter.
Mensen hebben geleerd te meoten scoren.
Bij paarden win je meest en het snelst als je dat volledig af legt.

Je gaat richting Rome, zover als kan binnen de harmonie van je koppel, je stopt na een kleine goede ervaring en gaat morgen verder.
Op een goed moment ben je zomaar in Rome, naar Rome gaan is dan gemakkelijk, gaat vanzelf.

Mooi verhaaltje:

Tom is op zijn 14e begonnen om zijn brood te verdienen met het zadelmak maken en africhten van paarden samen met zijn vader.
Tom heeft zijn hele leven niets anders gedaan, hij is er beroemd mee geworden, bij Tom geen geweld, kalm, alles gaat als vanzelf.

Op zijn 84e, Tom is oud en moe geworden en geeft alleen nog maar af en toe workshops, krijgt hij bezoek van een journalist van een paardenblad.
Ze kletsen wat over van alles over paarden, aan het eind van het interview stelt de journalist een Tom belangrijke vraag:
Tom als je alle ruiters van de wereld een een kort advies zou moeten geven bij de africhting van hun paard, het allerbelangrijkste waar ze zich aan zouden moeten houden, wat zou jouw advies dan zijn?
Tom kon het heel kort samenvatten:
Always quit at the right moment.
Het advies dat het minst opgevolgd wordt.

**Geplaatst**: 08-12-16 13:29

Geplaatst: 08-12-16 13:29

**Geplaatst**: 09-12-16 09:55

Re: nieuw paard dramt naar huis op buitenrit

Geplaatst: 09-12-16 09:55

Simpelman# je weet het wel goed uit te leggen maar ben het ook echt met sterke eens.
Soms moet je wel juist door. Omdat het anders gevaarlijk is, of omdat je de omgeving niet kunt controleren.

Ik kwam recent nog in een lastig parket. Jong paard over een tijd van 1.5 jaar al aan het voorbereiden om fijn aleen-buitenrij-paard te zijn. Alle voorbereidingen en tussenstapjes gingen leuk en zonder problemen. Maar toen kwamen er onverwachts omgevingsfactoren bij waardoor mijn paard even het vertrouwen in mij opzegde en vond dat ik te ver ging en dus zelf maar besloot liever naar huis te willen. Dan kies ik er toch echt bewust voor om over zijn grens heen te gaan om die van mij te bewaken. En dus gaan we naar Rome als ik dat zeg...als puntje bij paaltje komt....Waarbij positief afsluiten wel extra extra belangrijk is.
En als je ze in het voortraject al genoeg (zelf) vertrouwen gegeven hebt kunnen ze daar prima tegen.

**Geplaatst**: 09-12-16 10:19

Re: nieuw paard dramt naar huis op buitenrit

Geplaatst: 09-12-16 10:19

Tsja, wat kan ik zeggen...een jaar of wat geleden kwam ik niet verder van stal dan de 2e berk erachter. Nu zwerven we samen door bos en hei. Met exact dezelfde adviezen van een zekere Simpeman. Tijd, rust, vertrouwen, nou ja...zie boven.

**Geplaatst**: 09-12-16 10:25

Geplaatst: 09-12-16 10:25

@pol013,
In noodsituaties gaat hem om overleven.
In noodsituaties kunnen we niet bezig zijn met subtiliteiten en gevoelens.
Hier moeten we beheersen.

Alleen, wanneer je om je heen kijkt dan kun je waarnemen dat veel ruiters altijd handelen zoals dat nodig kan zijn in een noodsituatie, ze weten niet beter.

Het is mijn ervaring (50 jaar) dat wanneer je werkt zoals ik hierboven aangaf er steeds minder "noodsituaties" voorkomen, je paard leert met angst, schrik en onbegrepen zaken om te gaan.
Ik heb dan ook NOOIT problemen met geen enkel door mij opgevoedt paard.

**Geplaatst**: 09-12-16 13:11

Re: nieuw paard dramt naar huis op buitenrit

Geplaatst: 09-12-16 13:11

Als je er bijna nooit van maakt doe ik mee.
Al hou ik het er altijd maar op dat ik gewoon heel makkelijke paarden heb......

En verder meer eens met je pleidooi dan je misschien denkt.

Overigens is noodsituatie hier even relatief. Doordat hij twijfelde en stil ging staan op een onhandige plek werd hij lek geprikt door mugjes = spanning op spanning (en overprikkeling, pun intended). En in plaats van netjes door te lopen zoals ik vroeg schoot hij in een mini fitty uit frustratie. Te begrijpen dat je dan weg wil maar dat kan toch echt geen reden zijn om op je achterpoten rond te draaien en naar huis te hollen.

**Geplaatst**: 09-12-16 14:47

Geplaatst: 09-12-16 14:47

"polo13" wat Simpelman in heel zijn uitleg aangeeft is in alle situaties juist, dus wat dit betreft is er echt nooit een afwijking mogelijk.
De éne persoon wil het net iets vlugger de ander neemt er net iets meer tijd voor, maar belangrijk is altijd rekening te houden met het paard zelf, want in wezen bepaald het paard zelf hoe snel er eigenlijk kan gewerkt worden.
En dat er soms idd onverwachte dingen kunnen gebeuren uiteraard kan dat, en ieder paard zal net iets anders hierop gaan reageren, en sommigen gaan zelfs zover dat het echt gevaarlijk kan worden.
Maar ook in die situaties blijft het belangrijk al het voorgaande goed in aanpak te blijven behouden, en vooral zelfzeker, eerlijk, respectvol, leiding te blijven geven en vooral rust aan te bieden.
Als het paard wil gaan vluchten, ok geen probleem, laat het vluchten en help het paard hiermee zelfs een beetje, maar vluchten alleen in een richting die jij als ruiter bepaald, zo krijg je eigenlijk altijd de controle terug in "no-time". Eens dit korte probleem moment voorbij is, is er geen enkel probleem meer om dan weer verder gewoon je route te gaan vervolgen.
Wat het allerbelangrijkste is in de training van een paard is niet wat de meeste mensen/ruiters proberen te doen want die proberen dingen door te drukken en vooral hun geplande tijd vol te krijgen, nee het belangrijkste is weten wanneer het moment daar is om te stoppen. Zie naar het verhaaltje over "Tom".
Dit zijn echt woorden die je niet in de wind mag slaan, dit zijn woorden die komen van een persoon die echt als paardenmens op nr 1 staat hoor, heeft in zijn hele leven meer dan 1000 paarden getraind en echt ook heel vele probleempaarden. Uiteraard zijn er nog andere super voorbeelden van trainers die als een icoon bestempeld kunnen worden, bv "Ray" en dan natuurlijk nog heel veel anderen die meer recent zijn.